8 Grupa Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1929 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
8 Grupa Artylerii (8 GA) – oddziały i pododdziały artylerii organicznej wielkich jednostek piechoty i kawalerii oraz artylerii Odwodu Naczelnego Wodza stacjonujące na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII i podporządkowane dowództwu 8 Grupy Artylerii.
8 Grupa Artylerii została utworzona w terminie do 15 stycznia 1929 na podstawie rozkazu L. 1019/Org. ministra spraw wojskowych z dnia 31 grudnia 1928. Proces formowania grupy zakończony został w marcu tego roku. Dowództwo grupy powstało na bazie dotychczasowego 8 Okręgowego Szefostwa Artylerii.
Minister spraw wojskowych rozkazem B. Og. Org. 403 Tjn. Org. II, ogłoszonym 18 maja 1929, przydzielił 11 dywizjon artylerii konnej pod względem wyszkolenia z 7 do 8 Grupy Artylerii[1].
Obsada personalna
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo Artylerii Okręgu Generalnego „Pomorze”
Sztabowy oficer inspekcyjny artylerii Okręgu Generalnego „Pomorze”
Szefostwo Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VIII (1921–1926)
- szef – płk art. Ottokar Brzoza-Brzezina (od 5 IX 1922[2])
- zastępca szefa – płk art. Czesław Piotr Bzowski (od X 1925 ze stanowiska dowódcy 8 pac)
8 Okręgowe Szefostwo Artylerii (1926–1928)
- płk art. Ottokar Brzoza-Brzezina (do IX 1926[3])
- płk art. Czesław Piotr Bzowski (IX 1926[3] – VII 1927[4])
- płk art. Stanisław Marian Rohoziński (VIII 1927[5] – III 1929)
8 Grupa Artylerii (1929–1939)
- płk art. Stanisław Marian Rohoziński (od III 1929[6])
- płk art. Józef Korycki (XII 1929 – IX 1939)[7]
Ordre de Bataille 8 Grupy Artylerii w 1939
[edytuj | edytuj kod]Dowództwo 8 Grupy Artylerii w Toruniu
- dowódca grupy – płk art. Józef Korycki → dowódca artylerii Armii „Pomorze”
- oficer sztabu – mjr art. Stanisław Oyrzyński → I oficer sztabu dowódcy artylerii Armii „Pomorze”
artyleria ONW:
- 8 pułk artylerii ciężkiej w Toruniu
artyleria wielkich jednostek:
- 4 Kujawski pułk artylerii lekkiej w Inowrocławiu
- 15 Wielkopolski pułk artylerii lekkiej w Bydgoszczy
- 16 Pomorski pułk artylerii lekkiej w Grudziądzu
- 16 dywizjon artylerii ciężkiej w Grupie k. Grudziądza
- 11 dywizjon artylerii konnej w Bydgoszczy
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dodatek Tajny Nr 8 do Dziennika Rozkazów z 18 maja 1929, poz. 14. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.184, s. 11 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 19 sierpnia 1922, s. 630.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 14 września 1926, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927, s. 215.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 100.
- ↑ Jaskulski Waldemar: Pułkownik Józef Korycki. Tatarski artylerzysta II Rzeczypospolitej (Zarys biografii). Wrocław: Çaxarxan Xucalıq, 2012, s. 39.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Almanach oficerski na rok 1923/24. Dział III Organizacja Wojska Polskiego, zeszyt 2, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923.
- Igor Błagowieszczański, Artyleria w II wojnie światowej. Studium historyczno-wojskowe, Warszawa 1983, ISBN 83-11-06909-3.
- Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
- Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I.