Dicolor

'Dicolor'
	; Owoce odmiany Alfa w okresie zbioru
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Rodzice	'Pstrągówka' i 'Red Bonkreta Williamsa'
Hodowca	J. Bouma
Data wyhodowania	1987
Właściciel	Sempra Litoměřice s.r.o.
Data zarejestrowania	1995, 2005 (PL)
Pochodzenie	Czechy, Těchobuzice

Grusza 'Dicolor' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Późnojesienna odmiana wyselekcjonowana w Czechach w 1987 roku przez J. Boumę. Krzyżówka odmian 'Pstrągówka' i 'Red Bonkreta Williamsa'. W Polsce do Rejestru Odmian prowadzonego przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych^[3] wpisana w 2005 roku.

Morfologia

Pokrój: Drzewo rośnie silnie, po wejściu w okres owocowania wzrost słabnie. Tworzy koronę luźną, konary odchodzą od przewodnika pod szerokim kątem. Ze względu na wytwarzanie dużej ilości pionowych pędów jednorocznych, powodujących zagęszczanie się korony, wymaga cięcia letniego.
Owoce: Średnie lub małe, kształtu stożkowatego, regularne, zwężające się przy szypułce. Skórka jest słomkowożółta, gładka pokryta karminowoczerwonym, rozmytym rumieńcem który zajmuje od 50% do 75% powierzchni. Szypułka średniej długości i grubości, osadzona lekko z boku. Kielich mały, zamknięty osadzony w płytkim zagłębieniu. Zagłębienia szypułkowego brak. Miąższ białokremowy, drobno ziarnisty, masłowy, soczysty, słodki o korzennym aromacie.

Zastosowanie

Jesienna odmiana deserowa. Polecana zarówno do uprawy towarowej jak i amatorskiej.

Uprawa

Bardzo wcześnie wchodzi w okres owocowania (2-3 rok od posadzenia), owocuje bardzo obficie, regularnie. Kwitnie średnio wcześnie. Zalecane jest intensywne przerzedzanie zawiązków, co pozwala uzyskać większe owoce.

Podkładka i stanowisko

Jako podkładki zaleca się typy pigwy, z którą zrasta się bardzo dobrze. Szczepiona na pigwie rodzi większe i lepszej jakości owoce.

Zdrowotność

Na mróz odporna, na parcha mało wrażliwa, na zarazę ogniową podatna.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór owoców najczęściej przypada na przełom września i października. Do spożycia nadają się w listopadzie. W chłodni zwykłej można je przechować do lutego, w chłodni z kontrolowaną atmosferą nawet do końca kwietnia.

Przypisy

↑ Dicolor. [dostęp 2016-08-17]. (cz.).
↑ Anna Konečná: Hodnocení vybraného souboru rezistentů jabloní vůči strupovitosti. [dostęp 2016-08-14]. (cz.).
↑ ^a ^b Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

Bibliografia

Jan Blazek. Nowe odmiany grusz z Czech (CZ. II). „Szkółkarstwo”, marzec 2006. Kraków: Plantpress.
Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006, s. 156. ISBN 83-89211-18-1.
Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.

[1] Dicolor. [dostęp 2016-08-17]. (cz.).

[zp-2] Anna Konečná: Hodnocení vybraného souboru rezistentů jabloní vůči strupovitosti. [dostęp 2016-08-14]. (cz.).

[COBORU-3] Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

[1]