Гінеўт

	Ґінеўт; лац. Ginieŭt / Hinieŭt
	Ginald
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Ginn + Wald
Іншыя формы
Вытворныя формы	Гімольт
Зьвязаныя імёны	Waldgina
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Ґінеўт»

Гінеўт — мужчынскае імя.

Паходжаньне

Геналд або Гіналд, пазьней Генаўд (Genald^[1], Genaldus, Ginaldus^[2], Genaud^[3]) і Валдгіна (Waldgina^[4]) — імёны германскага паходжаньня^[5]. Іменная аснова -гін- (-ген-, -кін-) (імёны ліцьвінаў Гендрута, Кімунд, Менгін; германскія імёны Genedrudis, Ginmund, Mennigen) паходзіць ад гоцкага gin- 'пачатак' (гоцкае *ginnan, германскае *gennan 'пачынаць'^[6]), а аснова -валд- (-алд, -олт) (імёны ліцьвінаў Геральт, Левалт, Рамвольт; германскія імёны Gerwald, Lewolt, Romuald) — ад гоцкага і германскага waldan 'валодаць, гаспадарыць' або wulþus 'слава, мажнасьць'^[7].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: в бояр керъновских, в Можеика Мостиловича и у его брати, у Кгиневта а у Явоиша, а в братаничовъ ихъ, в Мицка а у Андрушка Чижовичовъ (11 траўня 1501 году)^[8].

Глядзіце таксама

Крыніцы

^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 326.
^ Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 258.
^ Jean Tosti, Noms commençant par G, Dictionnaire des noms de famille de France et d’ailleurs
^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1505.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 108.
^ G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 265.

[1] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 326.

[2] Bruckner W. Die Sprache der Langobarden. — Strassburg, 1895. S. 258.

[3] Jean Tosti, Noms commençant par G, Dictionnaire des noms de famille de France et d’ailleurs

[4] Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1505.

[5] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l'ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 108.

[6] G // Köbler G. Gotisches Wörterbuch. 4. Aufl, 2014.

[7] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[8] Lietuvos Metrika. Knyga 6 (1494—1506). — Vilnius, 2007. P. 265.

[1]