Edgars Rinkēvičs
Data i miejsce urodzenia |
21 września 1973 |
---|---|
Prezydent Łotwy | |
Okres |
od 8 lipca 2023 |
Poprzednik | |
Minister spraw zagranicznych Łotwy | |
Okres |
od 25 października 2011 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Arturs Krišjānis Kariņš (p.o.) |
Odznaczenia | |
Edgars Rinkēvičs (ur. 21 września 1973 w Jurmale) – łotewski polityk i urzędnik państwowy, poseł na Sejm, w latach 2011–2023 minister spraw zagranicznych, od 2023 prezydent Łotwy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Edgars Rinkēvičs w latach 1991–1995 studiował na wydziale historii i filozofii Uniwersytetu Łotwy w Rydze, uzyskując licencjat. Od 1994 do 1995 studiował stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie w Groningen w Holandii. W 1997 uzyskał magisterium z nauk politycznych na Uniwersytecie Łotwy, a w 2000 magisterium na National Defense University w Stanach Zjednoczonych[1].
W latach 1993–1994 pracował jako dziennikarz w łotewskim radiu publicznym Latvijas Radio, specjalizując się w tematach polityki międzynarodowej. Od 1995 do 1996 był zatrudniony w departamencie polityki w Ministerstwie Obrony, awansując na stanowisko dyrektora departamentu. Od 1996 do 1997 pełnił funkcję podsekretarza stanu ds. polityki obrony w Ministerstwie Obrony, a od 1997 do 2008 zajmował stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie[1]. W latach 1998–2004 należał do partii politycznej Łotewska Droga[2].
W latach 2005–2007 pracował jednocześnie w biurze ds. organizacji Szczytu NATO w Rydze. Od października 2008 do października 2011 zajmował stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta Republiki Łotewskiej (w okresie prezydentury Valdisa Zatlersa). 25 października 2011 objął urząd ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Valdisa Dombrovskisa[1]. W styczniu 2012 przystąpił do Partii Reform Zatlersa[3]. W wyborach w 2014 uzyskał mandat posła na Sejm XII kadencji z listy Jedności, z której startowali działacze Partii Reform[4]. Na stanowisku ministra spraw zagranicznych pozostał w pierwszym rządzie Laimdoty Straujumy, jej drugim gabinecie[5] oraz w rządzie Mārisa Kučinskisa[6].
W wyborach w 2018 i 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję na kolejne kadencje Sejmu[7][8]. Pozostawał ministrem spraw zagranicznych w utworzonym w styczniu 2019 pierwszym rządzie Artursa Krišjānisa Kariņša[9] oraz w powołanym w grudniu 2022 jego drugim gabinecie[10].
W maju 2023 roku został zgłoszony przez Nową Jedność jako kandydat na urząd prezydenta[11][12]. W trzeciej turze wyborów prezydenckich, które odbyły się 31 maja, uzyskał wsparcie 52 posłów, wygrywając z Uldisem Pīlēnsem. Poparli go wówczas także deputowani Związku Zielonych i Rolników oraz partii Postępowi[13]. Funkcję ministra spraw zagranicznych pełnił do 7 lipca tegoż roku, kiedy to obowiązki ministra czasowo przejął premier Arturs Krišjānis Kariņš[14]. Następnego dnia został zaprzysiężony na urząd prezydenta Łotwy[15].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Łotewskie
[edytuj | edytuj kod]- Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Trzech Gwiazd (ex officio, 2023)[16]
- Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (2007)[16]
- Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Westharda (2004)[1][16]
- Komandor Krzyża Wielkiego Krzyża Uznania (ex officio, 2023)[16]
- Odznaka honorowa resortu obrony „Par ieguldījumu Bruņoto spēku attīstībā” (2000)[16]
- Medal pamiątkowy resortu obrony „Sekmējot Latvijas dalību NATO (2004)[16]
Zagraniczne
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 2005)[16][17]
- Wielki Oficer Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2005)[18]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej III klasy (Estonia, 2005)[19]
- Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 2006)[16]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2009)[20]
- Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Lwa Finlandii (Finlandia, 2013)[16]
- Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Zasługi (Norwegia, 2015)[16]
- Wielki Oficer Orderu Oranje-Nassau (Holandia, 2018)[16]
- Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2019)[21]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy, 2019)[16]
- Order Krzyża Ziemi Maryjnej I klasy (Estonia, 2019)[16][22]
- Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina, 2022)[16][23]
- Wielki Oficer Orderu Korony Dębowej (Luksemburg, 2023)[16]
- Honorary Companion of Honour with Collar Narodowego Orderu Zasługi (Malta, 2024)[24]
Organizacji międzynarodowych
[edytuj | edytuj kod]Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W listopadzie 2014 dokonał coming outu, ujawniając na Twitterze, że jest gejem[25]. Jest singlem[26]. Jeden z jego przodków wyemigrował z Warszawy na Łotwę po powstaniu styczniowym[26].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Biography of Foreign Minister Edgars Rinkēvičs. mfa.gov.lv, 25 października 2011. [dostęp 2017-09-09]. (ang.).
- ↑ Stabilais Edgars Rinkēvičs. nra.lv, 30 września 2008. [dostęp 2017-09-09]. (łot.).
- ↑ Rinkēvičs kļuvis par Zatlera Reformu partijas biedru. diena.lv, 30 stycznia 2012. [dostęp 2012-02-20]. (łot.).
- ↑ 12. Saeima apstiprināta. nra.lv, 30 stycznia 2012. [dostęp 2014-11-05]. (łot.).
- ↑ Apstiprina jauno valdību Laimdotas Straujumas vadībā. diena.lv, 5 listopada 2014. [dostęp 2014-11-05]. (łot.).
- ↑ FOTO: Saeima dod zaļo gaismu Māra Kučinska valdībai. diena.lv, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-11]. (łot.).
- ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).
- ↑ Raivis Spalvēns: 14. Saeimā ievēlēti septiņi politiskie spēki; 'Attīstībai/Par!' nepārvar 5% barjeru. delfi.lv, 2 października 2022. [dostęp 2022-10-02]. (łot.).
- ↑ Latvia gets a new government led by Krišjānis Kariņš. lsm.lv, 23 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-23]. (ang.).
- ↑ New Latvian government can start work after being approved by Saeima. lsm.lv, 14 grudnia 2022. [dostęp 2022-12-14]. (ang.).
- ↑ Tomasz Otocki: Łotwa czeka na nowego prezydenta. Kto zamieszka w Zamku Ryskim?. „Przegląd Bałtycki” l, 24 maja 2023. [dostęp 2023-05-31].
- ↑ Tomasz Otocki: Prezydent Łotwy nie ubiega się o drugą kadencję. Zastąpić go może bardzo wyrazisty dyplomata. new.org.pl, 25 maja 2023. [dostęp 2023-05-31].
- ↑ Par Valsts prezidentu ievēlēts ārlietu ministrs Edgars Rinkēvičs. lsm.lv, 31 maja 2023. [dostęp 2023-05-31]. (łot.).
- ↑ Ārlietu ministra pienākumus pagaidām pildīs premjers Kariņš. lsm.lv, 7 lipca 2023. [dostęp 2023-07-07]. (łot.).
- ↑ Rinkēvičs stājas prezidenta amatā: Latvijai jābūt tiesiskai un taisnīgai ne tikai abstrakti, bet arī konkrētās situācijās. lsm.lv, 8 lipca 2023. [dostęp 2023-07-08]. (łot.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p President of Latvia Edgars Rinkēvičs. president.lv. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 września 2005 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2005 r. nr 78, poz. 1086).
- ↑ Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 czerwca 2005. [dostęp 2024-03-21]. (wł.).
- ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 7 grudnia 2005. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
- ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 7 kwietnia 2009. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 14 stycznia 2019. [dostęp 2024-03-21]. (wł.).
- ↑ Teenetemärkide kavalerid. president.ee, 10 kwietnia 2019. [dostęp 2024-03-21]. (est.).
- ↑ Указ Президента України № 595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
- ↑ President Vella and President Rinkēvičs confirm the excellent relations between Malta and Latvia. gov.mt, 5 lutego 2024. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
- ↑ Łotwa: coming out ministra spraw zagranicznych. onet.pl, 7 listopada 2014. [dostęp 2014-11-11].
- ↑ a b Tomasz Otocki: Edgars Rinkēvičs, nowy prezydent Łotwy: dyplomata, konserwatywny liberał, gej. „Przegląd Bałtycki”, 13 lipca 2023. [dostęp 2023-07-13].
- Absolwenci Uniwersytetu Łotwy w Rydze
- Absolwenci Uniwersytetu w Groningen
- Ludzie urodzeni w Jurmale
- Łotewscy ministrowie spraw zagranicznych
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
- Odznaczeni Krzyżem Uznania
- Odznaczeni medalem NATO
- Odznaczeni Orderem Korony Dębowej
- Odznaczeni Orderem Krzyża Ziemi Maryjnej
- Odznaczeni Orderem Lwa Finlandii
- Odznaczeni Orderem Narodowym Zasługi (Malta)
- Odznaczeni Orderem Oranje-Nassau
- Odznaczeni Orderem Trzech Gwiazd
- Odznaczeni Orderem Westharda
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Norwegia)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Odznaczeni Orderem „Za zasługi” (Ukraina)
- Politycy Jedności
- Politycy Łotewskiej Drogi
- Politycy Partii Reform Zatlersa
- Posłowie do Saeimy
- Prezydenci Łotwy
- Urodzeni w 1973