Peter D. Mitchell

Peter D. Mitchell

Nome orixinal	(en) Peter Dennis Mitchell
Biografía
Nacemento	29 de setembro de 1920 Surrey, Reino Unido
Morte	10 de abril de 1992 (71 anos) Bodmin, Reino Unido (pt)
Educación	Universidade de Cambridge Jesus College Queen's College (en)
Actividade
Campo de traballo	Bioquímica, bioenergética (pt) e Bioloxía molecular
Ocupación	bioquímico, químico, profesor universitario
Empregador	Universidade de Cambridge Universidade de Edimburgo The Glynn Research Foundation Limited (en)
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (1977–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos (1975–) American Society for Biochemistry and Molecular Biology (en) (título honorífico) (1975–) Organización Europea de Bioloxía Molecular (1973–) The Japanese Biochemical Society (en) Society of General Microbiology (en) Sociedade Real de Edimburgo (pt) Academia francesa das ciencias Royal Society
Premios
(1987)  Croonian Medal and Lecture (1981)  Medalla Copley (1978)  Medalla Sir Hans Krebs (1978)  Premio Nobel de Química (1976)  Feldberg Foundation (en) (1976)  Premio Rosenstiel (1973)  Novartis Medal and Prize (en)  membro da Royal Society
Sinatura

Peter Dennis Mitchell, nado o 29 de setembro de 1920 en Mitcham, (Inglaterra) e finado o 10 de abril de 1992 en Bodmin, foi un bioquímico inglés galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1978.

Os seus pais foron Christopher Gibbs Mitchell, un empregado civil, e Kate Beatrice Dorothy Taplin. Estudou na Universidade de Cambridge, onde se licenciou en Ciencias naturais, e posteriormente doutorouse en bioquímica en 1951. En 1943 aceptou traballar no Departamento de Bioquímica desta universidade, renunciando en 1955. En 1961 aceptou a petición de Michael Swann para converterse en director do Departamento de Bioloxía da Facultade de Zooloxía da Universidade de Edimburgo.

A partir do ano 1964 foi director do Laboratorio de Investigacións de Glynn, poboación situada en Cornualla.

Interesado inicialmente na penicilina, a partir de 1961 traballou no estudo sobre a almacenaxe da enerxía nos seres vivos para ser posteriormente transportada aos puntos de utilización por medio das moléculas de adenosín trifostato (ATP). Grazas a esas investigacións, comprobou como a ruptura do enlace nun dos grupos de ATP provoca a aparición do ADP ou adenosín difostato, que libera unha enerxía inmediatamente dispoñible. Grazas á enerxía fornecida pola respiración humana, o ADP consegue converterse novamente ATP, proceso denominado fosforilación oxidativa.

En 1978 foi galardoado co Premio Nobel de Química polos seus traballos sobre o intercambio de enerxía biolóxica mediante a teoría da química osmótica. En 1981 foi condecorado coa medalla Copley.

• Premio Nobel de Química

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1978 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel 1978 (en inglés)

Predecesor: Ilya Prigogine

Premio Nobel de Química 1978

Sucesor: Herbert C. Brown e Georg Wittig