โอลิมปิกฤดูร้อน 2020

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 32
เมืองเจ้าภาพ	โตเกียว ญี่ปุ่น
คำขวัญ	อารมณ์ร่วมรวมเราเป็นหนึ่ง ; (อังกฤษ: United by Emotion)
ประเทศเข้าร่วม	205+ทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัย
นักกีฬาเข้าร่วม	339 รายการ ใน 33 ชนิดกีฬา (50 ชนิดกีฬาย่อย)
พิธีเปิด	23 กรกฎาคม พ.ศ. 2564
พิธีปิด	8 สิงหาคม พ.ศ. 2564
ประธานพิธีเปิด	สมเด็จพระจักรพรรดินารูฮิโตะ; (พิธีเปิด); พระยุพราชฟูมิฮิโตะ อากิชิโนะโนะมิยะ; (พิธีปิด)
ผู้จุดคบเพลิง	นาโอมิ โอซากะ
สนามกีฬา	กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น
	ฤดูร้อน ← รีโอเดจาเนโร 2016 ปารีส 2024 → ฤดูหนาว ← พย็องชัง 2018 ปักกิ่ง 2022 → พาราลิมปิกฤดูร้อน 2020

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 (ญี่ปุ่น: 2020年夏季オリンピック) หรือชื่อที่เป็นทางการ กีฬาโอลิมปิกครั้งที่ 32 (ญี่ปุ่น: 第三十二回オリンピック競技大会) หรือเป็นที่รู้จักในชื่อ โตเกียว 2020 เป็นมหกรรมกีฬานานาชาติที่สำคัญในประเพณีโอลิมปิก ควบคุมโดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ซึ่งจัดในกรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น จัดขึ้นระหว่างวันที่ 23 กรกฎาคม ถึง 8 สิงหาคม พ.ศ. 2564

กรุงโตเกียวได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิก เมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 ในประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 123 ณ กรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา^[1] นับเป็นครั้งที่ 3 ที่กรุงโตเกียวได้รับสิทธิ์เป็นเจ้าภาพโอลิมปิก ครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1940 ได้รับสิทธิ์เป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งแรกของทวีปเอเชีย และเมืองซัปโปโรสำหรับโอลิมปิกฤดูหนาว แต่ได้ถอนตัวจากการแข่งขันเนื่องจากสงครามระหว่างจีนและญี่ปุ่น และกลับมาเป็นเจ้าภาพอีกครั้งในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1964 (พ.ศ. 2507) ซึ่งครั้งนี้ กรุงโตเกียวเป็นเมืองที่ 5 (และเมืองที่ 1 ในทวีปเอเชีย) ที่ได้จั��การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนมากกว่า 1 ครั้ง รวมถึงกรุงโตเกียวก็ได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพกีฬาพาราลิมปิกฤดูร้อน 2020 สำหรับนักกีฬาคนพิการเช่นกัน

กีฬาโอลิมปิกครั้งนี้ได้บรรจุกีฬาเบสบอล และกีฬาซอฟท์บอล อีกครั้งหลังจากกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 รวมถึงกีฬาคาราเต้, กีฬาสเกตบอร์ด, กีฬาโต้คลื่น และกีฬาปีนผา ซึ่งได้ถูกบรรจุเป็นครั้งแรกเช่นกัน

ในวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2563 จากสถานการณ์การระบาดทั่วของโคโรนาไวรัสในทั่วโลก ทำให้คณะกรรมการโอลิมปิกสากล (IOC) โดยโทมัส บัค ประธานคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้ปรึกษาหารือกับชินโซ อาเบะ นายกรัฐมนตรีของประเทศญี่ปุ่น ก่อนจะตัดสินใจร่วมกันในการเลื่อนการแข่งขันโอลิมปิกและพาราลิมปิกฤดูร้อนออกไปในปี พ.ศ. 2564 และออกแถลงการณ์ยืนยันเลื่อนจัดการแข่งขันโอลิมปิก 2020 และพาราลิมปิก 2020 ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ออกไปเป็นเวลา 1 ปี อย่างเป็นทางการแต่ไม่ช้ากว่าปี พ.ศ. 2564 เพื่อความปลอดภัยของนักกีฬาและทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับโอลิมปิกและประชาคมโลก^[2] แต่ยังคงเป็นชื่อเดิม คือ โตเกียว 2020 ต่อไป^[3]

สำหรับการตัดสินใจเลื่อนการแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 และพาราลิมปิกฤดูร้อน 2020 ออกไปเป็นเวลา 1 ปี นับเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของการแข่งขันที่โอลิมปิกเลื่อน ในช่วงเวลาที่โลกไม่พบเจอกับสงคราม โดยก่อนหน้านี้สงครามโลก ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ได้ทำให้การแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 1916 ที่กรุงเบอร์ลิน โอลิมปิกฤดูร้อน 1940 ที่กรุงโตเกียว และโอลิมปิกฤดูร้อน 1944 ที่กรุงลอนดอน ต้องถูกยกเลิกการแข่งขัน^[4]

การเสนอตัวเป็นเจ้าภาพ

เมืองที่ผ่านเข้ารอบสุดท้าย

เมืองที่เสนอตัวเป็นเจ้าภาพโดยคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาตินั้น ๆ รับรอง และได้รับคัดเลือกรอบแรกโดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้แก่

เมืองที่ไม่ผ่านการคัดเลือกรอบแรก

เมืองที่เสนอตัวเป็นเจ้าภาพโดยคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาตินั้น ๆ รับรอง และไม่ได้รับคัดเลือกรอบแรกโดยคณะกรรมการโอลิมปิกสากล ได้แก่

คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้ลงคะแนน เพื่อคัดเลือกเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 เมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2556 ในประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 123 ณ โรงแรมฮิลตัน บัวโนสไอเรส ในกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา โดยใช้ระบบการลงคะแนนลับ ในการลงคะแนนครั้งแรกนั้น ไม่มีเมืองใดได้คะแนนเป็นกึ่งหนึ่งของผู้ลงคะแนนทั้งหมด ซึ่งกรุงมาดริด และกรุงอิสตันบูลได้คะแนนเท่ากัน จึงได้มีการลงคะแนนรอบคัดออก เพื่อหาเมืองใดเมืองหนึ่งเข้ารอบสุดท้ายต่อไป ซึ่งการลงคะแนนรอบสุดท้ายกรุงโตเกียว ได้ถูกเลือกเป็นเจ้าภาพโอลิมปิก โดยการชนะกรุงอิสตันบูลด้วยคะแนน 60 คะแนน ต่อ 36 คะแนน

การลงคะแนนเลือกเมืองเจ้าภาพ โอลิมปิก 2020^[5]
เมือง	ประเทศ	รอบที่ 1	คัดออก	รอบที่ 2
โตเกียว	ญี่ปุ่น	42	—	60
อิสตันบูล	ตุรกี	26	49	36
มาดริด	สเปน	26	45	—

การเตรียมความพร้อมและพัฒนาการ

มหานครโตเกียวได้ตั้งกองทุนสำรองจำนวน 400 พันล้านเยน (มากกว่า 3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ) เพื่อให้ครอบคลุมค่าใช้จ่ายของการเป็นเจ้าภาพโอลิมปิกครั้งนี้ รัฐบาลญี่ปุ่นกำลังพิจารณาความจุของท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียว และท่าอากาศยานนานาชาตินะริตะ เพื่อที่จะขยายให้รองรับการแข่งขันครั้งนี้ รวมถึงโครการสร้างรางรถไฟสายใหม่ ซึ่งมีการวางแผนที่จะเชื่อมโยงสนามบินทั้งสองจะสิ้นสุดที่สถานีรถไฟโตเกียว เพื่อลดระยะเวลาการเดินทางจากสถานีรถไฟโตเกียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียวจาก 30 นาที เหลือ 18 นาที และจากสถานีรถไฟโตเกียวไปยังท่าอากาศยานนานาชาตินะริตะจาก 55 นาที เหลือ 36 นาที โดยโครงการนี้ต้องใช้งบประมาณ 400 พันล้านเยน^[6] นอกจากภาครัฐแล้ว ภาคเอกชนยังสนับสนุนการลงทุนอีกด้วย แต่บริษัทรถไฟอีสต์ เจอาร์ ก็ยังมีการวางแผนเส้นทางรถไฟใหม่จากสถานีรถไฟทามาชิไปยังท่าอากาศยานนานาชาติโตเกียวด้วยเช่นกัน กองทุนนี้ยังมีการวางแผนที่จะเร่งโครงการทางพิเศษชุโตะ ทางพิเศษโตเกียวไงคัน ทางพิเศษเคนโอะ และปรับปรุงทางด่วนอื่นๆในพื้นที่^[7] นอกจากนี้ยังมีแผนที่จะขยายระบบคมนาคมไร้คนขับ (สายยุริกะโมะเมะ) จากสถานีที่มีอยู่คือ สถานีโทะโยะซุ ไปยังอาคารใหม่ของสถานีคาจิโดกิ ซึ่งผ่านหมู่บ้านนักกีฬา แม้ว่ายุริกะโมะเมะยังไม่สามารถที่จะให้บริการ ซึ่งเพียงพอต่อการใช้บริการเป็นจำนวนมากในเขตโอะไดบะ ที่เป็นหนึ่งในพื้นที่บริการของยุริกะโมะเมะ^[8]

ซึ่งโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งนี้ดูแลโดย อดีตนายกรัฐมนตรีโยะชิโร โมะริ ดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมการจัดการแข่งขันโตเกียว 2020^[9] และรัฐมนตรีโทะชิอะกิ เอ็นโด เป็นผู้กำกับดูแลการเตรียมการในนามของรัฐบาลญี่ปุ่น^[10]

สถานที่และโครงสร้างพื้นฐาน

จากการที่ได้รับการยืนยันในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555 ว่า กรีฑาสถานแห่งชาติในกรุงโตเกียว จะได้รับงบประมาณ 1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ เพื่อปรับปรุงเพิ่มเติม และฟื้นฟูบูรณะอย่างเต็มรูปแบบ สำหรับการแข่งขันรักบี้ชิงแชมป์โลก 2019 รวมถึงกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020^[11] ซึ่งได้มีการประกวดออกแบบสนามใหม่ โดยสภากีฬาญี่ปุ่นได้ประกาศผู้ชนะเลิศการประกวด เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2555 ซึ่งสถาปนิกซาฮา ฮาดิด เป็นผู้ชนะการประกวด จากผู้เข้าประกวดทั้งหมด 46 คน รวมถึงการรื้อถอนสนามกีฬาเดิม เพื่อขยายความจุที่นั่งจาก 50,000 ที่นั่ง ไปยัง 80,000 ที่นั่ง^[12] ซึ่งเป็นความจุที่นิยมของการจัดโอลิมปิกในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามนายกรัฐมนตรีชินโซ อะเบะ ได้ประกาศเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2558 ว่าแผนที่จะสร้างกรีฑาสถานแห่งชาติใหม่ได้ถูกยกเลิก แล้วได้มีการจัดการประกวดอีกครั้ง ในท่ามกลางความไม่พอใจของประชาชนในช่วงการก่อสร้างสนามกีฬา ซึ่งมีค่าใช้จ่ายสูงกว่าที่คาดการณ์ไว้ ในฤดูใบไม้ร่วง พ.ศ. 2558 การออกแบบใหม่โดยนายเคนโกะ คุมะ ได้รับการอนุมัติเป็นผู้ชนะในการประกวดออกแบบสนามกีฬาแห่งใหม่ที่ลดลงความจุระหว่าง 60,000-80,000 ที่นั่ง ^[13]

สถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 28 กีฬาจาก 33 กีฬา จะจัดการแข่งขันในกรุงโตเกียว ซึ่งอยู่ภายใน 8 กิโลเมตร (5 ไมล์) ของหมู่บ้านนักกีฬา โดยมีการสร้างสนามใหม่มากถึง 11 สนาม^[14]

ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2559 มีรายงานว่าค่าใช้จ่ายในการเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก และพาราลิมปิก อาจจะมากกว่าการคาดการณ์งบประมาณเดิมถึงสี่เท่า และดังนั้นมีการเสนอให้มีการปรับปรุงแผนงาน เพื่อลดงบประมาณต่างๆ รวมถึงการย้ายสถานที่จัดการแข่งขันออกนอกกรุงโตเกียว^[15]

เขตประวัติศาสตร์

เขตประวัติศาสตร์มีสถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 7 สถานที่ โดยเขตประวัติศาสตร์ตั้งอยู่ในย่านธุรกิจใจกลางของกรุงโตเกียว ซึ่งเขตนี้อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่บ้านนักกีฬา สถานที่บางส่วนเคยจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 1964

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
กรีฑาสถานแห่งชาติ	พิธีการ กีฬากรีฑา กีฬาฟุตบอล (รอบชิงชนะเลิศ)	60,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
สนามกีฬาในร่มแห่งชาติโยโยงิ	กีฬาแฮนด์บอล	12,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาต่อสู้ญี่ปุ่น	กีฬายูโด	12,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
ศูนย์กีฬาในร่มโตเกียว	กีฬาเทเบิลเทนนิส	10,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาแห่งชาติเรียวโงกุ	กีฬามวยสากลสมัครเล่น	11,098 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
ศูนย์การประชุมนานาชาติโตเกียว	กีฬายกน้ำหนัก กีฬาปีนหน้าผา	5,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
นวอุทยานพระราชวังหลวงโตเกียว	กีฬาจักรยาน (ถนน)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว

เขตอ่าวโตเกียว

เขตอ่าวโตเกียวร์มีสถานที่จัดการแข่งขันทั้งหมด 20 สถานที่ โดยเขตเขตอ่าวโตเกียวตั้งอยู่ในพื้นที่ของอ่าวโตเกียว ซึ่งเขตนี้อยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของหมู่บ้านนักกีฬา

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สวนป่าริมอ่าวโตเกียว	กีฬาขี่ม้า (อีเวนติ้ง และครอสคันทรี)	20,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
สวนป่าริมอ่าวโตเกียว (บริเวณกำแพงกั้นคลื่น)	กีฬาเรือแคนู (สปรินท์) กีฬาเรือพาย	20,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์กีฬาทางน้ำโอลิมปิก	กีฬาว่ายน้ำ กีฬากระโดดน้ำ กีฬาระบำใต้น้ำ	18,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาอาริอาเกะ	กีฬาวอลเลย์บอล	12,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์ยิมนาสติกโอลิมปิก	กีฬายิมนาสติก	12,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สวนชิโอกาเซะ	กีฬาวอลเลย์บอล (ชายหาด)	12,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
สนามกีฬาในร่มอาริอาเกะ	กีฬาเทนนิส	10,000 ที่นั่ง	สถานที่ถูกบูรณะ
สนามกีฬาฮอกกี้โออิ	กีฬาฮอกกี้	10,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
อุทยานคะไซริงกาอิ	กีฬาเรือแคนู (สลาลม)	8,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาโอลิมปิกบีเอ็มเอ็กซ์	กีฬาจักรยาน (บีเอ็มเอ็กซ์)	6,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
เกาะยุเมโนชิมะ	กีฬายิงธนู กีฬาสเกตบอร์ด	6,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สวนน้ำโอไดบะ	กีฬาไตรกีฬา กีฬาว่ายน้ำ (มาราธอน)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่ชั่วคราว
ศูนย์กีฬาว่ายน้ำนานาชาติทัตสึมิ ^[16]	กีฬาโปโลน้ำ	3,500 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว

เขตนอกหมู่บ้านกีฬา (ระยะเกิน 8 กิโลเมตร)

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สนามกีฬาโตเกียว^[17]	กีฬาฟุตบอล กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ว่ายน้ำ, ขี่ม้า, วิ่ง และยิงปืน) กีฬารักบี้ 7 คน	60,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาโยโกฮามะ^[18]	กีฬาซอฟต์บอล กีฬาเบสบอล	30,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกอล์ฟคาซูมิกาเซกิ	กีฬากอล์ฟ	30,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
ไซตามะซูเปอร์อารีนา^[19]	กีฬาบาสเกตบอล	22,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
เกาะเอโนชิมะ^[20]	กีฬาเรือใบ กีฬาโต้คลื่น	10,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
มากูฮาริเม็สเซะ^[21]	กีฬาฟันดาบ กีฬาเทควันโด กีฬามวยปล้ำ กีฬาคาราเต้	6,000 ที่นั่ง 8,000 ที่นั่ง	สนามที่มีอยู่แล้ว
ศูนย์กีฬามูซาชิโนะ^[22]	กีฬาแบดมินตัน กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ฟันดาบ)	6,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
อิซุเวโลโดรม^[23]	กีฬาจักรยาน (ลู่)	5,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามยิงปืนอาซากะ	กีฬายิงปืน		สถานที่ชั่วคราว
ศูนย์กีฬาจักรยาน^[24]	กีฬาจักรยาน (เสือภูเขา)		สถานที่แห่งใหม่
บาจิ โคเอ็น^[25]	กีฬาขี่ม้า (ศิลปะการบังคับม้า, อีเวนติ้ง และกระโดดข้ามเครื่องกีดขวาง)		สถานที่ชั่วคราว

สนามแข่งขันกีฬาฟุตบอล

สถานที่	กีฬา	ความจุ	ประเภท
สนามกีฬานานาชาติโยโกฮามะ	กีฬาฟุตบอล	70,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาไซตามะ 2002	กีฬาฟุตบอล	62,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
กรีฑาสถานแห่งชาติญี่ปุ่น	พิธีการ กีฬากรีฑา กีฬาฟุตบอล (รอบชิงชนะเลิศ)	60,000 ที่นั่ง	สถานที่แห่งใหม่
สนามกีฬาโตเกียว	กีฬาฟุตบอล กีฬาปัญจกีฬาสมัยใหม่ (ว่ายน้ำ, ขี่ม้า, วิ่ง และยิงปืน) กีฬารักบี้ 7 คน	50,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬามิยางิ	กีฬาฟุตบอล	48,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว
สนามกีฬาซัปโปโระโดม	กีฬาฟุตบอล	40,000 ที่นั่ง	สถานที่มีอยู่แล้ว

สถานที่อื่นๆ

สถานที่	กิจกรรม	ประเภท
โรงแรมอิมพีเรียลโตเกียว	สถานที่พักของเจ้าหน้าที่ สถานที่จัดการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล	สถานที่มีอยู่แล้ว
หมู่บ้านนักกีฬา (ย่านฮารูมิ ฟูโตะ)	สถานที่พักของนักกีฬา	สถานที่แห่งใหม่
ศูนย์แสดงสินค้านานาชาติโตเกียว (โตเกียวบิกไซท์)	ศูนย์สื่อมวลชน	สถานที่มีอยู่แล้ว

ตั๋วการแข่งขัน

ราคาตั๋วของพิธีเปิดกีฬาโอลิมปิก 2020 ตั้งราคาไว้ระหว่าง 25,000 - 150,000 เยน ส่วนราคาตั๋วของกีฬายอดนิยม อาทิ กีฬากรีฑา และกีฬาว่ายน้ำในรอบชิงชนะเลิศ จะตั้งราคาสูงสุดถึง 30,000 เยน ซึ่งค่าเฉลี่ยของราคาตั๋วในกีฬาโอลิมปิก 2020 ทั้งหมดเป็นเงิน 7,700 เยน โดยร้อยละ 60 ของตั๋วทั้งหมด ตั้งราคาไว้ 4,400 เยน หรือน้อยกว่านั้น ตั๋วในกีฬาโอลิมปิก 2020 จะจำหน่ายผ่านร้านสะดวกซื้อทั้งหมด 40,000 สาขาทั่วประเทศญี่ปุ่น และจำหน่ายในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย^[26]

การแข่งขัน

กีฬาที่แข่งขัน

กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ได้จัดการแข่งขันทั้งหมด 33 ชนิดกีฬา 50 สาขากีฬา รวมทั้งหมด 339 รายการ

กีฬาที่แข่งขันในโอลิมปิกฤดูร้อน 2020
กรีฑา (48) กอล์ฟ (2) กีฬาทางน้ำ กระโดดน้ำ (8) โปโลน้ำ (2) ระบำใต้น้ำ (2) ว่ายน้ำ (37) ขี่ม้า (6) ศิลปะการบังคับม้า (2) อีเวนติง (2) กระโดดข้ามเครื่องกีดขวาง (2) คาราเต้ คาตะ (2) คุมิเต้ (6) จักรยาน บีเอ็มเอ็กซ์ ฟรีสไตล์ (2) บีเอ็มเอ็กซ์ เรซซิ่ง (2) เสือภูเขา (2) ถนน (4) ลู่ (12) เบสบอล/ซอฟท์บอล ซอฟท์บอล (1) เบสบอล (1) โต้คลื่น (2) ไตรกีฬา (2) เทควันโด (8) เทนนิส (5) เทเบิลเทนนิส (4) บาสเกตบอล บาสเกตบอล (2) บาสเกตบอล 3x3 (2) แบดมินตัน (5) ปัญจกีฬาสมัยใหม่ (2) ปีนหน้าผา (2) ฟันดาบ (10) ฟุตบอล (2) มวยปล้ำ (18) ฟรีสไตล์ (11) เกรโก-โรมัน (7) มวยสากลสมัครเล่น (13) ยกน้ำหนัก (15) ยูโด (14) ยิงธนู (4) ยิงปืน (15) ยิมนาสติก (18) สากล (14) ลีลา (2) แทรมโพลีน (2) รักบี้ 7 คน (2) เรือแคนู (16) สปรินต์ (12) สลาลอม (4) เรือใบ (10) เรือพาย (14) วอลเลย์บอล (4) ในร่ม (2) ชายหาด (2) สเกตบอร์ด (4) แฮนด์บอล (2) ฮอกกี้ (2)

กีฬาใหม่ที่ถูกบรรจุเข้าแข่งขัน

ต่อจากกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2012 คณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี ได้ประเมิน 26 กีฬาหลักที่จัดขึ้นในกรุงลอนดอน ด้วยการพิจารณา 25 กีฬาหลัก และกีฬาใหม่ที่บรรจุในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016 คือ กีฬากอล์ฟ และกีฬารักบี้ 7 คน เพื่อที่จะบรรจุในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ซึ่งในที่นี้จะมีกีฬาที่ถูกถอดออก 1 ชนิดกีฬาที่ได้จัดการแข่งขันในนครรีโอเดจาเนโร ซึ่งไอโอซีจะหาทางที่จะบรรจุกีฬาเพิ่มจากตัวเลือกที่มี 7 กีฬา แทนที่กีฬาที่ถูกถอดออกไป เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2556 คณะบริหารไอโอซีได้ลงมติให้ถอดถอนกีฬามวยปล้ำออกจากกีฬาโอลิมปิก ซึ่งเป็นการตัดสินที่น่าแปลกใจที่ได้ถอดถอนกีฬาที่เก่าแก่ที่สุดในกีฬาโอลิมปิก ออกจากการแข่งขันครั้งนี้^[27] หลังจากการตัดสินใจที่ถอดถอนกีฬามวยปล้ำออกจากกีฬาโอลิมปิกในครั้งนี้ ได้ถูกต่อต้านในหลายประเทศสมาชิก^[28]^[29]^[30]^[31] ดังนั้นสหพันธ์มวยปล้ำนานาชาติ หรือ ฟีล่า จึงได้ยื่นสมัครเพื่อที่ให้กีฬามวยปล้ำบรรจุเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก 2020 อีกครั้ง

เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 คณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี ได้ประกาศ 3 กีฬาสุดท้ายที่จะถูกบรรจุกีฬาโอลิมปิก 2020 คือ กีฬาสควอช, กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล และกีฬามวยปล้ำ^[32] ส่วน 5 กีฬาอื่น ๆ คือกีฬาคาราเต้, กีฬาสเกตบอร์ด, กีฬาปีนเขา, กีฬาเวกบอร์ด และกีฬาวูซู ได้ตกรอบในการพิจารณาในครั้งนี้^[33] เมื่อวันที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2556 ในการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 125 คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้เลือกกีฬามวยปล้ำกลับเข้าสู่กีฬาโอลิมปิกอีกครั้ง ซึ่งได้คะแนน��สียงทั้งหมด 49 คะแนน ส่วนกีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล และกีฬาสควอช ได้คะแนนเสียงทั้งหมด 24 และ 22 คะแนนตามลำดับ^[34]

ภายใต้นโยบายใหม่ของคณะกรรมการโอลิมปิกสากลที่สามารถให้ประเทศเจ้าภาพได้เสนอเพิ่มกีฬาต่าง ๆ เข้ามาบรรจุในกีฬาโอลิมปิกได้ โดยนโยบายนี้จะดึงดูดความสนใจของประเทศเจ้าภาพ จากการบรรจุกีฬาที่นิยมในประเทศเข้าสู่กีฬาโอลิมปิก^[35] อันเป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงนโยบายใหม่ คณะกรรมการโอลิมปิกสากลได้ประกาศกีฬาที่สนใจในการบรรจุใหม่รวมทั้งหมด 8 กีฬา คือ กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล, กีฬาโบว์ลิ่ง, กีฬาคาราเต้, กีฬาสเกตบอร์ด, กีฬาปีนหน้าผา, กีฬาสควอช, กีฬาโต้คลื่อน และกีฬาวูซู^[36] เมื่อวันที่ 28 กันยายน พ.ศ. 2558 ทางคณะกรรมการจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2020 ได้คัดเลือกกีฬาที่บรรจุกีฬาในกีฬาโอลิมปิก 2020 ให้แก่คณะกรรมการโอลิมปิกสากล รวมทั้งหมด 5 จาก 8 กีฬา คือ กีฬาเบสบอล / ซอฟท์บอล, กีฬาคาราเต้, กีฬาปีนหน้าผา, กีฬาโต้คลื่อน และกีฬาสเกตบอร์ด^[37] โดย 5 กีฬานี้ได้รับการอนุมัติ เมื่อวันที่ 3 สิงหาคม 2016 ในการประชุมคณะกรรมการโอลิมปิกสากล สมัยที่ 129 ที่นครรีโอเดจาเนโร ประเทศบราซิล ดั้งนั้นกีฬาโอลิมปิก 2020 จะมีจำนวนกีฬาทั้งหมด 33 กีฬา^[38] อย่างไรก็ตามกีฬาเหล่านี้ได้รับการอนุมัติให้จัดการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก 2020 เท่านั้น โดยไม่สามารถจัดการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิก 2024 ได้^[39]

ปฏิทินกำหนดการแข่งขัน

วันที่แสดงเป็นเวลาท้องถิ่นของกรุงโตเกียว (UTC+09:00) ปฏิทินนี้อ้างอิงมาจากเอกสารการรับสมัคร^[40]

OC	พิธีเปิด	●	การแข่งขันรอบทั่วไป	1	เหรียญทอง	CC	พิธีปิด

กรกฎาคม / สิงหาคม	22 พ.	23 พฤ.	24 ศ.	25 .ส	26 อา.	27 จ.	28 อ.	29 พ.	30 พฤ.	31 ศ.	1 ส.	2 อา.	3 จ.	4 อ.	5 พ.	6 พฤ.	7 ศ.	8 ส.	9 อา.	จำนวนเหรียญทอง
พิธีการ			OC																CC
กระโดดน้ำ					1	1	1	1		●	●	1	●	1	●	1	●	1		8
กรีฑา										2	2	4	6	6	5	6	7	8	1	47
กอล์ฟ									●	●	●	1			●	●	●	1		2
ขี่ม้า				●	●	●	2		●	●	●	●	1	1	1	1				6
จักรยาน				1	1			2	2	2	1	1	1	3	●	●	2	1	1	18
ไตรกีฬา													1	1						2
เทควันโด															2	2	2	2		8
เทนนิส				●	●	●	●	●	●	●	2	3								4
เทเบิลเทนนิส				●	●	●	●	●	●	●	2	3								5
บาสเกตบอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	2
แบดมินตัน				●	●	●	●	●	●	1	2	2								5
ปัญจกีฬาสมัยใหม่																	1	1		2
โปโลน้ำ					●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	●		1	2
ฟันดาบ				1	1	1	1	2	1	1	1	1								10
ฟุตบอล	●	●		●	●		●	●		●	●		●	●		1	●	1		2
มวยปล้ำ					2	2	3		2	2		2	2	3						18
มวยสากลสมัครเล่น				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	3	●	5	5	13
ยกน้ำหนัก				1	2	2	2	2		2	1	1	1	1						15
ยูโด				2	2	2	2	2	2	2										14
ยิงธนู				●	1	1	●	●	●	1	1									4
ยิงปืน				2	2	2	2	1	2	1	2	1								15
ยิมนาสติก				●	●	1	1		1	1		5	5							18
รักบี้ 7 คน						●	2													2
ระบำใต้น้ำ												●	●	1		●	1			2
เรือแคนู					●	●	1	1	2											16
เรือใบ					●	●	●	●	●	●	●	2	2	2	1	1	1	1		10
เรือพาย				●	●	●	●	3	3	4	4									14
วอลเลย์บอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	●	1	1	4
ว่ายน้ำ				4	4	4	4	4	4	4	4				1	1				34
แฮนด์บอล				●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1	2
ฮอกกี้					●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	●	1	1		2
รวมเหรียญทอง	0	0	0	11	16	16	21	19	19	23	21	25	20	19	15	23	17	30	11	306
รวมการสะสมจากวันก่อน	0	0	0	11	27	43	64	83	102	125	146	171	191	210	225	248	265	295	306	306
กรกฎาคม / สิงหาคม	22 พ.	23 พฤ.	24 ศ.	25 ส.	26 อา.	27 จ.	28 อ.	29 พ.	30 พฤ.	31 ศ.	1 ส.	2 อา.	3 จ.	4 อ.	5 พ.	6 พฤ.	7 ศ.	8 ส.	9 อา.	จำนวนเหรียญทอง

โอลิมปีกครั้งต่อไปจัดขึ้นประเทศอะไรณ์อย่างเป็นทางการสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก และพาราลิมปิก 2020 ได้เปิดตัวเมื่อวันที่ 25 .เมษายน พ.ศ. 2559 ซึ่งออกแบบโดยนายอาซาโอะ โทโกโร่ ผู้ได้รับรางวัลการประกวดการออกแบบสัญลักษณ์จากทั่วประเทศ^[41] ซึ่งสัญลักษณ์นี้มาจากการนำศิลปะแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่นคือ ลายตารางหมากรุกที่เรียกว่า "อิชิมัตสุ โมโย" ซึ่งเป็นที่นิยมในสมัยเอโดะ หรือเมื่อราว 300 - 400 ปีที่แล้ว ผสมผสานกับการจัดวางรูปแบบใหม่ที่กำหนดให้เป็นตัวแทนของความแตกต่างของชนชาติต่างๆ ภายใต้แนวคิด "Unity in Diversity" หรือ เอกภาพภายในความแตกต่างหลากหลาย^[42]^[43] โดยสัญลักษณ์นี้ได้แทนที่สัญลักษณ์ที่ถูกยกเลิกจากการที่ถูกกล่าวหาว่าลอกเลียนแบบสัญลักษณ์ของโรงละครในประเทศเบลเยี่ยม^[44]

ประเทศที่เข้าร่วมแข่งขัน

ณ วันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2564 คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติ 200 ประเทศ ที่ผ่านการคัดเลือก (ยกเว้นกีฬากรีฑา และว่ายน้ำ ซึ่งเป็นกีฬาสากล ที่ทั้ง 206 ประเทศสามารถส่งนักกีฬาเข้าแข่งขันโดยไม่ต้องผ่านการคัดเลือก)

คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติที่เข้าแข่งขัน
อัฟกานิสถาน แอลเบเนีย แอลจีเรีย อเมริกันซามัว อันดอร์รา แองกวิลลา แอนทีกาและบาร์บิวดา อาร์เจนตินา อาร์มีเนีย อารูบา ออสเตรเลีย ออสเตรีย อาเซอร์ไบจาน บาฮามาส บาห์เรน บังกลาเทศ บาร์เบโดส เบลารุส เบลเยียม เบลีซ เบนิน เบอร์มิวดา ภูฏาน โบลิเวีย บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บอตสวานา บราซิล หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน บรูไน บัลแกเรีย บูร์กินาฟาโซ บุรุนดี กัมพูชา แคเมอรูน แคนาดา กาบูเวร์ดี หมู่เกาะเคย์แมน ชาด ชิลี จีน โคลอมเบีย คอโมโรส หมู่เกาะคุก คอสตาริกา โครเอเชีย คิวบา ไซปรัส เช็กเกีย สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก เดนมาร์ก จิบูตี ดอมินีกา สาธารณรัฐโดมินิกัน เอกวาดอร์ อียิปต์ เอลซัลวาดอร์ อิเควทอเรียลกินี เอริเทรีย เอสโตเนีย เอสวาตีนี เอธิโอเปีย ไมโครนีเชีย ฟีจี ฟินแลนด์ ฝรั่งเศส กาบอง แกมเบีย จอร์เจีย เยอรมนี กานา สหราชอาณาจักร กรีซ กรีเนดา กวม กัวเตมาลา กินี กินี-บิสเซา กายอานา เฮติ ฮอนดูรัส ฮ่องกง ฮังการี ไอซ์แลนด์ อินเดีย อินโดนีเซีย อิหร่าน อิรัก ไอร์แลนด์ อิสราเอล อิตาลี โกตดิวัวร์ จาเมกา ญี่ปุ่น (เจ้าภาพ) จอร์แดน คาซัคสถาน เคนยา คิริบาส คอซอวอ คูเวต คีร์กีซสถาน ลาว ลัตเวีย เลบานอน เลโซโท ไลบีเรีย ลิเบีย ลีชเทินชไตน์ ลิทัวเนีย ลักเซมเบิร์ก มาดากัสการ์ มาลาวี มัลดีฟส์ มาลี มอลตา มาเลเซีย มอริเชียส เม็กซิโก มอลโดวา โมนาโก มองโกเลีย มอนเตเนโกร โมร็อกโก โมซัมบิก พม่า นามิเบีย เนปาล เนเธอร์แลนด์ นิวซีแลนด์ นิการากัว ไนเจอร์ ไนจีเรีย มาซิโดเนียเหนือ นอร์เวย์ โอมาน ปากีสถาน ปาเลสไตน์ ปาเลา ปานามา ปาปัวนิวกีนี ปารากวัย เปรู ฟิลิปปินส์ โปแลนด์ โปรตุเกส ปวยร์โตรีโก กาตาร์ ทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัย สาธารณรัฐคองโก อาร์โอซี‍^[a] โรมาเนีย รวันดา เซนต์คิตส์และเนวิส เซนต์ลูเชีย เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ ซามัว ซานมารีโน เซาตูแมอีปริงซีป ซาอุดีอาระเบีย เซเนกัล เซอร์เบีย เซเชลส์ เซียร์ราลีโอน สิงคโปร์ สโลวาเกีย สโลวีเนีย หมู่เกาะโซโลมอน แอฟริกาใต้ เกาหลีใต้ ซูดานใต้ สเปน ศรีลังกา ซูดาน ซูรินาม สวีเดน สวิตเซอร์แลนด์ ซีเรีย จีนไทเป ทาจิกิสถาน แทนซาเนีย ไทย โตโก ตองงา ตรินิแดดและโตเบโก ตูนิเซีย ตุรกี เติร์กเมนิสถาน ตูวาลู ยูกันดา ยูเครน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ สหรัฐ อุรุกวัย อุซเบกิสถาน วานูวาตู เวเนซุเอลา เวียดนาม หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ เยเมน แซมเบีย ซิมบับเว

สรุปเหรียญรางวัล

* ประเทศเจ้าภาพ (ประเทศญี่ปุ่น)

ตารางสรุปเหรียญโอลิมปิกฤดูร้อน 2020
ลำดับที่	ประเทศ	ทอง	เงิน	ทองแดง	รวม
1	สหรัฐ (USA)	39	41	33	113
2	จีน (CHN)	38	32	18	88
3	ญี่ปุ่น (JPN)*	27	14	17	58
4	สหราชอาณาจักร (GBR)	22	21	22	65
5	อาร์โอซี (ROC)	20	28	23	71
6	ออสเตรเลีย (AUS)	17	7	22	46
7	เนเธอร์แลนด์ (NED)	10	12	14	36
8	ฝรั่งเศส (FRA)	10	12	11	33
9	เยอรมนี (GER)	10	11	16	37
10	อิตาลี (ITA)	10	10	20	40
11–93	ประเทศที่เหลือ	137	150	206	493
รวม (93 ประเทศ)		340	338	402	1080

สื่อมวลชน

ผู้ให้การสนับสนุน

ในปีพ.ศ. 2558 มูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนในกีฬาโอลิมปิก 2020 ทั้งหมดสูงถึง 1.3 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ��ึ่งมูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนในครั้งนี้มีมากที่สุดในประวัติศาสตร์โอลิมปิก โดยมากกว่าสถิติเดิมในกีฬาโอลิมปิก 2008 ที่มีมูลค่าของผู้ให้การสนับสนุนทั้งหมด 1.2 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^[45]

ผู้ให้การสนับสนุนการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 2020
ผู้ให้การสนับสนุนหลักกีฬาโอลิมปิก โคคา-โคลา อาโทส บริดจสโตน ดาว เคมิคอล เจเนอรัล อิเล็กทริก แมคโดนัลด์ โอเมกา เอสเอ พานาโซนิค พรอคเตอร์ แอนด์ แกมเบิล ซัมซุง อิเลคโทรนิคส์ โตโยต้า วีซ่า อิงค์
ผู้ให้การสนับสนุนหลัก ประจำกีฬาโอลิมปิก 2020 เบียร์อาซาฮี^[46] เอสิกส์^[47] แคนนอน อิงค์^[48] ฟูจิตสึ^[49] เจเอ็กซ์ โฮลดิงส์^[50] ลิกซิล กรุ๊ป ^[51] เมจิ โฮลดิงส์^[52] มิตซุย ฟูโดซัง^[53] มิซุโฮะ ไฟแนนเชียลกรุ๊ป^[54] นิปปอน ไลฟ์^[55] เอ็นอีซี คอร์ปอเรชั่น^[56] เอ็นทีที คอร์ปอเรชั่น^[57] โนมูระ โฮลดิงส์^[58] ซูมิโตโม มิตซุย ไฟแนนเชียลกรุ๊ป^[54] โตเกียวมารีน นิชิโด^[59]
ผู้ให้การสนับสนุนอย่างเป็นทางการ ประจำกีฬาโอลิมปิก 2020 แอร์วีฟ^[60] อายิโนะโมะโต๊ะ^[61] ออล นิปปอน แอร์เวย์^[62] หนังสือพิมพ์อาซาฮี^[63] แอลโซค^[63] ซิสโก้ ซิสเต็มส์^[64] ได นิปปอน ปริ้นท์ติ้ง^[65] ไดวะเฮาส์^[66] อีเอฟ เอดูเคชันเฟิสต์^[66] เจแปนแอร์ไลน์^[62] เจแปน โพสต์ โฮลดิงส์^[67] เจทีบี คอร์เปอร์เรชั่น^[68] เจอาร์ อีสต์^[69] คิโคแมน^[70] เคที-ซีที โฮลดิงส์^[68] หนังสือพิมพ์ไมนิจิ^[63] มิตซูบิชิ อิเล็กทริค^[71] นิสชิน ฟูดส์^[72] หนังสือพิมพ์ซันเคอิ^[63] ซีคอม^[73] นิเคอิ^[63] โทบุ ท็อป โฟร์^[68] โตเกียวแก๊ส^[74] โตเกียวเมโทร^[69] ท็อปปัน^[65] โตโต้^[75] ยามาโตะ โฮลดิงส์^[76] หนังสือพิมพ์โยมิอุริ^[63]

การถ่ายทอดสด

ในประเทศสหรัฐอเมริกา กีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 จะมีการถ่ายทอดสดโดยสถานีโทรทัศน์เอ็นบีซียูนิเวอร์แซล ซึ่งได้ลงทุนซื้อลิขสิทธิ์ถ่ายทอดสดทั้งสิ้น 4.38 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยได้สิทธิ์การถ่ายทอดสดตั้งแต่กีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2014 ที่เมืองโซชี ประเทศรัสเซีย เป็นต้นมา^[77]

ในทวีปยุโรปนี้จะมีการถ่ายทอดสดผ่านสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่ คอมมิวนิเคชั่น ซึ่งเป็นกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนครั้งแรก ภายใต้สิทธิ์การถ่ายทอดสดในทวีปยุโรปของคณะกรรมการโอลิมปิกสากล หรือ ไอโอซี โดยได้สิทธิ์การถ่ายทอดสดตั้งแต่กีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2018 ที่เมืองพย็องชัง ประเทศเกาหลีใต้ เป็นต้นมา โดยสิทธิ์การถ่ายทอดสดในกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนปี 2020 จะครอบคลุมทวีปยุโรปเกือบทั้งหมด ยกเว้นประเทศฝรั่งเศส และประเทศรัสเซีย เนื่องจากประเทศฝรั่งเศสยังมีสิทธิ์การถ่ายทอดสดอยู่ ซึ่งจะหมดสัญญาการถ่ายทอดสดในการแข่งขันครั้งนี้ โดยสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่จะคุ้มครองใบอนุญาตย่อยในแต่ละประเทศ ซึ่งจะส่งระบบสัญญาณที่สามารถให้บริการฟรี (Free to Air) ทั่วทวีปยุโรป ในประเทศสหราชอาณาจักร จะเป็นครั้งสุดท้ายที่สถานีโทรทัศน์บีบีซี ถือสิทธิ์การถ่ายทอดสดอย่างเต็มรูปแบบ ซึ่งในครั้งต่อไปสถานีโทรทัศน์บีบีซีจะถือใบอนุญาตย่อยของสถานีโทรทัศน์ดิสคัฟเวอรี่แทน^[78]^[79]^[80]^[81]

รายชื่อสถานีโทรทัศน์ที่ถือสิทธิ์การถ่ายทอดสด

^1 – ครอบคลุมใน 22 ประเทศในเอเชีย นอกจากนี้ยังมีการขายลิขสิทธิ์ย่อยแก่ประเทศต่าง ๆ

^2 – ยกเว้นประเทศฝรั่งเศส และประเทศรัสเซีย

^3 – ครอบคลุมในประเทศหมู่เกาะคุก , ประเทศฟิจิ, ประเทศคิริบาส, ประเทศหมู่เกาะมาร์แชลล์, ประเทศไมโครนีเซีย, ประเทศนาอูรู, ประเทศนีอูเอ, ประเทศปาเลา, ประเทศซามัว, ประเทศหมู่เกาะโซโลมอน, ประเทศตองงา, ประเทศตูวาลู และประเทศวานูอาตู

หมายเหตุ

↑ นักกีฬาเป็นกลางของประเทศรัสเซียเข้าแข่งขันภายใต้ธงของคณะกรรมการโอลิมปิกรัสเซีย แต่ไม่ใช่ในฐานะทีมชาติ

อ้างอิง

↑ "Olympics 2020: Tokyo wins climbing".
↑ "Joint Statement from the International Olympic Committee and the Tokyo 2020 Organising Committee".
↑ McDonald, Scott (2020-03-25). "The Reason why Olympics in 2021 will still be called the 2020 Olympic Games". newsweek.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 April 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-03-30.
↑ "Olympics history: Have the Games been postponed before?". Los Angeles Times. 24 March 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 March 2020. สืบค้นเมื่อ 29 March 2020.
↑ "2020 Olympics Vote Total Box". Associated Press. Miami Herald. 7 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ JR東日本、東京五輪を前に都心部と羽田空港結ぶ新路線整備を ที่ยูทูบ
↑ "羽田・成田発着を拡大、五輪へインフラ整備急ぐ". 日本経済新聞. 10 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "五輪で東京に1000万人　過密都市ゆえの課題多く". 日本経済新聞. 10 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ PST (24 มกราคม พ.ศ. 2557). "Mori heads Tokyo 2020 organizing committee". Sports.yahoo.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-08. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Toshiaki Endo appointed Olympics minister". The Japan Times.
↑ "Super Bowl Ads; Japan National Stadium Upgrade; Contador Banned". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-20. สืบค้นเมื่อ 2016-10-09.
↑ "Notice". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-19. สืบค้นเมื่อ 2016-10-09.
↑ Himmer, Alastair (17 กรกฎาคม พ.ศ. 2558). "Japan rips up 2020 Olympic stadium plans to start anew". news.yahoo.com. AFP. สืบค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
↑ "Tokyo 2020 candidature file – section 8 – Sports and Venues" (PDF). Tokyo 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-04-05. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "Tokyo panel: Olympic cost could expand fourfold". NHK. 29 กันยายน พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Originally to be held at Water Polo Arena in Koto, Tokyo; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Rugby sevens originally to be held at National Olympic Stadium; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "横浜スタジアム会場案…東京五輪に野球など追加".
↑ Originally to be held at Youth Plaza Arena; proposal for venue change to Saitama Super Arena in late 2014 was confirmed in March 2015 by the IOC. "IOC supports Tokyo's plans to relocate Olympic venues". The Japan Times. 19 November 2014. สืบค้นเมื่อ 10 June 2015. "Moving 2020 hoops to Saitama latest blow for game". The Japan Times. 3 มีนาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Originally to be held at Wakasu Olympic Marina; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 June 2015. สืบค้นเมื่อ 9 June 2015.
↑ All three events originally to be held at Tokyo Big Sight; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Badminton originally to be held at Youth Plaza Arena; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Wilson, Stephen (10 ธันวาคม พ.ศ. 2558). "IOC approves switch of cycling venues for Tokyo Olympics". japantoday.com. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
↑ "IOC approves switch of cycling venues for Tokyo Olympics". japantimes.co.jp. 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
↑ "Change to Tokyo 2020 equestrian venue approved". inside.fei.org. 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
↑ "Tickets for Olympic Games / Tokyo Olympic Japan 2020". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ Wilson, Stephen. "IOC Drops Wrestling From 2020 Olympics". ABC News (U.S.). Associated Press. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ Supron odesłał medal IO na znak protestu – Sporty walki – www.orange.pl
↑ Staff (14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556). "IOC drops wrestling from 2020 Olympics". ESPN. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Gallagher, Jack (6 มีนาคม พ.ศ. 2556). "Wrestlers promote Tokyo's 2020 Olympic bid". Yahoo! Sports. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-10. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Staff (3 มีนาคม พ.ศ. 2556). "Bulgaria's wrestling coach starts hunger strike". USA Today. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ IOC: Baseball/softball, squash and wrestling make cut for IOC Session vote in Buenos Aires
↑ "Wrestling, baseball/softball and squash shortlisted by IOC for 2020 as five fail to make cut".
↑ "Wrestling added to Olympic programme for 2020 and 2024 Games". IOC. 8 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Olympic Agenda 2020 Recommendations" (PDF). IOC. สืบค้นเมื่อ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "Baseball, softball among 8 sports proposed for 2020 Games". ESPN.com.
↑ "Olympics: Skateboarding & surfing among possible Tokyo 2020 sports". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "IOC approves five new sports for Olympic Games Tokyo 2020". Olympic.org. 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)
↑ "You're in! Baseball/softball, 4 other sports make Tokyo cut". USA TODAY. 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Candidature file for the Tokyo 2020 Summer Olympics" (PDF). p. 8-9. สืบค้นเมื่อ 9 September 2013.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ itgbiz-newlogo
↑ "Checkered pattern by artist Tokolo chosen as logo for 2020 Tokyo Olympics". Japan Times. สืบค้นเมื่อ 25 April 2016.
↑ "เผยโลโก้ใหม่โอลิมปิก "โตเกียว 2020" หลังข่าวอื้อฉาวเรื่องลอกเลียนแบบโลโก้". voathai.com.
↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ guardian-emblempulled
↑ Fukase, Atsuko (15 เมษายน พ.ศ. 2558). "2020 Tokyo Olympics Attract Record Sponsorship". The Wall Street Journal Japan Real Time. สืบค้นเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Tokyo 2020 Appoints Asahi Breweries as a Gold Partner of the 2020 Olympic and Paralympic Games". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "ASICS Becomes Tokyo 2020's Tenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Canon announced as Tokyo 2020's latest Gold Partner, official "Still Cameras and Desktop Reprographic Hardware" provider". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Fujitsu becomes Tokyo 2020 Gold Partner in the "Data Centre Hardware" category". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "JX日鉱日石エネルギー株式会社との東京2020スポンサーシップ契約について". 東京オリンピック・パラリンピック競技大会組織委員会. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes LIXIL as its Fifteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Meiji Becomes Tokyo 2020's Fourteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Mitsui Fudosan Becomes Tokyo 2020's Thirteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^54.0 ^54.1 "Mizuho and SMFG join Tokyo 2020 Gold Partner Programme". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Nippon Life Insurance becomes Tokyo 2020 Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "NEC selected as Tokyo 2020 Gold Partner in the categories of "Specialist Public Safety Equipment & Software" and "Network Equipment"". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Appoints NTT as the First Gold Partner of the 2020 Olympic and Paralympic Games". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Nomura selected as Tokyo 2020 Gold Partner in the category "Securities"". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokio Marine & Nichido Announced as a Tokyo 2020 Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes airweave inc. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-05. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes Ajinomoto Co., Inc. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^62.0 ^62.1 "ANA and JAL Become Tokyo 2020's First Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^63.0 ^63.1 ^63.2 ^63.3 ^63.4 ^63.5 "Four Leading National Newspapers Become Tokyo 2020 Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes Cisco Systems G.K. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^65.0 ^65.1 "Tokyo 2020 Welcomes Dai Nippon Printing Co., Ltd. And Toppan Printing Co., Ltd. as Tokyo 2020 Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-12-31.
↑ ^66.0 ^66.1 "Tokyo 2020 Welcomes Daiwa House Industry Co., Ltd. as a Tokyo 2020 Official Partner". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-06. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Announces Japan Post Holdings as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^68.0 ^68.1 ^68.2 "Tokyo 2020 Welcomes Three Travel Companies as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ ^69.0 ^69.1 "Tokyo 2020 Welcomes Two Railway Companies as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes Kikkoman Corporation as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes Mitsubishi Electric as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes Kikkoman Corporation as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-30. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes SECOM and ALSOK as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Announces Tokyo Gas as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Tokyo 2020 Welcomes TOTO as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ "Yamato Holdings Becomes a Tokyo 2020 Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.
↑ McCarthy, Michael (7 มิถุนายน พ.ศ. 2554). "NBC wins U.S. TV rights to four Olympic Games through 2020". USA Today. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)
↑ "Olympics coverage to remain on BBC after Discovery deal". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "IOC awards European broadcast rights to SPORTFIVE". ESPN. 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552. สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Discovery Lands European Olympic Rights Through '24". Sports Business Journal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-02. สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ "BBC dealt another blow after losing control of TV rights for Olympics". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
↑ ^82.0 ^82.1 "IOC awards SBS broadcast rights for 2018, 2020, 2022 and 2024 Olympic Games". Olympic.org. 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2554. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards 2018–2020 broadcast rights in Canada". International Olympic Committee. Olympic.org. 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "CBC Joins with Bell, Rogers to Deliver 2018, 2020 Olympics". sportscastermagazine. 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Furlong, Christopher (20 กรกฎาคม พ.ศ. 2559). "IOC awards 2018–2020 broadcast rights in the Caribbean". International Olympic Committee. Olympic.org. สืบค้นเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Lloyd, Tom (2 มิถุนายน พ.ศ. 2559). "Discovery sign Croatian and Irish Olympic deals". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in China". International Olympic Committee. Olympic.org. 4 ธันวาคม พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Polák, Lukáš (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559). "Olympiáda zůstane neplacená, práva od Discovery získala Česká televize". Digitální rádio (ภาษาเช็ก). rozhlas.cz. สืบค้นเมื่อ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Morgan, Liam (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559). "Discovery Communications sign broadcast deal with Česká Televize for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Japan". International Olympic Committee. Olympic.org. 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ ^91.0 ^91.1 "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in New Zealand and Pacific Island Territories". Olympic.org. 23 มีนาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Emmett, James (21 มีนาคม พ.ศ. 2559). "Dutch broadcaster follows BBC with Discovery Olympic deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC reaches agreement for broadcast rights in Brazil with Grupo Globo through to 2032". International Olympic Committee. Olympic.org. 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Dziadul, Chris (5 ตุลาคม พ.ศ. 2559). "Discovery inks Belarus Olympics deal". Broadband TV News. Broadbandtvnews.com. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards TV rights in Germany, Korea, France". USA Today. 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2555. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ Kennedy, Mike (16 มิถุนายน พ.ศ. 2558). "France Télévisions in Canal Plus sub-licensing deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Lloyd, Tom (21 เมษายน พ.ศ. 2559). "Finnish broadcaster in Discovery Olympics deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards all TV and multiplatform broadcast rights in Europe to Discovery and Eurosport for 2018–2024 Olympic Games". International Olympic Committee. Olympic.org. 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที��ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ ^99.0 ^99.1 Morgan, Liam (30 สิงหาคม พ.ศ. 2559). "Discovery Communications sign two more deals for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. insidethegames.biz. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Discovery Communications Inc.: Swiss Viewers to Enjoy Enhanced Olympic Games Coverage Following New Discovery Communications and SRG SSR Agreement". The Wall Street Transcript. twst.com. 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-09-23. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards broadcast rights in United Kingdom for 2014, 2016, 2018 and 2020 Olympic Games to the BBC". Olympic.org. 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "BBC & Discovery Communications Sign Long-Term Olympic Games Partnership". Discovery Communications. corporate.discovery.com. 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards US broadcast rights for 2014, 2016, 2018 and 2020 Olympic Games to NBCUniversal". Olympic.org. มิถุนายน พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2554. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Seven Network reclaims rights to broadcast Summer Olympics in Rio de Janeiro in 2016 and Tokyo in 2020". News.com.au. 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-16. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ Pavitt, Michael (13 มิถุนายน พ.ศ. 2559). "Austrian broadcaster ORF agree deal for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. สืบค้นเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Asia". International Olympic Committee. Olympic.org. 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "RTÉ secures rights for Tokyo 2020 Olympic Games". RTÉ. 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "Hungarian Public Television Agrees Deal To Broadcast Summer And Winter Olympics Until 2024". Hungary today. hungarytoday.hu. 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-21. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Middle East and North Africa". International Olympic Committee. Olympic.org. 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)
↑ "แพลนบี คว้าสิทธิ์ถ่ายทอดสดโอลิมปิก 2020 ที่ประเทศญี่ปุ่น". Brandinside. brandinside.asia. 5 August 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2019. สืบค้นเมื่อ 6 August 2019.
↑ "AIS lands deal to broadcast Olympics". Bangkok Post. bangkokpost.com. 4 September 2019. สืบค้นเมื่อ 4 September 2019.

แหล่งข้อมูลอื่น

International Olympic Committee
2020 Candidature Acceptance Procedure – Games of the XXXII Olympiad (IOC document)
Istanbul 2020 เก็บถาวร 2020-11-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Tokyo 2020 เก็บถาวร 2013-08-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
Madrid 2020 เก็บถาวร 2013-08-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน

ก่อนหน้า		โอลิมปิกฤดูร้อน 2020		ถัดไป
โอลิมปิกฤดูร้อน 2016 (รีโอเดจาเนโร บราซิล)		การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน (23 กรกฎาคม - 8 สิงหาคม ค.ศ. 2021)		โอลิมปิกฤดูร้อน 2024 (ปารีส ฝรั่งเศส)

[45] นักกีฬาเป็นกลางของประเทศรัสเซียเข้าแข่งขันภายใต้ธงของคณะกรรมการโอลิมปิกรัสเซีย แต่ไม่ใช่ในฐานะทีมชาติ

[1] "Olympics 2020: Tokyo wins climbing".

[2] "Joint Statement from the International Olympic Committee and the Tokyo 2020 Organising Committee".

[3] McDonald, Scott (2020-03-25). "The Reason why Olympics in 2021 will still be called the 2020 Olympic Games". newsweek.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 April 2020. สืบค้นเมื่อ 2020-03-30.

[LATimes24032020-4] "Olympics history: Have the Games been postponed before?". Los Angeles Times. 24 March 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 March 2020. สืบค้นเมื่อ 29 March 2020.

[Vote_ALL-5] "2020 Olympics Vote Total Box". Associated Press. Miami Herald. 7 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[6] JR東日本、東京五輪を前に都心部と羽田空港結ぶ新路線整備を ที่ยูทูบ

[7] "羽田・成田発着を拡大、五輪へインフラ整備急ぐ". 日本経済新聞. 10 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[8] "五輪で東京に1000万人　過密都市ゆえの課題多く". 日本経済新聞. 10 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[9] PST (24 มกราคม พ.ศ. 2557). "Mori heads Tokyo 2020 organizing committee". Sports.yahoo.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-08. สืบค้นเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[10] "Toshiaki Endo appointed Olympics minister". The Japan Times.

[11] "Super Bowl Ads; Japan National Stadium Upgrade; Contador Banned". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-20. สืบค้นเมื่อ 2016-10-09.

[12] "Notice". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-04-19. สืบค้นเมื่อ 2016-10-09.

[13] Himmer, Alastair (17 กรกฎาคม พ.ศ. 2558). "Japan rips up 2020 Olympic stadium plans to start anew". news.yahoo.com. AFP. สืบค้นเมื่อ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)

[14] "Tokyo 2020 candidature file – section 8 – Sports and Venues" (PDF). Tokyo 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-04-05. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[15] "Tokyo panel: Olympic cost could expand fourfold". NHK. 29 กันยายน พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[16] Originally to be held at Water Polo Arena in Koto, Tokyo; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[17] Rugby sevens originally to be held at National Olympic Stadium; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[18] "横浜スタジアム会場案…東京五輪に野球など追加".

[19] Originally to be held at Youth Plaza Arena; proposal for venue change to Saitama Super Arena in late 2014 was confirmed in March 2015 by the IOC. "IOC supports Tokyo's plans to relocate Olympic venues". The Japan Times. 19 November 2014. สืบค้นเมื่อ 10 June 2015. "Moving 2020 hoops to Saitama latest blow for game". The Japan Times. 3 มีนาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[20] Originally to be held at Wakasu Olympic Marina; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 June 2015. สืบค้นเมื่อ 9 June 2015.

[21] All three events originally to be held at Tokyo Big Sight; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[22] Badminton originally to be held at Youth Plaza Arena; venue moved in June 2015. "東京五輪、26競技の会場決定　自転車・サッカー除き". Nihon Keizai Shimbun. 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 9 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[23] Wilson, Stephen (10 ธันวาคม พ.ศ. 2558). "IOC approves switch of cycling venues for Tokyo Olympics". japantoday.com. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)

[24] "IOC approves switch of cycling venues for Tokyo Olympics". japantimes.co.jp. 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)

[25] "Change to Tokyo 2020 equestrian venue approved". inside.fei.org. 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)

[26] "Tickets for Olympic Games / Tokyo Olympic Japan 2020". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-31. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[27] Wilson, Stephen. "IOC Drops Wrestling From 2020 Olympics". ABC News (U.S.). Associated Press. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[28] Supron odesłał medal IO na znak protestu – Sporty walki – www.orange.pl

[International_outrage_on_IOC's_decision_to_drop_wrestling_from_the_2020_Olympic_Games-29] Staff (14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556). "IOC drops wrestling from 2020 Olympics". ESPN. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[Wrestlers_support_Tokyo's_2020_Olympic_bid-30] Gallagher, Jack (6 มีนาคม พ.ศ. 2556). "Wrestlers promote Tokyo's 2020 Olympic bid". Yahoo! Sports. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-03-10. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[Bulgaria's_national_wrestling_team's_coach_goes_on_hunger_strike_to_protest_IOC's_decision_to_drop_wrestling_from_2020_Olympic_Games-31] Staff (3 มีนาคม พ.ศ. 2556). "Bulgaria's wrestling coach starts hunger strike". USA Today. สืบค้นเมื่อ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[32] IOC: Baseball/softball, squash and wrestling make cut for IOC Session vote in Buenos Aires

[33] "Wrestling, baseball/softball and squash shortlisted by IOC for 2020 as five fail to make cut".

[34] "Wrestling added to Olympic programme for 2020 and 2024 Games". IOC. 8 กันยายน พ.ศ. 2556. สืบค้นเมื่อ 8 กันยายน พ.ศ. 2556. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[35] "Olympic Agenda 2020 Recommendations" (PDF). IOC. สืบค้นเมื่อ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[36] "Baseball, softball among 8 sports proposed for 2020 Games". ESPN.com.

[bbc-fivenew-37] "Olympics: Skateboarding & surfing among possible Tokyo 2020 sports". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[38] "IOC approves five new sports for Olympic Games Tokyo 2020". Olympic.org. 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |access-date= และ |date= (help)

[39] "You're in! Baseball/softball, 4 other sports make Tokyo cut". USA TODAY. 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2559. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[40] "Candidature file for the Tokyo 2020 Summer Olympics" (PDF). p. 8-9. สืบค้นเมื่อ 9 September 2013.

[itgbiz-newlogo-41] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ itgbiz-newlogo

[japantimes-2020emblem2-42] "Checkered pattern by artist Tokolo chosen as logo for 2020 Tokyo Olympics". Japan Times. สืบค้นเมื่อ 25 April 2016.

[voathai.com-43] "เผยโลโก้ใหม่โอลิมปิก "โตเกียว 2020" หลังข่าวอื้อฉาวเรื่องลอกเลียนแบบโลโก้". voathai.com.

[guardian-emblempulled-44] อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ guardian-emblempulled

[46] Fukase, Atsuko (15 เมษายน พ.ศ. 2558). "2020 Tokyo Olympics Attract Record Sponsorship". The Wall Street Journal Japan Real Time. สืบค้นเมื่อ 16 เมษายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[beer-47] "Tokyo 2020 Appoints Asahi Breweries as a Gold Partner of the 2020 Olympic and Paralympic Games". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[sports_gear-48] "ASICS Becomes Tokyo 2020's Tenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[camera-49] "Canon announced as Tokyo 2020's latest Gold Partner, official "Still Cameras and Desktop Reprographic Hardware" provider". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[datacenter-50] "Fujitsu becomes Tokyo 2020 Gold Partner in the "Data Centre Hardware" category". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[energy-51] "JX日鉱日石エネルギー株式会社との東京2020スポンサーシップ契約について". 東京オリンピック・パラリンピック競技大会組織委員会. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[living-52] "Tokyo 2020 Welcomes LIXIL as its Fifteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[confect-53] "Meiji Becomes Tokyo 2020's Fourteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[real_estate-54] "Mitsui Fudosan Becomes Tokyo 2020's Thirteenth Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[bank-55] 54.0 ^54.1 "Mizuho and SMFG join Tokyo 2020 Gold Partner Programme". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[life_insurance-56] "Nippon Life Insurance becomes Tokyo 2020 Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[electronics-57] "NEC selected as Tokyo 2020 Gold Partner in the categories of "Specialist Public Safety Equipment & Software" and "Network Equipment"". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[telecom-58] "Tokyo 2020 Appoints NTT as the First Gold Partner of the 2020 Olympic and Paralympic Games". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[security_finance-59] "Nomura selected as Tokyo 2020 Gold Partner in the category "Securities"". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[general_insurance-60] "Tokio Marine & Nichido Announced as a Tokyo 2020 Gold Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[61] "Tokyo 2020 Welcomes airweave inc. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-05. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[Ajinomoto-62] "Tokyo 2020 Welcomes Ajinomoto Co., Inc. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[airlines-63] 62.0 ^62.1 "ANA and JAL Become Tokyo 2020's First Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[newspaper-64] 63.0 ^63.1 ^63.2 ^63.3 ^63.4 ^63.5 "Four Leading National Newspapers Become Tokyo 2020 Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[it-65] "Tokyo 2020 Welcomes Cisco Systems G.K. as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[printing-66] 65.0 ^65.1 "Tokyo 2020 Welcomes Dai Nippon Printing Co., Ltd. And Toppan Printing Co., Ltd. as Tokyo 2020 Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-12-31.

[education-67] 66.0 ^66.1 "Tokyo 2020 Welcomes Daiwa House Industry Co., Ltd. as a Tokyo 2020 Official Partner". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-06. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[post-68] "Tokyo 2020 Announces Japan Post Holdings as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[travel-69] 68.0 ^68.1 ^68.2 "Tokyo 2020 Welcomes Three Travel Companies as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[railway-70] 69.0 ^69.1 "Tokyo 2020 Welcomes Two Railway Companies as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[Kikkoman-71] "Tokyo 2020 Welcomes Kikkoman Corporation as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[electric-72] "Tokyo 2020 Welcomes Mitsubishi Electric as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[food-73] "Tokyo 2020 Welcomes Kikkoman Corporation as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-30. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[74] "Tokyo 2020 Welcomes SECOM and ALSOK as Official Partners". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-22. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[gas-75] "Tokyo 2020 Announces Tokyo Gas as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[toilet-76] "Tokyo 2020 Welcomes TOTO as an Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[express-77] "Yamato Holdings Becomes a Tokyo 2020 Official Partner". The Tokyo Organising Committee of the Olympic and Paralympic Games. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-16. สืบค้นเมื่อ 2016-10-10.

[nbcsports-78] McCarthy, Michael (7 มิถุนายน พ.ศ. 2554). "NBC wins U.S. TV rights to four Olympic Games through 2020". USA Today. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |date= (help)

[guardian-bbcdiscovery-79] "Olympics coverage to remain on BBC after Discovery deal". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[80] "IOC awards European broadcast rights to SPORTFIVE". ESPN. 18 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552. สืบค้นเมื่อ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2556. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[sbj-discoveryolympics-81] "Discovery Lands European Olympic Rights Through '24". Sports Business Journal. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-07-02. สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[guardian-discoveryolympics-82] "BBC dealt another blow after losing control of TV rights for Olympics". The Guardian. สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite web}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)

[Korea-83] 82.0 ^82.1 "IOC awards SBS broadcast rights for 2018, 2020, 2022 and 2024 Olympic Games". Olympic.org. 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2554. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[84] "IOC awards 2018–2020 broadcast rights in Canada". International Olympic Committee. Olympic.org. 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[85] "CBC Joins with Bell, Rogers to Deliver 2018, 2020 Olympics". sportscastermagazine. 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[86] Furlong, Christopher (20 กรกฎาคม พ.ศ. 2559). "IOC awards 2018–2020 broadcast rights in the Caribbean". International Olympic Committee. Olympic.org. สืบค้นเมื่อ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[87] Lloyd, Tom (2 มิถุนายน พ.ศ. 2559). "Discovery sign Croatian and Irish Olympic deals". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[88] "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in China". International Olympic Committee. Olympic.org. 4 ธันวาคม พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[89] Polák, Lukáš (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559). "Olympiáda zůstane neplacená, práva od Discovery získala Česká televize". Digitální rádio (ภาษาเช็ก). rozhlas.cz. สืบค้นเมื่อ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[90] Morgan, Liam (9 พฤษภาคม พ.ศ. 2559). "Discovery Communications sign broadcast deal with Česká Televize for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. สืบค้นเมื่อ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[91] "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Japan". International Olympic Committee. Olympic.org. 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557. สืบค้นเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[Oceania-92] 91.0 ^91.1 "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in New Zealand and Pacific Island Territories". Olympic.org. 23 มีนาคม พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[93] Emmett, James (21 มีนาคม พ.ศ. 2559). "Dutch broadcaster follows BBC with Discovery Olympic deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[94] "IOC reaches agreement for broadcast rights in Brazil with Grupo Globo through to 2032". International Olympic Committee. Olympic.org. 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[95] Dziadul, Chris (5 ตุลาคม พ.ศ. 2559). "Discovery inks Belarus Olympics deal". Broadband TV News. Broadbandtvnews.com. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[96] "IOC awards TV rights in Germany, Korea, France". USA Today. 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2555. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[97] Kennedy, Mike (16 มิถุนายน พ.ศ. 2558). "France Télévisions in Canal Plus sub-licensing deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[98] Lloyd, Tom (21 เมษายน พ.ศ. 2559). "Finnish broadcaster in Discovery Olympics deal". SportsPro. สืบค้นเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[Eurosport-99] "IOC awards all TV and multiplatform broadcast rights in Europe to Discovery and Eurosport for 2018–2024 Olympic Games". International Olympic Committee. Olympic.org. 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที��ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[Slovak-100] 99.0 ^99.1 Morgan, Liam (30 สิงหาคม พ.ศ. 2559). "Discovery Communications sign two more deals for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. insidethegames.biz. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[101] "Discovery Communications Inc.: Swiss Viewers to Enjoy Enhanced Olympic Games Coverage Following New Discovery Communications and SRG SSR Agreement". The Wall Street Transcript. twst.com. 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-09-23. สืบค้นเมื่อ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[102] "IOC awards broadcast rights in United Kingdom for 2014, 2016, 2018 and 2020 Olympic Games to the BBC". Olympic.org. 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555. สืบค้นเมื่อ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[103] "BBC & Discovery Communications Sign Long-Term Olympic Games Partnership". Discovery Communications. corporate.discovery.com. 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[104] "IOC awards US broadcast rights for 2014, 2016, 2018 and 2020 Olympic Games to NBCUniversal". Olympic.org. มิถุนายน พ.ศ. 2554. สืบค้นเมื่อ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2554. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[105] "Seven Network reclaims rights to broadcast Summer Olympics in Rio de Janeiro in 2016 and Tokyo in 2020". News.com.au. 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-16. สืบค้นเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2557. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[106] Pavitt, Michael (13 มิถุนายน พ.ศ. 2559). "Austrian broadcaster ORF agree deal for Pyeongchang 2018 and Tokyo 2020". inside the games. สืบค้นเมื่อ 13 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[107] "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Asia". International Olympic Committee. Olympic.org. 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[108] "RTÉ secures rights for Tokyo 2020 Olympic Games". RTÉ. 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. สืบค้นเมื่อ 2 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[109] "Hungarian Public Television Agrees Deal To Broadcast Summer And Winter Olympics Until 2024". Hungary today. hungarytoday.hu. 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-06-21. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[110] "IOC awards 2018–2024 broadcast rights in Middle East and North Africa". International Olympic Committee. Olympic.org. 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. สืบค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2558. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= และ |date= (help)

[111] "แพลนบี คว้าสิทธิ์ถ่ายทอดสดโอลิมปิก 2020 ที่ประเทศญี่ปุ่น". Brandinside. brandinside.asia. 5 August 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 August 2019. สืบค้นเมื่อ 6 August 2019.

[112] "AIS lands deal to broadcast Olympics". Bangkok Post. bangkokpost.com. 4 September 2019. สืบค้นเมื่อ 4 September 2019.

[1]

ด ค ก กีฬาโอลิมปิก
พิธีการ ประธานในพิธี ผู้เก็บธงโอลิมปิก กฎบัตร ประเทศที่เข้าร่วม โอลิมปิกฤดูร้อน โอลิมปิกฤดูหนาว เมืองเจ้าภาพ การคัดเลือก สนามแข่งขัน ไอโอซี คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติ รหัสประเทศ เหรียญรางวัล ตารางสรุปเหรียญ จ้าวเหรียญทอง ผู้ที่ได้เหรียญ ผู้ได้รับเหรียญร่วมกัน ผู้ที่ได้รางวัลพิเศษ ประกาศนียบัตร ปัญหา ลัทธิอาณานิคม การใช้สารกระตุ้น กีฬา สัญลักษณ์ การวิ่งคบเพลิง เหรียญปีแยร์ เดอ กูแบร์แต็ง ผู้หญิง การเสียชีวิต สงครามโลกครั้งที่ 1 สงครามโลกครั้งที่ 2 วิดิโอเกมโอลิมปิก รางวัลตอบแทนสำหรับผู้ได้รับเหรียญรางวัลโอลิมปิกของแต่ละประเทศ
ฤดูร้อน	1896 เอเธนส์ 1900 ปารีส 1904 เซ็นต์หลุยส์ 1908 ลอนดอน 1912 สต็อกโฮล์ม 1916^† 1920 แอนต์เวิร์ป 1924 ปารีส 1928 อัมสเตอร์ดัม 1932 ลอสแอนเจลิส 1936 เบอร์ลิน 1940^‡ 1944^‡ 1948 ลอนดอน 1952 เฮลซิงกิ 1956 เมลเบิร์น 1960 โรม 1964 โตเกียว 1968 เม็กซิโกซิตี 1972 มิวนิก 1976 มอนทรีออล 1980 มอสโก 1984 ลอสแอนเจลิส 1988 โซล 1992 บาร์เซโลนา 1996 แอตแลนตา 2000 ซิดนีย์ 2004 เอเธนส์ 2008 ปักกิ่ง 2012 ลอนดอน 2016 รีโอเดจาเนโร 2020 โตเกียว ^§ 2024 ปารีส 2028 ลอสแอนเจลิส 2032 บริสเบน 2036 TBA
ฤดูหนาว	1924 ชามอนี 1928 ซังคท์โมริทซ์ 1932 เลคพลาซิด 1936 การ์มิช-พาร์เทินเคียร์เชิน 1940^‡ 1944^‡ 1948 ซังคท์โมริทซ์ 1952 ออสโล 1956 กอร์ตีนาดัมเปซโซ 1960 สควอว์วัลเลย์ 1964 อินส์บรุค 1968 เกรอนอบล์ 1972 ซัปโปโระ 1976 อินส์บรุค 1980 เลคพลาซิด 1984 ซาราเยโว 1988 แคลกะรี 1992 อัลแบร์วิล 1994 ลิลเลฮัมเมร์ 1998 นางาโนะ 2002 ซอลต์เลกซิตี 2006 ตูริน 2010 แวนคูเวอร์ 2014 โซชิ 2018 พย็องชัง 2022 ปักกิ่ง 2026 มิลาน–กอร์ตีนา 2030 เฟรนช์แอลป์ 2034 ซอลต์เลกซิตี
^†ถูกยกเลิกเนื่องจากเกิดสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ^‡ถูกยกเลิกเนื่องจากเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง ^§เลื่อนไปปี ค.ศ. 2021 เนื่องจากเกิดการระบาดทั่วของไวรัสโคโรนา กีฬาโอลิมปิกโบราณ กีฬาซ้อน 1906 พาราลิมปิก โอลิมปิกเยาวชน โอลิมปิกอีสปอร์ตซีรีส์

ด ค ก ประเทศที่เข้าร่วมแข่งขันโอลิมปิกฤดูร้อน 2020 ที่ โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
แอฟริกา	แอลจีเรีย แองกวิลลา เบนิน บอตสวานา บูร์กินาฟาโซ บุรุนดี แคเมอรูน กาบูเวร์ดี แอฟริกากลาง ชาด คอโมโรส สาธารณรัฐคองโก สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก จิบูตี อียิปต์ อิเควทอเรียลกินี เอริเทรีย เอธิโอเปีย กาบอง แกมเบีย กานา กินี กินี-บิสเซา โกตดิวัวร์ เคนยา เลโซโท ไลบีเรีย ลิเบีย มาดากัสการ์ มาลาวี มาลี มอริเตเนีย มอริเชียส โมร็อกโก โมซัมบิก นามิเบีย ไนเจอร์ ไนจีเรีย รวันดา เซาตูแมอีปริงซีป เซเนกัล เซเชลส์ เซียร์ราลีโอน โซมาเลีย แอฟริกาใต้ ซูดานใต้ ซูดาน เอสวาตีนี แทนซาเนีย โตโก ตูนิเซีย ยูกันดา แซมเบีย ซิมบับเว
อเมริกา	แอนทีกาและบาร์บิวดา อาร์เจนตินา อารูบา บาฮามาส บาร์เบโดส เบลีซ เบอร์มิวดา โบลิเวีย บราซิล หมู่เกาะบริติชเวอร์จิน แคนาดา หมู่เกาะเคย์แมน ชิลี โคลอมเบีย คอสตาริกา คิวบา ดอมินีกา สาธารณรัฐโดมินิกัน เอกวาดอร์ เอลซัลวาดอร์ กรีเนดา กัวเตมาลา กายอานา เฮติ ฮอนดูรัส จาเมกา เม็กซิโก นิการากัว ปานามา ปารากวัย เปรู ปวยร์โตรีโก เซนต์คิตส์และเนวิส เซนต์ลูเชีย เซนต์วินเซนต์และเกรนาดีนส์ ซูรินาม ตรินิแดดและโตเบโก สหรัฐ อุรุกวัย เวเนซุเอลา หมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐ
เอเชีย	อัฟกานิสถาน บาห์เรน บังกลาเทศ ภูฏาน บรูไน กัมพูชา จีน ติมอร์-เลสเต ฮ่องกง อินเดีย อินโดนีเซีย อิหร่าน อิรัก ญี่ปุ่น จอร์แดน คาซัคสถาน คีร์กีซสถาน คูเวต ลาว เลบานอน มาเลเซีย มัลดีฟส์ มองโกเลีย พม่า เนปาล โอมาน ปากีสถาน ปาเลสไตน์ ฟิลิปปินส์ กาตาร์ ซาอุดีอาระเบีย สิงคโปร์ เกาหลีใต้ ศรีลังกา ซีเรีย จีนไทเป ทาจิกิสถาน ไทย เติร์กเมนิสถาน สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ อุซเบกิสถาน เวียดนาม เยเมน
ยุโรป	แอลเบเนีย อันดอร์รา อาร์มีเนีย ออสเตรีย อาเซอร์ไบจาน เบลารุส เบลเยียม บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา บัลแกเรีย โครเอเชีย ไซปรัส เช็กเกีย เดนมาร์ก เอสโตเนีย ฟินแลนด์ ฝรั่งเศส จอร์เจีย เยอรมนี สหราชอาณาจักร กรีซ ฮังการี ไอซ์แลนด์ ไอร์แลนด์ อิสราเอล อิตาลี คอซอวอ ลัตเวีย ลีชเทินชไตน์ ลิทัวเนีย ลักเซมเบิร์ก มาซิโดเนียเหนือ มอลตา มอลโดวา โมนาโก มอนเตเนโกร เนเธอร์แลนด์ นอร์เวย์ โปแลนด์ โปรตุเกส โรมาเนีย ซานมารีโน เซอร์เบีย สโลวาเกีย สโลวีเนีย สเปน สวีเดน สวิตเซอร์แลนด์ ตุรกี ยูเครน
โอเชียเนีย	อเมริกันซามัว ออสเตรเลีย หมู่เกาะคุก ฟีจี กวม คิริบาส หมู่เกาะมาร์แชลล์ ไมโครนีเชีย นาอูรู นิวซีแลนด์ ปาเลา ปาปัวนิวกีนี ซามัว หมู่เกาะโซโลมอน ตองงา ตูวาลู วานูวาตู
อื่นๆ	ทีมนักกีฬาผู้ลี้ภัย อาร์โอซี