Pređi na sadržaj

Stevan Tucović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Stevan Tucović
Stevan Tucović
Lični podaci
Datum rođenja(1882-12-27)27. decembar 1882.
Mesto rođenjaGostilje, kod Čajetine, Kneževina Srbija
Datum smrti27. januar 1933.(1933-01-27) (50 god.)
Mesto smrtiBeograd, Kraljevina Jugoslavija
Profesijaoficir
Vojna karijera
SlužbaVojska Kraljevine Srbije
Vojska Kraljevine Jugoslavije
Činpukovnik
Učešće u ratovimaBalkanski ratovi
Prvi svetski rat

Odlikovanja
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima
Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima
Albanska spomenica
Albanska spomenica
Major Stevan Tucović sa najmlađim srpskim vojnikom Momčilom Gavrićem.

Stevan Tucović (Gostilje, kod Čajetine, 27. decembar 1882Beograd, 27. januar 1933), bio je jedan od braće Tucović, oficir Vojske Kraljevine Srbije i Kraljevine Jugoslavije, učesnik Balkanskih i Prvog svetskog rata i nosilac dva Ordena Karađorđeve zvezde sa mačevima.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Rođen je 27. decembra 1882. godine u Gostilju, u svešteničkoj porodici Jevrema i Jefimije. Osnovnu školu i šest razreda gimnazije završio je u Užicu. Po uzoru na starijeg brata Vladimira, upisao je Nižu školu Vojne akademije i sa 32. klasom je uspešno završava u vremenu 1889—1901. godine i dobija čin artiljerijskog potporučnika. Do 1920. godine svojim radom i zaslugama u ratovima brzo napreduje do čina pukovnika.

U Prvi balkanski rat, 1912. godine, ušao je kao komandir 4. baterije brdskog artiljerijskog puka prvog poziva i komandovao ovom baterijom tokom balkanskih ratova. U Prvom svetskom ratu tokom 1914. i 1915. godine, komandovao je 1. Danglisovom baterijom svo do odlaska na Krf, kada je po rešenju Vrhovne komande devet meseci zastupao komandanta Danglisovog diviziona. Na Krfu je 1916. godine primio 1. brdsku bateriju Drinskog artiljerijskog puka kojom je komandovao do polovine 1917. godine. Odlukom Vrhovne komande 1917. godine postavljen je za komandanta 1. brdskog diviziona Drinskog artiljerijskog puka, kojom je komandovao do završetka rata. Sa ovim divizionom 1919. godine otišao je u Sloveniju gde je učestvovao u borbama protiv austrougarskih snaga u Koruškoj sve dok ova pokrajina nije oslobođena. U 1920. godine je sa svojom jedinicom učestvovao u borbama na jugoslovensko-albanskoj granici protiv pobunjenih Arnauta.

U međuratnom periodu kao artiljerijski pukovnik bio je od decembra 1920. godine komandant Dravskog artiljerijskog puka, od 21. marta 1921. godine komandant 2. diviziona tvrđavskog artiljerijskog puka u Baošiću, Boka Kotorska, od 30. septembra 1921. godine na službi u štabu Zetske divizijske oblasti, od 29. marta 1922. godine komandant Bitoljskog artiljerijskog puka i od 7. avgusta 1922. godine na službi u štabu Bitoljske divizijske oblasti. Penzionisan je 30. avgusta 1923. godine, a reaktiviran 30. aprila 1925. godine od kada je na službi u štabu Pete armijske oblasti. Ponovo je penzionisan 4. maja 1927. godine.

Bio je oženjen Milevom, kćerkom Arse Stajića, trgovca iz Vranja. U braku nisu imali dece, supruga mu je mlada preminula, 1921. godine. Umro je u Beogradu, 1933. godine.

Ratni dnevnik

[uredi | uredi izvor]

Stevan je pisao Ratni dnevnik od 1915. do završetka rata 1918. godine, a posvećen je rano preminuloj supruzi Miri i poginulom bratu Dimitriju. Iz dana u dan, brižljivo, on je beležio sve važnije događaje i borbe koje je srpska vojska vodila pri odstupanju, trudeći se da prenese što verniju sliku srpskog povlačenja i prelaska preko Crne Gore i Albanije. Ono što se malo zna jeste kako je srpska vojska bila tretirana od strane jednog dela crnogorskog stanovništva.[1]

Odlikovanja i spomenice

[uredi | uredi izvor]
  • Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda
  • Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima IV reda
  • Srebrna Medalja za hrabrost Miloš Obilić
  • Srebrna Medalja za hrabrost Miloš Obilić
  • Spomenica za rat sa Turskom 1912.
  • Spomenica za rat sa Bugarskom 1913.
  • Orden Belog orla V reda
  • Orden Belog orla IV reda
  • Spomenica Kralja Petra I
  • Spomenica za oslobođenje i ujedinjenje 1914/1918.
  • Albanska spomenica
  • Italijanski Orden Corona di Halia

Vidi još

[uredi | uredi izvor]

Literatura

[uredi | uredi izvor]
  • Đenić, Milisav R. (2014). Spomenica znamenitih i zaslužnih Zlatiboraca. Čajetina: Biblioteka Ljubiša R. Đenić Čajetina. str. 116. ISBN 978-86-84219-41-3. 

Izvori

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ „Ratni dnevnik pukovnika Stevana Tucovića”. Zlatiborpress. Arhivirano iz originala 31. 12. 2017. g. Pristupljeno 30. 12. 2017. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]