رونقی بخارایی
ظاهر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابوالمؤید رونقی بخارایی از شاعران آغاز سدهٔ چهارم هجری و روزگار سامانیان است. از او چیز چندانی به جا نماندهاست جز دو قطعه دوبیتی و نیز گفته منوچهری که رونقی را یکی از پنج شاعر برتر شهر بخارا دانستهاست.
شعر زیر از اوست:
نبیدی که نشناسی از آفتاب | چو با آفتابش کنی مقترن | |
چنان تابد از جام گویی که هست | عقیق یمن در سهیل یمن |
منابع
[ویرایش]- محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر فارسی، انتشارات علمی و فرهنگی