Indoril Almalexia, powszechnie nazywana po imieniu Almalexią – Chimerka, jedna z bogów Trójcy. Almalexia była żoną legendarnego Horatora i króla chimerów Indoril Nerevara, oraz jego najbliższą doradczynią i towarzyszką, tworząc razem z Vivekem i Sotha Silem, Trójcę, czyli głównych doradców. Uczestniczyła w wojnie Chimerów i Dwemerów przeciwko Nordom, uczestniczyła w obradach Pierwszej Rady, gdzie jako żona Nerevara została królową Resdayn. Uczestniczyła również w Wojnie Pierwszej Rady. Po zakończeniu wojny i zniknięciu Dwemerów, oraz odkryciu Serca Lorkhana, Almalexia i pozostała Trójca dali się skusić potędze Serca i zaczerpnęli z niego mocy, następnie zamordowali Voryna Dagotha, który zabił Nerevara (inne źródła twierdzą że zrobiła to Trójca). Dzięki zyskaniu potęgi Serca Lokhana Almalexia została pół-boginią czczoną przez nowy lud Dunmerów. Przez wiele setek lat razem z pozostałą Trójcą byli bogami i strażnikami Morrowind. Główny antagonista w The Elder Scrolls III: Trójca. Po zniszczeniu serca Lokhana, Almalexia utraciła źródło swej boskiej mocy, a pragnienie zachowania boskości i mocy doprowadziło ją do obłędu, w końcu zamordowała Sotha Sila i chciała zamordować Nerevaryjczyka, lecz ostatecznie reinkarnacja jej zmarłego męża zabiła ją.
Od pierwszej sylaby 'Alm-' w słowie Almsivi. Siedzibą Almalexi była stolica Morrowind, miasto nazwane na jej cześć Almalexia.
Historia[]
Należała do żyjących bóstw czczonych przez Dunmerów w Świątyni Trójcy. Była członkinią Trójcy razem z Vivekiem i Sotha Silem; uważana za antycypację Daedrycznego Księcia Boethiah, była żoną Indorila Nerevara i jedną z jego najbardziej zaufanych doradców w Pierwszej Radzie podczas Wojny Pierwszej Rady. Jej inne imiona to Lecząca Matka, oraz Pani Litości, znana z sympatii i współczucia, oraz roli jako obrończyni biednych i słabych. Lecz jej pełna współczucia natura nie przeszkadzała jej w byciu bezwzględną negocjatorką i przywódczynią, oraz przebiegłą wojowniczką. Była ważnym symbolem niepodległości Dunmerów dla tych, którym dane było żyć w Trzecim Cesarstwie, zaś Jej Dłonie, osobista kohorta strażników Almalexii, wymusili rygorystyczne przestrzeganie doktryn Świątyni Trójcy. Almalexia rezydowała w królewskiej stolicy Morrowind, Twierdzy Smutku. Wewnętrzne dzielnice Twierdzy Smutku zostały nazwane Miastem Almalexia na cześć pozycji Almalexii jako bogini w Świątyni Trójcy. Najwierniejszymi i najbardziej do niej zbliżonymi wyznawcami Almalexii byli merowie z Wielkiego, Dunmerskiego Rodu Indoril, którzy do Trzeciej Ery stanowili klasę rządzącą w Twierdzy Smutku i tym samym w Morrowind.
Szanowana za stanowienie figury matki w Świątyni Trójcy, gdy�� opiekowała się, leczyła i pielęgnowała Dunmerów, którzy ją czcili. Almalexia była jednak surowa. Kiedy Dunmerowie zaniedbywali, lub zagubili się w doktrynach Świątyni Trójcy, Almalexia często wysyłała Jej Ręce, by przywrócili ich z powroten na drogę Trójcy, również za pomocą siły, jeśli to było konieczne. Razem z jej strażnikami kontrolowała Ordynatorów z Rodu Indoril, oraz rozwijała ich wierzenia, tak że słabości Trójcy w Trzeciej Erze była spowodowane przez brak wiary i religijnego zapału wśród jej ludu.
Po śmierci jej męża, Indorila Nerevara, Almalexia razem z pozostałymi członkami rady Nerevara, Vivekiem i Sotha Silem, sprzeciwili się woli Nerevara i użyli Narzędzi Kagrenaka na Sercu Lorkhana i użyli jego mocy, by przemienić się w nieśmiertelne bóstwa wśród ludu Mrocznych Elfów. Ich wyznawcy okrzyknęli ich ALMSIVI za ich wielkie akty heroizmu i dobra.
Almalexia, razem z Sotha Silem, pokonała Daedrycznego księcia Mehrunesa Dagona, oraz jego Daedryczne Siły Zniszczenia podczas Oblężenia Twierdzy Smutku. Jednakże przybyli zbyt późno i księże Twierdzy Smutku, razem z jego mieszkańcami zostali zmasakrowani, a miasto zostało zrównane z ziemią. Almalexia i Sotha Sil zarządzili pokonanie Mehrunesa Dagona i wypędzenie go, oraz jego siły z powrotem do Otchłani. Podczas kryzysu w Vvardenfell Almalexia trzymała się z tyłu, pomagając Vivekowi i Sotha Silowi zdecydować jakie akcje przedsięwziąć przeciwko Dagoth Urowi i kultowi Szóstego Rodu. Pomimo tego nie była poinformowana o decyzji Viveka, by wspomóc się Nerevaryjczykiem, ponieważ surowo trzymała się doktryn Świątyni Trójcy i nie uwierzyłaby, że osoba nazywana Nerevaryjczykiem jest nim naprawdę.
Po śmierci jej starego wroga, Dagoth Ura, podczas kryzysu w Vvardenfell, Almalexia powoli zaczynała tracić zdrowe zmysły, zmieniając się w szalonego boga. Odwróciła się przeciwko Sotha Silowi i zabiła go w Mechanicznym Mieście. Po jego śmierci wypuściła pół-mechaniczne istoty z Mechanicznego Miasta i rozpętała terror w Twierdzy Smutku, zrzucając winę na Sotha Sila. Kiedy Nerevaryjczyk przybył do Twierdzy Smutku, Almalexia postanowiła uwięzić go w Mechanicznym Mieście i zniszczyć go tam, w celu zregenerowania jej mocy. Kiedy Nerevaryjczyk pokonał Almalexię mieczem jego pierwszego wcielenia, oraz byłego męża Almalexi, Płomieniem Prawdy, straciła boskie moce, co zabiło ją permanentnie bez możliwości powrotu do życia.
Biografia[]
Pierwsza Era[]
Wczesny okres życia i Wojna Pierwszej Rady[]
Według wierzeń Świątyni Trójcy Almalexia została spłodzona przez jedną z 99 kochanek Boethiah pod nadzorem Molag Bala na Górze Assarnibibi na wyspie Vvardenfell. Wiadomym jest, że w Pierwszej Erze, przed rozpoczęciem się najazdów Nordów na Morrowind, poślubiła Indorila Nerevara i razem stworzyli Wielki Ród Indoril. Była jedym z jego najbardziej zaufanych doradców, razem z Vivekiem, Sotha Silem tworzyli tak zwaną Trójcę, czyli grupę najbliższych doradców. W tym czasie Chimerowie i ich odlegli, elfi krewniacy Dwemerowie byli wplątani w długą i krwawą wojnę, która trwała przez co najmniej jedną dekadę. Później Nordowie zaatakowali Morrowind i przeciwko radom Almalexii, Nerevar zadecydował dołączyć do dwemerskiego króla Dumaka. Almalexia, Nerevar i Dumak poprowadzili Elfów do zwycięstwa i zepchnęli Nordów z powrotem do Skyrim.
Po wojnie Nerevar i Dumak postanowili zachować pokój pomiędzy ich ludami przez pakty i pomoc Almalexii, Viveka i Sotha Sila. Jednakże pomiędzy wyznaniami Chimerów i Dwemerów były duże różnice. Dwemerowie nie wierzyli w istnienie bogów, zaś Chimerowie czcili Daedra. Almalexia i inni doradcy Nerevara zaczęli kwestionować pokój pomiędzy dwoma rasami. Kropla przelała czarę, gdy Dagoth Ur, najnowszy doradca Nerevara i głowa Rodu Dagoth poinformował Almalexię i Nerevara, że dwemerski inżynier, Kagrenak odnalazł Serce Lorkhana i poznał sposób, jak użyć jego mocy by stworzyć własnych bogów. Zaniepokojeni Nerevar i Almalexia skonfrontowali się z Dumakiem i Kagrenakiem z podejrzliwością i wrogością. Potym poszli do Holamayan, miejsca gdzie czcili Azurę i zdradzili swoje obawy.
Almalexia, Vivek i Sotha Sil zbesztali Nerevara za jego decyzję o pokoju z Dwemerami i nie wznowieniu wojny z nimi. Pomimo tego Nerevar nie zmienił zdania i wciąż był przeciw wojnie. Zaniepokojeni Vivek i Sotha Sil poszli do Almalexii i poprosili ją o rozmowę z Nerevarem. Kiedy Almalexia i Nerevar byli sami, przypomniała ona mu o jego obowiązku chronienia Chimerów przed niebezpieczną naturą i ambicjami Dwemerów. Nerevar dał się przekonać i zadeklarował wojną przeciw Dunakowi rozpoczynając przy tym Wojnę Pierwszej Rady.
Almalexia podróżowała z Nerevarem w czasie gdy prowadził armię Chimerów przeciwko Dwemerom, Nordom i niektórym Wielkim Rodom Chimerów opłaconych przez Dwemerów. Almalexia, jej mąż i Pierwsza Rada dzięki swemu planowi wywołali Dwemerów z ich nieprzeniknionej twierdzy w Czerwonej Górze. Nerevar, któremu towarzyszyli jego najlepsi wojownicy, oraz Dagoth Ur, zyskali dostęp do wejścia, w czasie gdy Dwemerskie siły walczyły z Chimerami na równinie pod Czerwoną Górą. W środku napotkali Dwemerskiego króla Dumaka i zabili go, jednak przybyli zbyt późno i gdy weszli do pomieszczenia z Sercem Lorkhana, zobaczyli jak Kagrenak używał swoich narzędzi na sercu. Po tym Kagrenak, wraz z wszystkimi Dwemerami, zniknął.
Choć rola Almalexii podczas Bitwy pod Czerwoną Górą jest nieznana, jej rola w późniejszym okresie została dobrze udokumentowana. Po pokonaniu Dwemerów Nerevar opuścił Dagoth Ur, by chronić Serce Lorkhana, w czasie gdy konsultował się z Almalexią i radą, by zdecydować jakie akcje podjąć wobec Serca. Almalexia, Vivek i Sotha Sil doradzali Nerevarowi, by zachować Serce Lorkhana i Narzędzia Kagrenaka, w celu uzyskania informacji, na których Chimerowie mogliby skorzystać. Wierzyli również, iż Dwemerowie mogą powrócić, a Chimerowie powinni mieć w takiej sytuacji wgląd na ich zdolności. Nerevar nie zgodził się z nimi, lecz zdołali uzgodnić, że nigdy nie użyją Serca Lorkhana dla własnych korzyści. Almalexia, Nerevar, Vivek i Sotha Sil przysięgli na Azurę, że nigdy tego nie zrobią.
Chcąc przejąć Serce Lorkhana i Narzędzia Kagrenaka, czwórka wróciła na Czerwoną Górę. Tam spotkali Dagoth Ura, oraz jego ludzi wypaczonych przez złe moce Serca Lorkhana. Dagoth Ur odmówił oddania Serce, w związku z czym Nerevar, Trójca i Chimerowie zaatakowali go i jego ludzi. Podczas bity Nerevar zginął, zaś Trójca postanowiła przejąć narzędzia. Dagoth Ur i jego ludzie uciekli w głąb dwemerowych fortec, dając przy tym wierzyć Trójcy, że zginęli tam z głodu i wykrwawienia. Sotha Sil wziął narzędzia w celu prowadzenia badań i ochrony.
W pewnym czasie pomiędzy 1E 668, a 1E 700, po Wojnie Pierwszej Rady i śmierci Nerevara, Sotha Sil odkrył sposób, jak przemienić się za pomocą narzędzi w bóstwo. Almalexia, w towarzystwie Sotha Sila i Viveka, przybyła do komory z Sercem w Czerwonej Górze, by przygotować rytuał. Krótko po przebiegu rytuału Azura przybyła i oskarżyła ich o złamanie ich słowa wobec Nerevara. Sotha Sil odpowiedział Azurze, że Chimerowie nie będą już dłużej czcili Daedr, gdyż od teraz mają lepszych bogów. Azura w swej wściekłości przeklęła rasę Chimerów. Skóra Chimerów stała się szara, zaś oczy ich stały się czerwone. Od tego czasu Chimerowie zaczęli być nazywani Dunmerami.
Oblężenie Twierdzy Smuktu[]
Zaraz po Wojnie Pierwszej Rady Almalexia, Vivek i Sotha Sil opuścili, już jako bóstwa, Czerwoną Górę, by stworzyć nowy świat wedle ich wizji. Pokazali Dunmerom, jak wielkimi umiejętnościami i inteligencją wykazali się pokonując Dwemerów z Dumakiem i Kagrenakiem na czele. Jako że Almalexia, Vivek i Sotha Sil nie zostali w pełni dotknięci przez klątwę Azury i odróżniali się znacząco od pozostałych merów, Dunmerowie zaczęli czcić ich jako Świętą Trójcę. Po pewnym czasie Trójca zaczęła tworzyć instytucje powiązane z nową wiarą Dunmerów, przede wszystkim Świątynię Trójcy, która szybko stała się wpływową organizacją w Morrowind. Kraina Dunmerów z Trójcą na czele zaznała długiego pokoju, dobrobytu i szybkiego wzrostu kulturowego po latach długich wojen.
W końcowych latach Pierwszej Ery, po zniszczeniu bosmerskiego miasta Gilverdale przez Molag Bala, Lord Sotha Sil odwiedził jedną z części Otchłani, Mroźna Przystań. W Mroźnej Przystani Sotha Sil zaproponował spotkanie z głównymi Daedrycznymi Ksążętami Otchłani, na co ci się zgodzili. Po negocjacjach Sotha Sil nawiązał umowę z ośmioma najważniejszymi Daedrycznymi Książętami, w tym z Azurą, Boethiah, Hermaeus Mora, Hircynem, Malacathem, Mehrunesem Dagonem, Molag Balem i z Sheogorathem. Daedryczni książęta zgodzili się na odrzucenie każdej próby przywołania ich przez śmiertelników w trakcie wojny przeciw Morrowind, ze Świątynią Trójcy na czele, i Drugim Cesarstwem rządzonym przez Remana II, z wyjątkiem wielkich czarowników i wiedźm.
Jednakże Arcyszpieg tamtych czasów postanowił ominąć zgodę pomiędzy Trójcą, a Daedrami, manipulując i zaogniając złość jednej z wiedźm ze Sabatu Skeffington, w ojczyźnie Bretonów i Orków , Wysokiej Skale. Wykorzystał chęć wiedźmy do zemsty na księciu Twierdzy Smutku, by samemu zemścić się na Viveku z nieznanych powodów. Wiedźma, pod kontrolą Arcyszpiega, przywołała daedrycznego księcia zniszcenia, Mehrunesa Dagona. Mehrunes Dagon wpadł w szał zniszczenia i śmierci niszcząc przy tym starożytne miejsce pochodzenia Wielkiego Rodu Sotha, oraz dom Sotha Sila, Ald Sotha.
Ze wsparciem swojej armii daedr, Mehrunes Dagon najechał samo serce Morrowind. Zaatakował Twierdzę Smutku i przeprowadził tam jedną z najbardziej krwawych masakr w historii Tamriel. Almalexia, powracająca razem ze Sotha Silem z Mroźnej Przystani, przybyła do kompletnie zniszczonej Twierdzy Smutku. Almalexia i Sotha Sil stanęli przed Mehrunesem Dagonem i dzięki współpracy ich boskich mocy razem pokonali i wygnali do Otchłani Daedrycznego Księcia. Jednakże z Twierdzy Smutku pozostały same ruiny, zaś większość populacji miasta, wliczając w to księcia miasta, została zabita. Pod okiem Almalexii, nowa Twierdza Smutku została odbudowana na gruzach starej, zaś przedmieścia miasta zostały nazwane Almalexia w podzięce za odzyskanie i odbudowę miasta. Rzeźba ukazująca zwycięstwo Almalexii nad Dagonem została wzniesiona w samym sercu grodu.
Zobacz też[]
Nawigacja[]
| Antagoniści | |||
| Główna seria | Jagar Tharn • Lord Woodborne • Dagoth Ur • Mehrunes Dagon • Alduin | ||
|---|---|---|---|
| Dodatki do głównej serii | Indoril Almalexia • Hircyn • Umaril Nieopierzony • Jyggalag • Lord Harkon • Miraak | ||
| Poboczne serie | Mehrunes Dagon • Amiel Richton • Quintus Varus • Gehenoth • Umbra' Keth • Molag Bal • Celemaril | ||