Piątek (miasto)
52°04′09″N 19°28′50″E/52,069167 19,480556| Artykuł |
52°4′9″N 19°28′50″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
52°4'8.3579"N, 19°28'47.9014"E |
| - błąd |
0 m |
| Odległość |
47 m |
| miasto od 1 stycznia 2020 | |
 Pomnik w Piątku symbolizujący środek Polski | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
1908 |
| Strefa numeracyjna |
24 |
| Kod pocztowy |
99-120 |
| Tablice rejestracyjne |
ELE |
| SIMC |
0573256 |
Położenie na mapie gminy Piątek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łęczyckiego  | |
| 52°04′09″N 19°28′50″E/52,069167 19,480556
| |
Piątek – dawne miasto, potem wieś a obecnie od 1 stycznia 2020 znów miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Piątek. Miejscowość jest siedzibą gminy Piątek.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie płockim.
Wieś położona jest nad rzekami Moszczenicą i Maliną. W Piątku krzyżują się drogi biegnące z Łodzi do Kutna i z Łowicza do Łęczycy.
Historia
Piątek ze względu na swoje położenie był początkowo osadą targową. Prawdopodobnie nazwa Piątku pochodzi od dnia tygodnia, w którym odbywały się w nim targi. Prawa miejskie otrzymał w XIV w. W tym czasie był silnym ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym. W połowie XVII w. liczył 320 domów i ok. 1500 mieszkańców. W tym czasie słynął m.in. z produkcji piwa.
W końcu XVI wieku miejscowość była miastem duchownym[1], miasto arcybiskupstwa gnieźnieńskiego w powiecie łęczyckim województwa łęczyckiego[2].
Rozwój Piątku zahamował najazd szwedzki, przede wszystkim jednak do upadku gospodarczego przyczynił się pożar w 1681 r., który strawił całe miasto. Od tego czasu Piątek nie odzyskał swojej świetności. W 1685 r. było w nim tylko 40 domów, a 100 lat później, w 1785 r. zaledwie o 10 więcej. Piątek stracił prawa miejskie ze względu na udział mieszkańców w powstaniu styczniowym.
W okresie międzywojennym w Piątku powstała fabryka maszyn rolniczych, w której miała zatrudnienie część mieszkańców. Większość ludności jednak zajmowała się rolnictwem. Istniały również warsztaty rzemieślnicze oferujące mieszkańcom Piątku i okolicy swoje usługi. Część mieszkańców, zwłaszcza Żydzi, zajmowała się handlem. W większości okolicznych wsi istniały majątki ziemskie, w których miała zatrudnienie ludność zamieszkująca okolice Piątku. Tylko w nielicznych wsiach, w których nastąpiło uwłaszczenie zamieszkiwali (najczęściej małorolni) chłopi.
W pierwszej fazie Bitwy nad Bzurą Piątek i okoliczne wsie stały się areną ofensywy wojsk polskich. Po zaciekłych walkach, poważnie zniszczona miejscowość została zdobyta przez wojsko polskie 9 września 1939, jednak wskutek zmiany sytuacji na froncie oddziały polskie opuściły Piątek bez walki 13 września. W listopadzie 1939 Niemcy wcielili miejscowość w granice Rzeszy. Część polskich mieszkańców wysiedlono, a ludność pochodzenia żydowskiego wymordowano w ośrodku zagłady Żydów z Kraju Warty, w Kulmhof am Nehr (Chełmno n. Nerem).
Do 18 maja 1943 roku miejscowość nosiła przedwojenną nazwę, dopiero w tym dniu otrzymała niemiecką nazwę (Quadenstädt) – na cześć germańskiego plemienia Kwadów[3]. 18 stycznia 1945 Piątek został wyzwolony spod okupacji niemieckiej.
W 1966 działacze oddziału PTTK w Łęczycy wysunęli pomysł ustalenia środka Polski[4]. W 1969 Jan Bronisław Ciesielski z Instytutu Geodezji i Kartografii, działającego na zlecenie Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii, określił jego współrzędne geodezyjne i kartograficzne[5]. Środek Polski został wyznaczony w Goślubiu, jednak uznano, że symboliczny pomnik należy ustawić w Piątku[6]. Wzniesiono go w centrum miejscowości. Wjeżdżający do Piątku są także witani tablicą informacyjną w kształcie granic państwa z napisem „Piątek – geometryczny środek Polski”. W październiku 2018 pomnik geometrycznego środka Polski odsłonięto także w odległej o kilkanaście kilometrów Nowej Wsi. Powstał on na podstawie nowego pomiaru uwzględniającego morskie wody wewnętrzne Polski[4].
Zabytki
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[7] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- rzymskokatolicki kościół pw. Świętej Trójcy, parafialny, 2 poł. XV, 1740, nr rej.: 85-V-9 z 29.03.1949 oraz 81 z 8.08.1967; był pierwszą placówką duszpasterską bp. Zygmunta Choromańskiego po otrzymaniu święceń kapłańskich w 1916 r.[8]
- dzwonnica, 1 poł. XIX, nr rej.: 90-V-14 z 29.03.1949 oraz 82 z 8.08.1967
- mariawicki kościół pw. św. Trójcy, parafialny,neogotycki, 1907
- rzymskokatolicki kościół pw. Przemienienia Pańskiego, cmentarny, drewniany, poł. XVIII, nr rej.: 555-V-30 z 32.10.1950 oraz 83 z 8.08.1967
- dzwonnica, nr rej.: 526 z 8.08.1967
- park miejski, poł. XIX, nr rej.: 595 z 29.12.1988
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Przeszłość administracyjna ziem województwa łódzkiego, w: Rocznik Oddziału Łódzkiego Polskiego Towarzystwa Historycznego, Łódź 1929, s. 15.
- ↑ Województwo sieradzkie i województwo łęczyckie w drugiej połowie XVI wieku. Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1998, s. 67.
- ↑ Verodnungsblatt des Reichsstathalters im Warthegau. 18 V 1943, nr 12, s. 99
- ↑ a b Joanna Leszczyńska. Środek na bok. „Polityka”, s. 34, 13 lutego 2019.
- ↑ Joanna Leszczyńska. Środek na bok. „Polityka”, s. 34–35, 13 lutego 2019.
- ↑ Joanna Leszczyńska. Środek na bok. „Polityka”, s. 35, 13 lutego 2019.
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 22 maja 2011].
- ↑ Maciej Grzegorz Smoliński: Biskup Zygmunt Choromański (1892 – 1968). Życie i działalność. Warszawa: 2013, s. 20.
*
Parafia Trójcy Przenajświętszej w Piątku (Kościoła Starokatolickiego Mariawitów)
Linki zewnętrzne
- Piątek 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 63.
- Kazania y exhorty pasterskie pasterzom w parafiach przygodne przez X. Wawrzyńca Walkiewicza, Vice-proboszcza i mansyonarza Piątkowskiego, Pisarza Dekanatu Zgierskiego do druku podane roku pańskiego 1777.
