Octavio Paz

Octavio Irineo Paz Lozano (Meksikostad, 31 Maart 1914- ibidem, 19 April 1993) was 'n Meksikaanse skrywer.^[1]

Hy het sy kinderjare in die VSA deurgebring en regte aan die UNAM bestudeer. Hy het as diplomaat gewerk en in Indië, Spanje en Frankryk gewoon.

• 1933։ Luna silvestre
• 1936։ ¡No pasarán!
• 1937։ Raíz del hombre
• 1937։ Bajo tu clara sombra y otros poemas sobre España
• 1941։ Entre la piedra y la flor
• 1942։ A la orilla del mundo
• 1949։ Libertad bajo palabra
• 1954։ Semillas para un himno
• 1957։ Piedra de Sol
• 1958։ La estación violenta
• 1962։ Salamandra (1958–1961)
• 1965։ Viento entero
• 1967։ Blanco
• 1968։ Discos visuales
• 1969։ Ladera Este (1962–1968)
• 1969։ La centena (1935–1968)
• 1971։ Topoemas
• 1972։ Renga: A Chain of Poems
• 1975։ Pasado en claro
• 1976։ Vuelta
• 1979։ Hijos del aire/Airborn
• 1979։ Poemas (1935–1975)
• 1985։ Prueba del nueve
• 1987։ Árbol adentro (1976–1987)
• 1989։ El fuego de cada día

• Premio Miguel de Cervantes, 1981
• Nobelprys vir Letterkunde, 1990

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Octavio Paz.

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.