Bój pod Kobylszczyzną
| Wojna polsko-bolszewicka | |||
| |||
| Czas |
17 października 1919 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
pod Kobylszczyzną | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Wojna Polska 1918–1921[1]
Bój pod Kobylszczyzną – walki polskiego 2 pułku piechoty Legionów z oddziałami sowieckimi toczone w pierwszym roku wojny polsko-bolszewickiej.
Geneza
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie lipca 1919 Naczelne Dowództwie WP zakończyło prace nad planem szeroko zakrojonej operacji zaczepnej, której celem było opanowanie Mińska, Borysowa, Bobrujska i oparcie frontu o linię rzek Dźwiny i Berezyny[2][3].
W rozkazie operacyjnym Frontu Litewsko-Białoruskiego z 3 sierpnia 1919 przewidziano, że natarcie na Mińsk ubezpieczą na lewym skrzydle oddziały 1 Dywizji Piechoty Legionów w rejonie Mołodeczna, Wilejki, a na prawym skrzydle oddziały Grupy Operacyjnej gen. Lasockiego. 2 Dywizja Piechoty Legionów miała wykonać natarcie na miasto z północnego zachodu, a następnie miała ubezpieczyć Mińsk z kierunku Borysowa[4].
Po zajęciu Mińska 2 Dywizja Piechoty Legionów nacierała dalej w kierunku na Borysów i 18 sierpnia zajęła miasto[5][6]. Uchwyciła też obszerny przyczółek na wschodnim brzegu Berezyny, który stworzył podstawę wyjściową dla wielu wypadów na tyły Armii Czerwonej[7][8].
Walczące wojska
[edytuj | edytuj kod]| Jednostka | Dowódca | Podporządkowanie |
 Wojsko Polskie
| ||
|---|---|---|
| 2 Dywizja Piechoty Legionów | płk Henryk Minkiewicz | Front Litewsko-Białoruski |
| ⇒ 2 pułk piechoty Legionów | mjr Stanisław Tessaro | 2 DP Leg. |
| → III/2 pułku piechoty Legionów | kpt. Konstanty Orzechowski | grupa wypadowa |
| – 11/2 pułku piechoty Legionów | ppor. Wacław Spława-Neyman | |
| – 12/2 pułku piechoty Legionów | ||
 Armia Czerwona
| ||
| 19 Mazowiecki pułk strzelców | 16 Armia | |
Wypad na Kobylszczyznę
[edytuj | edytuj kod]W październiku 1919 przedmościa Borysowa broniły oddziały 2 Dywizji Piechoty Legionów. Dowódca dywizji płk Henryk Minkiewicz zarządził dokonanie wypadu na Kobylszczyznę. Jego celem było rozbicie koncentrujących się tam sowieckich oddziałów 18 Mazowieckiego pułku strzelców i zagarnięcie baterii artylerii[9].
Do wykonania wypadu wyznaczony został III batalion 2 pułku piechoty Legionów. Dowodzenie nad grupą wypadową objął dowódca III batalionu kpt. Konstanty Orzechowski. 17 października oddział, maszerując lasami, ominął ubezpieczenia nieprzyjaciela. Około południa idąca w szpicy 11 kompania ppor. Wacława Spławy-Neymana uderzyła na Kobylszczyznę od strony północnej, a trzy sekcje 12 kompanii od zachodniej. Równocześnie wydzielone sekcje zaatakowały pobliskie wioski: Podberezie i Sieliszcze. Napływające z różnych miejsc odgłosy strzelaniny sprawiały wrażenie, jakby w wypadzie brały udział znaczne siły polskie. Zaskoczony przeciwnik niemal nie stawiał oporu[10].
Bilans walk
[edytuj | edytuj kod]Wypad na Kobylszczyznę zakończył się pełnym sukcesem Polaków. Nie odnotowano strat własnych, wzięto do niewoli 77 jeńców, zdobyto 2 działa i 2 ciężkie karabiny maszynowe[10][11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przybylski 1930 ↓.
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 415.
- ↑ Wyszczelski 2011 ↓, s. 165.
- ↑ Tym 2020 ↓, s. 18.
- ↑ Odziemkowski 2004 ↓, s. 55.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 25.
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 416.
- ↑ Cisek, Paduszek i Rawski 2010 ↓, s. 24.
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 435.
- ↑ a b Odziemkowski 2004 ↓, s. 189.
- ↑ Sitko 1928 ↓, s. 27.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Cisek, Konrad Paduszek, Tadeusz Rawski: Wojna polsko-sowiecka 1919–1921. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2010.
- Janusz Odziemkowski: Leksykon wojny polsko – rosyjskiej 1919 – 1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004. ISBN 83-7399-096-8.
- Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.
- Adam Przybylski: Wojna polska 1918–1921. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1930.
- Józef Sitko: Zarys historji wojennej 2-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Juliusz S. Tym: Działania na Froncie Litewsko-Białoruskim (czerwiec 1919 – kwiecień 1920). Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej. Oddział w Szczecinie, 2020.
- Lech Wyszczelski: Wojna o polskie kresy 1918–1921. Warszawa: Wydawnictwo Bellona SA, 2011. ISBN 978-83-11-12866-8.