Wikipedysta:Qqerim/brudnopis7

Mapa adminstracyjna Polski przed reformą
Mapa adminstracyjna Polski po reformie
Dawny Urząd Wojewódzki w Siedlcach
Symboliczny "grób" woj. bialskopodlaskiego w Białej Podlaskiej

Reforma administracyjna Polski (1975) — reforma zmieniająca podział administracyjny Polski, wraz z którą porzucono trójstopniowy podział administracyjny kraju (województwo-powiat-gmina) i zastąpiono go nowym, dwustopniowym podziałem (województwo-gmina), obowiązującym od 1 czerwca 1975 roku[1].

Synteza

edytuj

Ustawą z dnia 28 maja 1975 roku wprowadzono w Polsce dwustopniowy podział administracyjny[1]. Reforma była końcowym etapem kolejnych przemian administracyjnych trwających od momentu likwidacji gmin, a w ich miejsce wprowadzenia gromad pod koniec 1954 roku[2]. Stopniowe likwidowanie słabych ludnościowo, ekonomicznie, infrastrukturalnie i rozwojowo gromad rozpoczęto pod koniec lat 50. i kontynuowano etapowo przez lata 60.[3]. Na początku lat 70. dużo większe i o znacznie zmniejszonej ilości gromady coraz bardziej przypominały gminy, które w końcu reaktywowano z dniem 1 stycznia 1973 roku (jednocześnie likwidując gromady a także osiedla) [4]. Manipulacje na szczeblu powiatowym rozpoczęto powołaniem pod koniec 1972 roku największego powiatu w Polsce – bieszczadzkiego, utworzonego z trzech skomasowanych powiatów[5]. W kolejnych latach (1973 i 1975) przeprowadzono wielką akcję przyłączania (bądź łączenia) jednostek administracyjnych (zarówno miast jak i gmin) do większych sąsiednich ośrodków miejskich. Spowodowało to znaczne zredukowanie niektórych powiatów pod względem administracyjnym (nabardziej drastycznym przykładem był powiat tyski o 16 jednostkach, który w przeddzień reformy składał się już tylko z trzech enklaw miejskich)[6][7][8].

Tak więc z dniem 1 czerwca 1975 roku zlikwidowano 314 powiatów a w miejsce 17 województw i 5 miast wydzielonych (Warszawa, Łódź, Kraków, Wrocław i Poznań) wprowadzono nowy podział na 49 województw[9]. Poza województwami, jednostkami administracyjnymi stopnia wojewódzkiego były także miasto stołeczne Warszawa oraz miasta Kraków, Łódź i Wrocław, co wpłynęło na oficjalne określenie województwa warszawskiego jako stołeczne a krakowskiego i łódzkiego jako miejskie (województwo wrocławskie i Wrocław posiadało wspólną Radę Narodową). Obok gmin, jako jednostek stopnia podstawowego, w większych miastach działały także dzielnice[1]. Charakterystyczne dla postreformalnego podziału było to, iż tylko nieliczne województwa miały więcej niż 1 milion mieszkańców oraz fakt że stolicami nowych województw zostały w wielu przypadkach średnie bądź małe prowincjonalne miasta, w których właśnie dzięki awansowi do rangi miasta wojewódzkiego nastąpił rozwój gospodarczy. Pociągnęło to za sobą znaczne wydatki, powiązane z budową m.in. nowych Komitetów Wojewódzkich PZPR, urzędów wojewódzkich, sądów, prokuratur i komend wojewódzkich MO[9].

Oficjalnym celem reformy było dostosowanie podziału administracyjnego do potrzeb przyspieszonego rozwoju społeczno-gospodarczego Polski, lepsze zaspokajanie rosnących potrzeb społeczeństwa oraz usprawienie zarządzania gospodarką narodową oraz funkcjonawania organów władzy i administracji państwowej[1]. Rzeczywistwym powodem mogła jednak być obawa władz centralnych w Warszawie przed rosnącymi w siłę ekonomiczną i administracyjną dotychczasowymi województwami, co z kolei mogłoby mieć wpływ na ich usamodzielnianie się względem centrali[9]. Zwłaszcza obawa przed potęgą największych, gęsto zaludnionych i silnie uprzemysłowionych województw (warszawskiego, łódzkiego, krakowskiego[10]) spowodowało pozornie nielogiczne utworzenie najmniejszych województw wokół największych miast[9]. Ostatecznie Podział administracyjny Polski 1975–1998 został zniesiony wraz z kolejną reformą administracyjną, która weszła w życie 1 stycznia 1999 roku[11].

Transformacja województw

edytuj

Stan na: 1 czerwca 1975
Główne źródła:
Polska - Zarys encyklopedyczny. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1974
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia miast oraz gmin wchodzących w skład województw (Dz.U. z 1975 r. nr 17, poz. 92)
Mapa administracyjna PRL, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa-Wrocław, 1975

Źródła uzupełniające: Dzienniki Ustaw, przedstawione w przypisach

Nowe województwo Utworzone ze starych województw:
Bialskopodlaskie
6 miast + 35 gmin
 
 
Biała Podlaska
Białostockie
17 miast + 54 gminy
 
 
Białystok
Bielskie
18 miast + 52 gminy
 
 
Bielsko-Biała
Bydgoskie
27 miast + 61 gmin
 
 
Bydgoszcz
Chełmskie
4 miasta + 25 gmin
 
 
Chełm
Ciechanowskie
9 miast + 51 gmin
 
 
Ciechanów
Częstochowskie
17 miast + 58 gmin
 
 
Częstochowa
Elbląskie
15 miast + 43 gminy
 
 
Elbląg
Gdańskie
19 miast + 56 gmin
 
 
Gdańsk
Gorzowskie
21 miast + 49 gmin
 
 
Gorzów Wielkopolski
Jeleniogórskie
26 miast + 29 gmin
 
 
Jelenia Góra
Kaliskie
20 miast + 54 gminy
 
 
Kalisz
Katowickie
47 miast + 61 gmin
 
 
Katowice
Kieleckie
17 miast + 83 gminy
 
 
Kielce
Konińskie
18 miast + 45 gmin
 
 
Konin
Koszalińskie
17 miast + 40 gmin
 
 
Koszalin
Krakowskie (miejskie)[21]
10 miast + 47 gmin
 
 
Kraków
Krośnieńskie
11 miast + 42 gminy
 
 
Krosno
Legnickie
11 miast + 31 gmin
 
 
Legnica
Leszczyńskie
19 miast + 34 gminy
 
 
Leszno
Lubelskie
17 miast + 63 gminy
 
 
Lublin
Łomżyńskie
12 miast + 46 gmin
 
 
Łomża
Łódzkie (miejskie)[21]
8 miast + 12 gmin
 
 
Łódź
Nowosądeckie
14 miast + 54 gminy
 
 
Nowy Sącz
Olsztyńskie
21 miast + 55 gmin
 
 
Olsztyn
Opolskie
32 miasta + 79 gmin
 
 
Opole
Ostrołęckie
9 miast + 40 gmin
 
 
Ostrołęka
Pilskie
24 miasta + 43 gminy
 
 
Piła
Piotrkowskie
10 miast + 54 gminy
 
 
Piotrków Trybunalski
Płockie
9 miast + 44 gminy
 
 
Płock
Poznańskie
33 miasta + 57 gmin
 
 
Poznań
Przemyskie
9 miast + 35 gmin
 
 
Przemyśl
Radomskie
15 miast + 61 gmin
 
 
Radom
Rzeszowskie
13 miast + 49 gmin
 
 
Rzeszów
Siedleckie
12 miast + 66 gmin
 
 
Siedlce
Sieradzkie
9 miast + 43 gminy
 
 
Sieradz
Skierniewickie
9 miast + 37 gmin
 
 
Skierniewice
Słupskie
11 miast + 39 gmin
 
 
Słupsk
Suwalskie
14 miast + 50 gmin
 
 
Suwałki
Szczecińskie
29 miast + 59 gmin
 
 
Szczecin
Tarnobrzeskie
13 miast + 55 gmin
 
 
Tarnobrzeg
Tarnowskie
9 miast + 50 gmin
 
 
Tarnów
Toruńskie
13 miast + 41 gmin
 
 
Toruń
Wałbrzyskie
31 miast + 36 gmin
 
 
Wałbrzych
Warszawskie (stołeczne)[21]
28 miast + 32 gminy
 
 
Warszawa
Włocławskie
14 miast + 38 gmin
 
 
Włocławek
Wrocławskie[21]
16 miast + 42 gminy
 
 
Wrocław
Zamojskie
5 miast + 53 gminy
 
 
Zamość
Zielonogórskie
26 miast + 61 gmin
 
 
Zielona Góra

Przypisy

edytuj
  1. a b c d Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91
  2. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  3. Wstęp do inwentarza grupy zespołów: Prezydia gromadzkich rad narodowych 1954–1972
  4. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  5. Dz.U. z 1972 r. nr 43, poz. 273
  6. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  7. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  8. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 88
  9. a b c d Bartłomiej Kozłowski: Podział Polski na 49 województw (2005). [dostęp 31 marca 2009]. (pol.).
  10. Wyjątkiem było macierzyste województwo Edwarda Gierka – katowickie, jedno z największych w Polsce po 1975 r.
  11. Dz.U. z 1998 r. nr 96, poz. 603
  12. a b 27 maja 1975 roku zniesiono 1 (miasto Poręba) z 11 jednostek powiatu zawierciańskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 10 jednostek (z których 8 włączono do woj. katowickiego a 2 do woj. częstochowskiego)
  13. 27 maja 1975 roku zniesiono 7 z 19 jednostek powiatu rybnickiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 12 jednostek
  14. 27 maja 1975 roku zniesiono 5 z 13 jednostek powiatu tarnogórskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 8 jednostek
  15. 27 maja 1975 roku zniesiono 2 z 8 jednostek powiatu pszczyńskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 6 jednostek
  16. 27 maja 1975 roku zniesiono 4 z 10 jednostek powiatu wodzisławskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 6 jednostek
  17. 27 maja 1975 roku zniesiono 8 z 12 jednostek powiatu będzińskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 4 jednostek
  18. 27 maja 1975 roku zniesiono 13 z 16 jednostek powiatu tyskiego, tak więc w dniu 31 maja 1975 (w przeddzień reformy) powiat składał się z 3 jednostek
  19. a b do 9 grudnia 1973 jako powiat iłżecki
  20. do 9 grudnia 1973 jako część powiatu konińskiego
  21. a b c d Miasto stołeczne Warszawa oraz miasta Kraków, Łódź i Wrocław były jednostkami podziału administracyjnego stopnia wojewódzkiego
  22. do 1 listopada 1972 jako część powiatu sanockiego
  23. do 1 listopada 1972 były to 3 powiaty: leski, sanocki i ustrzycki
  24. a b do 9 grudnia 1973 jako powiat niżański
  25. do 9 grudnia 1973 jako część powiatu stargardzkiego
  26. do 1 stycznia 1973 jako część powiatu wolińskiego
  27. do 1 stycznia 1973 zachodnia część powiatu kamieńskiego (wraz ze Świnoujściem) stanowiła powiat woliński

Zobacz też

edytuj