Щучинск

Щучинск
	Қала
	Щучинск
	Елтаңбасы
Әкімшілігі
Ел	Қазақстан
Статусы	аудан орталығы
Облысы	Ақмола
Ауданы	Бурабай
Ауылдық округі	Щучинск
Тарихы мен географиясы
Координаттары	52°56′32″ с. е. 70°12′47″ ш. б. / 52.94222° с. е. 70.21306° ш. б. (G) (O) (Я)Координаттар: 52°56′32″ с. е. 70°12′47″ ш. б. / 52.94222° с. е. 70.21306° ш. б. (G) (O) (Я)
Құрылған уақыты	1850
Қала статусы	1939
Уақыт белдеуі	UTC+5:00
Тұрғындары
Тұрғыны	47 625 адам (2023)
Сандық идентификаторлары
Телефон коды	+7 71636
Пошта индексі	021700
Автомобиль коды	03
	Щучинск Щучинск
	Щучинск шекарасы

Щучинск (ежелгі атауы Бүркіт)^[2]^[3] — Ақмола облысы Бурабай ауданындағы шипажайлы қала, аудан және Щучинск қалалық әкімдігі орталығы. Іргесі 1850 жылы қаланған.

Географиялық орны

Көкшетау қаласының оңтүстік-шығысында 75 км-дей жерде, Шортанды (Щучье) көлінің оңтүстік-батысында, Астана - Петропавл темір жол желісі бойында орналасқан.

Тарихы

Ортағасырда мекендеген Бүркіт руы атауына байланысты қойылған. Бүркіт тауы (Көкшетау таулары). Сібір жұрты.

Халқы

Саны (1999, 2009, 2021)^[4]^[5]
1999	2009	2021	2021 2009-ға пайызбен	Ерлер 2009	Ерлер 2021	2021 2009-ға пайызбен	Әйелдер 2009	Әйелдер 2021	2021 2009-ға пайызбен
45254	▼44106	▲46744	106	20670	▲22310	107,9	23436	▲24434	104,3

Кәсіпорындары

Металл емес құрылыс материалдары, бетон өнімдерін шығаратын зауыт, сүт зауыты, ет комбинаты, тігін фабрикасы, қазандық және механикалық зауыты бар.

Дереккөздер

↑ Қазақстан Республикасы халқының жынысы және жергілікті жердің типіне қарай саны (2023 жылғы 1 қаңтарға)
↑ Шамшитденова Ф.М. XIII-XVII ғғ. Тайбұға ұлысы және Батыс Сібірдің саяси-әлеуметтік мәселелері. Алматы, 2021. 422 бет.
↑ А.Кузембайулы, Е.Абиль, Т.Алибек. Сибирский Улус и казахи: проблемы этнической преемственности и исторической памяти - Костанай: Регионгальный университет имени А.Байтурсынова, 2022. 256с��р
↑ 2009 жылғы Қазақстан Республикасы халқының Ұлттық санағының қорытындылары. Астана 2011. 1 том Мұрағатталған 8 желтоқсанның 2019 жылы.
↑ 2021 жылғы ұлттық халық санағының қорытындылары

[1] Қазақстан Республикасы халқының жынысы және жергілікті жердің типіне қарай саны (2023 жылғы 1 қаңтарға)

[2] Шамшитденова Ф.М. XIII-XVII ғғ. Тайбұға ұлысы және Батыс Сібірдің саяси-әлеуметтік мәселелері. Алматы, 2021. 422 бет.

[3] А.Кузембайулы, Е.Абиль, Т.Алибек. Сибирский Улус и казахи: проблемы этнической преемственности и исторической памяти - Костанай: Регионгальный университет имени А.Байтурсынова, 2022. 256с��р

[source122-4] 2009 жылғы Қазақстан Республикасы халқының Ұлттық санағының қорытындылары. Астана 2011. 1 том Мұрағатталған 8 желтоқсанның 2019 жылы.

[5] 2021 жылғы ұлттық халық санағының қорытындылары

[1]