จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
จักรพรรดิโชโก (ญี่ปุ่น: 称光天皇; โรมาจิ: Shōkō-tennō; 12 พฤษภาคม ค.ศ. 1401 – 30 สิงหาคม ค.ศ. 1428) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 101 แห่งราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์[1] รัชสมัยของพระองค์กินเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1412 ถึง ค.ศ. 1428[2] พระองค์สวรรคตโดยไร้รัชทายาท
จักรพรรดิโชโก มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายมิฮิโตะ (ตอนแรกเขียนเป็น 躬仁 ต่อมาเขียนเป็น 実仁) พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จักรพรรดิองค์ที่ 100 และองค์แรกหลังจาก ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ พระราชมารดาของพระองค์คือ ฮิโนนิชิ โมโตโกะ (日野西資子) บุตรสาวของ ฮิโน ซูเกกูนิ (日野資国) พระองค์ไม่มีทายาท และสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระญาติชั้นที่สามของพระองค์ จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ พระราชปนัดดาของจักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์ จักรพรรดิซูโก
พระนาม โชโก (称光) เกิดจากการนำอักษรคันจิจากพระนามของจักรพรรดิองค์ที่ 48 และ 49 คือ จักรพรรดินีโชโตะกุ (称徳) และ จักรพรรดิโคนิง (光仁) มารวมกัน
- จักรพรรดินีโชโตะกุ (称徳)
- ↓
- "โชโก" (称光)
- ↑
- จักรพรรดิโคนิง (光仁)
- นางสนองพระโอษฐ์: ฟูจิวาระ (ฮิโนะ) มิตสึโกะ (藤原（日野）光子) ธิดาในฮิโนะ คัตสึมิตสึ
- ไนชิ: มินาโมโตะ (อิตสึสึจิ) โทโมโกะ (源（五辻）朝子) ธิดาในอิตสึสึจิ โทโมนากะ
- พระราชธิดา: (ประสูติ ค.ศ.1418)
- ไนชิ: ธิดาในทากากูระ นางาฟูจิ
- นางใน: อิโยะ โนะ สึโบเนะ (伊予局) ธิดาในจิเมียวอิง โมโตจิกะ
- พระราชธิดา: (ประสูติ ค.ศ. 1426)
- นางใน: คิอิ โนะ สึโบเนะ (紀伊局) ธิดาในคาโมะ โทโมะ
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโชโก
[แก้]พระองค์ครองสิริราชสมบัติตั้งแต่วันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 จนกระทั่งพระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 1428
- 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 (วันที่ 18 เดือน 9 ปี โอเอะ ที่ 18) : ปีที่ 30 ในรัชสมัยของ จักรพรรดิโกะ-โคะมะสึ องค์จักรพรรดิสละราชบัลลังก์ให้กับ เจ้าชายมิฮิโตะ พระชนมายุเพียง 11 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมา[3]
โดยอดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึได้เป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) กุมพระราชอำนาจไว้ตลอดรัชกาลของพระราชโอรส
- 29 มกราคม ค.ศ. 1415 (วันที่ 19 เดือน 12 ปี โอเอะ ที่ 21) : ปีที่ 3 ในรัชสมัยองค์จักรพรรดิประกอบพระราชพิธีบรมราชาภิเษก ณ พระราชวังหลวงเฮอัง ขณะพระชนมายุเพียง 13 พรรษา
- 30 สิงหาคม ค.ศ. 1428 (วันที่ 20 เดือน 7 ปี โชโช ที่ 1) : ปีที่ 16 ในรัชสมัยจักรพรรดิโชโกพระประชวรและสวรรคตอย่างกระทันหันโดยไร้รัชทายาทขณะมีพระชนมายุเพียง 27 พรรษา
อดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึจึงสถาปนา เจ้าชายฮิโกะฮิโตะ พระราชโอรสบุญธรรมขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเมื่อวันที่ 7 กันยายน ค.ศ. 1428 (วันที่ 27 เดือน 7 ปี โชโช ที่ 1)
ศักราชในรัชสมัยของโชโกมีมากกว่าหนึ่งชื่อศักราชหรือ เน็งโง[3]
