Triumf Packhama

'Triumf Packhama'
	; Owoce odmiany 'Triumf Packhama'
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Grupa odmian	zimowe
Rodzice	'Uvedale St.Germain' i 'Komisówka'
Hodowca	Ch. H. Packham
Data wyhodowania	1896
Data zarejestrowania	1990 (PL)
Pochodzenie	Australia, Molong, Nowa Południowa Walia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Grusza 'Triumf Packhama' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Odmiana australijska wyhodowana przez Ch.H.Packhama w 1896 roku. Mieszaniec odmian 'Uvedale St.Germain' i 'Komisówka'. W Europie uprawiana od wielu lat. W Polsce w 1990 wpisana do Rejestru Odmian opracowywanego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych^[1].

Morfologia

Pokrój: Drzewo rośnie średnio silnie. Tworzy koronę wysoką, kulistą lub stożkowatą z lekko zwisającymi gałęziami, łatwą do formowania. Pąki kwiatowe tworzy głównie na krótkopędach.

Owoce: Duże, kształtu gruszkowatego, lekko wydłużone o nierównej i gruzełkowatej powierzchni. Skórka delikatna, zielonożółta, bez rumieńca z wyraźnymi przetchlinkami. Szypułka gruba i dość krótka, czasem wygięta. Zagłębienie szypułkowe lekko ordzawione. Zagłębienie kielichowe płytkie i pokarbowane. Miąższ jest drobnoziarnisty, kremowy, soczysty, aromatyczny, kwaskowato- słodki o wyraźnym korzennym posmaku.
Kwiaty: Kremowo białe, zebrane w baldachogrona, rozwijają się centripetalnie (od zewnątrz kwiatostanu do jego środka)^[3].

Zastosowanie

Znakomita odmiana deserowa i przerobowa, nadająca się zwłaszcza na kompoty. Odmiana zimowa polecana do uprawy towarowej i amatorskiej.

Uprawa

Wcześnie wchodzi w okres owocowania, owocuje corocznie, obficie. Kwitnie dość wcześnie.

Podkładka i stanowisko

Jako podkładki polecane są siewki gruszy kaukaskiej, przy szczepieniu na pigwie ze względu na słabą zgodność fizjologiczną zaleca się stosowanie pośredniej. Wymaga gleb żyznych i ciepłych.

Zdrowotność

Odmiana niezbyt wytrzymała na mróz, wrażliwa na zarazę ogniową, średnio podatna na parcha gruszy. Wymaga starannej ochrony chemicznej.

Zbiór i przechowywanie

Dojrzałość zbiorczą owoce osiągają pod koniec września lub na początku października. Do spożycia jest dobra na przełomie listopada i grudnia. Charakteryzuje się dużą zdolnością przechowalniczą, w zwykłej chłodni można ją przetrzymać nawet przez 6 miesięcy.

Przypisy

↑ ^a ^b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].
↑ Packham’s Triumph. European Pear Varieties, Nowa Południowa Walia. [dostęp 2016-08-30]. (ang.).
↑ W. Lech, M. Małodobry: Kwitnienie grusz. [dostęp 2010-01-25].

Bibliografia

Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.
Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.
Pear Packham's Triumph. National Fruit Collection. [dostęp 2016-08-30]. (ang.).

[COBORU-1] Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

[2] Packham’s Triumph. European Pear Varieties, Nowa Południowa Walia. [dostęp 2016-08-30]. (ang.).

[3] W. Lech, M. Małodobry: Kwitnienie grusz. [dostęp 2010-01-25].

[1]