مخلص کاشانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (اوت ۲۰۱۳) |
میرزا محمد نراقی کاشانی یا مخلص کاشانی،[۱] با تخلص مخلص از شاعران ایرانی سده دوازدهم هجری و پیرو سبک هندی (کاشانی) بود.[۲] از او با نام مخلص قمی و مخلص نراقی هم یاد شدهاست.[۱]
زندگینامه
[ویرایش]او از شاعران اواخر عهد صفوی و همدوره با شاه سلطان حسین بود. وی اهل سیر و سفر بوده و در دیوانش از تبریز، کعبه، نجف و کربلا یاد میکند. دیوان شعر وی توسط میراث مکتوب در سال ۱۳۷۹ و به تصحیح حسن عاطفی که شامل حدود ۲۵۰۰ بیت شعر است،[۱] چاپ شدهاست. مخلص به شعر صائب تبریزی عنایت بسیار داشت و با حزین لاهیجی معاصر بودهاست. او در اواخر عمر به علت شهرتش مورد توجه بزرگان قرار گرفت و به اصفهان رفت[۱] و در سال ۱۱۵۰ قمری در اصفهان درگذشت.
نمونه شعر
[ویرایش]از اشعار اوست:
| روز ما بی تو سیاهست، بیا | حال ما بی تو تباهست، بیا | |
| دیدهها بس که بود در راهت | جاده یک مدّ نگاهست، بیا | |
| گر خریدار متاع نظری | چشم بسیار به راهست، بیا | |
| وحشت از کثرت عشاق مکن | حشمت شه ز سپاهست، بیا | |
| رنگ ما رونق مهتاب شکست | فیضها با شب ماهست، بیا | |
| گفتی آیم به وداعت دم نزع | تا رمق در تن ما، هست، بیا | |
| گر سر پرسش «مخلص» داری | حال بیچاره، تباهست، بیا[۳] |
و جای دیگر:
| بیحضور قلب، «مخلص» در دعا تأثیر نیست | فتح آن اقلیم، کی با دست تنها میشود[۴] |
پانویس
[ویرایش]- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «مخلص کاشانی». همشهری.[پیوند مرده]
- ↑ دانشپژوه، منوچهر (بهار ۱۳۸۰). «نقد و معرفی کتاب: نقد دیوان مخلص کاشانی» (PDF). آینه میراث (۱۲).
- ↑ دیوان مخلص کاشانی، ص ۹۸
- ↑ بزرگان کاشان، ج ۲، ص ۲۳۸
منابع
[ویرایش]- دیوان مخلص کاشانی، میراث مکتوب، تهران، ۱۳۷۹
- الذریعه، ج ۹، ص۱۰۲۱
- تاریخ ادبیات در ایران، ج۵، ص ۱۳۸۶
- تذکره المعاصرین، حزین لاهیجی، ص ۱۷۴، چاپ میراث مکتوب
- بزرگان کاشان، ج ۲، ص ۲۳۷
- تذکره سخنوران قم، ص ۲۸۲