Caravia

Caravia
Escudu de Caravia
Alministración
País	España
Autonomía	Principáu d'Asturies
Provincia	Provincia d'Asturies
Partíu xudicial	Villaviciosa
Tipu d'entidá	conceyu
Capital	Caravia l'Alta
Alcaldesa de Caravia	María Salomé Samartino Pérez
Nome oficial	Caravia (es)
Nome llocal	Caravia (es)
Xeografía
Coordenaes	43°27′31″N 5°11′22″W / 43.4586°N 5.1894°O / 43.4586; -5.1894
Superficie	13.36 km²
Llenda con	Colunga, Parres y Ribeseya
Demografía
Población	496 hab. (2023)
Densidá	37,13 hab/km²
Xentiliciu
Más información
Estaya horaria	UTC+01:00
caravia.org

Caravia ye un conceyu y una parroquia d'Asturies. Llenda al norte col mar Cantábricu, al sur con Parres, al este con Ribeseya y al oeste con Colunga.

Conceyu costeru, tien les sableres de La Espasa, Beciella y Arenal de Morís.

El mirador del Fitu fai de llende con Parres y Ribeseya.

El conceyu ta dividíu en dos parroquies.

Los restos líticos atopaos nos menudos abellugos de Les Vaques y del Bayu, cabo'l llugar de Duyos (Caravia la Baxa), prueben la presencia paleolítica del home'n Caravia . El Neolíticu y la Edá del Bronce tán representaos poles estructures tumulares de Les playes de la Tuerba y La Beciella.

Na Edá del Fierro ta datáu el famosu xacimientu prehistóricu del Picu'l Castru o Castru de Caravia, pobláu ente los sieglos IV u III y I enantes de nuesa era ensin restos de romanización. Esti castru prerromanu, que ta cabu Prau y cuyu recintu rodiaba una poderosa muria de piedra, estudiólu l'ilustre investigador caraviegu Aurelio de Llano, quien lu escavó en 1917-18, recuperando un bon númberu d'oxetos de fierru, adornos de bronce (blingos; fíbules, ente elles una en forma caballu, depositada nel Muséu Arqueolóxicu d'Asturies n'Uviéu que ye la primer muestra del orixe del asturcón na Sierra'l Sueve) y restos cerámicos decoraos.

Hasta'l primer cuartu del sieglu X nun apaez citáu en documentu nengún el menudu territoriu Caraviegu. Del añu 921 (alta Edá Media) ye una supuesta donación del rei Ordoñu II a la Ilesia Uvieína, en la que s'incluyen llugares como Duyos ( Dulios ), Los Duesos ( Duassos ), El Valle ( Ualle ) o Caravia ( Karauiam ), darréu pertenecientes a esti conceyu pero per entoncies llocalizaos nel territoriu de Colunga, en cuya unidá xeo-alministrativa taba integráu aquel.

Na primera metá del sieglu XI, el poderosu conde Monio Roderici, nomau "El Can", funda en la oriella este del Ríu Los Romeros el monesteriu de Santiago de Caravia, qu'en la centuria siguiente pasó darréu a ser un de los más ricos d'Asturies; con él comienza Caravia a dixebrase dientro de les tierres colungueses. El 1 de xineru de 1176, Fernandu II duna a la Ilesia Uvieína esti monesteriu, asitiáu «nel valle de Colunga», con tolos sos bienes y derechos.

Nel añu 1215, Alfonsu IX fizo llibre y esentu'l monesteriu de Santiago –que llegó a tener albergue de pelegrinos–, ratificó l'anterior donación y entregó al obispo d'Uviéu los homes y muyeres del valle de Caravia, a cambiu d'una heredá nel alfoz de Leduas. Asina Caravia convirtióse'n territoriu d'abadengu –dixebráu del alfoz de Colunga–, condición que mantuvo a lo llargo de la baxa Edá Media. Se desconoz cuándo foi lliberáu y pasa a ser conceyu de realengu, figurando ya como tal nes Ordenances de 1494 de la Xunta del Principáu, nes cuáles sesiones formaba parte del partíu de Llanes y ocupaba l'asiento númberu 33. En 1779 y 1783 redactó Ordenances. En 1822 se-y concedió mercáu selmanal, a celebrar los vienres.

Al deséu de la Diputación Provincial d'incorporar el territoriu de Caravia al de Colunga, los vecinos del so Ayuntamientu ficieron-y llegar per escritu a la reina Isabel II, n'avientu de 1839, los motivos que-yos llevaben a oponese a tal decisión.

Algunos llocales tuvieron participación activa na revolución de 1868, que destronó a la citada reina, constituyendo una Xunta «col fin de sofitar los bonos principios que los caudiellos de la revolución glayaron en Cádiz».

Na guerra civil española (1936-1939), el conceyu remaneció na zona republicana hasta mediaos d'ochobre de 1937, cuando l'exercitu fascista llogró vencer la dura oposición miliciana del cinturón del Sella , llogrando someter toa Asturies. D'antes d'esti episodiu proclamóse'n Xixón El Conseyu Soberanu d'Asturies y Lleón, declarándose una Asturies soberana y socialista, baxo la presidencia de Belarmino Tomás.

Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España

• Pa ver otros sitios col mesmu nome: Caravia (dixebra)

• Páxina del Ayuntamientu (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión). (castellán)
• Federación Asturiana de Conceyos (castellán)
• La Fíbula de Caravia Archiváu 2008-07-24 en Wayback Machine (castellán)