aber

Eus an henvrezhoneg aper, deuet eus ar ger keltiek *adberos, savet diwar an araogenn ad « da » hag un deverad ar verb *ber- « deverañ, diskenn, redek » en deus roet ar verb brezhonek berañ.^[1]

Da geñveriañ gant ar gerioù aber « aber, kember » e kembraeg, aber « genoù ur stêr » e kerneveureg hag abar « poull-fank, bourdigenn » en iwerzhoneg.

Anv-kadarn

aber /ˈɑːbɛr/ benel, gourel a-wechoù (liester : aberioù)

1. (Douaroniezh) Lodenn izelañ ha ledanañ genoù ur stêr, ma sank ar mor enni.
   • Da be vad merdeiñ ken pell all
     ma'z eo ret mont d'ar strad ouzh genoù an aber ? — (Alan Stivell, Stok ouzh an enez (kanaouenn).)
   • An dichal a oa deut da vat hag an aber a oa dizoloet betek al lec'hid. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 412.)
   • En anvioù lec'hioù:
     • Aber-Ac'h, Aber-Benniget
2. (Ent strizh) Traoñienn don ur stêr a bign al lanv enni.
3. (Rannyezhel, kozh) Stêr.
4. Porzh-mor, naturel peurliesañ, ha goudoret-mat, lec'hiet e genoù ur stêr.

• aberiñ

Roll an daveoù :

• ^[1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 102.

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat en alamaneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Stagell

aber /ˈaːbɐ/

1. Met, hogen.
   • Ich gehe, aber du bleibst hier.

     Me zo 'vont, met te 'chomo amañ.

Amprestet digant ar brezhoneg aber.

Anv-kadarn

aber /a.bɛʁ/ gourel (liester : abers)

1. Aber.
   • La rade de Brest comporte plusieurs abers.

     Lennvor Vrest a zo meur a aber enni.

Sellet ouzh an etimologiezh er gevrenn vrezhonek.

Anv-kadarn

aber /Distagadur ?/ gourel pe benel (liester : aberoedd, ebyr)

1. Aber.
2. Kember.