Ρίγα

Μία θεωρία για την προέλευση του ονόματος της Ρίγας είναι ότι προέρχεται από τη λιβονική λέξη «ringa» που σημαίνει βρόχος, αναφερόμενη στο αρχαίο φυσικό λιμάνι που σχηματίζεται από τον βρόχο του ποταμού Νταουγκάβα.

Μία άλλη εκδοχή η οποία στηρίζεται στο ήδη καθιερωμένο ρόλο του εμπόριο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, είναι ότι η Ρίγα οφείλει το όνομά της στη λετονική λέξη «rija», δηλαδή ο αχυρώνας που γίνεται το αλώνισμα, και επειδή το j στα γερμανικά γίνεται g παίρνουμε τη λέξη Riga. Η Ρίγα καλείται Rie από τον Άγγλο γεωγράφο Ρίτσαρντ Χάκλουιτ (1589) και ο Γερμανός ιστορικός Ντιονίσιους Φαμπρίτσιους (1610) επιβεβαιώνει την προέλευση της Ρίγας από το Rija.

Ενώ μία άλλη θεωρία θα μπορούσε να είναι ότι η Ρίγα πήρε το όνομά της από το Ρίγκε (Riege), το γερμανικό όνομα για τον ποταμό Ρίντζενε, έναν παραπόταμο του Νταουγκάβα.

Ο ποταμός Νταουγκάβα υπήρξε από την αρχαιότητα μία εμπορική οδός, τμήμα της Εμπορικής Οδού μεταξύ των Βαράγγων και των Βυζαντινών. Ήδη από τον 2ο αιώνα στην περιοχή της σημερινής Ρίγας έχει καταγραφεί με το όνομα Ντούνα Ουρμπς (Duna Urbs) ένα προστατευμένο φυσικό λιμάνι, δίπλα στο ποτάμι, 15 χιλιόμετρα από τις εκβολές του Νταουγκάβα. Στην περιοχή αυτή είχαν εγκατασταθεί Λιβονοί, ένας αρχαίος φιννικός λαός.

Η Ρίγα άρχισε να αναπτύσσεται ως κέντρο εμπορίου των Βίκινγκ κατά τις αρχές του Μεσαίωνα. Οι κάτοικοι της Ρίγας ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία, την κτηνοτροφία, και το εμπόριο, ενώ αργότερα ανέπτυξαν διάφορες τέχνες (στα οστά, ξύλο, κεχριμπάρι, και σίδηρο).

Το Λιβονικό Χρονικό του Ερρίκου μαρτυρεί ότι η Ρίγα υπήρξε ένα εμπορικό κέντρο πολύ πιο πριν από τον 12ο αιώνα, και αναφέρεται σε αυτή ως Portus antiquus (αρχαίο λιμάνι), και περιγράφει κατοικίες και αποθήκες που χρησιμοποιούνταν για την αποθήκευση κυρίως καλαμποκιού, λιναριού, και δερμάτων. Γερμανοί έμποροι άρχισαν να επισκέπτονται τη Ρίγα και ίδρυσαν το 1158, μία βάση εκεί κοντά.

Μαζί με τους Γερμανούς εμπόρους έφτασε στη Ρίγα ο μοναχός Μάινχαρντ του Ζέγκεμπεργκ, για να εκχριστιανίσει τους Λιβονούς ειδωλολάτρες. Παρόλο που και ο Χριστιανισμός (Καθολικισμός και Ορθοδοξία) είχαν ήδη φθάσει στη Λετονία περισσότερο από έναν αιώνα νωρίτερα, και πολλοί Λετονοί είχαν ήδη βαπτιστεί. Ο Μάινχαρντ εγκαταστάθηκε κοντά στους Λιβονούς στο χωριό Ίκσκιλε που είναι στον δρόμο για τη Ρίγα και έχτισε εκεί ένα κάστρο και μία εκκλησία και το όρισε ως έδρα της επισκοπής του. Ωστόσο επειδή οι Λιβονοί, συνέχισαν να ασκούν την ειδωλολατρεία και μετά τον θάνατο του Μάινχαρντ το 1196, θεωρήθηκε ότι απέτυχε στην αποστολή του. Έτσι το 1198 ο Επίσκοπος Μπέρτολντ έφτασε με ένα σώμα σταυροφόρων και άρχισε μια εκστρατεία βίαιου εκχριστιανισμού. Ο Μπέρτολντ σκοτώθηκε λίγο αργότερα και οι δυνάμεις του νικήθηκαν.

Η Εκκλησία κινητοποιείται για να εκδικηθεί. Ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ΄ εξέδωσε εντολή που κηρύσσει μια σταυροφορία ενάντια στους Λιβονούς. Ο επίσκοπος Αλβέρτος ανακηρύχθηκε Επίσκοπος Λιβονίας από τον θείο του Χάρτβιχ του Ουτλέντε, πρίγκιπα-αρχιεπισκόπου της Βρέμης και του Αμβούργου το 1199. Ο Αλβέρτος έφτασε στη Ρίγα το 1200 μ.Χ. με 23 πλοία και 500 Βεστφαλούς σταυροφόρους. Το 1201 μετέφερε την έδρα της επισκοπής από το Ίκσκιλε στη Ρίγα, εκβιάζοντας τους πρεσβύτερους της Ρίγας.

Ο Πύργος Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης της Ρίγας είναι το ψηλότερο κτίσμα στη Λετονία και τις Βαλτικές χώρες και ένα από τα ψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, φτάνοντας τα 368,5 μέτρα. Το κέντρο της Ρίγας έχει επίσης πολλά παραδείγματα αρ νουβό αρχιτεκτονικής, καθώς και μια μεσαιωνική παλιά πόλη ^[9].

Η Ρίγα διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές κτιρίων αρτ νουβό στον κόσμο, με τουλάχιστον 800 κτίρια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν το στιλ αρτ νουβό βρισκόταν στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του, η Ρίγα γνώρισε μια άνευ προηγουμένου οικονομική και δημογραφική άνθηση ^[10]. Κατά την περίοδο του 1857, ο πληθυσμός της αυξήθηκε από 282.000 (256.200 στην ίδια τη Ρίγα και άλλους 26.200 κατοίκους πέρα από τα όρια της πόλεως στην Περιοχή Πιερίγκα και τη Στρατιωτική Πόλη του Ουστ-Ντβίνσκ) σε 472.100 το 1913 ^[11][12] Η μεσαία τάξη της Ρίγας χρησιμοποίησε τον αποκτηθέντα πλούτο για να κτίσει επιβλητικές πολυκατοικίες έξω από τα παλιά τείχη της πόλεως. Ανάμεσα στους πιο σημαντικούς αρχιτέκτονες αυτής της περιόδου είναι ο Μιχαήλ Αϊζενστάιν, Κόνσταντιν Πεκσένς, Έιζενς Λάουμπε, Φρίντριχ Σέφελ και Χάινριχ Σελ. Έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς δρόμους κτιρίων αρ νουβό στην πόλη της Ρίγας αποτελεί η οδός Αλβέρτου (λετονικά: Alberta iela‎‎), στην οποία βρίσκεται επίσης το Μουσείο της Αρτ Νουβό της Ρίγας^[13]

•  

  Η Εθνική Όπερα της Λετονίας ιδρύθηκε το 1918. Το ρεπερτόριο του θεάτρου περιλαμβάνει όλα τα αριστουργήματα της όπερας. Η Εθνική Λυρική Σκηνή της Λετονίας είναι διάσημη όχι μόνο για τις όπερες της, αλλά και για το μπαλέτου της ^[14].
• Το Εθνικό Θέατρο της Λετονίας ιδρύθηκε το 1919. Το Εθνικό Θέατρο της Λετονίας διατηρεί τις παραδόσεις της Λετονικής Δραματικής Σχολής. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα της Λετονίας.^[15].
• Το Ρωσικό Θέατρο της Ρίγας Μιχαήλ Τσέχοφ είναι το παλαιότερο επαγγελματικό δραματικό θέατρο στη Λετονία, που ιδρύθηκε το 1883. Το ρεπερτόριο του θεάτρου περιλαμβάνει κλασικά έργα και πειραματικές παραστάσεις Ρώσων και ξένων θεατρικών συγγραφέων.
• Το Θέατρο Ντάιλε άνοιξε για πρώτη φορά το 1920. Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή θέατρα στη Λετονία. Το θέατρο αυτό διακρίνεται για τις συχνές παραγωγές σύγχρονων ξένων έργων ^[16].
• Το Λετονικό Κρατικό Κουκλοθέατρο ιδρύθηκε το 1944. Αυτό το θέατρο παρουσιάζει παραστάσεις για παιδιά και ενήλικες.^[17]
• Το Νέο Θέατρο της Ρίγας άνοιξε το 1992.
• Το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Λετονίας, βρίσκεται στην πλατεία Janis Rozentāls 1 και σχεδιάστηκε από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Βίλχελμ Νόιμαν και χτίστηκε το 1905.

•  

  Το Μουσείο Τέχνης "πρώην Χρηματιστήριο της Ρίγας" Χτίστηκε μεταξύ 1852 και 1855 σε στυλ βενετσιάνικου αναγεννησιακού παλατιού σε σχέδια του Χάραλντ Τζούλιους φον Μπός, αρχιτέκτονα που εργάστηκε επίσης στην Αγία Πετρούπολη^[18]
• Το Μουσείο της Κατοχής της Λετονίας είναι ένα μουσείο που βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Ρίγας και ανιχνεύει τα 51 χρόνια κατοχής της Λετονίας (από το 1940 έως το 1991 ), η οποία ξεκίνησε με τη Σοβιετική εισβολή το 1940 και στη συνέχεια στα χέρια του Τρίτου Ο Ράιχ κατά τη διάρκεια του πολέμου και από το 1944 έως το 1991 και πάλι υπό την καταπίεση του σοβιετικού καθεστώτος.^[19]
• Υπαίθριο εθνογραφικό μουσείο. Αυτό το μουσείο, που βρίσκεται περίπου δέκα χιλιόμετρα από το ιστορικό κέντρο της Ρίγας στην όχθη της λίμνης Jugla, αποτελείται από περίπου 90 ανακατασκευές λετονικών αγροτικών κτιρίων. Το μουσείο ιδρύθηκε το 1924.

• Ο καθεδρικός ναός της Ρίγας (λετονικά: Rīgas Doms‎‎) είναι ο κύριος Ευαγγελικός Λουθηρανικός τόπος λατρείας στην πόλη και η μεγαλύτερη μεσαιωνική εκκλησία στη Βαλτική.
• Το Κάστρο της Ρίγας είναι η επίσημη κατοικία του Προέδρου της Λετονικής Δημοκρατίας. Αρχικά το Κάστρο στέγαζε τον Μεγάλο Μαγίστρο του Λιβονικού Τάγματος. Αυτή τη στιγμή στεγάζεται επίσης το Μουσείο Ξένης Τέχνης και το Ιστορικό Μουσείο της Λετονίας.

•  

  Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου γοτθικής αρχιτεκτονικής, χτίστηκε τον 13ο αιώνα και υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Από τη βεράντα του καμπαναριού μπορείτε να έχετε θέα 360° της Χανσεατικής πόλης. Είναι ενοριακός ναός της Ευαγγελικής Λουθηρανικής Εκκλησίας της Λετονίας.^[20]
• Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Ιακώβου είναι η μεγαλύτερη καθολική εκ��λησία της πόλης και η έδρα της Αρχιεπισκοπής της Ρίγας.
• Ο Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός της Γέννησης αφιερωμένος στη Γέννηση του Κυρίου. Βρίσκεται στην άκρη του πάρκου Esplanade. Χτίστηκε σύμφωνα με τα σχέδια του ρώσου αρχιτέκτονα Νικολάι Τσαγκίν σε νεοβυζαντινό ρυθμό μεταξύ 1876 και 1883, όταν η Λετονία ήταν μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας
• Η οικία των Μαυροκέφαλων Η οικία των Μαυροκέφαλων (λετονικά: Melngalvju nams‎‎) είναι ένα από τα πιο γνωστά κτίρια στην Παλιά Πόλη. Βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του Δημαρχείου. Χτίστηκε το πρώτο μισό του 14ου αιώνα και ανακαινίστηκε αρκετές φορές τους επόμενους αιώνες. Το 1886 τα τελικά έργα το μεταμόρφωσαν σε μπαρόκ σπίτι. Αρχικά διάφορες εταιρείες της πόλης το χρησιμοποιούσαν ως έδρα τους, αλλά σύντομα έγινε ο τόπος συνάντησης άγαμων εμπόρων των οποίων ο προστάτης άγιος ήταν ο Άγιος Μαυρίκιος, με καταγωγή από τη Βόρεια Αφρική και για το λόγο αυτό απεικονίζεται στην είσοδο με σκούρο δέρμα. Οι θυγατρικές ονομάζονταν τότε Μαυροκέφαλοι και το σπίτι που τους φιλοξενούσε με την πάροδο του χρόνου ονομαζόταν οικία των Μαυροκέφαλων. Στις 28 Ιουνίου 1941, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικία των Μαυροκέφαλων βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και ισοπεδώθηκε πλήρως από τους Σοβιετικούς το 1948. Οι εργασίες για την αποκατάσταση του κτηρίου στην αρχική του λαμπρότητα πραγματοποιήθηκαν από το 1995 έως το 1999.
• Η Μεγάλη Συντεχνία (λετονικά: Lielās ģildes nams‎‎) στεγάζει σήμερα την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Λετονίας.
• Η Μικρή Συντεχνία (λετονικά: Mazā Ģilde‎‎) σχεδιάστηκε από τον Γιόχαν Φέλσκο και χτίστηκε μεταξύ 1864-1866.
• Το Σπίτι με τις Γάτες (λετονικά: Kaķu nams‎‎) Το κτίριο, σε στιλ αρτ νουβό, είναι ένα από τα πιο γνωστά της πόλης. Οφείλει το όνομά του σε δύο μικρές γλυπτές γάτες που βρίσκονται στις άκρες της οροφής. Χτίστηκε το 1909 σε σχέδια του Φρίντριχ Σέφελ.
• Το Άγαλμα του Ρολάνδου βρίσκεται στην «Πλατεία του Δημαρχείου», μπροστά από το Σπίτι των Μαυροκέφαλων. Σε πολλές πόλεις της Γερμανίας τον 14ο αιώνα υψώθηκαν αγάλματα προς τιμήν του Ρόλαντ, υπερασπιστή των κατηγορουμένων και δίκαιου δικαστή. Η άκρη του ξίφους του Ρολάνδου είναι το σημείο από το οποίο υπολογίζονται οι αποστάσεις από τη Ρίγα σε όλες τις άλλες πόλεις και κωμοπόλεις της Λετονίας.
• Τα Τρία Αδέρφια στην πραγματικότητα είναι ένα κτιριακό συγκρότημα που αποτελείται από τρία σπίτια δίπλα στην οδό Maza Pils iela. Το σπίτι στον αριθμό 17 είναι το παλαιότερο σπίτι από τούβλα στη Λετονία και χρονολογείται από τον δέκατο πέμπτο αιώνα, το δεύτερο, στον αριθμό 19, στεγάζει επί του παρόντος το λετονικό μουσείο αρχιτεκτονικής, ενώ το τελευταίο, πιο πρόσφατο, χτίστηκε τον δέκατο έβδομο αιώνα και αντιστοιχεί σε σπίτι νούμερο 21.

• Ο Πύργος της πυρίτιδας Οι Σουηδοί έχτισαν οχυρώσεις γύρω από την Παλιά Πόλη το 1330 για αμυντικούς σκοπούς. Αρκετοί πύργοι και πύλες ενσωματώθηκαν στο αμυντικό σύστημα της πόλης. Από τους πολυάριθμους πύργους, μόνο ο Πύργος της Πυρίτιδας έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, που ονομάζεται έτσι επειδή είχε γίνει πυριτιδαποθήκη τον 17ο αιώνα. Από το 1919 έχει ενσωματωθεί στο Στρατιωτικό μουσείο της Λετονίας.^[21]
• Η Σουηδική Πύλη είναι χτισμένη κατά την περίοδο της σουηδικής κυριαρχίας, είναι η μόνη εναπομείνασα πύλη προς την Παλιά Πόλη

•  

  Το Μνημείο της Ελευθερίας κατασκευάστηκε το 1935 σε σχέδια του Karlis Zale. Αποτελείται από ένα βάθρο που στηρίζει μια στήλη που με τη σειρά της στηρίζει το άγαλμα μιας γυναίκας. Στη βάση υπάρχουν πολλά αγάλματα που απεικονίζουν τον λετονικό λαό, το έργο του και την αγάπη του για την ελευθερία. Η γυναίκα που σηκώνει τα χέρια της στον ουρανό, που οι Λετονοί την αποκαλούν στοργικά Milda, συμβολίζει την Ελευθερία, ενώ τα τρία αστέρια που κρατά στα χέρια της αντιπροσωπεύουν τις τρεις ιστορικές περιοχές της Λετονίας, Βίντζεμε, Λατγαλία και Κουρλάνδη.
• Το ρολόι Laima (λετονικά: Laimas pulkstenis‎‎) βρίσκεται στο κέντρο της Ρίγας. Η θέση του ανάμεσα στην Παλιά Πόλη και την κεντρική εμπορική περιοχή το έχει κάνει ορόσημο της πόλης.
• Η Κεντρική Αγορά της Ρίγας (λετονικά: Rīgas Centrāltirgus‎‎) είναι μια από τις παλαιότερες και μεγαλύτερες αγορές στην Ευρώπη. Το συγκρότημα εκτείνεται σε 16.000 m², από τον κεντρικό σταθμό της Ρίγας μέχρι το Παλάτι Πολιτισμού και Επιστημών.^[22]
• Το Παλάτι Πολιτισμού και Επιστημών είναι ένας ουρανοξύστης μήκους 107,6 μέτρων που κατασκευάστηκε στη Ρίγα μεταξύ 1951 και 1958 και στεγάζει τη Λετονική Ακαδημία Επιστημών.

• Εθνική Βιβλιοθήκη της Λετονίας

• Η Ιστοσελίδα της πόλης
• Η ιστοελίδα "Ρίγα 2014" (πολιτιστική πρωτεύουσα Ευρώπης)
• Ρίγα στο Curlie