Przejdź do zawartości

Supertrevoux

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Supertrevoux edytowana 19:57, 20 gru 2021 przez PMG (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Supertrevoux
Rodzaj

grusza

Gatunek

grusza pospolita

Grusza 'Supertrevoux' – odmiana uprawna (kultywar) gruszy należąca do grupy grusz zachodnich odmiana letnia, pochodzenia belgijskiego, jest mutantem odmiany Trewinka.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Drzewo rośnie bardzo silnie, po wejściu w okres owocowania umiarkowanie silnie. Korona duża, rozłożysta, o sztywnych konarach odchodzących pod szerokim kątem od przewodnika. Gałęzie mogą obwisać pod ciężarem owoców.
Owoce
Duże lub bardzo duże, pękate, szerokie od strony kielicha. Skórka zielonożółta, gładka, cienka. Od strony nasłonecznionej pokryta pomarańczowoczerwonym, paskowanym rumieńcem. Przetchlinki średniej wielkości, liczne, brązowo-zielonkawe. Szypułka krótka, dość gruba. Zagłębienie szypułkowe karbowane, płytkie. Kielich niezbyt duży, otwarty lub półotwarty. Zagłębienie kielichowe płytkie, niezbyt szerokie, ordzawione, czasem czerwono zabarwione. Miąższ biały, średnio ziarnistej konsystencji, soczysty, słodko-winny, korzenny.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Letnia odmiana deserowa. Nadaje się do uprawy amatorskiej i towarowej.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Średnio wcześnie wchodzi w okres owocowania, plonuje przeważnie regularnie i dość obficie. Kwitnie w połowie okresu kwitnienie grusz. Ponieważ wiąże owoce gronami, dla uzyskania dobrej ich jakości i wielkości, wskazane jest przerzedzanie zawiązków. Wymaga stanowisk ciepłych.

Podkładka i stanowisko

[edytuj | edytuj kod]

Z pigwą zrasta się źle, wymagane stosowanie pośredniej.

Zdrowotność

[edytuj | edytuj kod]

Na mróz słabo wytrzymała, na parcha odporna, wrażliwa na zarazę ogniową.

Zbiór i przechowywanie

[edytuj | edytuj kod]

Zbiór przypada na koniec drugiej dekady sierpnia. Owoce nawet dojrzałe nie osypują się. Do spożycia nadają się w kilka dni po zbiorze, przez 3-4 tygodnie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dorota Kruczyńska, Alojzy Czynczyk: Zeszyty Pomologiczne Grusza. Skierniewice: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa, 2002. ISBN 83-88707-38-8.
  • Bolesław Sękowski: Pomologia systematyczna. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993. ISBN 83-01-10859-2.