Ernesto Cardenal

Ernesto Cardenal

Biografía
Nacemento	(es) Ernesto Cardenal Martínez 20 de xaneiro de 1925 Granada (Nicaragua)
Morte	1 de marzo de 2020 (95 anos) Managua, Nicaragua
Causa da morte	insuficiencia renal crónica parada cardiorrespiratoria
Ministro de Cultura Nicaragua
19 de xullo de 1979 – 1987
Datos persoais
Ideoloxía política	Teoloxía da liberación
Relixión	Catolicismo
Educación	Universidade Columbia (1946–1947) Facultade de Filosofía e Letras da UNAM (1942–1946) Colegio Centro América (en)
Actividade
Campo de traballo	Teoloxía da liberación, Nicaraguan literature (en) , teoloxía, Marxismo, pintura, escultura e Nicaraguan poetry (en)
Ocupación	sacerdote católico (2019–), sacerdote católico (1965–1985), escritor, poeta, artista visual, ministro de Cultura, revolucionario, político, teólogo, tradutor, escultor, pintor, letrista
Período de actividade	1954 -
Partido político	Fronte Sandinista de Liberación Nacional (–1994) Unión Democrática Renovadora (en)
Membro de	Academia Mexicana da Lingua Academia das Artes de Berlín Casa de los tres mundos (en)
Xénero artístico	Lírica e poesía
Profesores	Armando Rojas Guardia (pt)
Influencias	Thomas Merton
Orde relixiosa	Orde do Císter
Familia
Irmáns	Fernando Cardenal
Parentes	Pedro Joaquín Chamorro Cardenal, curmán entregue
Cronoloxía
1965	Orde sacerdotal (Managua)
Premios
(2018)  Premio Internacional Mario Benedetti (en) (4 de marzo de 2017)  honorary doctor of the University of Wuppertal (en) (2014)  Theodor Wanner Prize (en) (2012)  Premio Raíña Sofía de Poesía Iberoamericana (2012)  Honorary doctor of the University of Huelva (en) (2010)  Condecoración Austríaca das Ciencias e as Artes (2009)  Pablo Neruda Ibero-American Poetry Award (en) (1987)  honorary doctorate of the University of Granada (en) (1987)  doutor honoris causa pola Universidade de Valencia (12 de outubro de 1980)  Premio da Paz do Comercio Libreiro Alemán  honorary doctor of Veracruzana University (en)  Orde de José Martí  Orde da independencia cultural Rubén Darío  Orde de Augusto César Sandino
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Ernesto Cardenal Martínez, nado en Granada o 20 de xaneiro de 1925 e morto en Managua o 1 de marzo de 2020,^[1], foi un sacerdote católico, político, escritor e poeta nicaraguano. Está considerado un dos máis destacados relixiosos da teoloxía da liberación.

De familia rica, estuda primeiro en Managua e de 1942 a 1946, literatura en México. Máis tarde, de 1947 a 1949, continúa os seus estudos en Nova York e viaxa entre 1949 e 1950 por Italia, España e Suíza.

En xullo de 1950 volve a Nicaragua, onde participa na "revolución de abril" de 1954 contra Anastasio Somoza García. O golpe de estado falla e termina coa morte de moitos dos seus compañeiros e amigos. Ernesto Cardenal decide entrar no mosteiro de Gethsemani (Kentucky, Estados Unidos), pero en 1959 sáese para estudar teoloxía en Cuernavaca (México).

Cardenal toma en 1965 os votos de sacerdote en Managua. Funda nunha das illas Solentiname no Lago Cocibolca unha comunidade cristiá, case monástica. Aí escríbese o famoso libro "O Evanxeo de Solentiname". Cardenal colabora estreitamente co Fronte Sandinista de Liberación Nacional loitando contra o réxime de Anastasio Somoza Debayle. O 19 de xullo de 1979, o día da vitoria da Revolución Nicaraguana, é nomeado ministro de cultura do novo goberno do FSLN onde crea os Talleres Populares de Poesía. Ocupa este cargo ata 1987, ano no que se pecha o ministerio por razóns económicas.

Ernesto Cardenal recibe en 1980 o Premio da Paz do Comercio Libreiro Alemán.

En 1983, Xoán Paulo II visitou oficialmente Nicaragua. O pontífice -fronte a cámaras de televisión que transmitían a todo o mundo- amoestou e increpou severamente a Ernesto Cardenal, axeonllado ante el na mesma pista do aeroporto, por propagar doutrinas apóstatas (segundo a fe católica) e por formar parte do goberno sandinista, suspendéndoo nas súas funcións eclesiásticas.

Cardenal abandona o FSLN en 1994, en protesta contra a dirección autoritaria de Daniel Ortega. Logo, suma o seu apoio moral ao MRS ou Movemento de Renovacion Sanidinista, e estende o seu apoio á Alianza Partido MRS, durante as eleccións 2006, igual que outros destacados literatos nicaraguenses, entre os que destacan Gioconda Belli e Sergio Ramírez Mercado, fundador do MRS.

Foi nomeado en maio de 2005 a recibir o Premio Nobel da literatura. As súas obras teñen sido traducidas a máis de vinte linguas.

No ano 2007) o poeta nicaraguano volve a México, que entre outras actividades, estivo co Subcomandante Márcos do Exército Zapatista de Liberación Nacional, no festival XII Encontro Hispanoamericano de Escritores "Horas de Xuño", celebrado o 1 de xuño do 2007, organizado pola Universidade de Sonora, e que este ano levou por título Tributo a Ernesto Cardenal, onde ofreceu lectura dun texto, po de estrelas, sobre a utopía social e un recital dos seus poemas que enmudeceu ao auditorio da Sociedade Sonorense de Historia.

En 2019 o papa Francisco absolveu a Cardenal "de todas as censuras impostas" por Xoán Paulo II en 1984; Cardenal solicitara o seu perdón logo de abandonar a militancia política, e recibira as visitas do nuncio Waldermar Sommerstag e do bispo auxiliar de Managua Silvio José Baez.^[2]

• Lexión de Honra en Grao de Oficial do Goberno de Francia.
• Premio Internacional Mario Benedetti (Uruguai, 2018)
• Premio Iberoamericano de Poesía Pablo Neruda (2009)
• Premio Reina Sofía de Poesía Iberoamericana (2012)^[2]

• Hora 0.
• Oración por Marilyn Monroe y otros poemas.
• Telescopio en la noche oscura, 1993.
• Antología nueva, 1996.
• Salmos, 1998.
• Cántico cósmico, 1999.
• Epigramas, 2001.
• Versos del Pluriverso, 2005.
• El Evangelio en Solentiname, 2006.

• Las ínsulas extrañas, 2002.
• Correspondencia (1959-1968) con Thomas Merton, 2003.
• La revolución perdida, 2004.
• Vida perdida, 2005.

• Páxina Oficial (en castelán).
• Recensión biográfica e poemas (en castelán).