Bera Boska

'Bera Boska'
	; Owoce odmiany Bera Boska
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Rodzice	przypadkowa siewka
Inne nazwy	'Kaiser Alexander'
Hodowca	Jean-Baptiste Van Mons
Data wyhodowania	1826
Pochodzenie	Francja, Linkebeeke
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grusza 'Bera Boska' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Stara odmiana pochodząca z Francji. Znaleziona jako przypadkowa siewka przez Dr. Van Monsa w Linkebeeke, natomiast nazwę nadano na cześć dyrektora ogrodu botanicznego w Paryżu Louisa Augustina Guillaume Bosc (1759-1828)^[1]^[2]. W Polsce należała dawniej do doboru, obecnie jest rzadko spotykana i tylko w starych sadach.

Morfologia

Pokrój

Drzewo rośnie średnio silnie. Tworzy koronę wysoką, stożkowatą, średnio zagęszczoną z pędami nieco przewisającymi.

Owoce

Duże, regularne, silnie wydłużone, kształtu butelkowatego. Skórka szarożółta, pokryta cynamonowobrązowym ordzawieniem. Czasami występuje delikatny, brunatny rumieniec. Szypułka długa, średniej grubości, wygięta. Zagłębienie szypułkowe małe lub niezaznaczone. Kielich mały, zamknięty lub półotwarty. Zagłębienie kielichowe płytkie i wąskie. Miąższ żółtawobiały, drobnoziarnisty, masłowy, bardzo soczysty, o cynamonowym aromacie.

Zastosowanie

Jesienna odmiana deserowa. Odmiana dobra do ogrodów przydomowych w cieplejszych rejonach Polski. Jest jedną z odmian preferowanych w polskim programie rolnośrodowiskowym mającym na celu ochronę zagrożonych zasobów genetycznych^[3].

Uprawa

Późno wchodzi w okres owocowania (7-8 rok po posadzeniu), owocuje zwykle corocznie i obficie. Kwitnie późno i długo, jest dobrym zapylaczem dla wielu odmian.

Podkładka i stanowisko

Jako podkładki zaleca się siewki gruszy kaukaskiej, ponieważ z pigwą zrasta się źle. Wymaga gleb głębokich oraz ciepłych, znosi piaszczyste.

Zdrowotność

Na mróz mało odporna, na parcha bardzo odporna.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór owoców najczęściej przypada na koniec września lub początek października. Przechowują się około 2 miesięcy, w chłodni do stycznia.

Przypisy

↑ Beurre Bosc, Dessert pear. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-14]. (ang.).
↑ Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.
↑ Grzegorz Hodun, Wiesław Podyma: Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych roślin w rolnictwie. Warszawa: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2011, s. 21–22, seria: Biblioteczka programu rolnośrodowiskowego 2007–2013. ISBN 978-83-62164-36-3.

Bibliografia

Szczepan Aleksander Pieniążek: Sadownictwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988. ISBN 83-09-01251-9.
Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 244. ISBN 83-01-10859-2.

[1] Beurre Bosc, Dessert pear. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-14]. (ang.).

[2] Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.

[3] Grzegorz Hodun, Wiesław Podyma: Zachowanie zagrożonych zasobów genetycznych roślin w rolnictwie. Warszawa: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2011, s. 21–22, seria: Biblioteczka programu rolnośrodowiskowego 2007–2013. ISBN 978-83-62164-36-3.

[1]