Hyundai Elantra

Hyundai Elantra I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1990 roku.

Na początku lat 90. XX wieku Hyundai zdecydował się poszerzyć swoją dotychczasową ofertę wśród samochodów kompaktowych, prezentując 4-drzwiowego sedana Elantra. Pojazd uplasował się w portfolio producenta jako większa i przestronniejsza alternatywa dla debiutującej rok wcześniej kolejnej generacji modelu Excel/Pony.

Pierwsza generacja Hyundaia Elantry charakteryzowała się proporcjami łączącymi zaokrąglenia z kantami, upodabniając się w ten sposób do konkurencyjnych konstrukcji amerykańskich, aniżeli do bardziej krągłych modeli japońskich^[1].

Konstruując Elantrę, Hyundai zdecydował się skorzystać z ówczesnego partnerstwa z japońskim Mitsubishi, poza podzespołami technicznymi wykorzystując także opracowane przez tego producenta 1,6 oraz 1,8-litrowe silniki benzynowe^[2]. Na liście opcjonalnego wyposażenia znalazły się poduszki powietrzne kierowcy i pasażera, system ABS czy światła przeciwmgielne^[3].

W 1993 roku Hyundai Elantra pierwszej generacji przeszedł obszerną restylizację nadwozia^[4]. Przyniosła ona węższe, bardziej agresywnie ukształtowane reflektory i mniejszą atrapę chłodnicy z logo producenta, a także poszerzone, dwuczęściowe lampy tylne z innym wypełnieniem.

Hyundai Elantra pierwszej generacji był samochodem globalnym, pod tą nazwą oferowanym w Ameryce Północnej i Łacińskiej, a także w Korei Południowej.

Z racji protestów wobec podobieństwa nazwy Elantra do oferowanego w Europie Lotusa Elana i sprzedawanego w Australii wraz z Nową Zelandią Mitsubishi Magna Elante, na wszystkich tych trzech rynkach samochód nosił nazwę Hyundai Lantra^[5].

Po zakończeniu produkcji pierwszej generacji Elantry w 1995 na rynkach globalnych, indonezyjskie przedsiębiostwo Bimantara otrzymało licencję na kontynuację produkcji tego modelu pod nazwą Bimantara Nenggala^[6].

• L4 1.5l 86 KM
• L4 1.6l DOHC 16V 113 KM
• L4 1.8l DOHC 16v 128 KM
• L4 2.0l 139 KM

Hyundai Elantra II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1995 roku.

Druga generacja Elantry zastąpiła produkowany przez 5 lat dotychczasowy model jako zupełnie nowa konstrukcja, równocześnie zastępując także przestarzały na tle konkurencji model Excel/Pony. Samochód został opracowany tym razem już bez wykorzystania japońskiej technologii, jako samodzielna konstrukcja Hyundaia stworzona w centrum projektowym w Korei Południowej^[7].

Nadwozie Elantry drugiej generacji przyjęło smuklejsze, bardziej zaokrąglone i aerodynamiczne proporcje, z dominacją owalnych form i charakterystycznym przednim zderzakiem z wytłoczeniem zamiast atrapy chłodnicy między reflektorami. W stosunku do poprzednika, samochód stał się dłuższy i przestronniejszy^[8]. Platforma, na której oparta została druga generacja Hyundaia Elantry, wykorzystana została także do zbudowania pierwszej generacji kompaktowego samochodu sportowego znanego pod nazwami Coupé i Tiburon^[9].

Po raz pierwszy gama nadwoziowa kompaktowego modelu Hyundaia poza 4-drzwiowym sedanem została poszerzona także o wyróżniające się obszerniejszym przedziałem transportowym 5-drzwiowe kombi^[10].

W 1998 roku Elantra drugiej generacji przeszła obszerną restylizację, która przyniosła głównie zmiany w wyglądzie nadwozia^[11].

Pas przedni otrzymał większe, bardziej nieregularnie ukształtowane reflektory, a także podwójną atrapę chłodnicy między nimi, z kolei tylna część nadwozia zyskała nieznacznie zmniejszone, inaczej stylizowane lampy w obu wariantach nadwoziowych.

Hyundai Elantra drugiej generacji był oferowany pod tą nazwą na rynkach azjatyckich, a także w Ameryce Północnej i Ameryce Południowej. Na wewnętrznym rynku południowokoreańskim kompaktowy model otrzymał z kolei nową nazwę, Hyundai Avante, stając się lokalnie jednym z najpopularniejszych nowych samochodów na tamtejszym rynku^[12].

Podobnie jak pierwsza generacja i zarazem po raz ostatni, w Europie, Australii i Nowej Zelandii pojazd nosił nazwę Hyundai Lantra^[13].

• L4 1.6l 116 KM
• L4 1.8l 130 KM
• L4 1.9l 68 KM
• L4 2.0l 140 KM

Hyundai Elantra III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2000 roku.

Trzecia generacja Elantry przeszła obszerną metamorfozę w stosunku do poprzednika, zyskując bardziej wyrazistą stylizację z dużymi, czworokątnymi reflektorami i wąskim, obszernym wlotem powietrza. Podstawową odmianą nadwoziową pozostał 4-drzwiowy sedan^[14].

Poza przestronniejszą kabiną pasażerską, Hyundai zdecydował się też zapewnić znacznie bogatsze wyposażenie pod kątem komfortu, a także bezpieczeństwa. W standardzie znalazły się m.in. przednie i boczne poduszki powietrzne, klimatyzacja, centralny zamek, elektrycznie sterowane szyby, a także wspomaganie kierownicy^[15].

Kabina pasażerska otrzymała charakterystyczny kokpit z motywem łuku łączącego konsolę centralną z daszkiem nad zegarami, a także wysoko umieszczonymi nawiewami i miejscem na opcjonalne radio z odtwarzaczem płyt CD^[16].

W październiku 2003 roku Hyundai Elantra przeszedł obszerną restylizację nadwozia, w ramach której zmienił się wygląd zarówno zewnętrzny, jak i wystrój kabiny pasażerskiej^[17].

Wprowadzono nowe, bardziej agresywnie ukształtowane reflektory i większą osłonę chłodnicy, zmodyfikowany układ tylnych lamp oraz nowe przednie i tylne zderzaki. Gruntownie przeprojektowano także deskę rozdzielczą, dzie znalazły się m.in. inne nawiewy. Pojazd otrzymał także bogatsze wyposażenie^[18].

Podobnie jak poprzednik, w Korei Południowej samochód ponownie nosił nazwę Hyundai Avante^[19]. Inaczej niż poprzednie dwie generacje, na pozostałych rynkach globalnych samochód przyjął ujednolicone nazewnictwo jako Hyundai Elantra - włącznie z rynkiem europejskim^[20], nowozelandzkim i Australijskim^[21]

Spośród wybranych rynków globalnych jak Wenezuela i Indie, Elantra trzeciej generacji najdłużej była produkowana i sprzedawana w Chinach. Jesienią 2010 roku przeszła dedykowana dla tego rynku drugą restylizację nadwozia^[22]. Przyniosła ona przemodelowany kształt reflektorów i lamp tylnych, a także nowy kształt zderzaków i atrapy chłodnicy. Pod tą postacią pojazd produkowano równolegle z kolejnymi dwiema generacjami aż do 2016 roku^[23].

• L4 1.6l 16V 105 KM
• L4 1.8l 16V 132 KM
• L4 2.0l 16V 143 KM
• L4 2.0l 16V CRDi 113 KM

Hyundai Elantra III Liftback został zaprezentowany po raz pierwszy w 2000 roku.

W przeciwieństwie do modelu drugiej generacji, z gamy nadwoziowej Elantry kolejnego wcielenia zniknęła odmiana kombi na rzecz 5-drzwiowego liftbacka^[24].

Samochód charakteryzował się trójbryłową sylwetką z łagodnie opadającą linią dachu i krótką, tylną częścią nadwozia, a także charakterystycznym podwójnym oświetleniem tworzonym przez lampy na błotnikach i dodatkowe klosze obok miejsca na tablicę rejestracyjną. Opcjonalnie krawędź klapy bagażnika zdobił także spojler.

Podobnie jak odmiana sedan, także i wariant 5-drzwiowy w 2003 roku przeszedł obszerną restylizację nadwozia^[25]. Poza takim samym zakresem zmian w pasie przednim, który otrzymał większy wlot powietrza i bardziej agresywnie ukształtowane reflektory, mniej obszerne modyfikacje przeszła tylna część nadwozia. Zmieniły się jedynie klosze lamp tylnych, gdzie zamontowano białe wkłady kierunkowskazów z tyłu.

Odmiana liftback trzeciej generacji Elantry była pozycjonowana na rynkach globalnych jako element gamy wersji nadwoziowych. Inną politykę nazewniczą producent zdecydował się zastosować w Ameryce Północnej, gdzie samochód nosił dodatkowy człon w nazwie jako Hyundai Elantra GT^[26], a także w Chinach, gdzie nazwano ją Hyundai Elantra Sports^[27].

• L4 1.6l 16V 105 KM
• L4 1.8l 16V 132 KM
• L4 2.0l 16V 143 KM
• L4 2.0l 16V CRDi 113 KM

Hyundai Elantra IV został zaprezentowany po raz pierwszy w 2006 roku.

Konstruując czwartą generację Elantry, Hyundai wykorzystał platformę J4 przeznaczoną dla kompaktowych modeli nowej generacji jak Hyundai i30 czy Kia Forte i cee'd^[28]. Samochód stanowił element ofensywy modelowej południowokoreańskiego producenta pod kryptonimem 24/7, która zakładała debiut 7 nowych konstrukcji w przeciągu 24 miesięcy^[29].

W porównaniu do poprzednika, Elantra czwartej generacji zyskała znacznie wyższe i szersze nadwozie, co przełożyło się na przestronniejszą kabinę pasażerską^[30]. Zyskało one bardziej krągłe i obłe proporcje, z większą ilością przeszklonej powierzchni szklanej i charakterystyczną, falistą linią przetłoczeń biegnącą przez drzwi.

Pod kątem wystroju kabiny pasażerskiej, Hyundai Elantra czwartej generacji zaadaptował projekt deski rozdzielczej z nachyloną ku kierowcy konsolą centralną i dużą ilością srebrnego ozdobnego plastiku^[31] ze znanego w Europie modelu i30.

W lipcu 2009 roku w Hyundai przedstawił pierwszą w historii linii modelowej spalinowo-elektryczną odmianę zbudowaną z myślą o wewnętrznym, południowokoreańskim rynku^[32] pod nazwą Hyundai Avante LPI HEV. Ponadto, to pierwszy w historii samochód hybrydowy napędzany LPG^[33], a także pierwszy samochód w którym zastosowano akumulatory litowo-polimerowe (Li-Poly)^[34]. Elantra LPI HEV napędzana jest silnikiem o pojemności skokowej 1,6 Gamma i mocy 84 kW (114 KM) przy 6000 obr./min. Silnik ten jest wspomagany przez silnik elektryczny o mocy 15 kW (20 KM)^[35].

Moment obrotowy przekazywany jest na przednie koła za pośrednictwem bezstopniowej przekładni CVT^[36]. Zużycie paliwa można także zmniejszyć poprzez użycie opcji Eco-Drive w którą jest wyposażona przekładnia CVT. System ten na bieżąco informuje kierowcę o oszczędnej jeździe. Prędkość maksymalna tego pojazdu wynosi 188 km/h, a przyspieszenie od 0 do 100 km/h wynosi 11,7 sekundy. Prace nad hybrydową wersją Elantry trwały 43 miesiące i kosztowały 200 mln dolarów^[37].

Kluczowymi rynkami dla Hyundaia Elantry czwartej generacji była m.in. Ameryka Północna, Ameryka Łacińska, Afryka, Azja Wschodnia i Australia. W przeciwieństwie do poprzedników, samochód nie był oferowany w Europie, ustępując miejsca dla nowego modelu i30^[38].

Dwa lata po debiucie na rynkach globalnych, w październiku 2008 roku przedstawiono specjalnie zmodyfikowany na potrzeby rynku chińskiego model Hyundai Elantra Yuedong^[39]. Samochód różni się od klasycznej Elantry IV między innymi zmodyfikowanym wyglądem i wyposażeniem, zyskując duże, bardziej agresywnie ukształtowane reflektory. Po 2 i pół roku produkcji, w kwietniu 2011 roku na Shanghai Auto Show została zaprezentowana odświeżona wersja Elantry Yuedong^[40].

Zmieniono lampy przednie, wprowadzono nowy, chromowany grill, zmieniono tylny zderzak, a we wnętrzu użyto materiałów lepszej jakości. W wyposażeniu dodano inteligentny klucz, starter w przycisku, inteligentne wspomaganie kierownicy, port USB i system Eco - Driving^[41].

Hyundai Elantra Yuedong odniósł duży sukces na rynku chińskim, będąc jednym z najpopularniejszych samochodów w historii tutejszego rynku samochodowego. W ciągu niespełna dekady rynkowej obecności samochód znalazł 1,35 milion nabywców^[42].

• GLS
• SE
• Limited

• L4 1.6l Alpha
• L4 1.6l Gamma
• L4 1.8l Beta
• L4 2.0l Beta
• L4 1.6l Diesel

Hyundai Elantra Touring został zaprezentowany po raz pierwszy w 2008 roku.

Ponad rok po debiucie czwartej generacji Elantry, Hyundai zdecydował się poszerzyć gamę nadwoziową tego modelu w Stanach Zjednoczonych^[43] i Kanadzie^[44] o 5-drzwiowe kombi pod nazwą Elantra Touring.

Pod kątem wizualnym samochód odróżniał się innym wyglądem nadwozia, co bezpośrednio wynikało z faktu zapożyczenia wariantu 5-drzwiowego z europejskiej gamy Hyundaia. Elantra Touring była bowiem identyczna z dostępnym tam Hyundaiem i30 CW^[45].

Na liście wyposażenia Elantry Touring znalazły się takie elementy, jak sześciogłośnikowy system audio, odtwarzacz płyt CD, klimatyzacja automatyczna, a także dzielona w proporcji 60/40 kanapa tylna. Standardowo, aluminiowe alufelgi miały rozmiar 17 cali^[46].

Hyundai Elantra Touring oferowany był w Ameryce Północnej wyłącznie z jednym, czterocylindrowym silnikiem benzynowym o pojemności 2 litrów i mocy 138 KM, a w sprzedaży dostępny był łącznie przez cztery lata do 2012 roku^[47].

Samochód był ostatnim kompaktowym kombi oferowanym przez Hyundaia w Ameryce Północnej - ofertę kolejnych generacji uzupełnił już mniejszy, 5-drzwiowy hatchback.

• L4 2.0l 138 KM

Hyundai Elantra V został zaprezentowany po raz pierwszy w 2010 roku.

Po niespełna 4 latach rynkowej obecności Elantry IV, Hyundai zdecydował się przedstawić zupełnie nową generację swojego kompaktowego sedana. Samochód przeszedł radykalną metamorfozę w stosunku do stosunkowo stonowanego i konwencjonalnego w wyglądzie poprzednika^[48], powstając według języka projektowania zwanego Fluidic Sculpture^[49].

Samochód charakteryzował się znacznie bardziej masywnymi proporcjami nadwozia, które potęgowały duże, ostro zarysowane reflektory dominujące pas przedni, a także wyraźnie zarysowane przetłoczenia, zadarta ku górze linia okien, a także szerokie, strzeliste dwuczęściowe lampy tylne. Łagodnie opadającą linię dachu inspirowano samochodami z nadwoziem coupe^[50].

Awangardową, wielokształtną formę przyjęła także deska rozdzielcza, gdzie po raz pierwszy w górnej części umieszczono duży wyświetlacz LCD systemu multimedialnego i nawigacji, z kolei nawiewy umieszczone zostały na linii kolan kierowcy - podobnie jak duży kolorowy wyswietlacz panelu klimatyzacji^[51].

Dzięki oparciu o nową platformę, Hyundai Elantra piątej generacji stał się o 37% sztywniejszy, a także zyskał przestronniejszą i pojemniejszą kabinę pasażerską^[52].

W 2012 roku samochód zdobył tytuł North American Car of the Year^[53].

W lutym 2012 roku po raz pierwszy i zarazem ostatni w historii tej linii modelowej gama nadwoziowa została poszerzona o dwudrzwiowy wariant Hyundai Elantra Coupe. Charakteryzował się on mniej ściętą linią okien, a także innym wyglądem przedniego zderzaka^[54]. Wariant ten oferowano tylko w Ameryce Północnej i wycofano go stąd po jedynie dwóch latach sprzedaży z powodu niewielkiego popytu z końcem 2014 roku^[55].

W sierpniu 2013 roku zdecydowano się na drobne zmiany kosmetyczne^[56], które przyniosły głównie zmiany w wyglądzie zderzaków. Zmodernizowana Elantra otrzymała też diodowe tylne światła zespolone, a przednie reflektory ukryto pod ciemniejszym szkłem. Wprowadzono nowe 17-calowe obręcze kół oraz zmodyfikowano wycieraczki szyby czołowej.

Wyposażenie standardowe zostało poszerzone o system elektronicznej stabilizacji VDC, a za dopłatą można zamówić m.in. podgrzewane koło kierownicy, wentylowane przednie fotele oraz asystenta parkowania. Producent zamontował także większy ekran systemu multimedialnego, zmienił lokalizację nawiewów i wzbogacił wyposażenie o system bezpieczeństa Smart Parking Assist System (SPAS)^[57].

Po 4-letniej absencji, Hyundai zdecydował się wprowadzić do sprzedaży Elantrę w Europie, ograniczając jednak jej zasięg do okrojonej listy państw. Wśród nich znalazła się m.in. Polska^[58] i Hiszpania^[59].

Podobnie jak dotychczas, Elantra była oferowana na wewnętrznym rynku południowokoreańskim pod nazwą Hyundai Avante^[60]. W Izraelu samochód nosił z kolei nazwę Hyundai i35 Elantra, stając się jednym z najpopularniejszych samochodów w tym kraju^[61].

Na rynku chińskim samochód nosił nazwę Hyundai Elantra Langdong, debiutując tam w czerwcu 2012 roku odróżniając się od globalnej wersji innym zderzakiem z większą atrapą chłodnicy z poziomym układem poprzeczek^[62].

• L4 1.6 Gamma MPI 140 KM
• L4 1.6 Gamma GDI 132 KM
• L4 1.8 Nu MPI 148 KM

Hyundai Elantra GT II został zaprezentowany po raz pierwszy w 2012 roku.

Inaczej niż w przypadku czwartej generacji, w przypadku kolejnego wcielenia Hyundai zdecydował się poszerzyć ofertę kompaktowego modelu w Stanach Zjednoczonych^[63] i Kanadzie^[64] o wariant hatchback o dodatkowym członie nazwy GT zamiast Toruing.

Samochód ponownie był eksportową odmianą Hyundaia i30, tym razem opierając się na odmianie hatchback^[65]. W ten sposób, pomimo podobnych proporcji przedniej części nadwozia, Elantra GT głęboko różniła się wizualnie od wersji sedan.

W przeciwieństwie do poprzednio dostępnej Elantry Touring, nowy model pod nazwą Elantra GT otrzymał tym razem znacznie bogatszą gamę jednostek napędowych i większą liczbę dostępnych wariantów wyposażenia^[66].

Podobnie jak Hyundai i30, w lutym 2015 roku restylizacja nadwozia objęła także północnoamerykańską Elantrę GT. Zmiany wizualne były subtelne, ograniczając się do nowego, większego wlotu powietrza z poziomymi poprzeczkami^[67].

• L4 1.8l 145 KM
• L4 2.0l 173 KM
• L4 2.0l 166 KM

Hyundai Elantra VI został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 2015 roku.

Piąta generacja Elantry, podobnie jak przedstawione rok wcześniej kolejne wcielenie większej Sonaty, utrzymana została w zaktualizowanej formule dotychczasowego języka stylistycznego pod nazwą Fluidic Sculpture 2.0^[68], charakteryzując się mniej awangardowo ukształtowanym nadwoziem.

Pas przedni zdominowała duża, sześciokątna atrapa chłodnicy z chromowanymi ozdobnikami, a także mniejsze, bardziej pionowo umieszczone reflektory o agresywnym kształcie. Linia nadwozia zyskała bardziej stonowaną linię nadwozia, z kolei tylne lampy dla kontrastu w niewielkim stopniu zmodyfikowały formułę z piątej generacji^[69].

Dzięki zastosowaniu nowej platformy, Elantra szóstej generacji charakteryzowała się dłuższym, szerszym i wyższym nadwoziem, zachowując przy tym taki sam rozstaw osi^[70]. Dzięki zmianom w konstrukcji, samochód stał się sztywniejszy, a także lepiej wyciszony i wykonany z lepszej jakości materiałów^[71].

Bardziej konwencjonalną stylizację zyskał także kokpit, który zdominowała masywna konsola centralna z wysoko umieszczonymi nawiewami, 8-calowym ekranem systemu multimedialnego, a także dużym, poziomo uformowanym panelem klimatyzacji. Koło kierownicy ponownie opcjonalnie wyposażone było w przyciski do sterowania m.in. radiem^[72].

W lipcu 2016 roku zaprezentowana została wyczynowa odmiana Hyundai Elantra Sport^[73] jako najszybszy wariant piątej generacji pojazdu. Pod kątem wizualnym wyróżniała się ona większymi, 18-calowymi alufelgami ze sportowym ogumieniem, większymi wlotami powietrza w zderzaku przednim, a także dyfuzorem z podwójną końcówką wydechu.

Samochód napędzał 1,6-litrowy, turbodoładowany silnik benzynowy T-GDI rozwijający moc 204 KM i 265 Nm maksymalnego momentu obrotowego^[74], przyśpieszając od 0 do 100 km/h w 8 sekund. Do wyboru producent oferował 6-biegową przekładnię manualną lub 7-biegową automatyczną, dwusprzęgłową^[75].

W sierpniu 2018 roku Hyundai przeprowadził Elantrę szóstej generacji po gruntownej restylizacji, zmieniającej całkowicie stylistykę większości elementów nadwozia. Pas przedni zyskał charakterystyczne, trójkątne i ostro zarysowane reflektory, a także większą, kaskadową atrapę chłodnicy współgrającą z dużymi wlotami powietrza^[76].

Tylna część nadwozia otrzymała bardziej ścięte, mniejsze powierzchniowo lampy, między którymi znalazł się duży napis z nazwą modelu, z kolei miejsce na tablicę rejestracyjną zostało przeniesione z klapy bagażnika na zderzak^[77].

Modernizacja objęła także deskę rozdzielczą, która zyskała koło kierownicy w stylu m.in. modeli i30 i Kona, a także przeprojektowane kratki nawiewów, nowy panel klimatyzacji i większy ekran systemu multimedialnego o przekątnej 8 cali^[78].

Zgodnie z dotychczasowym schematem, Hyundai Elantra nowej generacji zadebiutował w pierwszej kolejności i trafił do sprzedaży w Korei Południowej pod nazwą Hyundai Avante^[79].

Podobnie jak poprzednik, Hyundai Elantra szóstej generacji w Europie trafił do sprzedaży tylko na wyselekcjonowanych rynkach. Spośród państw Unii Europejskiej, znalazły się wśród nich Polska, Rumunia, Hiszpania i Bułgaria, a ponadto także kraje Półwyspu Bałkańskiego^[80].

Na rynku chińskim samochód nosił nazwę Hyundai Elantra Lingdong^[81], po raz pierwszy nie różniąc się wizualnie od modelu sprzedawanego na rynkach globalnych. Specjalnie dla tego rynku w 2019 roku przedstawiono wariant o napędzie hybrydowym typu plug-in umożliwiający przejechanie do 85 kilometrów na samym silniku elektrycznym^[82].

• L4 1.4l Kappa Turbo
• L4 1.6l Gamma
• L4 1.6l Gamma Turbo
• L4 1.6l Diesel
• L4 2.0l Diesel

Hyundai Elantra GT III został zaprezentowany po raz pierwszy w 2017 roku.

Ponad rok po debiucie Elantry szóstej generacji, podobnie jak w przypadku poprzednika na rynku Stanów Zjednoczonych^[83] i Kanady^[84] oferta została poszerzona przez 5-drzwiowego hatchbacka.

Pod kątem wizualnym, Elantra GT nowej generacji w głębokim stopniu odróżniała się od wariantu sedan, co zawdzięczała byciu północnoamerykańską odmianą modelu znanego na globalnych rynkach jako Hyundai i30^[85]. Samochód przyjął bardziej stonowane proporcje od poprzednika, z bardziej foremną sylwetką nadwozia i charakterystyczną, wąską tylną szybą.

Gama dostępnych wariantów Elantry GT została poszerzona także o topową odmianę Sport, którą napędzał turbodoładowany 1,6-litrowy silnik benzynowy współdziałający z automatyczną skrzynią biegów^[86].

W sierpniu 2020 roku Hyundai ogłosił wycofanie z północnoamerykańskiej oferty Elantry GT bez bezpośredniego następcy, upraszczając ofertę tego modelu wyłącznie do 4-drzwiowego sedana. Decyzję tę motywowano spadającym popytem na rzecz crossoverów^[87].

• L4 1.6l 201 KM
• L4 2.0l 161 KM

Hyundai Elantra VII został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w 2020 roku.

Projektując siódmą generację Elantry, Hyundai zdecydował się ponownie całkowicie porzucić formułę poprzednika i przyjąć zupełnie nową koncepcję. Samochód utrzymano w nowym języku stylistycznym Sensuous Sportiness^[88], który przyniósł wygląd obfitujący w łamane linie, ostre przetłoczenia i agresywnie ukształtowane formy.

Pas przedni o aerodynamicznym kształcie zyskał dużą, rozłożystą atrapę chłodnicy dominującą tę część nadwozia, a także agresywnie zarysowane, wielokształtne reflektory. Linię nadwozia wzbogaciły potrójne, łączące się ze sobą przetłoczenia, z kolei łagodnie opadający dach płynnie przechodzi w bryłę krótkiego i ściętego bagażnika, nawiązując do samochodów typu coupe^[89]. Tuż pod szpiczastym zakończeniem klapy bagażnika znalazł się łączący agresywnie ukształtowane lampy pas świetlny^[90].

Dzięki oparciu o nową generację platformy dla kompaktowych modeli koncernu Hyundai Motor Group, samochód otrzymał nie tylko inne proporcje, ale i stał się większy oraz przestronniejszy^[91].

Obszerne zmiany przeszła także deska rozdzielcza, która otrzymała koło kierownicy znane z ósmej generacji większej Sonaty, a także dwa 10,25-calowe ekrany - jeden pełniący funkcję zegarów, drugi zapewniający dostęp do systemu multimedialnego^[92]. Konsola centralna została połączona z kokpitem charakterystycznym, trójkątnym uchwytem.

W sierpniu 2020 roku gama Elantry została poszerzony przez topowy wariant Elantra N-Line, który pod kątem wizualnym uzyskał 18-calowe alufelgi, większe wloty powietrza w przednim zderzaku obok atrapy chłodnicy, a także większy spojler tylny^[93]. Samochód napędza turbodoładowany, 1,6-litrowy silnik T-GDI o mocy 204 KM i 265 Nm maksymalnego momentu obrotowego w połączeniu z manualną lub automatyczną skrzynią biegów^[94].

Poza odmianą N-Line, gamę Elantry siódmej generacji zwieńczyła wyczynowa odmiana opracowana przez departament Hyundai N. Hyundai Elantra N charakteryzuje wizualnie duży tylny spojler, dyfuzor i podwójna końcówka wydechu, a także dodatkowe nakładki na progi i większy wlot powietrza w przednim zderzaku. Jednostką napędową jest w tym wariancie czterocylindrowy silnik o pojemności 2 litrów i mocy 275 KM przy 350 Nm maksymalnego momentu obrotowego^[95].

Pod koniec lutego 2023 roku Elantra siódmej generacji przeszła obszerną restylizację^[96]. Zmiany skoncentrowały się na pasie przednim, który zyskał mniej nieregularny kształt. Wielokątne reflektory zastąpiły węższe, połączone listwą świetlną, optycznie "obniżając" tę część samochodu. Atrapa chłodnicy stała się węższa i wyżej osadzona, z dodatkowymi wlotami powietrza wokół niej. Ponadto, przyciemniono klosze tylnych lamp oraz przemodelowano projekt zderzaka z dodatkowymi czarnymi listwami.

Głównymi rynkami zbytu dla kompaktowego sedana Hyundaia ponownie została Ameryka Północna i Rosja, a także rodzima Korea Południowa, gdzie pojazd ponownie przyjął nazwę Hyundai Avante^[97]. We wrześniu 2020 roku do grona rynków zbytu dołączyły Chiny, gdzie samochód przeszedł drobne zmiany wizualne polegające na innym wypełnieniu reflektorów, opcjonalnym dwubarwnym malowaniu dachu i innym panelu klimatyzacji^[98].

Wbrew wcześniejszym spekulacjom^[99], pomimo malejącego popytu na samochody typu sedan w Europie, w styczniu 2021 roku Hyundai zdecydował się wprowadzić siódmą generację Elantry do sprzedaży także na jeszcze bardziej niż w przypadku poprzednika wyselekcjonowanych rynkach Europy Środkowo-Wschodniej. Zostały nimi Polska^[100] i Rumunia^[101]. Po raz pierwszy od zakończenia produkcji drugiej generacji w 2000 roku, Elantra siódmej generacji ponownie otrzymała inną nazwę w Australii^[102] i Nowej Zelandii^[103], gdzie samochód włączono do gamy modelu i30 poprzez nadanie mu nazwy Hyundai i30 Sedan.

• L4 1.6l MPi
• L4 1.6l LPi
• L4 1.6l T-GDi
• L4 2.0l GDi
• L4 1.6l Hybrid