Pacto fiscal europeo

O Pacto fiscal europeo, formalmente Tratado de Estabilidade, Coordinación e Gobernanza na Unión Económica e Monetaria, é un acordo asinado o 2 de marzo de 2012 por 25 estados membros da Unión Europea (UE).

Contén un conxunto de regras, chamadas "regras de ouro", que son vinculantes na UE para o principio de equilibrio presupostario. Todos os estados membros da Unión Europea asinaron o tratado o 2 de marzo de 2012 coa excepción do Reino Unido e a República Checa. O tratado entrou en vigor o 1 de xaneiro de 2013, por ser ratificado por un número de membros da eurozona superior ao mínimo de 12.

A maioría dos Estados membros da Unión Europea participan na UEM, baseada na moeda única, o euro, pero a maioría das decisións sobre impostos e gasto público seguen sendo responsabilidade dos gobernos nacionais. O control sobre a política fiscal foi tradicionalmente considerada como fundamental para a soberanía nacional, e agora, en esencia, non é unha unión fiscal entre estados independentes.

Poderes obstante, a Unión Europea limitou en materia tributaria relativas á determinación do IVE e os índices de comercio exterior e o establecemento dun orzamento anual de varios miles de millóns de euros. Só para coordinar as políticas fiscais dos Estados membros da zona euro está en vigor o Pacto de estabilidade e crecemento. Unha maior integración en termos de política fiscal, polo menos entre os países da zona euro é considerado por moitos como o próximo paso na integración europea e a solución necesaria para superar a crise da débeda soberana. Xunto coa UEM o imposto daría lugar a unha maior integración económica.

Na primavera de 2010 de Alemaña instou a outros Estados a endurecer as normas sobre o logro dun orzamento equilibrado: isto implica unha rigorosa aplicación do requisito da relación déficit / PIB inferior ao 3%. Ao final de 2010 das propostas de emenda adiantáronse Pacto de Estabilidade e Crecemento co fin de fortalecer a coordinación das políticas fiscais. En febreiro de 2011, Alemaña e Francia propuxeron o pacto de competitividade, orientado a fortalecer a coordinación económica na zona euro, esta proposta foi aprobada por España. A chanceler alemá, Angela Merkel, varios ministros de Finanzas europeos e o presidente da Banco Central Europeo apoiaron a idea dunha unión fiscal.

En marzo de 2011 propúxose unha nova reforma da Pacto de Estabilidade e Crecemento, orientado a sancións automáticas para os que violan os parámetros relativos ao 3% de déficit / PIB ao 60 % na proporción de débeda / PIB. Angela Merkel insistiu en que a Comisión Europea e o Tribunal de Xustiza xogan un papel importante no control de garantir o cumprimento das obrigacións dos países. En 2011 de Alemaña, o Francia e outros países máis pequenos da Unión Europea deron un paso máis cara á unión fiscal de zona euro coas normas presupostarias moi estritas e sancións automáticas para aqueles que non respecten estes parámetros.

O 9 de decembro de 2011, o Consello Europeo, todos os 17 membros da zona euro puxeron de acordo sobre as liñas básicas do Tratado da estabilidade fiscal que reforzan os parámetros relativos ao déficit / PIB e débeda / PIB, e a introdución de sancións automáticas para quen os violen. Logo de solicitar unha opinión dos seus respectivos parlamentos, os países que non adoptaron o euro dixeron que estaban dispostos a participar, coa excepción da Reino Unido.

Logo de varios meses de negociacións, o 30 de xaneiro de 2012 de Consello Europeo, coa excepción do Reino Unido e República Checa, aprobou o novo pacto Asinaron o Tratado sobre a estabilidade, a coordinación e a gobernanza.

A finais de febreiro, o xefe de goberno de Irlanda, Enda Kenny, anunciou que o seu país tiña intención convocar un referendo para a ratificación do Pacto fiscal europeo.

Cada país, logo da ratificación do Tratado, tivo ata o 1 de xaneiro de 2014 para introducir a regra que esixe un orzamento equilibrado na lexislación nacional. Só os países que introduciron esa norma o 1 de marzo de 2014 foron capaces de obter ningún préstamo do Mecanismo Europeo de Estabilidade: O Parlamento aproba as modificacións necesarias no Tratado. O obxectivo, logo da entrada en vigor, é incorporar nos cinco anos do novo Tratado da Unión Europea sobre a lexislación vixente.

Nun prazo de cinco anos trala súa entrada en vigor, Bruxelas quere que sexa incorporado ao marco legal da Unión Europea.

Os principais puntos contidos nos 16 artigos do tratado son:

• Un compromiso de contar cun déficit estrutural que non debe superar o 0,5% da PIB e, naqueles países nos que a débeda é inferior ao 60% do PIB, 1%;
• A obrigación dos países cunha débeda pública superior ao 60% do PIB a caer dentro deste límite en 20 anos, a unha taxa igual á vixésima parte da franquía de cada anualidade;
• A obrigación de que cada Estado para asegurar o axuste automático das datas de vencemento cando non é capaz de alcanzar as metas fiscais acórdese o contrario;
• Un compromiso de poñer as novas regras na constitución ou noutras partes da lexislación nacional, o cal será verificado polo Tribunal de Xustiza da Unión Europea;
• A obrigación de manter o déficit público por baixo do 3% sempre do PIB, como o esixe o Pacto de Estabilidade e Crecemento, pola contra dará lugar ás sancións semi-automáticas;
• Un compromiso de manter polo menos dous vértices anos dos 17 líderes dos países que adoptaron o euro.

Estado membro	Membro do euro	Data	Institución e resultado	Depositado na Secretaría Xeral da Unión Europea
Austria	SI	4 de xullo de 2012	Aprobado polo Bundesrat (Consello federal): 103 a favor, 0 abstencións e 60 en contra.	30 de xullo de 2012
		6 de xullo de 2012	Aprobado polo Nacionalrat (Consello nacional): 42 a favor, 0 abstencións e 13 en contra.
		17 de xullo de 2012	Promulgado polo presidente de Austria, Heinz Fischer
Bélxica	SI
Bulgaria	NON
Chipre	SI	28 de abril de 2012	Aprobado polo consello de ministros.	26 de xullo de 2012
			Promulgado polo presidente da República de Chipre, Dimitris Christofias
Alemaña	SI	29 de xuño de 2012	Aprobado polo Bundestag (Cámara baixa): 491 a favor, 6 abstencións e 111 en contra.	27 de setembro de 2012
		29 de xuño de 2012	Aprobado polo Bundesrat (Cámara alta): 65 a favor, 0 abstencións e 4 en contra.
		14 de setembro de 2012	Promulgado polo presidente de Alemaña, Joachim Gauck
Dinamarca	NON	31 de maio 2012	Aprobado polo parlamento de Dinamarca: 80 a favor e 27 en contra.	19 de xullo de 2012
			Promulgado pola raíña Margarida II
Estonia	SI
España	SI	21 de xuño de 2012	Aprobado polo Congreso dos Deputados: 309 a favor, 19 abstencións e 1 en contra	27 de setembro de 2012
		18 de xullo de 2012	Aprobado polo Senado: 240 a favor, 4 abstencións e 1 en contra.
		25 de xullo de 2012	Ratificado polo rei Xoán Carlos I
Francia	SI
Grecia	SI	28 de marzo de 2012	Aprobado polo parlamento helénico (Parlamento): 194 a favor, 47 abstencións e 59 en contra.	10 de maio de 2012
Hungría	NON
Italia	SI	12 de xullo de 2012	Aprobado polo Senado: 103 a favor, 0 abstencións e 60 en contra.	14 de setembro de 2012
		19 de xullo de 2012	Aprobado polo parlamento: 368 a favor, 0 abstencións e 65 en contra.
		23 de xullo de 2012	Promulgado polo presidente de Italia, Giorgio Napolitano
Irlanda	SI
Lituania	NON	30 de agosto de 2012	Aprobado polo parlamento de Lituania: 59 a favor, 6 abstencións e 34 en contra.	6 de setembro de 2012
			Promulgado pola presidenta de Lituania, Dalia Grybauskaitė
Luxemburgo	SI
Letonia	NON	31 de maio de 2012	Aprobado polo parlamento de Letonia: 67 a favor, 1 abstención e 29 en contra.	22 de xuño de 2012
			Promulgado polo presidente da República de Letonia, Andris Bērziņš
Malta	SI
Países Baixos	SI
Portugal	SI	13 de abril de 2012	Aprobado pola Asemblea da República: 204 a favor, 2 abstencións e 24 en contra.	5 de xullo de 2012
			Promulgado polo presidente de Portugal, Aníbal Cavaco Silva
Polonia	NON
Romanía	NON
Suecia	NON
Finlandia	SI
Eslovenia	SI	19 de abril de 2012	Aprobado pola asemblea nacional de Eslovenia: 74 a favor, 2 abstencións e 0 en contra.	30 de maio de 2012
		30 de abril de 2012	Promulgado polo presidente da República de Eslovenia, Danilo Türk
Eslovaquia	SI

• Mecanismo Europeo de Estabilidade
• Unión Europea