Yitzhak Rabin

Yitzhak Rabin

(1994)
Nome orixinal	(he) יצחק רבין
Biografía
Nacemento	1 de marzo de 1922 Xerusalén (Palestina mandataria)
Morte	4 de novembro de 1995 (73 anos) Tel Aviv, Israel
Causa da morte	homicidio, ferida por arma de fogo
Lugar de sepultura	Monte Herzl
Minister of Health (en)
8 de febreiro de 1994 – 1 de xuño de 1994
5º Primeiro ministro de Israel
13 de xullo de 1992 – 4 de novembro de 1995 ← Yitzhak Shamir – Shimon Peres → Gabinete ministerial: Twenty-fifth government of Israel (en)
Membro de Knesset
13 de xullo de 1992 – 4 de novembro de 1995 – Nava Arad (pt)  → Lexislatura: list of members of the thirteenth Knesset (en)
Minister of Defense (en)
13 de xullo de 1992 – 4 de novembro de 1995
Minister of Religious Services (en)
13 de xullo de 1992 – 27 de febreiro de 1995
Membro de Knesset
7 de outubro de 1991 – 13 de xullo de 1992 Lexislatura: 12th Knesset (en)
Membro de Knesset
21 de novembro de 1988 – 7 de outubro de 1991 Lexislatura: 12th Knesset (en)
Minister of Defense (en)
13 de setembro de 1984 – 15 de marzo de 1990
Membro de Knesset
13 de agosto de 1984 – 21 de novembro de 1988 Lexislatura: 11th Knesset (en)
Membro de Knesset
20 de xullo de 1981 – 13 de agosto de 1984 Lexislatura: 10th Knesset (en)
Membro de Knesset
13 de xuño de 1977 – 20 de xullo de 1981 Lexislatura: 9th Knesset (en)
Minister of Communications (en)
3 de xuño de 1974 – 20 de marzo de 1975
5º Primeiro ministro de Israel
3 de xuño de 1974 – 20 de xuño de 1977 ← Golda Meir – Menachem Begin → Gabinete ministerial: Seventeenth government of Israel (en)
Membro de Knesset
21 de xaneiro de 1974 – 13 de xuño de 1977 Lexislatura: 8th Knesset (en)
Ambassador of Israel to the United States (en)
1968 – 1973
7º Chefe do Estado-Maior Geral (Israel) (pt)
1 de xaneiro de 1964 – 1 de xaneiro de 1968 ← Tzvi Tzur (pt) – Haim Bar-Lev (pt)  →
Datos persoais
Relixión	Xudaísmo
Educación	Kadoorie Agricultural High School (en)
Actividade
Lugar de traballo	Xerusalén
Ocupación	diplomático, oficial, político
Período de actividade	1941 - 1967
Partido político	Partido Laborista de Israel
Carreira militar
Rama militar	Haganah
Rango militar	Rav Aluf (en)  (1963–1995)
Conflito	Guerra árabe-israelí de 1948 Guerra de Suez Guerra dos Seis Días
Familia
Cónxuxe	Leah Rabin (1948–1995)
Fillos	Dalia Rabin-Pelossof, Yuval Rabin
Pais	Nehemiah Rabin   e Rosa Cohen
Irmáns	Rahel Rabin
Premios
(1994)  Premio Nobel da Paz (1993)  Premio Félix Houphouët-Boigny (23 de xaneiro de 1970)  doutor honoris causa pola Universidade de Miami  honorary doctor of Ben-Gurion University (en)  Premio Príncipe de Asturias de Cooperación Internacional  doutor honoris causa pola Universidade Bar-Ilan  Ronald Reagan Freedom Award (en)
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Yitzhak Rabin ou Isaac Rabin ( יִצְחָק רַבִּין en hebreo ), nado en Xerusalén o 1 de marzo de 1922 e finado en Tel Aviv o 4 de novembro de 1995, foi un político e militar israelí. Foi o quinto primeiro ministro de Israel entre 1974 e 1977 e de novo entre 1992 e o seu asasinato en 1995, perpetrado por Yigal Amir.

Nado no seo dunha familia sionista, seu pai, Nehemiah era un xudeu americano de orixe ucraína que viñera a Palestina para loitar na Lexión Xudía durante a primeira guerra mundial coa misión de botar os turcos de Israel e súa nai, Rosa, xudía de orixe rusa foi unha das primeiras integrantes da organización paramilitar Haganah. Aínda que nado en Xerusalén, a familia residiu primeiro en Haifa e desde 1923 en Tel Aviv ^[1]. Yitzhak identificouse co sionismo e o socialismo dende a súa mocidade, estudou na escola agrícola Kaduri de Galilea, onde se graduou con distinción, pouco despois en 1941 entrou na Palmach, a forza de elite da Haganah, dirixida por Igal Alon. A súa primeira acción foi cortar as liñas de teléfono no Líbano ^[2], entón en mans do goberno de Vichy. Ascendeu rapidamente e xa rematada a guerra, en outubro de 1945 dirixiu unha operación para liberar a refuxiados xudeus do campo de detención de Atlite. Durante a guerra de independencia mandou un rexemento, trala creación do Estado de Israel mantense na carreira militar, e chega a xefe de Estado Maior durante a guerra dos seis días. Deixou o exército en 1968, nomeado embaixador en Italia e nos Estados Unidos. En 1973 entra no Knesset co Partido Laborista e asume o ministerio de traballo, o 2 de xuño de 1974 foi designado líder do partido e sucede a Golda Meir como primeiro ministro, foi o primeiro sabra (nado en Israel) en acceder ao posto. Durante o seu segundo mandato xogou un papel destacado nos Acordos de Oslo, que crearon a Autoridade Palestina e acabou por recoñecer á OLP o 9 de setembro de 1993 logo de Arafat renunciar á violencia. En 1994 recibiu o Premio Nobel da Paz con Shimon Peres e Yasser Arafat.

1. ↑ David Horovitz (1996)Shalom, Friend: The Life and Legacy of Yitzhak Rabin, Newmarket Press, páx. 26
2. ↑ Libby Hughes (2005) Yitzhak Rabin: From Soldier to Peacemaker , páx. 29

  Conflito árabe-israelí  

Participantes	Persoeiros	Conflitos	Diplomacia / Propostas de paz
Primarios: Estados e autoridades: Exipto Iraq Israel Xordania Líbano Palestina/ Estado de Palestina Arabia Saudita Siria Iemen Organizacións: Liga Árabe Partido Baaz Al-Fatah Hamas Consello Lexislativo Hesbulá FPLP PIJ OLP Antigos participantes: Exército da Guerra Santa Man Negra Haganah Irgun Lehi Exército do Líbano do Sur Mandato de Palestina Outros: Estados: Canadá Francia Alemaña Irán Noruega Rusia Reino Unido Estados Unidos Organizacións: Unión Europea ONU Antigas organizacións: Unión Soviética República Árabe Unida	Lester B. Pearson Hosni Mubarak Gamal Abdel Nasser Anwar Sadat Joschka Fischer Mahmoud Ahmadinejad Ali Khamenei Mohammad Khatami Ruhollah Khomeini Faisal I de Iraq Saddam Husayn Ehud Barak Menachem Begin David Ben-Gurion Moshe Dayan Levi Eshkol Golda Meir Benjamin Netanyahu Ehud Olmert Shimon Peres Yitzhak Rabin Ariel Sharon Chaim Weizmann Abdullah II de Xordania Hussein I de Xordania Hassan Nasrallah Fouad Siniora Mona Juul Johan Jørgen Holst Terje Rød-Larsen Mahmoud Abbas Yasser Arafat Salam Fayyad Marwan Barghouti Ismail Haniya Amin al-Husayni Khaled Mashal Ahmed Yassin Folke Bernadotte Hafez al-Assad Bashar al-Assad Idi Amin Arthur Balfour Ernest Bevin Madeleine Albright Ralph Bunche George W. Bush Jimmy Carter Bill Clinton Henry Kissinger Dennis Ross Cyrus R. Vance	1920 Revoltas de Palestina 1921 Revoltas de Iafa 1929 Revoltas de Palestina 1936–1939 Gran Revolta Árabe 1947 Revoltas de Xerusalén 1948 Guerra árabe-israelí 1953 Operación Shoshana 1956 Guerra de Suez 1967 Guerra dos Seis Días 1968–1970 War of Attrition 1972 Masacre dos Xogos Olímpicos de Múnic 1972 Operación Cólera de Deus 1973 Operation Spring of Youth 1973 Guerra do Yom Kippur 1975–1990 Guerra civil libanesa 1976 Operación Entebbe 1978 Operación Lintani 1979 Revolución iraniana 1981 Operación Ópera 1982 Guerra do Líbano 1982–2000 Conflito do Líbano do Sur 1985 Operación Perna de Madeira 1987–1990 Primeira Intifada 1991 Guerra do Golfo 1993 Operación Contabilidade 1996 Operación Uvas da Ira 2000–2005 Intifada de Al-Aqsa 2002 Operación Defensive Shield 2004 Operación Arco da Vella 2004 Operación Días de Penitencia 2006 Conflito de Gaza e Israel 2006 Conflito do Líbano e Israel 2007 Batalla de Gaza 2008-2009 Operación chumbo fundido 2014 Operación Marxe Protectora Conflito israelí-palestino de 2023	Carta de Cambon Declaración de Balfour de 1917 Acordo Faiçal-Weizmann de 1919 Conferencia de San Remo de 1920 Libro Branco de Churchill de 1922 Libro Branco de 1939 Plan da ONU para a partición de Palestina de 1947 Declaración de independencia de Israel Resolución 194 da Asemblea Xeral da ONU de 1948 Acordos de armisticio de 1949 Carta Nacional Palestina de 1964 Resolución de Khartoum de 1967 Resolución 242 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 338 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 339 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 350 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 425 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Acordos de Camp David de 1978 Resolución 446 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Tratado de Paz exipcio-israelí de 1979 Resolución 452 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 478 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 497 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Acordos israelo-libaneses do 17 de maio de 1983 Conferencia de Madrid de 1991 Acordos de Oslo de 1993 Tratado de Paz xordano-israelí de 1994 Acordos de Wye River de 1998 Cume de Camp David de 2000 Cume de Taba de 2001 Iniciativa árabe de paz de 2002 Plan para a Paz de 2002 Resolución 1559 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 1583 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Cume de Sharm el-Sheikh Summit de 2005 Plan de retirada unilateral israelí Documento dos prisioneiros palestinos de 2006 Resolución 1701 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 67/19 da Asemblea Xeral das Nacións Unidas