Gerhard Ertl

Gerhard Ertl

(2007)
Biografía
Nacemento	10 de outubro de 1936 (88 anos) Stuttgart, Alemaña
Residencia	Alemaña
Relixión	Cristianismo
Educación	Universidade Técnica de Múnic - doutoramento (–1965) Universität Stuttgart - física (–1961) Universidade de Múnic (1958–1959) Universidade de París (1957–1958) Universität Stuttgart - física (1955–1957) Max Planck Institute for Intelligent Systems (en) Johannes-Kepler-Gymnasium (en) Universidade de Hanover (pt)
Director de tese	Heinz Gerischer
Actividade
Campo de traballo	Química
Lugar de traballo	Múnic
Ocupación	físico, químico, profesor universitario
Empregador	Universidade de Múnic Universidade Humboldt de Berlín Universidade de Hanover (pt) Universidade Libre de Berlín
Membro de	Academia de Ciencias de Rusia (2011–) Academia Pontificia das Ciencias (2010–) Academia de Ciências da Polónia (pt) (2009–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (asociado estranxeiro da Academia Nacional de Ciencias) (2002–) Academia Europaea (1992–) Leopoldina (1986–) Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos North Rhine-Westphalia Academy for Sciences and Arts (en) Academia de Ciencias de Baviera Academia de Ciencias e Humanidades de Berlín-Brandenburgo Academia Austríaca de Ciencias Sociedade Real de Edimburgo
Influencias	Heinz Gerischer
Obra
Doutorando	Peter Strasser (en) , Martin Wolf (en) e Jochen Lauterbach (en)
Premios
(2008)  Orde ao Mérito de Baden-Württemberg../... 27+
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Gerhard Ertl, nado o 10 de outubro de 1936 en Bad Cannstatt, Stuttgart, é un físico alemán e profesor emérito no departamento de Química Física do Instituto Fritz Haber, da Sociedade Max Planck en Berlín, Alemaña. Gañou o Premio Nobel de Química no ano 2007.

Ertl naceu o 10 de outubro de 1936 en Bad Cannstatt - Stuttgart. Estudou na Universidade de Stuttgart (1955-1957), na Universidade de París (1957-1958) e na Universidade Ludwig Maximilians de Múnic (1958-1959), recibindo o diploma en Física na Universidade de Stuttgart en 1961. Doutorouse na Universidade de Múnic en 1965 ao realizar unha tese de doutoramento dirixida por Heinz Gerischer.

Despois de rematar o doutoramento, traballou como asistente e profesor na Universidade Técnica de Múnic (1965-1968). Foi profesor e director na Universidade Técnica de Hannover (1968-1973) e posteriormente profesor no Instituto de Física Química da Universidade Ludwig Maximilians de Múnic (1973-1986). Durante os anos setenta e oitenta, foi profesor invitado no Instituto Tecnolóxico de California, na Universidade de Wisconsin-Milwaukee e na Universidade de California, Berkeley. En 1986 fíxose profesor da Universidade Libre de Berlín e da Universidade Técnica de Berlín, e en 1996 fíxose profesor da Universidade Humboldt de Berlín. Foi director do Instituto Fritz Haber da Sociedade Max Plank dende 1986 ata o seu retiro en 2004.

Ertl é coñecido por determinar os mecanismos moleculares da síntese catalítica de amoníaco sobre ferro (proceso Haber Bosch) e da oxidación catalítica de monóxido de carbono sobre platino (convertedor catalítico). Coa súa investigación, descubriu o importante fenómeno das reaccións oscilatorias nas superficies de platino, sendo capaz, mediante microscopía fotoelectrónica, de visualizar por primeira vez os cambios na estrutura da superficie durante a reacción. Nas súas investigacións sempre empregou técnicas de observación novedosas como LEED (low-energy electron diffraction), UPS (later ultraviolet photoelectron spectroscopy) ou STM (scanning tunneling microscope).

Gañou o Premio Wolf de Química en 1998 xunto con Gabor A. Somorjai da Universidade de California, Berkeley "polas súas excepcionais contribucións ao campo da ciencia das superficies en xeral e por esclarecer os mecanismos fundamentais das reaccións catalíticas heteroxéneas na superficie de monocristais en particular". Foi galardoado co Premio Nobel de Química en 2007 polos seus estudos de procesos químicos na superficie de sólidos, o premio foi anunciado o día do seu 71 aniversario.

Gerhald Ertl é un dos editores do Handbook of Heterogeneous Catalysis.

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 2007 (en inglés)
• Autobiografía na páxina do Instituto Nobel 2007 (en inglés)
• Perfil de Gerhard Ertl en NNDB (en inglés)

Predecesor: Roger D. Kornberg

Premio Nobel de Química 2006

Sucesor: Osamu Shimomura, Martin Chalfie e Roger Y. Tsien