Przejdź do zawartości

Hydroksykarbamid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hydroksykarbamid
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

CH4N2O2

Masa molowa

76,05 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, higroskopijny, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

127-07-1

PubChem

3657

DrugBank

DB01005

Podobne związki
Podobne związki

mocznik

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

L01 XX05

Stosowanie w ciąży

kategoria D

Hydroksykarbamid (hydroksymocznik, łac. Hydroxycarbamidum) – organiczny związek chemiczny z grupy amidów, hydroksylowa pochodna mocznika. Stosowany jest jako lek przeciwnowotworowy. Działa przez hamowanie syntezy kwasu deoksyrybonukleinowego (DNA) w efekcie blokowania aktywności reduktazy rybonukleotydowej, enzymu odpowiedzialnego za przekształcenie rybonukleotydów do deoksyrybonukleotydów. Działa swoiście na fazę S, wykazuje także działanie w fazie G2 cyklu komórkowego.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Hydroksykarbamid jest stosowany w terapii nowotworów głowy i szyi, raka jajnika, czerniaka, przede wszystkim jednak w leczeniu przewlekłej białaczki szpikowej (granulocytowej) opornej na busulfan, nadpłytkowości samoistnej i innych zespołów mieloproliferacyjnych (czerwienica prawdziwa). Hydroksymocznik stosowany jest ponadto u pacjentów z anemią sierpowatą jako czynnik zmniejszający liczbę zdefektowanych erytrocytów. Bywa stosowany w leczeniu skojarzonym raka krtani, w niektórych nowotworach skóry, w skojarzeniu z radioterapią. Niekiedy w dermatologii w niektórych postaciach łuszczycy. Ponadto hydroksymocznik pobudza syntezę hemoglobiny płodowej (HbF), co wykorzystywane jest w leczeniu niedokrwistości sierpowatokrwinkowej[6].

Działania uboczne

[edytuj | edytuj kod]

Nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, anoreksja, zapalenia jamy ustnej, zaburzenia oddawania moczu, mielosupresja, łysienie, gorączka, zaburzenie czynności nerek (na ogół krótkotrwałe).

Informacje dodatkowe

[edytuj | edytuj kod]

Lek przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego. Powoduje zmniejszenie stężenia żelaza i zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi. Należy zachować ostrożność w przypadku leczenia skojarzonego z radioterapią. W trakcie leczenia kontrolować czynność wątroby i nerek.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b Hydroxyurea, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01005 (ang.).
  3. a b Hydroxyurea, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-01-27] (ang.).
  4. Hydroxyurea, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 3657 (ang.).
  5. Hydroksykarbamid (nr H8627) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2017-02-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  6. V. Kumar, R. Cotrani, S. Robbins Patologia Robbinsa Urban&Partner 2005 ISBN 978-83-89581-92-1