Pałac Butrymowiczów w Pińsku

pałac Butrymowiczów
	nr rej. 112Г000539
	; Widok pałacu
Państwo	Białoruś
Obwód	brzeski
Miejscowość	Pińsk
Adres	ulica Lenina 42
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	barok, klasycyzm
Architekt	Karol Schildhaus
Fundator	Mateusz Antoni Butrymowicz
Kondygnacje	1
Rozpoczęcie budowy	1784
Ukończenie budowy	1790
Pierwszy właściciel	Mateusz Antoni Butrymowicz
Kolejni właściciele	Ordowie, Skirmunttowie
	Położenie na mapie Pińska pałac Butrymowiczów
	Położenie na mapie Białorusi pałac Butrymowiczów
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego pałac Butrymowiczów
	52°06′51,68″N 26°06′45,06″E/52,114356 26,112517
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac Butrymowiczów^[1] (także: Mur^[2]; biał. Палац Бутрымовічаў) – pałac w Pińsku, należący do rodziny Butrymowiczów, zbudowany w II połowie XVIII wieku, obecnie zabytek położony przy ul. Lenina.

Historia

Został zaprojektowany przez wileńskiego architekta Karola Schildhausa dla sędziego grodzkiego z Grodna i starosty pińskiego Mateusza Butrymowicza. W uroczystości wbudowania kamienia węgielnego wziął w 1784 udział wizytujący Polesie król Stanisław August Poniatowski. Budowę ukończono w 1790, na trzy lata przed zajęciem Pińska przez wojska rosyjskie.

Po śmierci Mateusza Butrymowicza pałac odziedziczyła jego córka Józefa zamężna z Michałem Ordą (ojcem Napoleona), później własność przeszła na Hortensję z Ordów zamężną Skirmuntt, po czym do lat trzydziestych XX wieku znajdowała się w rękach tej rodziny.

Wnuczką Hortensji Skirmunttowej była znana publicystka kresowa Konstancja Skirmuntt. Zapisała ona pałac w testamencie lokalnym księżom, którzy przejęli go w 1933. Po II wojnie światowej w budynku znajdował się Dom Pionierów. W latach 2007–2009 obiekt przeszedł renowację i został uroczyście oddany do u��ytkowania.

Galeria

Pałac w 1910 roku
Pałac w latach 30. XX w.
Fasada pałacu
tył pałacu
Wnętrze

Przypisy

↑ Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.
↑ Przez długi czas obiekt nazywany był murem, ponieważ wyłączywszy świątynie miejskie był jedyną budowlą murowaną w Pińsku

Bibliografia

ZbigniewZ. Hauser ZbigniewZ., Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Wydawnictwo „Burchard Edition”, 2005, ISBN 83-87654-25-6, OCLC 63010349 .
Grzegorz Rąkowski, Polesia czar, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2001, ISBN 83-85557-92-X

Linki zewnętrzne

Zdjęcia pałacu na portalu Radzima.org

[1] Polski egzonim przyjęty na 125. posiedzeniu KSNG.

[2] Przez długi czas obiekt nazywany był murem, ponieważ wyłączywszy świątynie miejskie był jedyną budowlą murowaną w Pińsku

[1]