จักรพรรดิซูโก

จักรพรรดิซูโกมีพระนามเดิมว่า มาซูฮิโตะ (益仁) ก่อนที่ในภายหลังจะเปลี่ยนเป็น โอกิฮิโตะ (興仁)

พระองค์มีพระราชบิดานามว่าจักรพรรดิโคงง ส่วนจักรพรรดิโคเมียว ผู้ครองราชย์องค์ก่อนหน้า เป็นพระปิตุลาที่มีศักดิ์เป็นพระอนุชาในจักรพรรดิโคงง

• นางกำนัล: นิวาตะ (มินาโมโตะ) โมโตโกะ (庭田（源）資子; สวรรคต ค.ศ.1394) ธิดาในนิวาตะ ชิเงโมโตะ
  • พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายฟูชิมิ-โนะ-มิยะ โยชิฮิโตะ (1351–1416; 伏見宮栄仁親王) (ผู้ก่อตั้งราชตระกูลฟูชิมิ-โนะ-มิยะ อนุวงศ์ของราชวงศ์ญี่ปุ่นและรวมไว้ในลำดับการสืบราชสันตติวงศ์ญี่ปุ่นจนถึง ค.ศ. 1947)
  • พระราชโอรสองค์ที่ 2: เจ้าชายนักบวชโคชิง (1358–1391; 興信法親王)
• นางข้าหลวง: อันฟูกุ-โดโนะ-ไนชิ (安福殿女御)
• พระมเหสี: ซันโจ-โนะ-สึโบเนะ (三条局)
  • พระราชธิดาองค์แรก: เจ้าหญิงซูอิโฮะ (瑞宝女王)
  • พระราชโอรสองค์ที่ 3: เจ้าชายนักบวชโคโจะ (弘助法親王)

จักรพรรดิซูโกครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศตั้งแต่วันที่ 18 พฤศจิกายน ค.ศ. 1348 ถึง 22 พฤศจิกายน ค.ศ. 1351^[2]

ใน ค.ศ. 1348 พระองค์ได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมาร ในปีเดียวกัน พระองค์กลายเป็นจักรพรรดิฝ่ายเหนือหลังการสละราชสมบัติของจักรพรรดิโคเมียว แม้ว่าจักรพรรดิโคงงทรงครองราชย์เป็นจักรพรรดิว่าราชการในวัด ความเป็นศัตรูระหว่างอาชิกางะ ทากาอูจิกับอาชิกางะ ทาดาโยชิเริ่มต้นขึ้น และใน ค.ศ. 1351 ทากาอูจิหันมาสวามิภักดิ์ต่อราชสำนักฝ่ายใต้ บีบบังคับให้จักรพรรดิซูโกสละราชสมบัติ โดยมีจุดประสงค์รวมสายจักรพรรดิให้เป็นหนึ่งอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ความสงบสุขก็พังทลายลงในไม่ช้า และในเดือนเมษายน ค.ศ. 1352 ทางราชวงศ์ฝ่ายใต้อพยพออกจากเกียวโต โดยลักพาตัวจักรพรรดิที่เกษียณอายุราชการ (ฝ่ายเหนือ) ได้แก่ จักรพรรดิโคงงและจักรพรรดิโคเมียว รวมถึงจักรพรรดิซูโกและมกุฎราชกุมารทาดาฮิโตะไปด้วย เนื่องด้วยเหตุนี้ ทำให้ทาดาอูจิแต่งตั้งให้เจ้าชายอิยาฮิโตะ พระราชโอรสองค์ที่ 2 ของจักรพรรดิโคงง ขึ้นเป็นจักรพรรดิ (ฟูชิมิ-โนะ-มิยะองค์แรก)^{[2]: 88, 93}

หลังเสด็จกลับเกียวโตใน ค.ศ. 1357 เจ้าชายโยชิฮิโตะ พระราชโอรสในจักรพรรดิซูโก เริ่มทรงงานกับบากูฟุเพื่อให้ได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมาร แต่ทางบากูฟุตัดสินให้พระราชโอรสของจักรพรรดิโกะ-โคงง (จักรพรรดิโกะ-เอ็นยูในอนาคต) เป็นมกุฎราชกุมารแทน

จักรพรรดิซูโกสวรรคตใน ค.ศ. 1398 แต่เมื่อ ค.ศ. 1428 30 ปีหลังการสวรรคตของจักรพรรดิซูโก ฮิโกฮิโตะ (彦仁) พระราชปนัดดาที่เป็นพระราชโอรสบุญธรรมในจักรพรรดิโชโก ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ เป็นการเติมเต็มพระราชประสงค์ของจักรพรรดิซูโก ซูโกได้รับการประดิษฐานอยู่ที่ ไดโกเมียวจิ โนะ มิซาซางิ (大光明寺陵) ในเขตฟูชิมิ เกียวโต