Lemat Goursata – twierdzenie teorii grup charakteryzujące podgrupy iloczynu prostego dwóch grup .
Pierwszy raz pojawiło się ono w pracy Édouarda Goursata pt. Sur les substitutions orthogonales et les divisions régulières de l’espace („O podstawieniach ortogonalnych i podziałach regularnych przestrzeni”) z 1889 roku[1] . W osobnej sekcji pokazane zostanie, w jaki sposób można udowodnić za jego pomocą lemat Zassenhausa .
W teorii grup dostępne są trzy standardowe sposoby konstruowania nowych grup z istniejących:
wzięcie podgrupy
H
{\displaystyle H}
danej grupy
G
,
{\displaystyle G,}
wzięcie ilorazu
G
/
H
{\displaystyle G/H}
(gdzie
H
{\displaystyle H}
jest podgrupą normalną ) oraz
wzięcie iloczynu prostego
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
dwóch grup
G
1
{\displaystyle G_{1}}
oraz
G
2
.
{\displaystyle G_{2}.}
Dla każdej z tych konstrukcji można zapytać: jak wyglądają podgrupy uzyskanej grupy? W dwóch pierwszych przypadkach odpowiedź jest prosta: podgrupa
L
{\displaystyle L}
w
H
{\displaystyle H}
jest po prostu podgrupą
L
{\displaystyle L}
w
G
{\displaystyle G}
zawartą w
H
{\displaystyle H}
(podgrupą podgrupy jest podgrupą), a z wniosku z twierdzenia o odpowiedniości wynika, że podgrupy
G
/
H
{\displaystyle G/H}
mają postać
J
/
H
,
{\displaystyle J/H,}
gdzie
J
{\displaystyle J}
jest podgrupą w
G
,
{\displaystyle G,}
dla której
H
⊆
J
⊆
G
{\displaystyle H\subseteq J\subseteq G}
(co więcej,
J
/
H
⊴
G
/
H
{\displaystyle J/H\trianglelefteq G/H}
wtedy i tylko wtedy, gdy
J
⊴
G
{\displaystyle J\trianglelefteq G}
). Odpowiedź na trzecie pytanie jest nieco bardziej złożona i jest treścią niniejszego artykułu: mając dane grupy
G
1
{\displaystyle G_{1}}
oraz
G
2
{\displaystyle G_{2}}
znaleźć wszystkie podgrupy (normalne) w
G
1
×
G
2
.
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}.}
Iloczyn prosty
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
danych grup
G
1
{\displaystyle G_{1}}
i
G
2
{\displaystyle G_{2}}
to grupa, której nośnikiem są pary uporządkowane
{
(
g
1
,
g
2
)
:
g
i
∈
G
i
}
{\displaystyle \{(g_{1},g_{2})\colon g_{i}\in G_{i}\}}
z mnożeniem określonym po współrzędnych :
(
g
1
,
g
2
)
(
h
1
,
h
2
)
=
(
g
1
h
1
,
g
2
h
2
)
;
{\displaystyle (g_{1},g_{2})(h_{1},h_{2})=(g_{1}h_{1},g_{2}h_{2});}
elementem neutralnym jest
(
e
1
,
e
2
)
,
{\displaystyle (e_{1},e_{2}),}
a element odwrotny to
(
g
1
,
g
2
)
−
1
=
(
g
1
−
1
,
g
2
−
1
)
.
{\displaystyle (g_{1},g_{2})^{-1}=(g_{1}^{-1},g_{2}^{-1}).}
Jeśli
H
i
{\displaystyle H_{i}}
jest podgrupą w
G
i
,
{\displaystyle G_{i},}
to
H
1
×
H
2
{\displaystyle H_{1}\times H_{2}}
jest podgrupą w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
[a] nazywaną dalej podiloczynem ; więcej
H
1
×
H
2
{\displaystyle H_{1}\times H_{2}}
jest normalna w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
wtedy i tylko wtedy, gdy każda
H
i
⊴
G
i
{\displaystyle H_{i}\trianglelefteq G_{i}}
[b] .
Jako wprowadzenie przedstawione zostanie rozwiązanie następującego problemu:
które pary grup
G
1
{\displaystyle G_{1}}
i
G
2
{\displaystyle G_{2}}
mają tę właściwość, że każda podgrupa (normalna) w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
jest podiloczynem w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
?
Odpowiedź daje następujące
Stwierdzenie
Niech
G
1
{\displaystyle G_{1}}
oraz
G
2
{\displaystyle G_{2}}
będą nietrywialnymi grupami. Każda podgrupa w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
jest jej podiloczynem wtedy i tylko wtedy, gdy
g
i
∈
G
i
{\displaystyle g_{i}\in G_{i}}
mają skończone, względnie pierwsze rzędy [c] .
wykorzystujące poniższy
Lemat
Niech
G
1
{\displaystyle G_{1}}
oraz
G
2
{\displaystyle G_{2}}
będą nietrywialnymi grupami. Wówczas
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
jest cykliczna wtedy i tylko wtedy, gdy
G
1
{\displaystyle G_{1}}
i
G
2
{\displaystyle G_{2}}
są skończonymi grupami cyklicznymi o względnie pierwszych rzędach [d] .
Niech
G
1
,
G
2
{\displaystyle G_{1},G_{2}}
będą grupami .
Niech
H
{\displaystyle H}
będzie podgrupą w
G
1
×
G
2
.
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}.}
Niech
H
11
=
{
a
∈
G
1
:
(
a
,
e
2
)
∈
H
}
,
{\displaystyle H_{11}=\{a\in G_{1}\colon (a,e_{2})\in H\},}
H
21
=
{
b
∈
G
2
:
(
e
1
,
b
)
∈
H
}
{\displaystyle H_{21}=\{b\in G_{2}\colon (e_{1},b)\in H\}}
oraz
H
12
=
{
a
∈
G
1
:
(
a
,
b
)
∈
H
dla pewnego
b
∈
G
2
}
,
{\displaystyle H_{12}=\{a\in G_{1}\colon (a,b)\in H{\text{ dla pewnego }}b\in G_{2}\},}
H
22
=
{
b
∈
G
2
:
(
a
,
b
)
∈
H
dla pewnego
a
∈
G
1
}
.
{\displaystyle H_{22}=\{b\in G_{2}\colon (a,b)\in H{\text{ dla pewnego }}a\in G_{1}\}.}
Wówczas
H
i
1
⊆
H
i
2
{\displaystyle H_{i1}\subseteq H_{i2}}
są podgrupami w
G
i
,
{\displaystyle G_{i},}
dla których
H
i
1
⊴
H
i
2
,
{\displaystyle H_{i1}\trianglelefteq H_{i2},}
a odwzorowanie
φ
H
:
H
12
/
H
11
→
H
22
/
H
21
{\displaystyle \varphi _{H}\colon H_{12}/H_{11}\to H_{22}/H_{21}}
dane wzorem
φ
H
(
a
H
11
)
=
b
H
21
,
{\displaystyle \varphi _{H}(aH_{11})=bH_{21},}
gdzie
(
a
,
b
)
∈
H
,
{\displaystyle (a,b)\in H,}
jest izomorfizmem.
Co więcej: jeśli
H
⊴
G
1
×
G
2
,
{\displaystyle H\trianglelefteq G_{1}\times G_{2},}
to
H
i
1
,
H
i
2
◃
G
i
{\displaystyle H_{i1},H_{i2}\triangleleft G_{i}}
oraz
H
i
2
/
H
i
1
⊆
Z
(
G
i
/
H
i
1
)
,
{\displaystyle H_{i2}/H_{i1}\subseteq \mathrm {Z} (G_{i}/H_{i1}),}
centrum
G
i
/
H
i
1
.
{\displaystyle G_{i}/H_{i1}.}
Niech
H
i
1
⊴
H
i
2
{\displaystyle H_{i1}\trianglelefteq H_{i2}}
będą podgrupami w
G
i
{\displaystyle G_{i}}
i niech
φ
:
H
12
/
H
11
→
H
22
/
H
21
{\displaystyle \varphi \colon H_{12}/H_{11}\to H_{22}/H_{21}}
będzie izomorfizmem.
Wówczas
H
=
{
(
a
,
b
)
∈
H
12
×
H
22
:
φ
(
a
H
11
)
=
b
H
21
}
{\displaystyle H={\big \{}(a,b)\in H_{12}\times H_{22}\colon \varphi (aH_{11})=bH_{21}{\big \}}}
jest podgrupą
G
1
×
G
2
.
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}.}
Zakładając ponadto
H
i
1
,
H
i
2
⊴
G
{\displaystyle H_{i1},H_{i2}\trianglelefteq G}
oraz
H
i
2
/
H
i
1
⊆
Z
(
G
i
/
H
i
1
)
{\displaystyle H_{i2}/H_{i1}\subseteq \mathrm {Z} (G_{i}/H_{i1})}
otrzymuje się
H
⊴
G
1
×
G
2
.
{\displaystyle H\trianglelefteq G_{1}\times G_{2}.}
Konstrukcje podane w 1. i 2. są wzajemnie odwrotne.
W literaturze[2] spotyka się również następujące sformułowanie lematu Goursata:
Niech
H
{\displaystyle H}
będzie podgrupą w
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
z kanonicznymi rzutami
π
i
:
H
→
G
i
{\displaystyle \pi _{i}\colon H\to G_{i}}
o jądrach
N
i
,
{\displaystyle N_{i},}
dzięki którym można utożsamić
N
i
{\displaystyle N_{i}}
z podgrupą normalną w
G
i
.
{\displaystyle G_{i}.}
Wówczas obraz
H
{\displaystyle H}
w
G
1
/
N
1
×
G
2
/
N
2
{\displaystyle G_{1}/N_{1}\times G_{2}/N_{2}}
jest wykresem izomorfizmu
G
1
/
N
1
≃
G
2
/
N
2
.
{\displaystyle G_{1}/N_{1}\simeq G_{2}/N_{2}.}
Diagram Hassego do lematu Zassenhausa (niestandardowo większe podgrupy znajdują się na dole diagramu, a mniejsze – na górze) obrazujący dodatkowo alternatywne określenie „motyli”.
Niech
G
{\displaystyle G}
będzie grupą, a
B
⊴
A
{\displaystyle B\trianglelefteq A}
oraz
D
⊴
C
{\displaystyle D\trianglelefteq C}
będą jej podgrupami. Wówczas
B
(
A
∩
D
)
⊴
B
(
A
∩
C
)
,
{\displaystyle B(A\cap D)\trianglelefteq B(A\cap C),}
D
(
B
∩
C
)
⊴
D
(
A
∩
C
)
,
{\displaystyle D(B\cap C)\trianglelefteq D(A\cap C),}
a grupy ilorazowe
B
(
A
∩
C
)
/
B
(
A
∩
D
)
{\displaystyle B(A\cap C)/B(A\cap D)}
oraz
D
(
A
∩
C
)
/
D
(
B
∩
C
)
{\displaystyle D(A\cap C)/D(B\cap C)}
są izomorficzne.
Dowód
Zbiór
H
=
{
(
b
c
,
d
c
)
∈
G
×
G
:
b
∈
B
,
d
∈
D
,
c
∈
A
∩
C
}
{\displaystyle H=\{(bc,dc)\in G\times G\colon b\in B,d\in D,c\in A\cap C\}}
jest podgrupą w
G
×
G
{\displaystyle G\times G}
[e] . Zgodnie z notacją z lematu Goursata jest
H
12
=
B
(
A
∩
C
)
{\displaystyle H_{12}=B(A\cap C)}
oraz
H
22
=
D
(
A
∩
C
)
{\displaystyle H_{22}=D(A\cap C)}
(co pokazuje, że są one grupami w
G
{\displaystyle G}
), ponadto
H
11
=
{
a
c
:
a
∈
B
,
c
∈
A
∩
D
}
=
B
(
A
∩
D
)
{\displaystyle H_{11}=\{ac\colon a\in B,c\in A\cap D\}=B(A\cap D)}
i podobnie
H
21
=
D
(
B
∩
C
)
.
{\displaystyle H_{21}=D(B\cap C).}
Zatem skoro
H
i
1
⊴
H
i
2
,
{\displaystyle H_{i1}\trianglelefteq H_{i2},}
to
B
(
A
∩
D
)
{\displaystyle B(A\cap D)}
jest podgrupą normalną w
B
(
A
∩
C
)
,
{\displaystyle B(A\cap C),}
D
(
B
∩
C
)
{\displaystyle D(B\cap C)}
jest podgrupą normalną w
D
(
A
∩
C
)
{\displaystyle D(A\cap C)}
i stąd
H
12
/
H
11
{\displaystyle H_{12}/H_{11}}
oraz
H
22
/
H
21
{\displaystyle H_{22}/H_{21}}
są izomorficzne, co kończy dowód.
↑ Kryterium bycia podgrupą : zbiór
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
jest niepusty, ponieważ
(
e
1
,
e
2
)
∈
G
1
×
G
2
{\displaystyle (e_{1},e_{2})\in G_{1}\times G_{2}}
należy do
H
1
×
H
2
;
{\displaystyle H_{1}\times H_{2};}
niech
h
1
,
h
1
′
∈
H
1
{\displaystyle h_{1},h_{1}'\in H_{1}}
i
h
2
,
h
2
′
∈
H
2
,
{\displaystyle h_{2},h_{2}'\in H_{2},}
skąd
(
h
1
,
h
2
)
,
(
h
1
′
,
h
2
′
)
∈
H
1
×
H
2
{\displaystyle (h_{1},h_{2}),(h_{1}',h_{2}')\in H_{1}\times H_{2}}
wówczas
(
h
1
,
h
2
)
(
h
1
′
,
h
2
′
)
−
1
=
(
h
1
,
h
2
)
(
h
1
′
−
1
,
h
2
′
−
1
)
=
(
h
1
h
1
′
−
1
,
h
2
h
2
′
−
1
)
∈
H
1
×
H
2
,
{\displaystyle (h_{1},h_{2})(h_{1}',h_{2}')^{-1}=(h_{1},h_{2})(h_{1}'^{-1},h_{2}'^{-1})=(h_{1}h_{1}'^{-1},h_{2}h_{2}'^{-1})\in H_{1}\times H_{2},}
jako że
h
1
h
1
′
−
1
∈
H
1
{\displaystyle h_{1}h_{1}'^{-1}\in H_{1}}
oraz
h
2
h
2
′
−
1
∈
H
2
.
{\displaystyle h_{2}h_{2}'^{-1}\in H_{2}.}
↑ Nie każda podgrupa (normalna) iloczynu prostego dwóch grup jest podiloczynem: standardowym kontrprzykładem jest grupa czwórkowa Kleina
Z
2
×
Z
2
{\displaystyle \mathbb {Z} _{2}\times \mathbb {Z} _{2}}
z podgrupą normalną
{
(
0
¯
,
0
¯
)
,
(
1
¯
,
1
¯
)
}
,
{\displaystyle {\big \{}({\overline {0}},{\overline {0}}),({\overline {1}},{\overline {1}}){\big \}},}
gdzie
(
Z
2
,
+
)
{\displaystyle \mathbb {(} Z_{2},+)}
oznacza grupę liczb całkowitych modulo 2 z działaniem dodawania (ogólnie: dowolna podgrupa przekątniowa
Δ
G
=
{
(
g
,
…
,
g
)
:
g
∈
G
}
{\displaystyle \Delta _{G}=\{(g,\dots ,g)\colon g\in G\}}
w
n
{\displaystyle n}
-krotnym iloczynie prostym
G
n
{\displaystyle G^{n}}
).
↑ Konieczność . Niech
g
i
∈
G
i
∖
{
e
i
}
.
{\displaystyle g_{i}\in G_{i}\setminus \{e_{i}\}.}
Wówczas
⟨
(
g
1
,
g
2
)
⟩
{\displaystyle {\big \langle }(g_{1},g_{2}){\big \rangle }}
jest podiloczynem
G
1
×
G
2
,
{\displaystyle G_{1}\times G_{2},}
zatem
⟨
(
g
1
,
g
2
)
⟩
=
⟨
g
1
⟩
×
⟨
g
2
⟩
.
{\displaystyle {\big \langle }(g_{1},g_{2}){\big \rangle }=\langle g_{1}\rangle \times \langle g_{2}\rangle .}
Na mocy (poniższego) lematu
g
i
{\displaystyle g_{i}}
mają skończone, względnie pierwsze rzędy.Dostateczność . Niech
H
{\displaystyle H}
będzie podgrupą
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
i niech
(
g
1
,
g
2
)
∈
H
.
{\displaystyle (g_{1},g_{2})\in H.}
Ponieważ rzędy
g
1
,
g
2
{\displaystyle g_{1},g_{2}}
są względnie pierwsze, to dowód (poniższego) lematu daje
⟨
(
g
1
,
g
2
)
⟩
=
⟨
g
1
⟩
×
⟨
g
2
⟩
,
{\displaystyle {\big \langle }(g_{1},g_{2}){\big \rangle }=\langle g_{1}\rangle \times \langle g_{2}\rangle ,}
skąd
(
g
1
,
e
2
)
,
(
e
1
,
g
2
)
∈
H
,
{\displaystyle (g_{1},e_{2}),(e_{1},g_{2})\in H,}
zatem
H
=
H
1
×
H
2
,
{\displaystyle H=H_{1}\times H_{2},}
gdzie
H
1
=
{
g
∈
G
1
:
(
g
,
e
2
)
∈
H
}
{\displaystyle H_{1}={\big \{}g\in G_{1}\colon (g,e_{2})\in H{\big \}}}
oraz
H
2
=
{
g
∈
G
2
:
(
e
1
,
g
)
∈
H
}
.
{\displaystyle H_{2}={\big \{}g\in G_{2}\colon (e_{1},g)\in H{\big \}}.}
↑ Konieczność . Niech
G
1
×
G
2
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}}
będzie cykliczna, tj.
G
1
×
G
2
=
⟨
(
g
1
,
g
2
)
⟩
.
{\displaystyle G_{1}\times G_{2}={\big \langle }(g_{1},g_{2}){\big \rangle }.}
Niech
g
∈
G
1
{\displaystyle g\in G_{1}}
tak, by
(
g
,
e
2
)
=
(
g
1
,
g
2
)
n
{\displaystyle (g,e_{2})=(g_{1},g_{2})^{n}}
dla pewnej liczby całkowitej
n
.
{\displaystyle n.}
W ten sposób
g
=
g
1
n
{\displaystyle g=g_{1}^{n}}
oraz
g
2
n
=
e
2
;
{\displaystyle g_{2}^{n}=e_{2};}
oznacza to, że
G
1
=
⟨
g
1
⟩
,
{\displaystyle G_{1}=\langle g_{1}\rangle ,}
a
g
2
{\displaystyle g_{2}}
ma skończony rząd i podobnie
g
1
{\displaystyle g_{1}}
ma skończony rząd, a
G
2
=
⟨
g
2
⟩
.
{\displaystyle G_{2}=\langle g_{2}\rangle .}
Niech
o
r
d
(
g
i
)
=
n
i
{\displaystyle \mathrm {ord} (g_{i})=n_{i}}
oznacza rząd elementu
g
i
.
{\displaystyle g_{i}.}
Wówczas
o
r
d
(
(
g
1
,
g
2
)
)
=
|
G
1
×
G
2
|
=
n
1
n
2
.
{\displaystyle \mathrm {ord} {\big (}(g_{1},g_{2}){\big )}=|G_{1}\times G_{2}|=n_{1}n_{2}.}
Jednakże jeśli
l
=
n
w
w
(
n
1
,
n
2
)
,
{\displaystyle l=\mathrm {nww} (n_{1},n_{2}),}
to
(
g
1
,
g
2
)
l
=
(
e
1
,
e
2
)
;
{\displaystyle (g_{1},g_{2})^{l}=(e_{1},e_{2});}
dlatego
l
=
n
1
n
2
,
{\displaystyle l=n_{1}n_{2},}
tzn.
n
w
d
(
n
1
,
n
2
)
=
1.
{\displaystyle \mathrm {nwd} (n_{1},n_{2})=1.}
Dostateczność . Niech
G
i
=
⟨
g
i
⟩
,
{\displaystyle G_{i}=\langle g_{i}\rangle ,}
gdzie
|
G
i
|
=
n
i
,
{\displaystyle |G_{i}|=n_{i},}
przy czym
n
w
d
(
n
1
,
n
2
)
=
1.
{\displaystyle \mathrm {nwd} (n_{1},n_{2})=1.}
Zachodzi
(
g
1
,
g
2
)
n
1
n
2
=
(
(
g
1
n
1
)
n
2
,
(
g
2
n
2
)
n
1
)
=
(
e
1
,
e
2
)
.
{\displaystyle (g_{1},g_{2})^{n_{1}n_{2}}=\left((g_{1}^{n_{1}})^{n_{2}},(g_{2}^{n_{2}})^{n_{1}}\right)=(e_{1},e_{2}).}
Ale
(
e
1
,
e
2
)
=
(
g
1
,
g
2
)
l
{\displaystyle (e_{1},e_{2})=(g_{1},g_{2})^{l}}
pociąga
g
i
l
=
e
i
;
{\displaystyle g_{i}^{l}=e_{i};}
dlatego
n
i
|
l
.
{\displaystyle n_{i}|l.}
Skoro
n
w
d
(
n
1
,
n
2
)
=
1
,
{\displaystyle \mathrm {nwd} (n_{1},n_{2})=1,}
to
n
1
n
2
|
l
.
{\displaystyle n_{1}n_{2}|l.}
Zatem
(
g
1
,
g
2
)
{\displaystyle (g_{1},g_{2})}
ma rząd
n
1
n
2
,
{\displaystyle n_{1}n_{2},}
a więc
⟨
(
g
1
,
g
2
)
⟩
=
G
1
×
G
2
.
{\displaystyle {\big \langle }(g_{1},g_{2}){\big \rangle }=G_{1}\times G_{2}.}
↑ Niech
(
b
c
,
d
c
)
,
(
b
′
c
′
,
d
′
c
′
)
∈
H
,
{\displaystyle (bc,dc),(b'c',d'c')\in H,}
gdzie
b
,
b
′
∈
B
,
{\displaystyle b,b'\in B,}
d
,
d
′
∈
D
{\displaystyle d,d'\in D}
i
c
,
c
′
∈
A
∩
C
.
{\displaystyle c,c'\in A\cap C.}
Teraz
B
⊴
A
{\displaystyle B\trianglelefteq A}
daje
c
b
′
=
b
¯
c
{\displaystyle cb'={\overline {b}}c}
oraz
c
−
1
b
−
1
=
b
∗
c
−
1
{\displaystyle c^{-1}b^{-1}=b^{*}c^{-1}}
dla pewnych
b
¯
,
b
∗
∈
B
{\displaystyle {\overline {b}},b^{*}\in B}
i podobnie
D
⊴
C
{\displaystyle D\trianglelefteq C}
daje
c
d
′
=
d
¯
c
{\displaystyle cd'={\overline {d}}c}
oraz
c
−
1
d
−
1
=
d
∗
c
−
1
{\displaystyle c^{-1}d^{-1}=d^{*}c^{-1}}
dla pewnych
d
¯
,
d
∗
∈
D
.
{\displaystyle {\overline {d}},d^{*}\in D.}
Zatem
(
b
c
,
d
c
)
(
b
′
c
′
,
d
′
c
′
)
=
(
b
c
b
′
c
′
,
d
c
d
′
c
′
)
=
(
b
b
¯
c
c
′
,
d
d
¯
c
c
′
)
∈
H
{\displaystyle (bc,dc)(b'c',d'c')=(bcb'c',dcd'c')=(b{\overline {b}}cc',d{\overline {d}}cc')\in H}
oraz
(
b
c
,
d
c
)
−
1
=
(
c
−
1
b
−
1
,
c
−
1
d
−
1
)
=
(
b
∗
c
−
1
,
d
∗
c
−
1
)
∈
H
.
{\displaystyle (bc,dc)^{-1}=(c^{-1}b^{-1},c^{-1}d^{-1})=(b^{*}c^{-1},d^{*}c^{-1})\in H.}
↑ Édouard Goursat . Sur les substitutions orthogonales et les divisions régulières de l’espace . „Annales scientifiques de l’École Normale Supérieure”. 6, s. 9–102, 1889. Elsevier. ISSN 0012-9593 . (fr. ) .
↑ Serge S. Lang Serge S. , Algebra , wyd. 3, t. 211, Nowy Jork: Springer-Verlag, 2002 (Graduate Texts in Mathematics ), DOI : 10.1007/978-1-4613-0041-0 , ISBN 978-0-387-95385-4 , ISSN 0072-5285 . Brak numerów stron w książce