Michel Barnier

Michel Barnier

Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1951 La Tronche
Premier Francji
Okres	od 5 września 2024
Przynależność polityczna	Republikanie
Poprzednik	Gabriel Attal
Minister spraw zagranicznych Francji
Okres	od 2004 do 2005
Przynależność polityczna	UMP
Poprzednik	Dominique de Villepin
Następca	Philippe Douste-Blazy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michel Barnier (ur. 9 stycznia 1951 w La Tronche) – francuski polityk, parlamentarzysta krajowy i europejski, minister, członek Komisji Europejskiej (1999–2004, 2010–2014), od 2024 premier Francji.

W 1972 ukończył studia w École supérieure de commerce de Paris. Działacz ugrupowań gaullistowskich (UDR i RPR). Z drugą z tych partii w 2002 dołączył do UMP, którą w 2015 przekształcono w Republikanów.

W 1973 został po raz pierwszy radnym departamentu Sabaudia, w radzie generalnej zasiadał do 1999, pełniąc od 1982 funkcję jej przewodniczącego. Od 1978 do 1993 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. W 1992 jako współprzewodniczący komitetu organizacyjnego (wraz z Jeanem-Claude’em Killym) zajmował się przygotowaniem Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Albertville.

W latach 1993–1995 sprawował urząd ministra środowiska w rządzie Édouarda Balladura, a od 1995 do 1997 ministra delegowanego ds. europejskich u Alaina Juppé. W 1999 został przedstawicielem Francji w Komisji Europejskiej kierowanej przez Romana Prodiego jako komisarz ds. polityki regionalnej. W marcu 2004 mianowano go ministrem spraw zagranicznych w gabinecie Jean-Pierre’a Raffarina. Pełnił tę funkcję do czerwca 2005. W czerwcu 2007 powrócił w skład rady ministrów, kiedy to został powołany na urząd ministra rolnictwa w drugim rządzie François Fillona. W 2009 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego, w związku z czym w czerwcu tego samego roku odszedł z rządu.

W drugiej Komisji Europejskiej z José Manuelem Barroso na czele pełnił funkcję komisarza ds. rynku wewnętrznego i usług^[1]. Urzędowanie rozpoczął w lutym 2010, rezygnując z mandatu w PE. Funkcję tę sprawował do końca kadencji KE w 2014. W 2016 z ramienia Komisji Europejskiej został głównym negocjatorem do spraw związanych z opuszczeniem UE przez Wielką Brytanię^[2]. W grudniu 2021 bez powodzenia ubiegał się o nominację prezydencką w zorganizowanych przez Republikanów prawyborach, przegrywając w pierwszej turze, po której wsparł kandydaturę Valérie Pécresse^[3].

5 września 2024 prezydent Emmanuel Macron powołał go na stanowisko premiera Francji^[4]. Pozostałych członków jego nowego gabinetu mianowano 21 września tego samego roku^[5]. Stanowiska ministrów objęli w nim przedstawiciele ugrupowań wspierających prezydenta (Renaissance, MoDem, Horizons i UDI) oraz Republikanów^[6].

Oficer Legii Honorowej^[7]. Odznaczony również m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[8].

Michel Barnier jest żonaty, ma trójkę dzieci^[9].

• Vive la politique (1985)
• Le défi écologique, chacun pour tous (1990)
• Atlas des Risques Majeurs: Ecologie, Environnement, Nature (1992), wydanie polskie: Atlas wielkich zagrożeń: Ekologia, Środowisko, Przyroda (1995)
• Vers une mer inconnue (1994)
• Notre contrat pour l'alternance (2001)
• Sortir l'Europe des idées reçues (2005)
• L'Atlas pour un monde durable (2007)
• L'Europe cartes sur table: Atlas (2008)

• Michel Barnier na stronie Senatu. [dostęp 2019-06-20]. (fr.).
• Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).