Golfo de Finlandia
| (fi) Suomenlahti (et) Soome laht (sv) Finska viken  | |||||
| |||||
| Tipo | baía mar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Epónimo | Finlandia | ||||
| Parte de | Mar Báltico | ||||
| Localización | |||||
| País da cunca | Rusia, Estonia e Finlandia | ||||
| División administrativa | Rusia | ||||
| |||||
| Composto por | |||||
| Conca hidrográfica | Baltic Sea basin (en)  | ||||
| Características | |||||
| Profundidade | 121 m | ||||
| Superficie | 29.500 km² | ||||
| Medicións | |||||
| Salinidade | 4,7 | ||||
O Golfo de Finlandia (finés: Suomenlahti; estoniano: Soome laht; ruso: Финский залив ; sueco: Finska viken) é o brazo oriental do mar Báltico. Esténdese entre Finlandia (cara ao norte) e Estonia (ao sur) ata San Petersburgo en Rusia, onde o río Nevá o drena. Outras cidades importantes ao redor do golfo inclúen Helsinqui e Tallinn. As partes orientais do Golfo de Finlandia pertencen a Rusia, e algúns dos principais portos petroleiros máis importantes de Rusia están localizados máis aló, preto de San Petersburgo (incluíndo Primorsk). Como a vía marítima a San Petersburgo, o Golfo de Finlandia tivo e segue a ter unha importancia estratéxica considerable para Rusia. Algúns dos problemas ambientais que afectan o Mar Báltico son máis pronunciados neste golfo pouco profundo.
Xeografía
[editar | editar a fonte]
A área do golfo é de 30.000 km².[1] A lonxitude (desde a Península de Hanko ata San Petersburgo) é de 400 km. e o ancho varía de 70 km. preto da entrada a 130 km. no meridiano de Illa Moshchny; na baía do Neva, diminúe a 12 km.. O golfo é relativamente pouco profundo, a profundidade diminue desde a entrada ao golfo ata o continente. O cambio máis forte ocorre preto de Narva-Jõesuu, polo que este lugar chámase Muro de Narva. A profundidade media é de 38 m. cunha profundidade máxima de 100 m.. A profundidade da baía de Neva é inferior a 6 m., polo tanto, foi cavada unha canle na parte inferior para unha navegación segura. Debido ao gran fluxo de auga doce dos ríos, especialmente do río Neva (dous terzos da escorrentía total), a auga do golfo ten unha salinidade moi baixa: entre 0,2 e 5,8 ‰ na superficie e 0,3-8,5 ‰ preto do fondo. A temperatura media da auga é próxima a 0 °C no inverno; no verán, é de 15º - 17 °C na superficie e 2º - 3 °C na parte inferior. Poden conxelarse partes do golfo desde finais de novembro ata finais de abril, a conxelación comeza no leste e avanza gradualmente ao oeste. A conxelación completa acostuma chegar a finais de xaneiro e pode que non ocorra en invernos suaves.[2] Hai frecuentes fortes ventos occidentais que causan ondas, picos de auga e inundacións.[3]
A costa norte do golfo é alta e sinuosa, con abundantes baías pequenas e arrecifes, pero só algunhas baías grandes (Vyborg) e penínsulas (Hanko e Porkkalanniemi). A costa é principalmente inclinada, hai abundantes dunas de area, con piñeiros ocasionais. As praias meridionais son suaves e superficiais, pero ao longo da costa enteira corre o Cantil Báltico cunha altura de ata 55 m..[4][5] No leste, o golfo termina coa baía de Neva e ao oeste únese co mar Báltico.
O golfo contén numerosos bancos, arrecifes e illas. A maior inclúe a Illa Kotlin coa cidade de Kronstadt (poboación 42.800), Illas Beryozovye, Illa Lisiy, illa Maly Vysotsky coa próxima cidade de Vysotsk (poboación 1.706), Hogland (Suursaari), Moshtchny (Lavansaari), Bolshoy Tyuters (Tytärsaari), Sommers, Naissaar, Kimitoön, Kökar, Seskar (Seiskari), Illas Pakri e outras.[6]
Desde 1700, Rusia construíu dezanove illas artificiais con fortalezas. O seu propósito era a defensa dos ataques desde o mar e a súa construción foi incitada pola Gran Guerra do Norte de 1700-1721. Estes inclúen Fort Alexander, Krasnaya Gorka, Ino, Totleben, Kronshlot e outros.[7]
Os ríos máis grandes que flúen ao golfo son o Neva (desde o leste), o Narva (do sur) e o Kymi (norte), os ríos Keila, Pirita, Jägala, Kunda, Luga, Sista e Kovashi flúen cara ao golfo desde o sur. Desde o norte fluen o río Sestra, o Porvoo, o Vantaa e outros pequenos ríos. a canle Saimaa conecta o golfo co lago Saimaa.[6]
Extensión
[editar | editar a fonte]A Organización Hidrográfica Internacional define o límite occidental do Golfo de Finlandia como unha liña que vai de Spithami (59°13'N), en Estonia, a través da illa de Osmussaar de SE a NW e cara ao extremo SW da Península Hanko (22° 54'E) en Finlandia.[8]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Gulf of Finland Encyclopædia Britannica
- ↑ Operational oceanography: the challenge for European co-operation : proceedings of the First International Conference on EuroGOOS, 7–11 October 1996, The Hague, The Netherlands, Volume 1996. Elsevier. p. 336. ISBN 0-444-82892-3.
- ↑ Darinskii, A. V. Leningrad Oblast. Lenizdat, 1975
- ↑ "East Viru Klint". North Estonian Klint as a symbol of Estonian nature. Ministry of the Environment. Arquivado dende o orixinal o 12 de novembro de 2009. Consultado o 2009-10-06.
- ↑ Khazanovich K. (1982). Geological Monuments of Leningrad Oblast. Lenizdat.
- ↑ 6,0 6,1 Atlas of the USSR. – M.: GUGK, 1984
- ↑ Gulf of Finland – Forts. Fingulf.ru. Retrieved on 2011-08-14.
- ↑ "Limits of Oceans and Seas, 3rd edition" (PDF). International Hydrographic Organization. 1953. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 08 de outubro de 2011. Consultado o 6 de febreiro de 2010.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Golfo de Finlandia  |
|
Este artigo sobre xeografía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |