Dominique Mamberti

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	3 lipca 2002
Konsekrator	Angelo Sodano
Współkonsekratorzy	Robert Sarah; André Lacrampe
Konsekrowani biskupi
Luis Mariano Montemayor	6 sierpnia 2008
Gerardo Antonazzo	8 kwietnia 2013
Współkonsekrowani biskupi
Leo Boccardi	18 marca 2007
Francesco Cavina	22 stycznia 2012
Julio Murat	3 marca 2012
Dagoberto Campos Salas	29 września 2018
Christophe El-Kassis	19 stycznia 2019
Giuseppe Laterza	4 marca 2023

Dominique Mamberti
	Kardynał diakon
	Eritis mihi testes; Będziecie moimi świadkami
Kraj działania	Francja; Watykan
Data i miejsce urodzenia	7 marca 1952 ; Marrakesz
	Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej
Okres sprawowania	od 2014
	Sekretarz ds. relacji z państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	2006–2014
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 września 1981
Nominacja biskupia	18 maja 2002
Sakra biskupia	3 lipca 2002
Kreacja kardynalska	14 lutego 2015; Franciszek
Kościół tytularny	S. Spirito in Sassia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dominique François Joseph Mamberti (ur. 7 marca 1952 w Marrakeszu) – francuski biskup rzymskokatolicki, dyplomata watykański, prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej od 2014, kardynał od 2015, kardynał protodiakon Kolegium Kardynalskiego od 2024.

Życiorys

Studiował nauki polityczne i prawo cywilne. 20 września 1981 wyświęcony na kapłana diecezji Ajaccio na Korsyce. W 1982 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. Od 1986 w służbie dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej; był jej przedstawicielem w Algierii, Chile, Libanie oraz przy ONZ.

18 maja 2002 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim w Sudanie oraz arcybiskupem tytularnym Sagony. 3 lipca 2002 otrzymał sakrę biskupią z rąk kardynała Angelo Sodano. W latach 2002–2006 pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Sudanie, Erytrei oraz delegata apostolskiego w Somalii.

W latach 2006–2014 pełnił funkcję sekretarza ds. relacji z państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. 8 listopada 2014 papież Franciszek mianował go prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. 4 stycznia 2015 kreowany kardynałem diakonem przez papieża Franciszka. Insygnia nowej godności odebrał 14 lutego^[1]. Od 28 października 2024 roku, po śmierci Renato Raffaele Martino, został protodiakonem Kolegium Kardynalskiego^[2]

Przypisy

↑ Nowi kardynałowie (Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali, 04.01.2015). [dostęp 2015-01-04]. (wł.).
↑ Cardinal Martino, former Vatican envoy to U.N. dies at 91. Catholic Review. [dostęp 2024-10-28]. (ang.).

Bibliografia

Dominique Mamberti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-05-07] (ang.).

[1] Nowi kardynałowie (Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali, 04.01.2015). [dostęp 2015-01-04]. (wł.).

[2] Cardinal Martino, former Vatican envoy to U.N. dies at 91. Catholic Review. [dostęp 2024-10-28]. (ang.).

[1]

Sekretariat Stanu	kard. Pietro Parolin (Sekretarz) abp Edgar Peña Parra (Sekcja Spraw Ogólnych) abp Paul Gallagher (Sekcja ds. Relacji z Państwami) abp Luciano Russo (Sekcja Personelu Dyplomatycznego)
Dykasterie	Franciszek (ds. Ewangelizacji) kard. Victor Manuel Fernández (Nauki Wiary) kard. Konrad Krajewski (ds. Posługi Miłosierdzia) kard. Claudio Gugerotti (ds. Kościołów Wschodnich) kard. Arthur Roche (ds. Kultu Bożego) kard. Marcello Semeraro (ds. Kanonizacyjnych) kard. Robert Prevost (ds. Biskupich) kard. Lazarus You Heung-sik (ds. Duchowieństwa) kard. João Braz de Aviz (ds. Instytutów Życia Konsekrowanego) kard. Kevin Farrell (ds. Świeckich, Rodziny i Życia) kard. Kurt Koch (ds. Popierania Jedności Chrześcijan) sede vacante (ds. Dialogu Międzyreligijnego) kard. José Tolentino Mendonça (ds. Kultury i Edukacji) kard. Michael Czerny (ds. Integralnego Rozwoju Człowieka) abp Filippo Iannone (ds. Tekstów Prawnych) Paolo Ruffini (ds. Komunikacji)
Trybunały	kard. Mauro Piacenza (Penitencjaria Apostolska) kard. Dominique Mamberti (Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej) abp Alejandro Arellano Cedillo (Trybunał Roty Rzymskiej)

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)

Zmarli kardynałowie (XX–XXI wiek)	Louis-Henri Luçon (1907) Pierre-Paulin Andrieu (1907) Leon-Adolphe Amette (1911) François-Virgil Dubillard (1911) Anatole de Cabrières (1911) Hector-Irénée Sévin (1914) Auguste-René Dubourg (1916) Louis-Ernest Dubois (1916) Louis-Joseph Maurin (1916) Alexis Charost (1922) Stanislas Touchet (1922) Alexis Lépicier (1927) Charles Binet (1927) Jean Verdier (1929) Achille Liénart (1930) Alfred Baudrillart (1935) Emmanuel Suhard (1935) Eugène Tisserant (1936) Pierre Gerlier (1937) Jules Saliège (1946) Clément Roques (1946) Pierre Petit de Julleville (1946) Maurice Feltin (1953) Georges Grente (1953) Paul Richaud (1958) André Jullien (1958) Joseph-Charles Lefèbvre (1960) Joseph-Marie Martin (1965) Jean-Marie Villot (1965) Gabriel-Marie Garrone (1967) Pierre Veuillot (1967) Alexandre Renard (1967) François Marty (1969) Paul Gouyon (1969) Jean Daniélou (1969) Paul-Pierre Philippe (1973) Jean Guyot (1973) Roger Etchegaray (1979) Jean-Marie Lustiger (1983) Henri de Lubac (1983) Albert Decourtray (1985) Jacques Martin (1988) Robert Coffy (1991) Pierre Eyt (1994) Yves Congar (1994) Jean Balland (1998) Louis-Marie Billé (2001) Jean Honoré (2001) Jean-Louis Tauran (2003) Bernard Panafieu (2003) Albert Vanhoye (2006)
Byli kardynałowie	Louis Billot (1911); zrzekł się godności kardynalskiej w 1927
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Paul Poupard (1985) Jean-Pierre Ricard (2006) André Vingt-Trois (2007)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Philippe Barbarin (2003) Dominique Mamberti (2015) Jean-Marc Aveline (2022) Christophe Pierre (2023) François Bustillo (2023)