Hyundai Motor Company

Początki działalności konglomeratu Hyundai Group jako producenta samochodów sięgają 29 grudnia 1967 roku, kiedy założono oddział Hyundai Motor Co. Ltd. Rok później, w 1968 roku w zakładach w Ulsan ruszyła produkcja pierwszego samochodu osobowego Cortina, który w ramach podpisanej umowy licencyjnej z koncernem Ford Motor Company bliźniaczą odmianą samochodu tego producenta o takiej samej nazwie^[3].

W 1974 roku zaprezentowano pierwszy samodzielnie zbudowany samochód Hyundaia o nazwie Pony^[4]. Prezentacja tego pojazdu równała się jednocześnie z rozpoczęciem międzynarodowej ekspansji^[5], rozpoczynając sprzedaż w Europie i Australii. W międzyczasie, współpraca z amerykańskim koncernem Ford trwała do 1985 roku, z kolei rok później rozpoczęto sprzedaż samochodów w Ameryce Północnej^[6].

W marcu 1999 roku Hyundai przejął 51% akcji Kia Motors, tworząc nowy, uniezależniony od struktury Hyundai Group koncern motoryzacyjny Hyundai Motor Group^[7] z siedzibą w Seulu. Proces tworzenia tego podmiotu zakończył się w październiku 2000 roku. Pierwsza dekada XXI wieku przyniosła kontynuację polityki poszerzania liczby rynków zbytu. W 2002 roku zawiązana została joint venture z chińskim koncernem BAIC, która równała się rozpoczęciem sprzedaży i produkcji samochodów Hyundaia w Chinach^[8].

W 2007 roku Hyundai przedstawił pierwszy w historii pojazd zaprojektowany przez lokalny oddział z myślą o regionalnych uwarunkowaniach – model i30 zbudowany w niemieckim centrum rozwojowym w Europie^[9]. Na podobnej zasadzie w 2011 roku powstał opracowany w Indiach model Eon^[10] i przedstawiony we wrześniu 2012 roku skonstruowany z myślą o Brazylii hatchback HB20^[11]. W 2013 roku rozpoczęto z kolei ofensywę konstrukcji opracowanych specjalnie na rynek chiński, poczynając od kompaktowego sedana Mistra^[12], do którego dołączyły w kolejnych latach konstrukcje Reina, Celesta czy Lafesta.

W pierwszej dekadzie XXI wieku Hyundai intensywnie pracował nad poszerzeniem swojej oferty minivanów. Z myślą m.in. o rynku Stanów Zjednoczonych opracowano produkcyjny wariant prototypu Hyundai Portico Concept z 2005 roku^[13], który w fazie finalnych przedprodukcyjnych testów znalazł się w połowie 2008 roku^[14]. Produkcyjny Hyundai Portico nie doczekał się debiutu z powodu m.in. kryzysu finansowego^[15]. Z podobnym anulowaniem spotkał się bliski ostatecznej formy kompaktowy minivan dla europejskiego rynku o roboczej nazwie Hyundai iM30^[15]. Finalnie, na rynek trafiła tylko bliźniacza wersja tego modelu pod marką Kii jako czwarta generacja modelu Carens.

W 2014 roku Hyundai zatrudnił Alberta Biermanna, byłego wiceprezesa BMW M(inne języki)^[16], inaugurując oddział przedsiębiorstwa Hyundai N skoncentrowany na rozwoju wyczynowych odmian cywilnych modeli. Pierwszym pojazdem sygnowanym literą N został model i30 N przedstawiony w sierpniu 2017 roku^[17]. W marcu 2019 roku Hyundai wprowadził do użytku także oznaczenie N Line oznaczające topowe, usportowione warianty cywilnych modeli, poczynając od modelu Tucson^[18].

Po tym, jak w lutym 2016 roku Hyundai po raz pierwszy zastosował nazwę Ioniq dla hybrydowego lub elektrycznego kompaktowego modelu^[19], sierpniu 2019 roku zdecydowano się nadać ją nowej gamie samochodów elektrycznych^[20]. Pierwszym pojazdem, który ją zasilił, jest crossover Ioniq 5 przedstawiony w lutym 2021 roku. W 2022 roku linię tę poszerzył także średniej wielkości sedan Ioniq 6, z kolei z końcem 2023 roku uzupełnił ją trzeci ze wstępnie zaplanowanych modeli – duży, flagowy SUV Ioniq 7^[21].

•  
  Hyundai Excel
•  
  Hyundai Accent
•  
  Hyundai ix35
•  
  Hyundai i30 N
•  
  Hyundai Ioniq 5

W początkowych latach działalności motoryzacyjnej filii Hyundaia skupiała się ona na lokalnej sprzedaży i produkcji licencyjnych modeli Forda, sedanów Cortina i Granada. Po prezentacji pierwszej samodzielnej konstrukcji Pony, z lokalnego producenta licencyjnych konstrukcji Hyundai przeobraził się w globalnego producenta. Na przestrzeni lat gama modelowa Hyundaia na rodzimym rynku łączyła modele oferowane także m.in. w Europie czy Ameryce Północnej, dla wybranych z nich stosując unikalne nazwy – np. model Elantra nazywa się w Korei Południowej Avante^[22], za to model Getz oferowano niegdyś pod nazwą Click^[23].

Hyundai zachowuje pozycję lidera rynku samochodowego w rodzimym kraju, w 2019 roku posiadając 49% udział^[24] z najpopularniejszym modelem Grandeur na czele^[25].

W 2020 roku doprowadził do końca politykę wycofywania z lokalnej oferty samochodów z nadwoziem hatchback, kończąc sprzedaż modeli i30 i Veloster. Odtąd Hyundai chce w Korei Południowej skoncentrować się na sedanach i SUV-ach^[26]. W kolejnym roku rozpoczęto gruntowną przebudowę gamy modelowej pod kątem pojazdów ze zelektryfikowanym napędem – zniknęła z niego hybrydowa i elektryczna rodzina modeli Ioniq^[27] na rzecz kolejno sedana Avante Hybrid oraz crossovera Ioniq 5. Ten drugi pojazd zastąpił też w kwietniu 2021 roku mniejszego crossovera Kona Electric po tym, jak producent stracił na licznych akcjach przywoławczych związanych z ryzykiem pożaru układu elektrycznego^[28].

• Avante
• Sonata
• Grandeur

• Casper
• Venue
• Kona
• Tucson
• Santa Fe
• Palisade

• Staria

• Nexo

• Casper Electric
• Ioniq 5
• Ioniq 6
• Ioniq 9
• Porter Electric
• ST1

• Porter
• Staria

Hyundai rozpoczął działalność w Europie poczynając od Europy Zachodniej, to tutaj prezentując w 1974 roku swój pierwszy samodzielnie skonstruowany i globalny model Pony^[29]. Samochód stał się kluczowym produktem Hyundaia w tym regionie, powstając do 1995 roku w kolejnych czterech generacjach i pozwalając Europie na przyjęcie miana największego rynku eksportowego na świecie w połowie lat 90. XX wieku^[29].

W 2003 roku Hyundai Motor Europe(inne języki) wybudował za kwotę 55 mln euro centrum biurowe oraz badawczo-rozwojowe w niemieckim Rüsselsheim am Main, w 2004 roku rozpoczęto budowę pierwszej na europejskim rynku fabryki bratniej Kii na Słowacji, a w 2007 roku rozpoczęta została budowa fabryki Hyundaia w Czechach. Od 2006 roku w Rüsselsheim am Main oficjalnie zaczęło działać Europejskie Centrum Designu Hyundaia^[30]. Pierwszym pojazdem opracowanym specjalnie z myślą o Europie został kompaktowy i30^[31], a kolejnym pojazdem zbudowanym dla tego regionu został zaprezentowany w 2010 roku minivan ix20.

W 2019 roku Hyundai po raz pierwszy od końca lat 80. XX wieku wycofał się z klasy średniej, kończąc sprzedaż modelu i40^[32] jako przypieczętowanie nowej polityki producenta stawiającej na większy udział w ofercie SUV-ów i crossoverów.

• i10
• i20
• i30
• Elantra

• Bayon
• Kona
• Tucson
• Santa Fe

• Inster
• Kona Electric
• Ioniq 5
• Ioniq 6
• Ioniq 9

• Nexo

W 1985 roku Hyundai otworzył swój oddział w Ameryce Północnej, rozpoczynając rok później sprzedaż modelu Excel^[33]. W 1988 roku rozpoczęto poszerzanie lokalnej oferty, wprowadzając do sprzedaży i produkcji w sąsiedniej Kanadzie większy model Sonata^[34], a latach 90. pośrednią Elantrę.

W 2006 roku Hyundai przedstawił pierwszy model opracowany specjalnie dla Stanów Zjednoczonych i Kanady w postaci luksusowego minivana Entourage^[35]. W 2008 roku rozpoczęto z kolei import pierwszego modelu z Europy, najpierw w postaci kombi Elantra Touring^[36], a w latach 2012–2020 hatchbacka GT^[37][38].

W listopadzie 2018 roku Hyundai przedstawił topowego SUV-a Palisade^[39], który był drugim od czasu minivana Entourage pojazdem skonstruowanym z myślą o rynku Ameryki Północnej. Na 2021 roku producent zaplanował z kolei premierę kolejnego pojazdu mającego uczynić ofertę Hyundaia bardziej konkurencyjną wobec rodzimych amerykańskich producentów w postaci pick-upa Santa Cruz^[40].

• Elantra
• Sonata

• Venue
• Kona
• Tucson
• Santa Fe
• Palisade

• Santa Cruz

• Kona Electric
• Ioniq 5
• Ioniq 6
• Ioniq 9

• Nexo

• Excel (1986–1994)
• Scoupe (1991–1995)
• XG (2001–2005)
• Tiburon (1999–2008)
• Entourage (2006–2009)
• Veracruz (2007–2012)
• Elantra Touring (2008–2012)
• Genesis (2008–2016)
• Equus (2011–2016)
• Genesis Coupe (2010–2016)
• Azera (2006–2017)
• Grand Santa Fe (2011–2018)
• Elantra GT (2012–2020)
• Ioniq (2016–2022)
• Ioniq Electric (2016–2022)
• Veloster (2011–2022)
• Accent (1994–2022)

Hyundai zdecydował się wkroczyć na rynek chiński, zawierając joint venture z lokalnym koncernem BAIC pod nazwą Beijing Hyundai w 2002 roku^[41]. Jeszcze w tym roku ruszyła lokalna produkcja modelu Sonata, a rok później mniejszej Elantry. W 2008 roku przeprowadzono pierwszą restylizację specjalnie dla chińskiego rynku, prezentując model Elantra Yuedong^[42] będący pochodną globalnego wariantu kolejnego wcielenia Elantry. Politykę unikalnego dla chińskiego rynku wyglądu nadwozia kontynuowano również dla modeli Sonata Ling Xiang^[43] i Elantra Langdong^[44].

W 2013 roku Beijing Hyundai przedstawił pierwszy model opracowany specjalnie dla rynku chińskiego, kompaktowego sedana Mistra^[45]. Zapoczątkowało to nową politykę Hyundaia, ściśle opartą na sedanach różnej wielkości skonstruowanych specjalnie dla chińskiego rynku, jak najmniejsza Reina^[46], pośrednia Celesta^[47] i największa Lafesta^[48]. W 2017 roku skonstruowano także pierwszego SUV-a na rynek chiński w postaci lokalnego wariantu modelu ix35^[49].

• Elantra
• Lafesta
• Sonata

• Mufasa
• Tucson L
• Santa Fe
• Palisade

• Ioniq 5 N

• Custo

• XG250 (2004–2005)
• Matrix (2004–2005)
• Coupe (2004–2006)
• Accent (2006–2010)
• Elantra XD (2003–2011)
• H-1 (2008–2011)
• Sonata Ling Xiang (2009–2011)
• Veracruz (2007–2012)
• Rohens (2008–2012)
• Rohens Coupe (2009–2012)
• Equus (2004–2014)
• Azera (2006–2015)
• Veloster (2011–2015)
• Genesis (2014–2015)
• Elantra Yuedong (2008–2017)
• Moinca (2009–2017)
• Grand Santa Fe (2013–2017)
• Elantra Langdong (2012–2018)
• Celesta RV (2018–2019)
• Reina (2017–2021)
• Encino (2018–2020)
• Encino Electric (2018–2020)
• ix25 (2014–2021)
• Verna (2010–2022)
• ix35 (2010–2023)
• Mistra (2013–2023)
• Celesta (2017–2023)
• Lafesta Electric (2019–2023)
• Mistra Electric (2020–2023)

Do końca pierwszej dekady XXI wieku brazylijska oferta modelowa Hyundaia nie odbiegała od portfolio producenta w Korei Południowej i Europie, lokalnie produkując m.in. model Tucson pierwszej generacji. W październiku 2012 roku Hyundai przedstawił swój pierwszy samochód skonstruowany w Brazylii z myślą o lokalnym rynku^[50], wzorując się Fiacie czy Volkswagenie od lat posiadających tu silnie zautonomizowane oddziały.

Krótko po premierze, w listopadzie 2012 roku Hyundai HB20 otrzymał tytuł Brazylijskiego Samochodu Roku 2013^[51]. 6 lat później, brazylijski oddział Hyundaia przedstawił drugą generację HB20, a także podwyższonego HB20X i trójbryłowego HB20S^[52]. We wrześniu 2020 roku po raz pierwszy rozpoczęto eksport do zewnętrznych rynków, rozpoczynając sprzedaż miejskich modeli Hyundaia w Kolumbii^[53].

• HB20
• HB20S

• HB20X
• Creta
• Tucson
• Santa Fe

• Excel (1985–1995)
• Scoupe (1988–1995)
• Atos (1997–2003)
• Accent (1994–2005)
• H-1 (1998–2005)
• Terracan (2001–2007)
• Coupé (1996–2008)
• Trajet (2000–2008)
• Matrix (2001–2008)
• Veracruz (2007–2012)
• Genesis (2008–2012)
• Genesis Coupe (2010–2013)
• Equus (1995-2011)
• Sonata (2009–2014)
• Veloster (2011–2015)
• Accent (1999–2016)
• i30 (2009–2016)
• Grand Santa Fe (2013–2017)
• Elantra (1990–2018)
• Azera (2007–2022)
• ix35 (2010–2022)

W 1998 roku Hyundai rozpoczął swoją działalność w Indiach, otwierając zakłady produkcyjne w Ćennaj. Kluczowym modelem w ofercie stał się lokalny wariant hatchbacka Atos, który otrzymał nazwę Santro^[54], W 2003 roku pojawił się zmodernizowany Santro Xing, który razem z pierwotnym wariantem odniósł duży sukces rynkowy i zapewnił Hyundaiowi popularność na półwyspie indyjskim^[55].

W 2011 roku przedstawiono pierwszy model Hyundaia opracowany specjalnie z myślą o rynku Indii – niewielkiego hatchbacka Eon^[56], który w 2018 roku zastąpił nowy model. Ponownie otrzymał on nazwę Santro^[57] i ponownie został opracowany z myślą o rynku indyjskim. Od drugiej dekady XXI wieku, indyjski oddział Hyundaia zajmuje się również eksportem najtańszych i najmniejszych modeli na inne rynki rozwijające się, jak Południowa Afryka, Chile czy Peru.

• Grand i10 Nios
• Aura
• i20
• Verna

• Exter
• Venue
• Creta
• Alcazar
• Tucson

• Kona Electric
• Ioniq 5

• Sonata (2001–2004)
• Santro (1998–2006)
• Terracan (2003–2007)
• Getz (2004–2009)
• Sonata Embera (2004–2009)
• Sonata (2009–2014)
• Santro Xing (2003–2014)
• i20 (2008–2015)
• Eon (2011–2019)
• Xcent (2014–2020)
• Elite i20 (2014–2020)
• Grand i10 (2013–2021)
• Elantra (2001–2021)
• Santro (2018–2022)
• Xcent Prime (2020–2023)

Początek XXI wieku przyniósł regionalizację działań Hyundaia wobec rynku rosyjskiego, nawiązując szeroką współpracę z lokalnym przedsiębiorstwem TagAZ^[58]. W ten sposób, z 2001 rokiem w Taganrogu uruchomiono produkcję modelu Accent, a współpracę poszerzono w drugiej połowie dekady do modeli Sonata EF, Santa Fe oraz Elantra XD, a także dostawczy model Porter^[59].

Współpraca Hyundaia z TagAZem zaczęła ulegać wygaszeniu z 2010 rokiem^[60], kończąc się ostatecznie w 2012 roku. W międzyczasie, Hyundai uruchomił produkcję we własnych, nowo wybudowanych zakładach produkcyjnych w Sankt Petersburgu, poczynając w styczniu 2011 roku od modelu Solaris^[61]. W 2016 roku dołączył do niego crossover Creta^[62]. Historię obecności Hyundaia w Rosji przerwała nagle rosyjska inwazja na Ukrainę w 2022 roku, która w marcu tego roku przyniosła zamrożenie działalności w wyniku zachodnich sankcji. Inaczej niż w przypadku producentów europejskich czy japońskich, południowokoreańska marka nie opuściła rosyjskiego rynku niezwłocznie po wybuchu wojny, lecz wygaszał swoje operacje stopniowo. Ostateczne wycofanie się oficjalnej działalności w tym kraju ogłoszono w kwietniu 2023^[63].

• Galloper (1991–2001)
• XG (2001–2005)
• Coupé (1996–2008)
• NF (2004–2008)
• Getz (2004–2009)
• NF Sonata (2008–2009)
• Elantra XD (2008–2009)
• Grandeur (2005–2011)
• Accent (2001–2012)
• Sonata EF (2005–2012)
• Santa Fe (2007–2012)
• Porter (2005–2013)
• Genesis Coupe (2010–2013)
• ix35 (2009–2015)
• Veloster (2010–2016)
• ix20 (2010–2019)
• H-1 (1998–2022)
• Santa Fe (2007–2022)
• Elantra (2009–2022)
• Sonata (2009–2022)
• Solaris (2010–2022)
• Creta (2015–2022)
• Tucson (2015–2022)
• Palisade (2020–2022)
• Staria (2021–2022)

Hyundai rozpoczął działalność na rynku australijskim, a także w sąsiedniej Nowej Zelandii w 1986 roku^[64], poczynając od modelu Excel. W kolejnych latach polityka modelowa opierała się na modelach wyłącznie importowanych z zagranicznych zakładów, łącząc modele znane z innych globalnych rynków. Jednakże australijski oddział Hyundaia często stosował regionalne nazewnictwo. Pierwszy raz miało to miejsce w 1995 roku, kiedy to nowy model Accent zachował na Antypodach nazwę poprzednika, Hyundai Excel^[65].

Politykę tę kontynuowano w XXI wieku, kiedy to model Matrix przyjął w Australii w 2001 roku nazwę Elantra Lavita^[66] oraz w 2010 roku, gdy model Sonata otrzymał nazwę i45^[67]. Jesienią 2020 roku po 20 latach użytku zdecydowano się z kolei wycofać z użytku nazwę Elantra, przemianowując debiutującą nową generację tego modelu na i30 Sedan^[68].

• i20 N
• i30
• i30 Sedan
• Sonata

• Venue
• Kona
• Tucson
• Santa Fe
• Palisade

• Nexo

• Kona Electric
• Ioniq 5
• Ioniq 6

• Staria

• Pony (1974–1990)
• Excel (1985–2000)
• Scoupe (1988–1995)
• Lantra (1991–2000)
• Coupé (1996–2001)
• Terracan (2001–2007)
• Trajet (2000–2008)
• Elantra Lavita (2001–2008)
• Tiburon (1996–2008)
• Tucson (2004–2009)
• Getz (2002–2011)
• Grandeur (1998–2012)
• i45 (2009–2013)
• i20 (2008–2014)
• ix35(2009–2015)
• Genesis (2014–2016)
• Accent (1999–2019)
• i40 (2011–2019)
• Elantra (2000–2020)
• Veloster (2011–2020)
• iLoad (2008–2021)
• iMax (2008–2021)
• Ioniq (2016–2022)
• Ioniq Electric (2016–2022)

Hyundai Motor Company rozwinął także działalność w sektorze pojazdów dostawczych, ciężarowych oraz autobusowych, poczynając od 1969 roku^[69]. Głównymi rynkami zbytu poza rodzimą Koreą Południową są także państwa Azji Wschodniej i Ameryki Południowej. W lipcu 2020 roku Hyundai przedstawił pierwszy samochód ciężarowy napędzany wodorowymi ogniwami paliwowymi o nazwie Xcient^[70].

• Aero
• Aero City
• Chorus
• County
• FB
• Mega Truck
• Mighty
• Mighty II
• New Power Truck
• Super Truck
• Pavise
• RB
• Trago
• Universe
• Xcient

• Heavy Truck (1978–1997)

• Oficjalna strona internetowa