Bassinhac

Vilatge d'Occitània

Bassinhac
Bassignac

Chapela romanica de Sant Jacme, al vialatge de Venda, dins la comuna de Bassinhac

Fichièr:Imatge:

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

45° 19′ 18″ N, 2° 24′ 24″ E

Superfícia

11,95 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

671 m
400 m
359 m

Geografia politica

País

Auvèrnhe

Estat

França

Region
84

Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe

Departament
15

Cantal

Arrondiment
152

Arrondiment de Mauriac

Canton
1517

d'Ide, ancianament de Sanhas

Intercom
241501055

Comunautat de comunas Sumena-Artencha 241501055

Cònsol

Marc Maisonneuve
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

235 ab.

Evolucion de la populacion

239 ab.

Densitat

18,58 ab./km²

Autras informacions

(en francés)

15240

Bassinhac (Bassignac en francés) z-es 'na comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Comunas vesinas

Bassinhac

Sauvat
(2,7 km)

Veirièiras
(3,1 km)

Ide
(4,2 km)

Champanhac
(4,6 km)

Sanhas
(6,0 km)

Archas
(6,4 km)

Jaleirac
(6,4 km)

Sornhac
(6,8 km)

Méallet
(7,0 km)

V-Auser
(7,0 km)

Serendon
(7,4 km)

Lo Montelh
(7,5 km)

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Bassinhac**
Champanhac		Ide
Veirièiras		Sauvat
Jaleirac	Méallet

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Bassiniacus, en latin, al sègle XII, Bassinhac, en 1275, Bassiniacum, en latin, en 1473, Bassinhacum, en latin, en 1485, Bassignac, en 1635, Bassignhac, en 1660, Bassiniac, en 1680, Bassignat, en 1785 ^[1]. Bassinhac vendriá del nom latin d'òme Bassinius amb lo sufixe -acum ^[2], latinizacion del sufixe (gal (gallic, gallés) -āco(n). Bassinhac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Bassinius.

Vendes, vialatge important, ancian priorat del sègle X. Las fòrmas ancianas son Venda (en 1473 o sense data), Vendo, en 1473, Vende, en 1550, Vendes (mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII). Lo vialatge se situa als ajustants de Sumena (Sumèna ?) e de Mar^[3] (fr Mars), sense comptar d'autres rius a proximitat. I a un riu en Vendèa nommat la Vende, que seriá uindā, « la blancha, la bela » en gallic (gallés, gal) ^[4]. Lo nom se podiá aplicar a Sumena o a Mars (nom francés). Lo nom occitan es probablament Venda.

Istòria

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Qualitat
2001	2020	Marc Maisonneuve	ancian Conselhèir regional, president de la Comunautat de Comunas
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sanhas; es ara del canton d'Ide.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 222, totala: 233

539

545

570

520

585

535

512

600

587

584

515

531

455

512

508

485

1 260

635

636

639

540

567

562

637

461

524

422

358

276

223

209

208

230

227

226
234

2009

2010

224
233

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

1891 : construccion de la linha de chamin de fèr Borges a Miécaze ? Veire Jaleirac tanben en 1891.

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496854vv9DUf
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 57
↑ Enquèsta a l'IEO e Découvertes Occitanes. Segon Catarina Liethoudt a Découvertes Occitanes,
"D’après los documents vièlhs, lo nom occitan seriá puslèu Mar (sens s a la fin), qu’èra gaireben totjorn escrich aital.
Per dire la vertat, ai pas gaire d’explica de l’origina d’aquel nom e, en occitan d’auèi, se dich pas jamai « mars », mas « mar » o « ma »."
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 269, 371

Portal d'Auvèrnhe

[1] ttp://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496854vv9DUf

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 57

[3] Enquèsta a l'IEO e Découvertes Occitanes. Segon Catarina Liethoudt a Découvertes Occitanes,
"D’après los documents vièlhs, lo nom occitan seriá puslèu Mar (sens s a la fin), qu’èra gaireben totjorn escrich aital.
Per dire la vertat, ai pas gaire d’explica de l’origina d’aquel nom e, en occitan d’auèi, se dich pas jamai « mars », mas « mar » o « ma »."

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 269, 371

[1]