Fjala

Fjala është diçka e thënë me gojë dhe e shqiptuar nëpërmjet një tingulli apo grupi tingujsh që tregon një kuptim, përshkrim, vend, kohë, lajm apo mendim. Fjala është pjesa themelore e marrëveshjes (komunikimit) gojor midis njerëzve.

Etimologjitë në vazhdim e ilustrojnë lidhjen e shqipes me gjuhët indo-evropiane (një yll që i paraprin fjalës tregon të pavërtetuarat, fjala burimore indo-evropiane hipotetike) : pesë (nga Geg. i lashtë pansë nga *pénkʷe) zjarr, zjarme (nga *xherma nga *gʷʰermós) natë (nga *nóktis) dhëndër (nga *xandor nga *ǵomh₃-ter-) gjarpër (nga *sérpeno) bjer (nga *bʰere) djeg (nga *d G) kam (nga *kagmi) pata (nga *pót-) pjek (nga *pékʷo) thom, thotë (nga *cāmi, *cāte nga *ḱéh₁mi, *ḱéh₁te)

Në krishterim fjala (greq. "logos" i përket gjinisë mashkullore) nënkupton një person (Jezus Krishtin) të njëjtë me Perëndinë dhe Frymën e Shenjtë që përbëjnë Trininë.

"Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte me Perëndinë dhe Fjala ishte Perëndi. Ajo ishte në fillim me Perëndinë. Të gjitha gjërat u bënë me anë të saj, dhe pa atë nuk u bë asnjë nga ato që u bënë." (Gjon 1:1-3).

Sipas apostullit fjala ishte Perëndi, bashkëqënëse, dhe bashkëkrijuese me Të. Nëpërmjet saj u krijua gjithçka që është.

"Dhe Fjala u bë mish dhe banoi ndër ne;..." (Gjon 1:14).

Fjala u mishërua në personin e Jezusit i cili i tregoi njerëzimit Perëndinë dhe planin e Tij, dhe banoi ndër ne.

• Fjalë e urtë - proverb
• fjala e Perëndisë, fjala e Zotit
• fjala është, - çështja (puna) është
• bëhet fjalë për... - flitet për...
• bëj fjalë (me) - grindem, zihem (me)
• hedh fjalën - përmend; tregoj
• fjala bie; bie fjala - për shembull
• erdhi fjala - erdhi lajmi,
• fjala mori dhenë - lajmi u përhap
• fjala e dhënë - premtimi, besa
• jap fjalën - premtoj, zotohem
• mbaj fjalën - mbaj premtimin
• shkel fjalën - s´mbaj premtimin
• fjala e frymëzuar
• fjala e mishëruar

Gjuha kockë s'ka, por kocka thyen.