Domek myśliwski w Homlu
nr rej. 312Г000069 | |
Domek myśliwski w Homlu | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Puszkina 32 |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Inwestor |
S. Rumiancew |
Kondygnacje |
2 |
Ukończenie budowy |
1820 |
Pierwszy właściciel |
S. Rumiancew |
Kolejni właściciele |
Iwan Pakiewicz, |
Położenie na mapie Homla | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie obwodu homelskiego | |
52°25′42,21″N 31°01′06,70″E/52,428392 31,018528 |
Domek myśliwski w Homlu, zwany też domem Lisowskiego lub dworem Kruszewskich (biał. Паляўнічы домік ў Гомелі, ros. Охотничий домик в Гомеле) – zabytkowy pałacyk pochodzący z XIX wieku znajdujący się w Homlu przy ul. Puszkina 32, siedziba muzeum regionalnego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dom zbudowano jako zimową rezydencję hrabiego Rumiancewa w 1820. Po tym jak S. Rumiancew przegrał w latach trzydziestych XIX wieku część dóbr homelskich pałacyk przeszedł w ręce Iwana Paskiewicza. Dwadzieścia lat później ponownie zmienił właściciela – syn Iwana Fiodor podarował obiekt swojemu przyjacielowi Wincentemu Kruszewskiemu[1]. W II połowie XIX wieku domek myśliwski znajdował się w posiadaniu rodziny Lisowskich – ostatnią jego właścicielką przed rewolucją październikową była wywodząca się z tego rodu Irena Hołyńska. W czasach radzieckich obiekt mieścił okręgową radę ochrony zabytków.
Architekt nadał pałacykowi styl empire. Fasadę budynku zdobi sześciokolumnowy portyk, nad którym znajduje się taras. W górnej części domku uwagę przykuwa mansardowe okno oraz attyka. Wewnątrz zachowały się trzy kaflowe piece. Niegdyś w pałacyku znajdował się pochodzący z połockiego kolegium jezuitów portret Stefana Batorego (po 1920 przekazany Zamkowi Królewskiemu).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Hauser pisze z kolei, że Kruszewski odkupił domek od Paskiewiczów, zob.: Hauser Zbigniew, „Nowy ilustrowany przewodnik po zabytkach na Białorusi”, Warszawa 2005
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- red. A. A. Voinau [et al.], „Architektura Belarusi: encyklapedyčny davednik”, Mińsk 1993
- Celeš Vâčka, „Garady Belarusì na starych paštoŭkach”, Mińsk 1998