Przejdź do zawartości

Improwizowana bateria artylerii ORP Komendant Piłsudski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Improwizowana Bateria Artylerii Przeciwdesantowej ORP Komendant Piłsudski
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppor. mar. Michał Anaszkiewicz

Działania zbrojne
Obrona Wybrzeża 1939
Organizacja
Dyslokacja

Hel

Rodzaj sił zbrojnych

Marynarka Wojenna

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

Dywizjon Artylerii Nadbrzeżnej, Rejon Umocniony Hel

Improwizowana bateria artylerii ORP Komendant Piłsudski – polska dwudziałowa improwizowana bateria artylerii przeciwdesantowej kalibru 75 mm Schneider wz. 1897, utworzona ze zdemontowanych armat z pokładu kanonierki ORP Komendant Piłsudski ustawiona pomiędzy portem rybackim a portem wojennym na Helu, Półwyspu Helskiego (od strony zatoki). Wchodziła w skład Dywizjonu Artylerii Nadbrzeżnej, Rejonu Umocnionego Hel.

Sformowanie i działania bojowe w kampanii wrześniowej

[edytuj | edytuj kod]

Improwizowaną baterię artylerii przeciwdesantowej sformowano na podstawie rozkazu Dowódcy Floty z dnia 4 września 1939 r. Do jej sformowania przystąpiono 5 września, podstawą jej utworzenia było użycie części załogi i dwóch armat kal. 75 mm Schneider wz.1897 z rozbrojonej kanonierki ORP "Komendant Piłsudski". Baterię posadowiono na improwizowanych działobitniach zbudowanych na fundamentach z drewnianych okrąglaków[1]. Umiejscowiono ją pomiędzy portem rybackim a portem wojennym w Helu. Dowództwo baterii objął ppor. mar. Michał Anaszkiewicz[2]. Określenie działalności bojowej baterii jest niemożliwe z uwagi na brak dokumentów i relacji. Ze szczątkowych relacji innych osób ustalono jedynie, że bateria prawdopodobnie stoczyła walkę z niemieckimi jednostkami pływającymi:

  • 8 IX w godz. 14.06–14.12 wraz z 44 baterią przeciwdesantową i 21 baterią przeciwlotniczą ostrzeliwała niemiecki zespół trałujący z 1. R. Flotille (1 Flotylla Kutrów Trałowych), ogniem odpowiedział osłaniający zespół okręt baza "Nettelbeck" trafiając zabudowania w Helu, flotylla wycofała się pod osłoną zasłony dymnej[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Waldemar Nadolny: Artyleria nadbrzeżna. Wielki Leksykon Uzbrojenia Wrzesień 1939. Tom 69. Edipresse Polska S.A., 2015. ISBN 978-83-7945-043-5.
  • Roman Bąkowski, Waldemar Nadolny, W cieniu sławnej siostry, czyli nie tylko baterią „cyplową” polska artyleria nadbrzeżna w 1939 roku stała, „Morze Statki i Okręty Wydanie Specjalne” (4/2014), Warszawa: Magnum X, 2014, ISSN 1426-529X.