Dallara

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

Dallara Automobili é un fabricante italiano de chasis para varias series do automobilismo, coñecido principalmente polo seu case monopolio na Fórmula Tres desde 1993. Dallara tamén produce chasis utilizados pola IndyCar Series, Indy Lights, GP2 Series, World Series by Renault, GP3 Series, Super Formula e ADAC Formel Masters e é un dos fabricantes da Grand-Am Rolex Sports Car Series. Nos últimos anos as actividades de enxeñería ampliáronse considerablemente (na actualidade representa o 40% das vendas totais), tanto en termos dos coches de carreiras e dos coches de estrada de alto rendemento.

En 2012 a compañía abriu un centro de enxeñería en Speedway, Indiana, onde se producen e ensamblan os IndyCar do futuro. O mesmo edificio tamén alberga un centro de entretemento, onde os visitantes poden aprender como se fabrica un coche de carreiras.^[1]

A compañía foi fundada polo deseñador Gian Paolo Dallara en 1972 en Varano de' Melegari, preto de Parma, Italia, e comezou a construción de chasis para as carreiras de coches, subidas de montaña e carreiras nas clases máis pequenas. Dallara deseñou o seu primeiro coche de Fórmula Tres para Walter Wolf Racing en 1978. Dallara tamén tivo unha breve participación na Fórmula 3000 a mediados da década de 1980.

O primeiro coche de F3 co nome Dallara apareceu en 1981, e os coches converteuse nun éxito en Italia. Desde 1985 os pilotos de Dallara gañaron o Campionato Italiano de Fórmula Tres todos os anos excepto 1990. A finais de 1980 e principios de 1990 Dallara fixo incursións nos mercados alemán e francés, gañando o título de Alemaña en 1987 e o francés en 1987 e 1992.

1993 foi o primeiro ano que Dallara presentouse no Campionato británico de Fórmula Tres e foi o comezo do dominio da empresa na Fórmula Tres. O novo F393 contou con importantes cambios aerodinámicos en comparación co seu predecesor e introduciu un esquema das suspensións dianteira monodamper. O F393 gañou todas as carreiras nos campionatos italianos, franceses e alemáns dese ano, mentres que a serie británica viu como numerosos participantes, incluíndo o campión Kelvin Burt, víronse obrigados a pasar dos chasis Reynard ou Ralt a Dallara co fin de seguir sendo competitivos. TOMS gañaría o campionato xaponés cos seus propios coches en 1993 e 1994 antes de cambiar ao chasis Dallara. A partir de entón Dallara dominaría o mercado da Fórmula Tres, aínda que Martini tivo certo éxito en Francia e Alemaña a finais de 1990, Sébastien Bourdais gañou o título francés en 1999. Desde entón Dallara gañou cada gran título da Fórmula Tres, aínda que Ho-Pin Tung gañou a Recaro F3 Cup de 2006, nun Lola loitando nunha pista chea de Dallaras.

Na tempada 1988 de Fórmula Un a empresa participou como construtor, logo de ser contratado por BMS Scuderia Italia para construír o seu chasis. A relación entre o construtor italiano e o equipo de carreiras de Beppe Lucchini durou ata 1992, o seu mellor resultado foi dous terceiros lugares, un no Gran Premio do Canadá de 1989 con Andrea de Cesaris, o outro no Gran Premio de San Marino de 1991, grazas a JJ Lehto. Os resultados no Campionato de Construtores foron: non clasificou en 1988, 8º en 1989 (con 8 puntos), 15º en 1990 (sen puntos), 8º en 1991 (5 puntos) e 10º en 1992 (con 2 puntos) por Pierluigi Martini.

Dallara regresou brevemente á F1 en 1999, coa construción do chasis de proba de Honda para o abortado retorno á serie.

Durante o ano 2004, Dallara reclutó ao ex deseñador de F1 de Jordan, Stewart e Jaguar Gary Anderson, dando lugar á especulación de que a empresa italiana estaba traballando noutro proxecto de F1. A finais de 2004, o novo equipo Midland anunciou que Dallara deseñaba e construía o seu chasis de Fórmula Un, que ía ser presentado para a tempada 2006. Trala compra de Midland do equipo Jordan en 2005, Dallara continuou cooperando co equipo técnico. Con todo, a relación apagouse porque Midland centrou os seus recursos no desenvolvemento da infraestrutura existente en Jordan, e o novo chasis Dallara F1 nunca apareceu.

Dallara construíu os coches para o equipo Hispania Racing F1 Team na tempada 2010.^[2] Os problemas financeiros do equipo Hispania, que atrasaron o pago do diñeiro debido a Dallara e a finalización dos coches e a suposta baixa calidade do chasis F110 deu lugar a que as dúas partes terminaran oficialmente a súa asociación en maio de 2010. O coche utilizouse en todas as carreiras de 2010 sen ningún tipo de desenvolvemento, agás os gráficos. Só tiñan unha configuración aerodinámica, que se utilizou para todas as carreiras, incluíndo Montecarlo e Monza.^[3] Geoff Willis, que se uniu a Hispania en marzo de 2010, criticou o F110, dicindo que estaba decepcionado pola calidade e o nivel de enxeñería no coche e que o deseño do coche faltáballe unha gran cantidade de prácticas comunmente empregadas no proceso de construción dun coche de Fórmula Un naquela época.^[4]

O 15 de abril de 2014 Gene Haas confirmou que o seu novo equipo de Fórmula Un, Haas F1 Team, entrara en conversacións para formar unha asociación con Dallara en 2015 para a construción do seu primeiro coche.^[5] O 21 de febreiro de 2016, presentouse oficialmente o Haas VF-16.^[6]

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	Pneu.	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	Puntos	Pos.
1988	BMS Scuderia Italia	3087 188	Ford DFR 3.5 V8	G		BRA	SMR	MON	MEX	CAN	DET	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS				0	NC
					Alex Caffi	DNPQ	Ret	Ret	Ret	NSCP	8	12	11	15	Ret	8	Ret	7	10	Ret	Ret
1989	BMS Scuderia Italia	189	Ford DFR 3.5 V8	P		BRA	SMR	MON	MEX	USA	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS				8	8º
					Alex Caffi	DNPQ	7	4	13	Ret	6	Ret	NSCP	Ret	7	Ret	11	Ret	Ret	9	Ret
					Andrea de Cesaris	13	10	13	Ret	8	3	NSC	Ret	7	Ret	11	Ret	Ret	7	10	Ret
1990	BMS Scuderia Italia	190	Ford DFR 3.5 V8	P		USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS				0	NC
					Emanuele Pirro			Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	11	Ret	10	Ret	Ret	15	Ret	Ret	Ret
					Andrea de Cesaris	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	13	DSC	Ret	NSC	Ret	Ret	10	Ret	Ret	Ret	Ret
					Gianni Morbidelli	NSC	14
1991	BMS Scuderia Italia	191	Judd GV 3.5 V10	P		USA	BRA	SMR	MON	CAN	MEX	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	ESP	XPN	AUS				5	8º
					Emanuele Pirro	Ret	11	NSCP	6	9	NSCP	NSCP	10	10	Ret	8	10	Ret	15	Ret	7
					JJ Lehto	Ret	Ret	3	11	Ret	Ret	Ret	13	Ret	Ret	Ret	Ret	Ret	8	Ret	12
1992	BMS Scuderia Italia	192	Ferrari 037 3.5 V12	G		RSA	MEX	BRA	ESP	SMR	MON	CAN	FRA	RU	ALE	HUN	BEL	ITA	POR	XPN	AUS				2	10º
					JJ Lehto	Ret	8	8	Ret	11	9	9	9	13	10	NSC	7	11	Ret	9	Ret
					Pierluigi Martini	Ret	Ret	Ret	6	6	Ret	8	10	15	11	Ret	Ret	8	Ret	10	Ret
2010	Hispania Racing	F110	Cosworth CA2010 V8	B		BHR	AUS	MAL	CHN	ESP	MON	TUR	CAN	EUR	GBR	ALE	HUN	BEL	ITA	SIN	XPN	KOR	BRA	ABU	0	11º
					Karun Chandhok	Ret	14	15	17	Ret	14	20	18	18	19
					Bruno Senna	Ret	Ret	16	16	Ret	Ret	Ret	Ret	20		19	17	Ret	Ret	Ret	15	14	21	19
					Sakon Yamamoto										20	Ret	19	20	19		16	15
					Christian Klien															Ret			22	20

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Dallara