ประเทศอิเควทอเรียลกินี

บทความนี้หรือส่วนนี้ของบทความต้องการปรับรูปแบบ ซึ่งอาจหมายถึง ต้องการจัดรูปแบบข้อความ จัดหน้า แบ่งหัวข้อ จัดลิงก์ภายใน และ/หรือการจัดร��เบียบอื่น ๆ คุณสามารถช่วยแก้ไขปัญหานี้ได้โดยการกดที่ปุ่ม แก้ไข ด้านบน จากนั้นปรับปรุงหรือจัดรูปแบบอื่น ๆ ในบทความให้เหมาะสม

สาธารณรัฐอิเควทอเรียลกินี República de Guinea Ecuatorial (สเปน) République de Guinée Équatoriale (ฝรั่งเศส) República da Guiné Equatorial (โปรตุเกส)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: "เอกภาพ สันติภาพ ยุติธรรม" (สเปน: Unidad, Paz, Justicia)
เพลงชาติ: เพลงชาติอิเควทอเรียลกินี
แสดงลูกโลก แสดงทวีปแอฟริกา
เมืองหลวง	มาลาโบ (ปัจจุบัน) ซิวดัดเดลาปัซ (กำลังก่อสร้าง) 3°45′N 8°47′E / 3.750°N 8.783°E / 3.750; 8.783
เมืองใหญ่สุด	บาตา
ภาษาราชการ	สเปน โปรตุเกส[1][2][3] ฝรั่งเศส[4]
ภาษาพูด	รายการ อังกฤษ ฮินดี[5] อาหรับ ฝรั่งเศส ฟูลานี มันดินกา ซูซู อึมเยเน ฟัง ปูนู อึนเซบี อิกโบ บูเบ อาโนบอน กอมเบ โยรูบา
กลุ่มชาติพันธุ์ (1994[6])	80.3% ฟัง 6.5% บูบี 3.6% อึนโดเว 1.6% อาโนบอน 1.1% บูเจบา 5.4% อิกโบ
ศาสนา [7]	86.8% คริสต์ —79.9% โรมันคาทอลิก —3.2% โปรเตสแตนต์ —3.7% นิกายอื่น ๆ 4.9% ไม่มี 4.1% อิสลาม 2.1% ศาสนาพื้นเมือง 2.1% อื่น ๆ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว สาธารณรัฐระบบประธานาธิบดีภายใต้ระบอบเผด็จการอำนาจนิยมพรรคเดียวโดยพฤตินัย[8]
• ประธานาธิบดี	เตโอโดโร โอเบียง อึงเกมา อึมบาโซโก
• รองประธานาธิบดี	เตโอโดโร อึงเกมา โอเบียง มังเก
• นายกรัฐมนตรี	Manuela Roka Botey
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
• สภาสูง	วุฒิสภา
• สภาล่าง	สภาผู้แทนราษฎร
เป็นเอกราชจากสเปน
• ประกาศเอกราช	12 ตุลาคม ค.ศ. 1968
พื้นที่
• รวม	28,050 ตารางกิโลเมตร (10,830 ตารางไมล์) (อันดับที่ 141)
• แหล่งน้ำ (%)	น้อยมาก
ประชากร
• ค.ศ. 2021 ประมาณ	1,468,777[9] (อันดับที่ 153)
• สำมะโนประชากร ค.ศ. 2020	1,468,777[10]
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	29.162 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 135)
• ต่อหัว	21,442 ดอลลาร์สหรัฐ[11]
จีดีพี (ราคาตลาด)	ค.ศ. 2019 (ประมาณ)
• รวม	12.432 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 140)
• ต่อหัว	9,141 ดอลลาร์สหรัฐ[11]
เอชดีไอ (ค.ศ. 2019)	0.592[12] ปานกลาง · อันดับที่ 145
สกุลเงิน	ฟรังก์ซีเอฟเอ (XAF)
เขตเวลา	UTC+1 (เวลาแอฟริกาตะวันตก)
รูปแบบวันที่	วว/ดด/ปปปป
ขับรถด้าน	ขวา
รหัสโทรศัพท์	+240
โดเมนบนสุด	.gq
รวมภาษาสเปนอิเครทอเรียล (Español ecuatoguineano)

อิเควทอเรียลกินี (อังกฤษ: Equatorial Guinea; สเปน: Guinea Ecuatorial;^[a] ฝรั่งเศส: Guinée équatoriale; โปรตุเกส: Guiné Equatorial) หรือเรียกอย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐอิเควทอเรียลกินี (อังกฤษ: Republic of Equatorial Guinea; สเปน: República de Guinea Ecuatorial, ฝรั่งเศส: République de Guinée équatoriale, โปรตุเกส: República da Guiné Equatorial)^[b] เป็นประเทศหนึ่งในภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก มีอาณาเขตติดกับประเทศแคเมอรูนทางทิศเหนือ ประเทศกาบองทางทิศใต้และทิศตะวันตก อ่าวกินีทางทิศตะวันตก และอยู่ใกล้ ๆ ประเทศเซาตูแมอีปริงซีปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้

เดิมอิเควทอเรียลกินีเคยอยู่ภายใต้การปกครองของโปรตุเกส และต่อมาตกเป็นอาณานิคมของสเปนเป็นเวลาถึง 190 ปี ตั้งแต่ปี 2321 จนได้รับเอกราชเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2511

นาย Macias Nguema ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีคนแรกและเป็นผู้สถาปนาระบบการปกครองแบบพรรคเดียวในปี 2513 ภายใต้ระบบการปกครองเผด็จการของประธานาธิบดี ประชาชนกว่า 1 ใน 3 ของประเทศถูกสังหารหรือหนีออกนอกประเทศ จนเมื่อวันที่ 14 กรกฎาคม 2515 นาย Macias Nguema ได้สถาปนาตนเองเป็นประธานาธิบดีตลอดกาล (President-for-Life) แต่ต่อมา ได้ถูกโค่นล้มโดยรัฐประหารในเดือนสิงหาคม 2522 ภายใต้การนำของพันเอก Teodoro Obiang Nguema Mbasogo รัฐมนตรีกระทรวงกลาโหม ซึ่งเป็นหลานชายของนาย Macias Nguema จากนั้น คณะนายทหารจึงเป็นองค์กรทางการเมืองที่มีอำนาจเบ็ดเสร็จในการบริหารปกครองประเทศ รัฐธรรมนูญ ฉบับวันที่ 12 ตุลาคม 2525 เปิดโอกาสให้มีการจัดตั้งพรรคฝ่ายค้านที่ถูกต้องตามกฎหมาย หลังจากนั้น ในปี 2534 ประธานาธิบดี Obiang ได้สถาปนาระบบการเมืองหลายพรรคขึ้น โดยจัดให้มีการเลือกตั้งแบบหลายพรรคขึ้นครั้งแรกในปี 2539 อย่างไรก็ตาม ในทางปฏิบัติแล้ว พรรค Partido Democrático de Guinea Ecuatorial (PDGE) ของนาย Obiang ยังคงเป็นพรรคการเมืองที่ถือครองเสียงข้างมากเพียงพรรคเดียว และมักมีรายงานข่าวเกี่ยวกับการจำกัดคู่แข่งทางการเมืองและความไม่โปร่งใสในการเลือกตั้งเสมอ ๆ

หลังจากที่นาย Obiang ยึดอำนาจไว้ได้ในปี 2522 อิเควทอเรียลกินีได้ดำเนินการปรับความสัมพันธ์กับประเทศตะวันตกโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสเปนกับฝรั่งเศส โดยความสัมพันธ์กับสเปนนั้น ทั้งสองฝ่ายมีการลงนามในความตกลงว่าด้วยความร่วมมือทางเศรษฐกิจและวิชาการอย่างถาวร ในส่วนของความสัมพันธ์กับฝรั่งเศสนั้น ประธานาธิบดี Obiang ออกกฎบังคับให้เรียนภาษาฝรั่งเศสในโรงเรียนเพื่อให้ทั้งภาษาฝรั่งเศสและสเปนเป็นภาษาราชการ ต่อมา ในปี 2543 ฝรั่งเศสดำเนินโครงการลดความยากจนและปรับปรุงสาธารณูปโภคในท้องถิ่นเพื่อช่วยเหลืออิเควทอเรียล และส่งที่ปรึกษาชาวฝรั่งเศสไปทำงานในกระทรวงการคลังและการวางแผนเพื่อให้คำปรึกษาด้านโครงการ

ความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศทางตะวันตกเริ่มสั่นคลอน เนื่องมาจากข้อสงสัยจากหลายฝ่ายที่ว่าอิเควทอเรียลกินีไม่ได้ปรับปรุงพัฒนาการเมืองให้ดีขึ้นแม้จะได้รับความช่วยเหลือเพื่อการพัฒนาแล้วก็ตาม อย่างไรก็ดี การค้นพบทรัพยากรน้ำมันเป็นปัจจัยสำคัญที่ปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างอิเควทอเรียลกินีกับประเทศตะวันตกอย่างรวดเร็ว สหรัฐอเมริกาเปิดสถานทูตที่กรุงมาลาโบอีกครั้งในเดือนตุ��าคม ปี 2546 หลังจากได้ปิดทำการไปเมื่อปี 2539 เนื่องจากสาเหตุด้านสิทธิมนุษยชน

ในขณะเดียวกัน การค้นพบน้ำมันสำรองนอกชายฝั่งทะเลได้กลายเป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบทางลบต่อความสัมพันธ์ระหว่างอิเควทอเรียลกินีกับหลายประเทศในภูมิภาค มีกรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตทางทะเลกับประเทศรอบบ้านหลายประเทศ อิเควทอเรียลกินีเคยโต้แย้งกับไนจีเรียเรื่องการแบ่งเขตน่านน้ำ และยังมีข้อพิพาทเรื่องการครอบครองดินแดนกับกาบอง โดยทั้งสองฝ่ายต่างอ้างกรรมสิทธิ์เหนือเกาะ Mbanie Cocotier และ Conga และอิเควทอเรียลกินียังไม่ยอมรับข้อเสนอของกาบองในการตกลงการจัดสรรทรัพยากรร่วมกัน

1. ความสัมพันธ์ทั่วไป

1.1 การทูต ไทยและอิเควทอเรียลกินีสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างกันเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2534โดยไทยมอบหมายให้สถานเอกอัครราชทูต ณ กรุงอาบูจา มีเขตอาณาครอบคลุมอิเควทอเรียลกินี ในขณะที่อิเควทอเรียลกินีมอบหมายให้สถานเอกอัครราชทูตอิเควทอเรียลกินี ณ กรุงปักกิ่ง มีเขตอาณาครอบคลุมประเทศไทย ที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างไทยกับอิเควทอเรียลกินียังห่างเหิน ไม่ปรากฏการแลกเปลี่ยนการเยือนในระดับสูงระหว่างกัน

1.2 เศรษฐกิจ ในปี 2551 ไทยและอิเควทอเรียลกินีมีมูลค่าการค้ารวม 4.85 ล้านดอลลาร์สหรัฐ เพิ่มขึ้นจาก 2.1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในปี 2550 โดยไทยเป็นฝ่ายส่งออกและได้ดุลการค้าทั้งสิ้น และไม่ปรากฏข้อมูลการนำเข้าจากอิเควทอเรียลกินี สินค้าส่งออกของไทยไปยังอิเควทอเรียลกินี ได้แก่ ข้าว เครื่องจักรกลและส่วนประกอบเครื่องจักร ผลไม้กระป๋องและแปรรูป

2. ความตกลงที่สำคัญ ๆ กับไทย ยังไม่มีการทำความตกลงใด ๆ ระหว่างกัน

3.การเยือนที่สำคัญ ไม่ปรากฏข้อมูลการเยือนระหว่างไทยกับอิเควทอเรียลกินี

ประเทศอิเควทอเรียลกินี แบ่งเขตการปกครองออกเป็น 7 จังหวัด (provinces) โดยแต่ละจังหวัดจะมีเมืองหลวง ได้แก่

1. จังหวัดอามโนโบน มีเมืองหลวงคือ ซานอันโตนีโอเดอปาเล
2. จังหวัดบิโอโกโนร์เต มีเมืองหลวงคือ มาลาโบ
3. จังหวัดบิโอโกซูร์ มีเมืองหลวงคือ ลูบา
4. จังหวัดเซนโตรซูร์ มีเมืองหลวงคือ เอวีนายอง
5. จังหวัดเกีย-นเตม มีเมืองหลวงคือ เอเบบิยิน
6. จังหวัดลีโตรัล มีเมืองหลวงคือ บาตา
7. จังหวัดเวลา-นซาส มีเมืองหลวงคือ มอนโกโม

ประเทศนี้ตั้งอยู่บริเวณเส้นศูนย์สูตร ตอนกลางของทวีปแอฟริกา โดยทิศเหนือติดกับแคเมอรูน ทิศตะวันออกและทิศใต้ติดกับกาบอง ทิศตะวันตกติดกับมหาสมุทรแอตแลนติก บริเวณอ่าวกินี มีพื้นที่ 28,051 ตารางกิโลเมตร โดยมีเมืองหลวงคือ กรุงมาลาโบ (Malabo) ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะ Bioko

จำนวนประชากร 6.6 แสนคน (ปี 2551) ภูมิอากาศ อากาศร้อนชื้น ฝนตกชุก ปริมาณน้ำฝนโดยเฉลี่ยกว่า 2,000 มิลลิเมตร อุณหภูมิโดยเฉลี่ย 25 องศาเซลเซียส

เมืองสำคัญ เมืองบาทา (Bata) ซึ่งเป็นเมืองท่าสำคัญ

ข้อมูลเศรษฐกิจ ปี 2551 หน่วยเงินตรา ฟรังก์เซฟา (CFAfr) อัตราแลกเปลี่ยน 1 บาท ประมาณ 13.17 CFAfr (พฤศจิกายน 2552) ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศ 17.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (ปี 2551) รายได้ประชาชาติต่อหัว 34,045 ดอลลาร์สหรัฐ (ปี 2551) การขยายตัวทางเศรษฐกิจ ร้อยละ 10.6 (ปี 2551)

สภาพเศรษฐกิจโดยทั่วไป ก่อนการได้รับเอกราชของอิเควทอเรียลกินี องค์ประกอบสำคัญทางเศรษฐกิจ ได้แก่ การเกษตร โดยเฉพาะการปลูกโกโก้ และกาแฟ การทำปศุสัตว์ ป่าไม้และการประมง แต่ในปัจจุบัน การพัฒนาภาคการเกษตรของอิเควทอเรียลกินีไม่ได้รับการเอาใจใส่จากภาครัฐ ส่งผลให้ผลผลิตที่ได้ลดลงและมีการส่งขายภายในตลาดท้องถิ่นเท่านั้น จากที่เคยผลิตโกโก้ได้มากถึง 36,161 ตัน ในปี 2512 เหลือเพียง 76 ตัน ในปี 2547 นอกจากนี้ ผลผลิตอื่น ๆ มีการผลิตลดลงเรื่อยมา

ในปี 2538 มีการค้นพบแหล่งสำรองน้ำมันขนาดใหญ่ในอ่าวกินี ซึ่งส่งผลต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจของอิเควทอเรียลกินีอย่างมาก โดยการส่งออกน้ำมันกลายเป็นรายได้หลักของประเทศ นอกจากนี้ อิเควทอเรียลกินียังได้ค้นพบแหล่งก๊าซธรรมชาติ และมีการจัดตั้งบริษัท Sonagaz ในปี 2548 จากการค้นพบแหล่งน้ำมันและก๊าซธรรมชาตินี้ ทำให้ต่างชาติเข้าไปลงทุนในอิเควทอเรียลกินี เช่น สหรัฐฯ ลงทุนในสาขาน้ำมันตั้งแต่ปี 2540 ส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ม��ลรวมของประเทศร้อยละ 93 มาจากแหล่งน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ และเป็นรายได้ของรัฐบาลร้อยละ 94 และส่งออกร้อยละ 99 ในปี 2548

การเติบโตในภาคธุรกิจน้ำมันทำให้รัฐบาลมีการใช้จ่ายเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะด้านสาธารณูปโภค ในระหว่างปี 2546-2548 มีการใช้จ่ายสูงกว่าร้อยละ 70 อย่างไรก็ตามมีข้อกังวลจากหลายฝ่ายในเรื่องความไม่โปร่งใสของรัฐบาลในการใช้จ่ายงบประมาณดังกล่าว

แม้อิเควทอเรียลกินีจะมีอัตรารายได้ต่อหัวสูง แต่อิเควทอเรียลกินีประสบปัญหาความแตกต่างระหว่างคนจนและคนรวยอย่างมาก นอกจากนี้ การพัฒนาในส่วนภูมิภาคและชนบทของอิเควทอเรียลกินีไม่ได้รับการพัฒนาอย่างทั่วถึง อันเนื่องมาจากการที่รัฐบาลมุ่งพัฒนาพื้นที่ที่มีการค้นพบแหล่งน้ำมันเพียงอย่างเดียว โดยเฉพาะเมืองหลวง Malabo เมืองท่า Luba และเมือง Bata

นอกจากน้ำมันและก๊าซธรรมชาติ อิเควทอเรียลกินียังมีทรัพยากรธรรมชาติที่ยังไม่ได้มีการนำมา ใช้อย่างจริงจัง เช่น ไททาเนียม แร่เหล็ก แมงกานีส ยูเรเนียม และสินแร่ทองคำ

ภาษาราชการ ภาษาสเปน และภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการ ภาษาพื้นเมืองอื่น ๆ ได้แก่ Fang Bubi Ibo และ Pidgin English

• Web dossier Equatorial Guinea from the Afrika-Studiecentrum Leiden Library.
• ประเทศอิเควทอเรียลกินี ที่เว็บไซต์ Curlie
• Wikimedia Atlas of Equatorial Guinea
• Official Government of Equatorial Guinea website
• Guinea in Figures – Official Web Page of the Government of the Republic of Equatorial Guinea เก็บถาวร 2021-05-03 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
• Country Profile from BBC News.
• Equatorial Guinea. The World Factbook. Central Intelligence Agency.
• Equatorial Guinea from UCB Libraries GovPubs.
• Key Development Forecasts for Equatorial Guinea from International Futures.
• Equatorial Guinea news headline links from AllAfrica.com.
• History of Equatorial Guinea, PBS Wide Angle interactive timeline.
• Once Upon a Coup, PBS Wide Angle documentary about the 2004 coup attempt.

1°30′N 10°00′E / 1.500°N 10.000°E / 1.500; 10.000

บทความประเทศ ดินแดน หรือเขตการปกครองนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก