Vishnó

Vishnó
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vishnó setat sus Ananta, capvirat a l'Oèst (direccion de las aigas). Sanctuari escavat. Cròta 3, Badami, Karnataka. Fin del sègle VI
Aliàs	Venkateswara Perumale Narayana Srinivasa Purushottama Hari
Genre	Presenta coma un Òme blau
Espècia	Divinitat
Caracteristica	dotada e chanca, chacra, padma, gada
Familha	Lacshmi (conjonta) Bhu Devi (conjunta)

Vishnó (en sanskrit विष्णु / Viṣṇu, en tamol, விஷ்ணு / ), tanben nomenat Hari, Padmanabhi o Padmanabha), es lo segon dieu de la trimurti (tanben nomenada « trinitat indóa »), amb Brahma e Shiva. La trimurti incarna lo cicle de manifestacion, conservacion e dissolucion de l'univèrs que Brahma es lo creator, Vishnó lo protector e Shiva (Rudra) lo destructor. Vishnó es conegut que ten fòrça avatars. Es la divinitat màger del vishnoïsme, una de las doas grandas escolas que partejan l'indoïsme amb lo shivaïsme.

Vishnó es sovent presentat coma òme blau vestit de rei e amb quatre brases, tenent mai sovent una ròda o chacra, una conca o chanca, una nimfèa (padma) e una maçuga (gada) dins las mans. Pòrta sus sa tèsta una tiara daurada, nomenada kirita-mukuta. Es tanben mastrat pausat sus la sèrp Shesha, una nimfèa sortís de son embonilh; lo quita Brahma sortís de la nimfèa^[1]; es la scèna que torna a cada cicle temporal novèl o kalpa, periòde ligat a la cosmologia indóa; Vishnó e Brahma atal tornan crear l'univèrs. Sa paredra es Lakshmi, la divesa de la riquesa e de la bona fortuna, sa montura Garuda, l'aigla. Es lo filh de Darma e d'Ahimsa^[2].

Es malaisit de datar precisament l'origina del cult de Vishnó. Dins los Vedas, Vishnó es encora pas qu'una divinitat minora, associada à Indra, alara que Varuna, Mitra e Ariaman son las primièras divinitats majoras que succedaràn Vaió, Agni e Suria. Eritarà de fòrça caracteristicas especificas del dieu Mitra, per començar son aspect « solar » e « benvolent ».

Es mai tard dins l'istòria indóa que ven un membre de la trimurti e una de sas divinitats mai importantas d'aquesta religion.

• La conca (shankha, IAST : śaṅkha) es lo simbòl de la creacion, ven de l'Ocean primordial, son espirala intèrna exprimís l'expandiment, le son que dona es lo reson del son primordial.
• Lo discque chacra (que lo nom es Sudarshana, agradable de mirar) ten sièis rais coma los sièis petals de la flor de nimfèa. Simboliza la poténcia de l'esperit.
• La nimfèa (padma) simboliza l'espandiment de la creacion, mas tanben la puretat e la vertat.
• L'arc, l'instrument que lança de sondas d'intuicion al sen de l'illusion.
• Las flechas e lo carcais, lo poder dels sens e la resèrva del poder d'agir.
• La maçuga (Gada), lo poder de la coneissença que venon totes los autres, fisics o mentals; es tanben lo flagèl de Vishnó que, menaçant, remembra que cal seguir lo camin de l'espiritualitat, e non pas aqueste de l'atrach material.
• Lo joièl Tresaur-de-l'Ocean o Kaustubha, que lusís al pitre del dieu, la consciéncia universala compausada de las consciéncias de totes los èssers.

• La tufa de pels Car-a-la-fortuna ou Shri-vatsa, situat al dessús del sen esquèrra del dieu, representa tot çò que gausís la consciéncia.
• La Garlanda-del-bòsc o vana-mala es l'image de Maia, l'illusion.
• Los dos pendents que representan los dos camins de coneissença, samquia, intellectuala e ioga, intuitiva. An la forma de Macara, un monstre marin.
• Los braçalets que simboliza los tres objectius de la vida: la perfeccion de se, lo succés, lo plaser.
• La corona, la realita inconeissabla.
• Lo vel jaune o pitambara portat a l'entorn de la talha representa los Vedas.
• La veta sagrada, compausada de tres fils, las tres letras de la sillaba AUM.
• Lp carri, lo mental es son poder d'accion sul mond.
• La color sorna, color de l'Immanéncia, de la substància de l'espaci.
• Lo moscalh, simbòl del darma
• Lo ventalh representa lo sacrifici, servís per atisar las flamas.
• La bandiereta
• Lo parasolelh, simbòl de la reialtat del dieu, son asta es l'axe del mond, lo mont Meru.
• L'espasa e lo forrèl, lo saber e lo non saber que lo cobrís
  
• L'aucèl Garuda
• La sèrp Vestigi o Shesha Naga, aqueste sus que repausa lo dieu quand dormís esperant la creacion.

Vishnó pren detz formas diferentas per salvar de personas de la mòrt (dins l'aiga per exemple, causís curma la tartuga)

• L'aur, representa la riquesa e la fortuna, quicòm que Vishnó pas jamai utilizèt

Segon la tradicion, Vishnó s'a sovent, quand lo mond es menaça pel caòs. Sas mai celèbras incarnacions (avatars) sus Tèrra son Rama e Krishna. La Bhagavad Gita evòca la nocion d'avatars. D'entras las listas d'avatar, la mai coneguda es aquesta:

1. Matsia, lo peisson
2. Curma, la tartuga
3. Varaha, lo senglar
4. Narasimha, l'òme-leon (Nara = òme, simha = leon)
5. Vamana, lo nan
6. Parashurama
7. Rama
8. Krishna (significacion « escur » o « negre »)
9. Siddharta Gautama, Boda (unas versions considèran que Balarama es lo noven avatar). L'integracion de Boda dins lo panteon indó apareguèt pro tardièrament, benlèu al sègle VIII coma una expression de la contrareforma brahmanica al bodisme, començada al sègle II AbC.
10. Calqui (« temps ») es una figura apocaliptica. Es irremediablament l'incarnacion « venenta ».

Vishnó es lo dieu principal del vaishnava. Chaitania i es considerat coma avatar de Vishnó essent pas que l'incarnacion de Krishna.

La Tèrra, Bhumi o Bhu Devi, es tanben considerada a vegadas coma son esposa. Vishnó la salvèt en efièch de las aigas jos son avatar de Varaha. Sos ligams matrimonials ligan lo dieu a la reialtat, la Tèrra (Bhumi) e la fortuna (Lacshmi) essent los dos principis ligats al rei. En efièch, un dels tèrmes per designar lo rei en sanscrit es bhupati, çò que pòt significar « mèstre » o « espos » de la Tèrra, lo tèrme pati essent ambivalent. La mitra qu'es cofat confirma aquesta foncion reiala e mòstra que dins l'indoïsme pòstvedic, quitament se Indra possedís sempre lo títol de rei dels dieus, es de fach Vishnó que realiza vertadièrament aquesta foncion. Aquesta preeminéncia es tanben confirmada per fòrça mites ont Vishnó o un de sis avatars umilia Indra. Es per exemple lo cas dins l'episòdi de Krishna pallevant lo mont Govardhana.

• (4034) Vishnu, asteroïd nomenat en son nom.

• Alain Daniélou, Mythes et dieux de l'Inde, Champs Flammarion, 1992.
• The symbolisme of hindu gods and rituals de Swami Parthasarathy, éditions: Vedanta Life Institute

• Vasundhara Filliozat, Mythologie hindoue: Tome 1, Viṣṇu, Editions Agâmât, 2014
• Alain Daniélou, Mythes et dieux de l'Inde, Flammarion, 1992
• Vishnu: an introduction par Devdutt Pattanaik, Vakils, Feffer and Simons, 1999
• Philosophie de la mythologie, Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling, Millon 1994
• Nârada : Précédé d'une étude sur les Avatars de Vichnou de Jean Herbert
• Histoire des doctrines religieuses et philosophiques de l'antiquité, Henri Brunel, ed Marc Ducloux, 1852
• Mythes et religion de l'Inde, Par Nityabodhānanda, Maisonneuve et Larose, 2001