EMR1
| edit |
| EGF modul sadržavajući, mucinu sličan, hormonski receptori 1 | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Identifikatori | |||||||||||
| Simboli | EMR1; TM7LN3 | ||||||||||
| Vanjski ID | OMIM: 600493 MGI: 106912 HomoloGene: 1493 IUPHAR: EMR1 GeneCards: EMR1 Gene | ||||||||||
| |||||||||||
| Pregled RNK izražavanja | |||||||||||
 | |||||||||||
| podaci | |||||||||||
| Ortolozi | |||||||||||
| Vrsta | Čovek | Miš | |||||||||
| Entrez | 2015 | 13733 | |||||||||
| Ensembl | ENSG00000174837 | ENSMUSG00000004730 | |||||||||
| UniProt | Q14246 | Q61549 | |||||||||
| RefSeq (mRNA) | NM_001256252.1 | NM_010130.4 | |||||||||
| RefSeq (protein) | NP_001243181.1 | NP_034260.1 | |||||||||
| Lokacija (UCSC) | Chr 19: 6.89 - 6.95 Mb | Chr 17: 57.5 - 57.62 Mb | |||||||||
| PubMed pretraga | [1] | [2] | |||||||||
EGF modul sadržavajući, mucinu sličan, hormonski receptor 1 je protein koji je kod ljudi kodiran EMR1 genom.[1][2][3] Mišji homolog je poznat kao F4/80.[4]
Ovaj protein je član adhezione GPCR familije[5]. Članovi ove familije imaju karakteristične dugačke ekstracelularne regione sa promenljivim brojem proteinskih domaina koji su vezani za TM7 domenom putem mucinu sličnog regiona. U slučaju EMR1 ti domeni su slični epidermalnom faktoru rasta.
EMR1 je transmembranski protein koji je prisutan na ćelijskoj površini ljudskih makrofaga, koji su izvedeni iz mijeloidne vrste. On ima aproksimativnu masu od 125 kDa, i asociran je sa maturisanim makrofagovima.
- ↑ Baud V, Chissoe SL, Viegas-Pequignot E, Diriong S, N'Guyen VC, Roe BA, Lipinski M (Aug 1995). „EMR1, an unusual member in the family of hormone receptors with seven transmembrane segments”. Genomics 26 (2): 334–44. DOI:10.1016/0888-7543(95)80218-B. PMID 7601460.
- ↑ McKnight AJ, Gordon S (Mar 1998). „The EGF-TM7 family: unusual structures at the leukocyte surface”. J Leukoc Biol 63 (3): 271–80. PMID 9500513.
- ↑ „Entrez Gene: EMR1 egf-like module containing, mucin-like, hormone receptor-like 1”.
- ↑ Leenen PJ, de Bruijn MF, Voerman JS, Campbell PA, van Ewijk W (September 1994). „Markers of mouse macrophage development detected by monoclonal antibodies”. J. Immunol. Methods 174 (1-2): 5–19. PMID 8083537.
- ↑ Yona, Stacey (2011). Adhesion-GPCRs. Springer. str. 1-200. ISBN 978-1-4419-7912-4.
- McKnight AJ, Macfarlane AJ, Seldin MF, Gordon S (1998). „Chromosome mapping of the Emr1 gene”. Mamm. Genome 8 (12): 946. DOI:10.1007/s003359900633. PMID 9383301.
- Carver EA, Hamann J, Olsen AS, Stubbs L (2000). „Physical mapping of EMR1 and CD97 in human Chromosome 19 and assignment of Cd97 to mouse Chromosome 8 suggest an ancient genomic duplication”. Mamm. Genome 10 (10): 1039–40. DOI:10.1007/s003359901157. PMID 10501980.
- Lin HH, Stacey M, Hamann J, et al. (2000). „Human EMR2, a novel EGF-TM7 molecule on chromosome 19p13.1, is closely related to CD97”. Genomics 67 (2): 188–200. DOI:10.1006/geno.2000.6238. PMID 10903844.
- Strausberg RL, Feingold EA, Grouse LH, et al. (2003). „Generation and initial analysis of more than 15,000 full-length human and mouse cDNA sequences”. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 99 (26): 16899–903. DOI:10.1073/pnas.242603899. PMC 139241. PMID 12477932.
- Gerhard DS, Wagner L, Feingold EA, et al. (2004). „The Status, Quality, and Expansion of the NIH Full-Length cDNA Project: The Mammalian Gene Collection (MGC)”. Genome Res. 14 (10B): 2121–7. DOI:10.1101/gr.2596504. PMC 528928. PMID 15489334.
- Yona, Stacey (2011). Adhesion-GPCRs. Springer. str. 1-200. ISBN 978-1-4419-7912-4.