จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ

ก่อนจะขึ้นสืบ ราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะมีพระนามเดิมว่า เจ้าชายฮิโกฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 彦仁親王) ^[3]

เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน เจ้าชายฟุชิมิ โนะ มิยะ ซาดาฟูสะ (伏見宮定房親王) ส่วนพระราชมารดาคือ นิวาตะ ซาชิโกะ (庭田幸子)

ซึ่งเจ้าชายซาดาฟูสะเป็นผู้นำราชสกุล ฟุชิมิ โนะ มิยะ องค์ที่ 3 ซึ่งราชสกุลนี้เป็นสาขาย่อยของราชสกุล จิเมียวอิง ที่สืบเชื้อสายจาก จักรพรรดิฟุชิมิ

• จักรพรรดินี: โออิโนมิกาโดะ (ฟุจิวะระ) โนบูโกะ
  • พระราชธิดาพระองค์แรก : เจ้าหญิงคังชิน (ญี่ปุ่น: 観心女王)
  • พระราชโอรสองค์แรก : เจ้าชายฟูซาฮิโตะ (ญี่ปุ่น: 成仁親王) (ต่อมาคือ จักรพรรดิโกะ-สึจิมิกาโดะ)

เนื่องจากจักรพรรดิองค์ก่อนคือ จักรพรรดิโชโกไม่มีพระราชโอรสไว้เป็นรัชทายาทสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ อดีตจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึจำเป็นต้องรักษาราชบัลลังก์ของสายราชสกุลจิเมียวอิงจากสายราชสกุลไดกากูจิ โดยก่อนที่จักรพรรดิโชโกจะสวรรคต พระองค์รับเจ้าชายจากราชสกุลฟุชิมิ โนะ มิยะมาเป็นพระราชโอรสบุญธรรม ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นจักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะภายหลังการสวรรคตของจักรพรรดิโชโก

• 30 สิงหาคม ค.ศ. 1428 (วันที่ 20 เดือน 7 ปี โชโช ที่ 1) : ปีที่ 17 ในรัชสมัย จักรพรรดิโชโก (称光天皇十七年) องค์จักรพรรดิสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อพระชนมายุเพียง 27 พรรษาเท่านั้น และสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ (高御座) โดยพระโอรสบุญธรรมของพระองค์^[4]
• 7 กันยายน ค.ศ. 1428 (วันที่ 28 เดือน 7 ปี โชโช ที่ 1) : เจ้าชายฮิโกฮิโตะเสด็จขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ (即位) อย่างเป็นทางการ จักรพรรดิองค์ใหม่มีพระชนมายุเพียง 10 พรรษา^[5]
• 14 เมษายน ค.ศ. 1429 (วันที่ 9 เดือน 3 ปี เอเคียว ที่ 1) : มินาโมโตะ โนะ โยชิโนบุได้ขึ้นเป็นโชกุนคนที่ 6 แห่ง รัฐบาลโชกุนอาชิกางะ เป็นที่รู้จักกันในนาม อาชิกางะ โยชิโนริ^[6]
• ค.ศ. 1433 (เดือน 6 ปี เอเคียว ที่ 5) : จักรพรรดิจีนในขณะนั้นคือจักรพรรดิเซฺวียนเต๋อ มีพระราชสาส์นประทานตำแหน่งให้โชกุนโยชิโนริเป็น กษัตริย์แห่งญี่ปุ่น^[7]
• 1 ธันวาคม ค.ศ. 1433 (วันที่ 20 เดือน 10 ปี เอเคียว ที่ 5) : ไดโจโฮโอโกะ-โคมัตสึ สวรรคตเมื่อพระชนมายุได้ 61 พรรษา
• 12 กรกฎาคม ค.ศ. 1441 (วันที่ 24 เดือน 6 ปี กะกิสึ ที่ 1) : โชกุนโยชิโนริถูกสังหารเมื่ออายุเพียง 48 ปี โดยอากามัตสึ มิตสึซูเกะ และหลังจากนั้นไม่นาน บุตรชายวัย 8 ปีของเขาคืออาชิกางะ โยชิคัตสึ ได้รับการประกาศให้เป็นโชกุนคนใหม่
• ค.ศ. 1441 (เดือน 9 ปี กะกิสึ ที่ 1) : มิตสึซุเกะมือสังหารโชกุนโยะชิโนะริฆ่าตัวตาย
• 16 สิงหาคม ค.ศ. 1442 (วันที่ 21 เดือน 7 ปี กะกิสึ ที่ 3) : โชกุน โยชิคัตสึเสียชีวิตกะทันหันเมื่ออายุเพียง 10 ปี เขาชอบขี่ม้า แต่เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการตกจากหลังม้า และเสียชีวิตด้วยเหตุนี้ เขาเป็นโชกุนเพียงสามปี โยชินาริ น้องชายวัย 8 ปีของเขาจึงได้รับการเสนอชื่อเป็นโชกุน
• 16 ตุลาคม ค.ศ. 1442 (วันที่ 24 เดือน 9 ปี กะกิสึ ที่ 3) : กลุ่มกบฏติดอาวุธบุกทะลวงการป้องกันวัง จนเกิดเพลิงไหม้และชายคนหนึ่งในกลุ่มกบฏพยายามลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ แต่จักรพรรดิก็หลบหนีไปได้ อย่างไรก็ตาม ผู้บุกรุกก็สามารถขโมยไตรราชกกุธภัณฑ์ ได้แก่ กระจก ดาบ และอัญมณี ไปได้ ต่อมายามพบกระจกและนักบวชพบดาบ แต่ไม่ทราบตำแหน่งของอัญมณีจนกระทั่งถึงเดือน 8 ของศักราชบุนอัน (ค.ศ.1444)
• ค.ศ. 1451 (ปีโฮโตกุที่ 3, เดือน 7) : คณะผู้แทนจากหมู่เกาะรีวกีวเดินทางมาถึงเฮอังเกียว (เกียวโต) เป็นครั้งแรก
• ค.ศ. 1451 (ปีโฮโตกุที่ 3, เดือน 8) : โชกุนโยชินาริ ถวายจดหมายถึงจักรพรรดิจีนในขณะนั้นคือจักรพรรดิจิ่งไท่
• ค.ศ. 1453 (เดือน 6, ปี เคียวโตกุ ที่ 2) : ชื่อของโชกุน มินาโมโตะ โนะ โยชินาริ ถูกเปลี่ยนเป็นอาชิกางะ โยชิมาซะ
• 21 สิงหาคม ค.ศ. 1464 (วันที่ 19 เดือน 7, ปี คังโช ที่ 5) : ปีที่ 36 ในรัชสมัยจักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ (後花園天皇三六年) องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายนารูฮิโตะ พระราชโอรสองค์โปรด ซึ่งเป็นที่รู้จักในพระนามว่า จักรพรรดิโกะ-สึจิมิกาโดะ (後土御門天皇)

จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำอย่างเป็นทางการของไดริ แต่พระราชอำนาจที่แท้จริงของราชสำนักเป็นของพระปิตุลา (อา) ของพระองค์คืออดีตจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึที่ยังคงว่าราชการในวัดต่อไปจนกระทั่งอดีตจักรพรรดิโกะ-โคมัตสึสวรรคตในปี ค.ศ. 1433 ต่อจากนี้จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะก็ปกครองด้วยพระองค์เองเป็นเวลา 30 ปี จนกระทั่งสละราชบัลลังก์ในวันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1464 การปกครองทางอ้อมแบบการว่าราชการในวัดก็กลับมาอีกครั้ง

• 18 มกราคม ค.ศ. 1471 (วันที่ 27 เดือน 12 ปี บุนเม ที่ 2) : ไดโจเท็นโน โกะ-ฮานาโซโนะ สวรรคตเมื่อพระชนมายุเพียง 52 พรรษา
• 23 มกราคม ค.ศ. 1471 (วันที่ 3 เดือน 1 ปี บุนเม ที่ 3) : ได้มีการฝังพระศพอดีตจักรพรรดิโกะ-ฮะนะโซะโนะไว้ที่พระราชสุสาน

• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น
• จักรพรรดิญี่ปุ่น

• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691