پرش به محتوا

رضی دانش مشهدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دانش مشهدی
نام اصلی
سید میررضی مشهدی
زاده؟
مشهد
محل زندگیمشهد - هندوستان
درگذشته۱۰۸۴
مشهد
کهولت سن
آرامگاهمشهد
تخلصدانش
زمینه کاریشعر و ادبیات
ملیتایرانی
دورهصفویان
سبک نوشتاریسبک هندی
کتاب‌هادیوان اشعار دانش مشهدی
پدر و مادرمیرزا ابوتراب مشهدی (متخلص به فطرت)

میرزا/ میر رضی بن ابوتراب مشهدی متخلص به دانش (؟ - ۱۶۶۵م) شاعر فارسی‌زبان ایرانی در سدهٔ یازدهم هجری/ هفدهم میلادی و شاعر دربار مغولی هند در سال‌های ۱۶۵۵–۱۶۶۲م بود.[۱][۲][۳][۴]

زندگی و شاعری

[ویرایش]

میرزا رضی مشهدی در سالی نامعلوم در مشهد زاده شد، پدرش ابوتراب به فطرت تخلص داشت و شاعر بود که به هندوستان مهاجرت نمود و در سال ۱۶۵۰م/۱۰۶۰ق در حیدرآباد دکن درگذشت. رضی پیش از درگذشت او به هند رفته بود. در شعبان ۱۰۶۵/ژوئن ۱۶۵۵ او در دربار شاه جهان قصیده‌ای در مدح او برخواند و دو هزار روپیه صله دریافت. سپس به خدمت داراشکوه درآمد و نزد او پایگاهی یافت. یک بار از داراشکوه ده هزار روپیه صله گرفت. دانش مشهدی مدتی در بنگال نزد محمد شجاع بود و در سال ۱۰۷۲ق/۱۶۶۲م به زادگاهش بازگشت.[۱]
میر رضی در سال ۱۰۷۶ق/۱۶۶۵–۶م در مشهد درگذشت. ماده‌تاریخ آن از نظمی تبریزی:[۱]

دانش مشهدی آن نادره‌گوشد چو ناگه رهی راه بهشت
لاله‌وش، سوز غم و ماتم اوداغ‌ها بر دل احباب بهشت
بود نامش چو رضی، تاریخشکلک نظمی رضی‌الله نوشت

نمونه اشعار

[ویرایش]
همچو بوی کل که می بیند درین بستان مرا؟ناتوانی کرده است از دیده ها پنهان مرا
بس که در وحدت سرای دهر کثرت دیده امچشم ترسیده ست از جمعیت مژگان مرا
باغبان در باز کن ، جا بر گل از من تنگ نیستمی توان کردن چو بو در غنچه ای پنهان مرا


جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۱۰۰.
  2. نصرآبادی، محمدطاهر (مهر ۱۳۱۷). تذکرة الشعراء. چاپخانه ارمغان. ص. ۲۵۲.
  3. سامی, شمس‌الدین (1311). قاموس الأعلام (به ترکی عثمانی). Vol. سوم. p. ۲۱۰۲.
  4. آذر بیگدلی، لطفعلی بیگ (۱۳۳۷). آتشکده آذر. انتشارات علمی. ص. ۸۸.