Diego Ameixeiras

Diego Ameixeiras
	;
Biografía
Nacemento	5 de novembro de 1976 (48 anos); Lausana, Suíza
Actividade
Ocupación	xornalista, escritor, tradutor
Obra
	Obras destacables (2004) Baixo mínimos; (2006) O cidadán do mes; (2006) Tres segundos de memoria; (2009) Dime algo sucio; (2010) Asasinato no Consello Nacional; (2011) Historias de Oregón; (2012) Todo OK; (2013) Matarte lentamente; (2014) Conduce rápido; (2015) A noite enriba; (2018) A crueldade de abril ;
Premios
	(2021) Premio da Crítica de narrativa galega; (2015) Premio Antón Losada Diéguez de creación literaria, premiado polo traballo Conduce rápido; (2011) Premio de novela por entregas de La Voz de Galicia, premiado polo traballo Historias de Oregón; (2006) Premio Xerais, premiado polo traballo Tres segundos de memoria ;

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Ameixeiras.

Diego Ameixeiras Novelle, nado en Lausana o 5 de novembro de 1976, pero criado en Ourense, é un xornalista e escritor galego. Foi traducido a varios idiomas, entre eles o catalán e o castelán.

Traxectoria

Traballou como guionista para varias series emitidas pola Televisión de Galicia (Terra de Miranda, Os Atlánticos, Matalobos) e como colaborador nos xornais Diario de Pontevedra e El Mundo. Foi coguionista das longametraxes 18 comidas (Jorge Coira, 2010), pola que recibiu un Premio Mestre Mateo ao mellor guión, e La mujer del Eternauta (Adán Aliaga, 2011).

Publicou dúas novelas de serie negra ambientadas en Ourense: Baixo mínimos (2004) e O cidadán do mes (2006), protagonizadas polo detective Horacio Dopico. O estilo destas dúas obras, parodia do hard-boiled enchido de dialectalismos correspondentes ás falas de Ourense, aproxímano á produción narrativa de Bieito Iglesias.

En 2006 gañou o Premio Xerais de Novela con Tres segundos de memoria, obra catalogada como "xeracional" pola crítica e cuxo argumento narra o día a día dun personaxe anónimo atrapado na precariedade económica e sentimental. Escrita con humor, a novela está chea de referencias literarias e musicais; así, por exemplo, nun dos seus capítulos o autor homenaxea o autor Nick Hornby de High Fidelity. En 2009 publicou a súa cuarta novela, Dime algo sucio, que foi, xunto con Sete palabras de Suso de Toro, o primeiro libro electrónico publicado pola editorial Xerais. Traducida ao castelán por Pulp Books, esta novela significou un cambio de rumbo na traxectoria do autor, centrado agora en problemas espiñentos como a pederastia. Dime algo sucio recibiu o Premio Especial do Director da Semana Negra de Xixón na súa edición de 2011, ex aequo con Las niñas perdidas, de Cristina Fallarás.^[1]

En setembro de 2010 editouse a novela Asasinato no Consello Nacional, que se converteu nun éxito de vendas. En 2011 gañou o premio de novela por entregas de La Voz de Galicia con Historias de Oregón, publicado no xornal durante o mes de agosto.^[2]

Colaborou no monográfico A falacia da sustentabilidade, editado por Renderén.

Na actualidade escribe en La Voz de Galicia.

Obras

Narrativa adulta

Baixo mínimos (2004). Vigo: Xerais. 176 páxs. ISBN 978-84-9782-167-4.
O cidadán do mes (2006). Vigo: Xerais. 216 páxs. ISBN 978-84-9782-384-5.
Tres segundos de memoria (2006). Vigo: Xerais. 216 páxs. ISBN 978-84-9782-487-3. ePub: ISBN 978-84-9914-425-2.
Dime algo sucio (2009). Vigo: Xerais. 224 páxs. ISBN 978-84-9914-060-5. ePub: ISBN 978-84-9782-881-9.
Asasinato no Consello Nacional (2010). Vigo: Xerais. 384 páxs. ISBN 978-84-9914-171-8. ePub: ISBN 978-84-9914-476-4.
Historias de Oregón (2011)Vigo: Xerais. 104 paxs. ISBN 978-84-9914-312-5. ePub: ISBN 978-84-9914-796-3.
Todo OK (2012) Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 978-84-9914-452-8. ePub: ISBN 978-84-9914-412-2.
Matarte lentamente (2013). Vigo: Xerais. 168 páxs. ISBN 978-84-9914-567-9. ePub: ISBN 978-84-9914-594-5.
Conduce rápido (2014). Vigo: Xerais. 152 páxs. ISBN 978-84-9914-781-9. ePub: ISBN 978-84-9914-784-0.
A noite enriba (2015). Vigo: Xerais. 152 páxs. ISBN 978-84-9914-936-3. ePub: ISBN 978-84-9914-948-6.
A crueldade de abril (2018). Vigo: Xerais. 136 páxs. ISBN 978-84-9121-338-3. ePub: ISBN 978-84-9121-339-0.
O cervo e a sombra (2021). Vigo: Xerais. 160 páxs. ISBN 978-84-9121-992-7. ePub: ISBN 978-84-9121-999-6.^[3]
"A néboa" (relato, 2023). Nós Diario.

Un anarquista (2024). Vigo: Xerais.^[4] 112 páxs. ISBN 978-84-1110-515-6. ePub: ISBN 978-84-1110-522-4.

Narrativa infantil e xuvenil

Xulia Belavista, detective animalista (2024). Tambre-Edelvives.^[5] 88 páxs. ISBN 978-84-9046-738-1.

Novela gráfica

Os suicidantes (2023). Con Tomás Guerrero. Vigo: Xerais. 112 páxs. ISBN 978-84-1110-439-5.^[6] ePub: ISBN 978-84-1110-444-9.^[7]

Teatro

Curriculum vitae (2012; xunto con Álex Sampayo, Borja F. Caamaño, Avelino González, Araceli Gonda, José Prieto e Manuel Cortés)
O aniversario (2015)
Get Back^[8] (2016)

Tradución

Colleita vermella (2016), de Dashiell Hammett
O longo adeus (2019), de Raymond Chandler

Galardóns e nomeamentos

Premios Mestre Mateo: gañador nos Premios Mestre Mateo 2010 na categoría de mellor guión xunto con Jorge Coira e Araceli Gonda por 18 comidas.
Premios María Casares: nomeado nos Premios María Casares 2013 na categoría de mellor texto orixinal por Curriculum vitae.
Premio Xerais en 2006, por Tres segundos de memoria.
Premio Irmandade do Libro ao Mellor Libro do Ano 2010 por Asasinato no Consello Nacional.
Premio de novela por entregas de La Voz de Galicia en 2011 por Historias de Oregón.
Premio do director da Semana Negra de Xixón de 2011 por Dime algo sucio.
Premio Losada Diéguez de creación literaria en 2015, por Conduce rápido.
Premios Mestre Mateo: gañador nos Premios Mestre Mateo 2017 na categoría de mellor guión xunto con Nely Reguera, Eduard Sola, Valentina Viso e Roger Sogues por María y los demás.
Premio da Crítica de narrativa galega 2022 por O cervo e a sombra.^[9]
Premios Follas Novas do Libro Galego 2022 ao Mellor Libro de Narrativa por O cervo e a sombra.

Notas

↑ "Diego Ameixeiras leva o premio especial da Semana Negra de Xixón", artigo en Cultura Galega, 29 de xullo de 2011.
↑ "Diego Ameixeiras faise co Premio de Novela de La Voz de Galicia", artigo en Cultura Galega, 8 de xullo de 2011
↑ Núñez Sabarís, Xaquín (xaneiro, febreiro, marzo 2022). "Non haberá paz para os derrotados". Grial LX (233): 107–108. ISSN 0017-4181.
↑ "Un anarquista - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2024-03-11.
↑ Ficha da obra Arquivado 07 de maio de 2024 en Wayback Machine. en tambre.es.
↑ "Os Suicidantes - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-11-08.
↑ Núñez Sabarís, Xaquín (Xullo, agosto, setembro). "Compostela distópica". Grial LXII (243): 80, 81. ISSN 0017-4181.
↑ Páxina web da obra Get Back
↑ "O Premio Nacional de la Crítica recoñece a obra de Diego Ameixeiras e de Medos Romero". La Voz de Galicia. 2022-04-10. Consultado o 2022-04-10.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Ficha do autor na editorial Xerais Arquivado 12 de abril de 2008 en Wayback Machine.
"Os homes, á nosa maneira, tamén falamos de sentimentos", entrevista en Vieiros, 12 de xuño de 2006.
"Ser áxil e directo escribindo é unha obriga, non unha cualidade", entrevista de Óscar Iglesias en El País, 11 de decembro de 2009.

[1] "Diego Ameixeiras leva o premio especial da Semana Negra de Xixón", artigo en Cultura Galega, 29 de xullo de 2011.

[2] "Diego Ameixeiras faise co Premio de Novela de La Voz de Galicia", artigo en Cultura Galega, 8 de xullo de 2011

[3] Núñez Sabarís, Xaquín (xaneiro, febreiro, marzo 2022). "Non haberá paz para os derrotados". Grial LX (233): 107–108. ISSN 0017-4181.

[4] "Un anarquista - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2024-03-11.

[5] Ficha da obra Arquivado 07 de maio de 2024 en Wayback Machine. en tambre.es.

[6] "Os Suicidantes - Editorial Xerais". www.xerais.gal. Consultado o 2023-11-08.

[7] Núñez Sabarís, Xaquín (Xullo, agosto, setembro). "Compostela distópica". Grial LXII (243): 80, 81. ISSN 0017-4181.

[8] Páxina web da obra Get Back

[9] "O Premio Nacional de la Crítica recoñece a obra de Diego Ameixeiras e de Medos Romero". La Voz de Galicia. 2022-04-10. Consultado o 2022-04-10.

[1]