stêr

Gwelet ivez : ster

anv-kadarn 1 :

Eus an henvrezhoneg staer, deuet eus ar ger keltiek *stagrā a zeufe eus ar wrizienn indezeuropek *steh₂g- « berañ, dourasenniñ » a gaver er gerioù stāgnum « poullenn, poull-neuial » e latin ha stázein (στάζειν) « berañ » e henc'hresianeg.^[1][2] Kar d'an anv-kadarn kembraek taen « damc'hlebiañ, poultrennañ » marteze.^[3]

anv-kadarn 2 :

Amprestet digant an henc'halleg estier.

Anv-kadarn 1

stêr /ˈstɛːr/ benel (furm vihanaat : stêrig, liester : stêri, stêrioù)

1. Dourredenn naturel a gas he dour dre he naoz eus ar vammenn d'ur stêr vrasoc'h pe d'ar mor
   • « Filip », eme an aotrou Breton, « ar soudard a zo kouezhet er stêr hag a ya da veuziñ, deomp d'hen tennañ er-maez. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 223.)
   • An Ankou an nevoa kavet eur pont war ar stêr, mes ken moan, m'an nevoa ket Per taolet plê d'ean da gentan. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 55.)
   • Yann hag Onenn a ya d'ober ur valeadenn a-hed ar stêr Elorn. — (Brogarour, Onenn, 1936, p. 55.)
   • Er gwasked emañ war ribl ar stêr Aon a red he dour goustadik, evel gant keuz, war-du Kastellin. — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 9.)
   • Dinec'h e oant diwar-benn madoù ar bed kerkoulz ha diwar-benn o oad a gerzhe, a-zoug e gamm, ker goustadik hag ar stêr vihan e-touez bleuñv ar prad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 55.)
   • Mont a raen hogos bemdeiz d'ar Garreg Wenn, war ribl ar stêr Gindi ; pa 'z oan krennard eno e plije din bale gant va c'heneiled, va c'hoarierien gwechall. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 115.)
   • N'emaomp ket hep gouzout int bet aet da Garaez, penn-da-benn gant ar Stêr Aon en o bagoù bihan, hag o deus bet tanet ar c'hêrioù ha graet freuz ha reuz, azalek Kelern ha Meilh-ar-Wern betek kêrbenn ar Poher... — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 13.)
   • Un tu bennak, du-se, eeun dirazañ e virvilh dour difonn ar stêr Ebro en he naoz meinek (!). — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 14.)
   • Tremen a rejont ur skalier, kemer ur wenodenn enk a yae kamm-jilgamm a-dreuz pradoù betek ar stêr. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 96.)
   • Klouar, sklaer ha sioul e oa an noz nemet en tu all d'ar stêr, e Roc'h al Lern, e veze klevet strakadennoù greunadennoù, kri ha hopadeg. — (Fañch Peru, Kañfarded Milin ar Wern, Skol Vreizh, 2008, p. 83.)

• avon, aven
• richer, rinier, rivier

• diskenn gant ar stêr

• ...
  Ho Yannig ! Ho, Yannig, c'hwi a vo ma roue
  Pa 'n em gavimp en-dro en tu all d'ar stêr ouez
  ... — (Nolwenn Korbell, Bemdez c'houloù, Yannig ha Mai, 2006.)

• Ar pennad « stêr » e-barzh Wikipedia

Anv-kadarn 2

stêr /ˈstɛːr/ benel (liester : stêrioù)

1. Brec'h, kanol strizh a zegas an dour mor d'ar paludoù-holen
   • <skouer>.

Roll an daveoù :

• ^[1] : Ranko Matasović, Etymological Dictionary of Proto-Celtic, Leyden, Brill, 2009, p. 353–4.
• ^[2] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 687.
• ^[3] : D.Q. Adams, pennad « flow », e-barzh Encyclopedia of Indo-European Culture, Londrez, Fitzroy-Dearborn, 1997, p. 207.