Bojniczanka

'Bojniczanka'
	; Owoce odmiany Bojniczanka w okresie zbioru
Rodzaj	Grusza (Pyrus)
Gatunek	Pyrus communis L., (Grusze zachodnie)
Rodzice	siewka 'Komisówki'
Hodowca	J. Kleparski, M. Stropek, F. Hnidzik
Data wyhodowania	1987
Właściciel	Instytut Ogrodnictwa
Data zarejestrowania	1998
Pochodzenie	Polska, Albigowa

Grusza 'Bojniczanka' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich. Jesienna odmiana powstała we współpracy hodowców polskich i słowackich (J. Kleparski, M. Stropek, F. Hnidzik) w Sadowniczo-Szkółkarskim Zakładzie Doświadczalnym w Albigowej^[2]. Najprawdopodobniej jest to siewka odmiany 'Komisówka'. Wpisana do Rejestru Odmian^[3] w 1998 roku.

Morfologia

Pokrój

Drzewo rośnie średnio silnie, po wejściu w okres owocowania jej wzrost słabnie. Korona wyniosła, kulista, lekko zagęszczająca się. Konary nie mają tendencji do obwisania.

Owoce

Duże lub bardzo duże, kształtu owalnostożkowatego, bez przewężenia, wydłużone. Skórka średniej grubości, gładka, błyszcząca, żółtozielona, pokryta w połowie złotawobrązowym ordzawieniem. Szypułka krótka, gruba, wygięta, czasem umieszczona z boku. Zagłębienie szypułkowe płytkie i szerokie. Zagłębienie kielichowe płytkie, niezbyt szerokie. Kielich półotwarty lub zamknięty. Miąższ kremowobiały, średnioziarnistej konsystencji, soczysty, słodko-kwaskowaty.

Zastosowanie

Jesienna odmiana deserowa. Polecana zarówno do uprawy towarowej jak i amatorskiej szczególnie w zimniejszych rejonach kraju.

Uprawa

Wcześnie wchodzi w okres owocowania, owocuje corocznie i dość obficie. Kwitnie średnio wcześnie. Nie wymaga przerzedzania zawiązków, gdyż wiąże owoce pojedynczo w kwiatostanie. Jest częściowo samopłodna.

Podkładka i stanowisko

Dobrze zrasta się z pigwą. Najlepiej rośnie i owocuje na glebach żyznych i dostatecznie wilgotnych.

Zdrowotność

Na mróz bardzo wytrzymała, na parcha średnio odporna, wrażliwość na zarazę ogniową jest jeszcze nieznana. Odmiana podatna na choroby kory i drewna.

Zbiór i przechowywanie

Zbiór owoców przypada na drugą połowę września. Do spożycia nadają się po około 2 tygodniach od zbioru. W przechowalni można je przetrzymać 2 miesiące. W chłodni przechowują się do końca stycznia.

Przypisy

↑ Odmiany gruszy wyhodowane w Instytucie Ogrodnictwa i ich status prawny. Inhort.pl. [dostęp 2018-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-07)].
↑ www.albigowa.com.pl. [dostęp 2010-01-02].
↑ Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

Bibliografia

Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
Grzegorz Łysiak: Uprawa i odmiany gruszy. Warszawa: Hortpress, 2006. ISBN 83-89211-18-1.
Ireneusz Sosna: Uprawa gruszy. Kraków: Plantpress, 2007. ISBN 978-83-89874-51-1.

[1] Odmiany gruszy wyhodowane w Instytucie Ogrodnictwa i ich status prawny. Inhort.pl. [dostęp 2018-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-07)].

[2] www.albigowa.com.pl. [dostęp 2010-01-02].

[3] Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych: Lista Odmian Roślin Sadowniczych wpisanych do Krajowego Rejestru w Polsce. [dostęp 2013-04-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)].

[1]