จงโฮย

บ้านเกิดบรรพบุรุษของจงโฮยคือในอำเภอฉางเช่อ (長社縣 ฉางเช่อเซี่ยน) เมืองเองฉวน (潁川郡 อิ่งชฺวานจฺวิ้น) ซึ่งตั้งอยู่ทางตะวันออกของนครฉางเก่อ มณฑลเหอหนานในปัจจุบัน จงโฮยเป็นบุตรชายคนเล็กของจงฮิวผู้ดำรงตำแหน่งเป็นราชครู (太傅 ไท่ผู่) ในราชสำนักวุยก๊ก จงโฮยในวัยเยาว์มีชื่อเสียงในเรื่องความรอบรู้และฉลาดหลักแหลม^{[สามก๊กจี่ 3]} มารดาของจงโฮยคือจาง ชางผู (張昌蒲) เป็นที่รู้จักในเรื่องความเข้มงวดต่อบุตรชายของตน และเรื่องการมีบทบาทสำคัญในการศึกษาในช่วงต้นของบุตรชาย

เจียวเจ้ขุนนางวุยก๊กเขียนในงานเขียนหนึ่งของตนว่าเราสามารถบอกบุคลิกลักษณะของบุคคลได้โดยการสังเกตรูม่านตาของบุคคลนั้น ๆ เมื่อจงโฮยอายุ 4 ปี จงฮิวผู้บิดาส่งจงโฮยไปพบเจียวเจ้ เจียวเจ้สังเกตได้ว่าเด็กชายจงโฮยไม่ธรรมดา เมื่อจงโฮยเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ก็มีชื่อเสียงในเรื่องการทำงานหนัก อ่านหนังสือมาก และเชี่ยวชาญศิลปะหลายประเภท ในช่วงศักราชเจิ้งฉื่อ (正始; ค.ศ. 240–249) ในรัชสมัยของโจฮอง จงโฮยรับราชการเป็นเจ้าพนักงานห้องสมุดหลวง (秘書郎 มี่ชูหลาง) และภายหลังได้เลื่อนขึ้นเป็นเจ้าพนักงานสำนักราชเลขาธิการราชวังและราชเลขาธิการ (尚書中書侍郎 ช่างชูจงชูชื่อหลาง) จงโฮยได้รับการตั้งให้มีบรรดาศักดิ์กวนไล่เหา (爵關內 กวานเน่ย์โหว) เมื่อโจมอขึ้นครองราชย์ในปี ค.ศ. 254^{[สามก๊กจี่ 4]}

จงโฮยศึกตำราอี้จิง หลังการเสียชีวิตของจงโฮย มีการค้นพบตำรา 20 เล่มชื่อว่า เต้าลุ่น (道論) ในบ้านของจงโฮย ตำรานี้เชื้อว่าเขียนโดยจงโฮย มีเนื้อหาที่อภิปรายหลักปรัชญาทั้งนิตินิยมและตรรกนิยม แม้ว่าชื่อตำราจะบ่งบอกว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับลัทธิเต๋า (道 เต้า) ก็ตาม เมื่อจงโฮยเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ชื่อเสียงของจงโฮยก็ทัดเทยมกับนักปรัชญาหวาง ปี้ (王弼) ที่มีอายุไล่เลี่ยกัน^{[สามก๊กจี่ 5]}

ชื่อ-ยฺหวี่ (世語) บันทึกเหตุการณ์ที่จงโฮยได้รับความสนใจจากสุมาสูผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งวุยก๊ก สุมาสูสั่งให้งีสง (虞松 ยฺหวี ซง) หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการ (中書令 ช่างชูลิ่ง) ให้ร่างฎีกา สุมาสูยังไม่พอใจหลังอ่านร่างของงีสงและสั่งให้งีสงเขียนใหม่ งีสงคิดไม่ออกว่าจะเขียนฎีกาให้ดีขึ้นอย่างไร ขบคิดแล้วขบคิดอีกจนรู้สึกเศร้าหมอง จงโฮยเห็นว่างีสงดูกังวลจึงเสนอตัวช่วยเหลือและเปลี่ยนคำ 5 คำในฎีกา งีสงรู้สึกยินดีหลังดูการแก้ไขของจงโฮยจึงเสนอร่างที่แก้ไขแล้วนี้ให้กับสุมาสูในภายหลัง หลังสุมาสูอ่านร่างก็ถามงีสงว่า "ท่านไม่ใช่ผู้แก้ไขส่วนเหล่านี้ ใครเป็นผู้แก้ไข" งีสงตอบว่า "เป็นจงโฮย ข้าพเจ้าอยากแนะนำเขาให้นายท่าน บัดนี้เมื่อท่านถามมา ข้าก็จะไม่เก็บเขาไว้กับตัวอีก" สุมาสูกล่าวว่า "เขาสามารถรับความรับผิดชอบที่ใหญ่หลวงกว่านี้ได้ จงเรียกตัวเขามา" เมื่องีสงกลับไปบอกจงโฮยว่าสุมาสูต้องการพบตัว จงโฮยถามเรื่องความสามารถของสุมาสู งีสงตอบว่า "ท่านผู้นั้นรอบรู้ ฉลาดหลักแหลม และมีความสามารถหลากหลาย" จงโฮยอยู่กับบ้านเป็นเวลาประมาณสิบวัน ในช่วงเวลานั้นจงโฮยปฏิเสธที่จะรับแขกใด ๆ และคิดอย่างรอบคอบว่าตนจะพูดอะไรกับสุมาสู ในวันที่จงโฮยเข้าพบสุมาสู จงโฮยเข้ามาในจวนของสุมาสูแต่เช้าตรู่และออกมาในเวลาเที่ยงคืน หลังจงโฮยจากไป สุมาสูกล่าวว่า "เขามีความสามารถยอดเยี่ยมโดยแท้ที่จะสามารถช่วยเหลือผู้ปกครองได้"^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 1]}

เผย์ ซงจือตั้งข้อสงสัยต่อเรื่องราวในชื่อ-ยฺหวี่ เห็นว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่งีสงจะต้องแนะนำจงโฮยให้กับสุมาสู เพราะสุมาสูคงต้องเคยได้ยินชื่อจงโฮยมาก่อนด้วยเหตุผลต่อไปนี้ ประการแรก จงโฮยมีพื้นเพมาจากตระกูลขุนนาง ประการที่ 2 จงโฮยมีชื่อเสียงอยู่แล้วตั้งแต่อยู่ในวัยเยาว์ ประการที่ 3 จงโฮยเริ่มรับราชการกับวุยก๊กทันทีที่เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ เผย์ ซงจือยังเห็นว่าเป็นไปไม่ได้ที่ใครก็ตามที่เพียงแค่การอ่านงานเขียนชิ้นหนึ่งจะสามารถบอกได้ว่าบุคคลที่แก้ไขคำเพียงไม่กี่คำในงานเขียนนี้จะมีความสามารถที่จะรับความผิดชอบที่ใหญ่หลวงกว่านี้ได้^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 2]}

ในปี ค.ศ. 255^[1] ขุนพลวุยก๊กบู๊ขิวเขียมและบุนขิมเริ่มก่อกบฏในอำเภอฉิวฉุน (壽春 โช่วชุน; ปัจจุบันคืออำเภอโช่ว มณฑลอานฮุย) สุมาสูนำทัพหลวงวุยก๊กไปปราบกบฏ โดยจงโฮยติดตามสุมาสูไปในฐานะนายทหารผู้ช่วย สุมาเจียวน้องชายของสุมาสูนำอีกทัพหนึ่งตามมาสนับสนุน สุมาสูเสียชีวิตในฮูโต๋ (許昌 สฺวี่ชาง; ปัจจุบันคือนครสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนาน) หลังปราบกบฏสำเร็จ สุมาเจียวได้สืบทอดอำนาจของสุมาสูและได้บัญชาการกำลังทหารของสุมาสู เวลานั้นโจมอจักรพรรดิวุยก๊กมีรับสั่งให้สุมาเจียวยังคงอยู่ที่ฮูโต๋และให้เปาต้านนำทัพกลับมายังนครหลวงลกเอี๋ยง (洛陽 ลั่วหยาง) จงโฮยร่วมกับเปาต้านโน้มน้าวให้สุมาเจียวไม่ทำตามรับสั่งของจักรพรรดิและให้นำกำลังพลไปประจำการอยู่ทางใต้ของแม่น้ำลกซุย (雒水 ลั่วฉุ่ย) ใกล้กับนครลกเอี๋ยง สุมาเจียวขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์คนใหม่และยังคงกุมอำนาจราชสำนักวุยก๊กเหมือนอย่างที่พี่ชายทำ จงโฮยได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าพนักงานสำนักประตูเหลือง (黃門侍郎 หฺวางเหมินชื่อหลาง) และได้รับบรรดาศักดิ์เป็น "ตงอู่ถิงโหว" (東武亭侯) มีศักดินา 300 ครัวเรือน^{[สามก๊กจี่ 6]}

ในปี ค.ศ. 257 ราชสำนักวุยก๊กเรียกตัวขุนพลจูกัดเอี๋ยนที่ประจำการอยู่ที่อำเภอฉิวฉุนให้กลับมาลกเอี๋ยงเพื่อมารับตำแหน่งเป็นเสนาบดีโยธาธิการ (司空 ซือคง) เวลานั้นจงโฮยกำลังอยู่ในช่วงไว้ทุกข์เพราะมารดาเพิ่งเสียชีวิต แต่จงโฮยก็หยุดไว้ทุกข์ทันทีและไปเตือนสุมาเจียวว่าตนคาดการณ์ว่าจูกัดเอี๋ยนจะไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง สุมาเจียวเห็นว่าการเปลี่ยนแปลงคำสั่งเป็นการยุ่งยากเพราะได้ส่งไปแล้ว จึงไม่ได้ดำเนินการใด ๆ ภายหลังจูกัดเอี๋ยนเริ่มก่อกบฏที่ฉิวฉุน จงโฮยติดตามสุมาเจียวที่นำทัพหลวงไปโจมตีกบฏ^{[สามก๊กจี่ 7]}

เมื่อจูกัดเอี๋ยนก่อกบฏในฉิวฉุน ซุนหลิมผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งง่อก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กสั่งให้ขุนพลจวนเต๊ก (全懌 เฉฺวียน อี้) และคนอื่น ๆ ให้นำทัพง่อก๊กไปสนับสนุนจูกัดเอี๋ยน ในช่วงเวลานั้น หลานอาของจวนเต๊กคือจวนฮุย (全禕 เฉฺวียน อี) และเฉฺวียน อี๋ (全儀) อยู่ที่นครหลวงเกี๋ยนเงียบ (建業 เจี้ยนเย่; ปัจจุบันคือนครหนานจิง มณฑลเจียงซู) เกิดทะเลาะกับสมาชิกในครอบครัว จวนฮุยและเฉฺวียน อี๋จึงพามารดาและผู้ติดตามแปรพักตร์เข้าด้วยวุยก๊ก จงโฮยทราบข่าวเรื่องการแปรพักตร์ของของทั้งสอง จึงแนะนำสุมาเจียวให้บอกจวนฮุยและเฉฺวียน อี๋ให้เรียนจดหมายลับไปถึงจวนเต๊กและลวงว่าาผู้คนในง่อก๊กไม่พอใจที่จวนเต๊กและคนอื่น ๆ ไม่สามารถเอาชนะทหารข้าศึกที่กำลังปิดล้อมฉิวฉุนได้ และคิดจะใช้เรื่องนี้ในการสังหารสมาชิกในครอบครัวของจวนเต๊กและคนอื่น ๆ แล้วจึงยอมจำนนต่อวุยก๊ก จวนเต๊กได้รับจดหมายก็รู้สึกกลัวจึงนำกำลังทหารของตนไปยอมตำนนต่อสุมาเจียว กลุ่มกบฏของจูกัดเอี๋ยนที่ขาดกำลังสนับสนุนจากง่อก๊กจึงถูกทัพสุมาเจียวตีแตกพ่ายและอำเภอฉิวฉุนก็ถูกยึดคืนกลับมาเป็นของวุยก๊ก จงโฮยได้รับการยกย่องจากสุมาเจียวมากขึ้นจากความสำเร็จของแผนการของจงโฮย ผู้คนในช่วงเวลานั้นเปรียบเทียบจงโฮยกับเตียงเหลียง (張良 จาง เหลียง) นักยุทธศาสตร์ผู้รับใช้จักรพรรดิฮั่นโกโจ (漢高祖 ฮั่นเกาจู่) ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฮั่น^{[สามก๊กจี่ 8]}

หลังจงโฮยกลับมาลกเอี๋ยง ราชสำนักวุยก๊กเสนอตำแหน่งให้จงโฮยเป็นเสนาบดีกรมราชรถ (太僕 ไท่ผู) แต่จงโฮยปฏิเสธข้อเสนอและเลือกจะเป็นเสมียนในสำนักของสุมาเจียว จงโฮยเป็นหนึ่งในผู้ช่วยคนสนิทของสุมาเจียว ภายหลังราชสำนักต้องการแต่งตั้งให้จงโฮยมีบรรดาศักดิ์เป็น "เฉินโหว" (陳侯) เพื่อเป็นเกียรติแก่จงโฮยจากความดีความชอบในการปราบกบฏจูกัดเอี๋ยน แต่จงโฮยปฏิเสธการรับบรรดาศักดิ์ ราชสำนักเคารพการตัดสินใจของจงโฮยและแต่งตั้งให้เป็นนายกองพันผู้กำกับมณฑลราชธานี (司隷校尉 ซือลี่เซี่ยวเว่ย์) แทน จงโฮยยังคงมีส่วนร่วมอย่างมากในทางการเมืองในราชสำนักแม้ว่าตัวจงโฮยเองจะไม่ได้รับราชการในราชสำนักก็ตาม จงโฮยยังมีบทบาทสำคัญในการยุยงให้สุมาเจียวสั่งประหารชีวิตจี คาง (嵇康)^{[สามก๊กจี่ 9]}

ระหว่างปี ค.ศ. 247 และ ค.ศ. 262 เกียงอุยขุนพลของจ๊กก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กนำทัพบุกโจมตีชายแดนด้านตะวันตกของวุยก๊กหลายครั้ง แต่ไม่สามารถยึดครองดินแดนได้มากนัก สุมาเจียวเห็นว่าจ๊กก๊กอ่อนแอและขาดแคลนทรัพยากรหลังการทำศึกเหล่านี้ ดังนั้นสุมาเจียวจึงต้องการจะทำการบุกครั้งใหญ่เพื่อพิชิตจ๊กก๊ก ในบรรดาคนที่สุมาเจียวปรึกษา มีเพียงจงโฮยที่เห็นด้วยว่าจ๊กก๊กสามารถพิชิตได้ จงโฮยช่วยเหลือสุมาเจียวในการกำหนดกลยุทธ์ในการพิชิตจ๊กก๊ก^{[สามก๊กจี่ 10]}

ในฤดูหนาวของปี ค.ศ. 262–263 จงโฮยได้รบการแต่งตั้งเป็นขุนพลพิทักษ์ภาคตะวันตก (鎮西將軍 เจิ้นซีเจียงจฺวิน) และได้รับอาญาสิทธิ์ในการจัดการราชการทหารในภูมิภาคกวนต๋ง (關中 กวานจง) สุมาเจียวยังได้ระดมกำลังทหารจากหลายมณฑลในวุยก๊ก และสั่งให้ต๋องจูกำกับดูแลการสร้างเรือรบในการเตรียมความพร้อมเพื่อการบุกง่อก๊กที่เป็นอีกหนึ่งรัฐอริของวุยก๊ก^{[สามก๊กจี่ 11]}

��นฤดูใบไม้ร่วงของปี ค.ศ. 263 ราชสำนักวุยก๊กออกพระราชโองการให้เตงงายและจูกัดสูนำกำลังพล 30,000 นายเข้าโจมตีจ๊กก๊กจากสองทิศทาง โดยทัพของเตงงายจะผ่านกานซง (甘松; ทางตะวันออกเฉียงใต้ของ อำเภอเตี๋ยปู้ มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) และท่าจง (沓中; ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอโจวชฺวี มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) และเข้าโจมตีกำลังทหารของเกียงอุย ทัพของจูกัดสูจะผ่านสะพานอู่เจีย (武街橋 อู่เจียเฉียว; ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอเหวิน มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) และสกัดทางถอยของเกียงอุย จงโฮยนำอีกทัพกำลังพล 100,000 นาย เข้าอาณาเขตของจ๊กก๊กผ่านหุบเขาเสียดก๊ก (斜谷 เสียกู่; ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอำเภอเหมย์ มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) และหุบเขาล่อก๊ก (駱谷 ลั่วกู่; ทางตะวันตกเฉียงใต้ของอำเภอโจวจื้อ มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน)^{[สามก๊กจี่ 12]}

จงโฮยสั่งให้เคาหงี (許儀 สฺวี อี๋) บุตรชายของเคาทูขุนพลผ่านศึกของวุยก๊ก ให้กำกับดูแลการก่อสร้างถนนที่นำไปสู่จ๊กก๊ก แต่เมื่อจงโฮยเห็นว่าถนนนั้นสร้างไม่ดี จงโฮยก็ไม่สนใจภูมิหลังของเคาหงีและสั่งให้ประหารชีวิตเคาหงีฐานที่ทำภารกิจล้มเหลว เหล่าทหารวุยก๊กต่างตกตะลึงที่จงโฮยกล้ากระทำเช่นนี้^{[สามก๊กจี่ 13]}

ราชสำนักจ๊กก๊กตอบสนองต่อการบุกของวุยก๊กโดยสั่งการให้ทัพต่าง ๆ งดการเข้าปะทะกับข้าศึกและล่าถอยไปยังฮั่นเสีย (漢城 ฮั่นเฉิง; ทางตะวันออกของอำเภอเหมี่ยน มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) และก๊กเสีย (樂城 เล่อเฉิง; ทางตะวันออกของอำเภอเฉิงกู้ มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) และรักษาที่มั่นไว้ หลิว ชิน (劉欽) เจ้าเมืองของเมืองเว่ย์ซิง (魏興郡 เว่ย์ซิงจฺวิ้น; อยู่บริเวณนครอานคาง มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) ในอาณาเขตของวุยก๊กนำกำลังทหารของตนผ่านหุบเข้าจูงอก๊ก (子午谷 จื๋ออู๋กู่; ทางตะวันออกของอำเภอหยาง มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) ไปยังเมืองฮันต๋งในอาณาเขตของจ๊กก๊ก นายทหารของจ๊กก๊กได้แก่อองหำ (王含 หวาง หาน) และเจียวปิน (蔣斌 เจี่ยง ปิน) ป้องกันฮั่นเสียและก๊กเสียตามลำดับด้วยกำลังทหารคนละ 5,000 นาย จงโฮยสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาคือซุนไค (荀愷 สฺวิน ข่าย) และลิจู (李輔 หลี ฝู่) นำกำลังทหารคนละ 10,000 นายเข้าโจมตีฮั่นเสียและก๊กเสีย ส่วนตัวจงโฮยนำทัพหลักมุ่งไปยังด่านเองเปงก๋วน (陽平關 หยางผิงกวาน) หรือหยางอานโข่ว (陽安口; อยู่ในอำเภอหนิงเฉียง มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) ระหว่างทาง จงโฮยส่งคนเป็นตัวแทนตนไปคำนับหลุมศพของจูกัดเหลียง (ที่เชิงเขาของเขาเตงกุนสัน อยู่ในอำเภอเหมี่ยน มณฑลฉ่านซีในปัจจุบัน) เมื่อจงโฮยมาถึงด่านเองเปงก๋วน ได้สั่งให้เฮาเหลก (胡烈 หู เลี่ย) นำทหารเข้าโจมตีด่าน เฮาเหลกยึดด่านและเสบียงที่ทัพจ๊กก๊กเก็บไว้ที่นั่นได้สำเร็จ ^{[สามก๊กจี่ 14]}

เกียงอุยล่าถอยจากท่าจงไปยังอิมเป๋ง (陰平 อินผิง; ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอเหวิน มณฑลกานซู่ในปัจจุบัน) ที่ซึ่งเกียงอุยรวบรวมกำลังพลและเตรียมการจะไปหนุนช่วยด่านเองเปงก๋วน แต่เกียงอุยล่าถอยไปยังป้อมปราการที่ไป่ฉุ่ย (白水; ในอำเภอชิงชฺวาน มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน) หลังได้ยินว่าด่านเองเปงก๋วนถูกทัพวุยก๊กยึดได้แล้ว เกียงอุยนัดชุมนุมพลกับขุนพลจ๊กก๊กอันได้แก่เตียวเอ๊ก, เลียวฮัว และคนอื่น ๆ จากนั้นจึงเคลื่อนกำลังไปป้องกันจุดยุทธศาสตร์ที่ด่านเกียมโก๊ะ (劒閣 เจี้ยนเก๋อ; รู้จักในอีกชื่อว่าด่านเจี้ยนเหมิน อยู่ในอำเภอเจี้ยนเก๋อ มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน) ซึ่งด่านภูเขามีป้อมปราการ จงโฮยเขียนจดหมายขนาดยาวถึงทัพจ๊กก๊ก เกลี้ยกล่อมให้ทัพจ๊กก๊กเลิกต่อต้านและยอมจำนนต่อวุยก๊ก^{[สามก๊กจี่ 15]}

เตงงายไล่ตามเกียงอุยมาถึงอิมเป๋ง ที่อิมเป๋งเตงงายจัดกลุ่มทหารฝีมือดีจากในกำลังทหารของตนและใช้ทางลัดไปยังอิวกั๋ง (江由 เจียงโหยว; ทางเหนือของนครเจียงโหยว มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน) ผ่านหมู่บ้านเต๊กหยง (德陽亭 เต๋อหยางถิง; ทางตะวันตกเฉียงเหนือของอำเภอเจี้ยนเก๋อ มณฑลเสฉวนในปัจจุบัน) และเข้าใกล้กิมก๊ก (綿竹 เหมียนจู๋) ซึ่งอยู่ใกล้กับเซงโต๋ (成都 เฉิงตู) นครหลวงของจ๊กก๊ก เตงงายขอให้จูกัดสูเข้าร่วมกันตนในแผนการเดินทัพนี้ จูกัดสูได้รับคำสั่งให้สกัดการรุกคืบของเกียงอุยและไม่ได้รับอนุญาตให้ร่วมในภารกิจของเตงงาย เตงงายจึงนำทัพของตนไปยังอำเภอไป๋ฉุ่ยเพื่อนัดพบกับจงโฮย จงโฮยสั่งให้เถียน จาง (田章) และคนอื่น ๆ ให้นำทัพเลี่ยงไปทางตะวันตกของเกียมโก๊ะและเข้าใกล้อิวกั๋ง ระหว่างทางได้ปะทะเข้ากับกองซุ่มของจ๊กก๊ก 3 กอง จึงเข้ารบเอาชนะได้และทำลายค่ายของกองซุ่มเหล่านี้ด้วย เตงงายให้เถียน จางนำกองหน้าและแผ้วถางเส้นทาง^{[สามก๊กจี่ 16]}

เมื่อจงโฮยและจูกัดสูยกมาใกล้เกียมโก๊ะ จงโฮยต้องการยึดอำนาจบัญชาการกำลังทหารของจูกัดสู จึงลอบรายงานราชสำนักวุยก๊กว่าจูกัดสูแสดงความขี้ขลาดในการรบ เป็นผลทำให้จูกัดสูถูกปลดจากอำนาจบัญชาการทหารและถูกส่งกลับไปลกเอี๋ยงนครหลวงของวุยก๊ก ส่วนจงโฮยได้บัญชาการกำลังทหารของจูกัดสู จากนั้นจงโฮยจึงสั่งให้เข้าโจมตีเกียมโก๊ะแต่ยึดด่านเกียมโก๊ะไม่สำเร็จเพราะทัพจ๊กก๊กตั้งรับอย่างเข้มแข็ง จงโฮยจึงล่าถอย^{[สามก๊กจี่ 17]}

ในช่วงเวลาเดียวกัน เตงงายนำทหารมาถึงกิมก๊กและเอาชนะกำลังทหารของจ๊กก๊กที่นำโดยจูกัดเจี๋ยม ตัวจูกัดเจี๋ยมก็ถูกสังหารในที่รบ เมื่อเกียงอุยทราบข่าวการเสียชีวิตของจูกัดเจี๋ยมจึงนำทัพไปทางตะวันออกมุ่งไปยังเมืองปากุ๋น (巴郡 ปาจฺวิ้น; ปัจจุบันคือนครฉงชิ่ง) จงโฮยนำกำลังทหารไปยังอำเภอโปยเสีย (涪縣 ฝูเซี่ยน; ปัจจุบันคือนครเหมี่ยนหยาง มณฑลเสฉวน) และสั่งให้เฮาเหลก (胡烈 หู เลี่ย), เตนซก (田續 เถียน ซฺวี่), บังโฮย (龐會 ผาง ฮุ่ย) และคนอื่น ๆ ให้นำกำลังทหารไล่ตามตีเกียงอุย ในเวลาเดียวกันนั้น เตงงายนำทหารมาถึงด้านนอกของนครเซงโต๋ เล่าเสี้ยนจักรพรรดิจ๊กก๊กทรงยอมจำนนต่อเตงงายโดยไม่ต่อสู้ แล้วทรงมีรับสั่งถึงเกียงอุยให้ยอมจำนนต่อจงโฮย เกียงอุยเดินทางไปยังอำเภอโปยเสีย แล้วสั่งให้ทหารวางอาวุธและยอมจำนนต่อจงโฮย^{[สามก๊กจี่ 18]}

หลังพิชิตจ๊กก๊กสำเร็จ จงโฮยเขียนฎีกาถึงราชสำนักวุยก๊กเพื่อรายงานความดีความชอบและเรียกร้องให้ราชสำนักฟื้นฟูความสงบในจ๊กก๊กด้วยการปกครองอย่างมีเมตตากรุณา จงโฮยยังออกคำสั่งเคร่งครัดที่ห้ามไม่ให้ทหารของตนปล้นและลักขโมยในดินแดนของจ๊กก๊ก และปฏิบัติต่ออดีตข้าราชการของจ๊กก๊กอย่างให้เกียรติ จงโฮยเข้ากันได้ดีกับเกียงอุย^{[สามก๊กจี่ 19]}

ในฤดูหนาวของปี ค.ศ. 263-264 ราชสำนักวุยก๊กออกพระราชโองการยกย่องความดีความชอบของจงโฮยในการพิชิตจ๊กก๊ก จงโฮยได้รับการแต่งตั้งเป็นเสนาบดีมหาดไทย (司徒 ซือถู) ได้เลื่อนบรรดาศักดิ์จากโหวระดับหมู่บ้าน (亭侯 ถิงโหว) เป็นโหวระดับอำเภอ (縣侯 เซี่ยนโหว) ได้รับศักดินาเพิ่มขึ้นเป็น 10,000 ครัวเรือน บุตรชายบุญธรรม 2 คนของจงโฮยต่างก็ได้รับการแต่งตั้งเป็นโหวระดับหมู่บ้านและมีศักดินาคนละ 1,000 ครัวเรือน^{[สามก๊กจี่ 20]}

จงโฮยมีเจตนาที่จะก่อกบฏต่อวุยก๊กมาช้านาน เมื่อเห็นว่าเตงงายมีพฤติกรรมเผด็จการแม้ว่าอำนาจบัญชาการทหารของเตงงายมาจากการให้อำนาจโดยราชสำนักวุยก๊ก จงโฮยจึงลอบรายงานไปยังราชสำนักว่าเตงงายวางแผนจะก่อกบฏ จงโฮยมีทักษะในการเลียนลายมือผู้อื่น หลังจงโฮยสกัดรายงานที่เตงงายเขียนถึงราชสำนักวุยก๊กได้ ก็แก้ไขรายงานให้มีสำนวนภาษาที่ดูเย่อหยิ่งและเรียกร้องมากเกินไป ในเวลาเดียวกัน จงโฮยยังทำลายจดหมายจากสุมาเจียวที่ส่งถึงเตงงาย^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 3]} ราชสำนักวุยก๊กหลงตามอุบายของจงโฮยจึงมีคำสั่งให้จับกุมเตงงายและส่งตัวกลับนครหลวงลกเอี๋ยงโดยใช้รถนักโทษ สุมาเจียวกังวลว่าเตงงายจะไม่ยอมถูกจับกุมจึงสั่งให้จงโฮยและอุยก๋วนไปจับกุมเตงงาย โดยกำลังทหารของจงโฮยยกตามหลังอุยก๋วน อุยก๋วนไปถึงค่ายของเตงงายในเซงโต๋และใช้หนังสือมอบอำนาจของสุมาเจียวในการสั่งให้ทหารของเตงงายวางอาวุธ เตงงายถูกจับกุมและถูกนำตัวไปในรถนักโทษ^{[สามก๊กจี่ 21]}

จงโฮยรู้สึกระแวงเตงงาย ดังนั้นหลังการจับกุมเตงงาย จงโฮยจึงเข้าบัญชาการทัพวุยก๊กในอาณาเขตของอดีตจ๊กก๊กในทันที จงโฮยเกิดเหลิงอำนาจหลังเห็นว่าตนกุมอำนาจในมือไว้มาก จึงตัดสินใจก่อกบฏต่อวุยก๊ก จงโฮยคิดกลยุทธ์ในการยึดลกเอี๋ยงนครหลวงวุยก๊ก ตามลำดับดังนี้:

1. เกียงอุยจะนำทัพหน้าออกจากหุบเขาเสียดก๊ก (斜谷 เสียกู่) เพื่อโจมตีนครเตียงอั๋น (長安 ฉางอาน) จงโฮยจะนำทัพหลักตามมาสนับสนุน
2. หลังยึดได้เตียงอั๋น จะแบ่งทัพออกเป็น 2 กองคือกองทหารราบและกองทหารม้า กองทหารราบจะล่องเรือไปตามแม่น้ำอุยโห (渭河 เว่ย์เหอ) และแม่น้ำฮองโห (黃河 หฺวางเหอ) ไปยังท่าข้ามเมิ่งจิน (孟津) ใกล้กับลกเอี๋ยง ส่วนกองทหารม้าจะยกมุ่งตรงไปทางลกเอี๋ยงทางบก จงโฮยประมาณการว่าการยกพลจะใช้เวลา 5 วัน
3. กองทหารราบและกองทหารม้าจะสมทบกันนอกลกเอี๋ยงและเข้าโจมตีนครลกเอี๋ยงด้วยกัน^{[สามก๊กจี่ 22]}

จงโฮยได้รับจดหมายจากสุมาเจียวความว่า "ข้าเกรงว่าเตงงายอาจไม่ยอมถูกจับกุม ข้าจึงสั่งให้กาอุ้นนำทหารราบและทหารม้า 10,000 นายเข้าหุบเขาเสียดก๊กและประจำการอยู่ที่ก๊กเสีย ข้าจะนำพล 100,000 นายไปประจำการอยู่ที่เตียงอั๋น เราจะได้พบกันในไม่ช้านี้" หลังจากอ่านจดหมาย จงโฮยก็ตกตะลึงและบอกผู้ช่วยคนสนิทว่า "เมื่อนายท่านนั้นสั่งให้ข้าจับกุมเตงงาย ก็ทราบดีว่าข้าสามารถจะทำภารกิจได้สำเร็จโดยลำพังตน แต่บัดนี้นายท่านนำกำลังพลมาที่นี่ก็คงกำลังสงสัยข้าเป็นแน่ เราควรกระทำการอย่างรวดเร็ว หากทำสำเร็จแล้วแผ่นดินก็จะเป็นของเรา แต่หากล้มเหลว เราสามารถถอยกลับไปที่จ๊กฮั่น และทำอย่างที่เล่าปี่เคยทำมาก่อน เป็นที่รู้กันดีว่าแผนการของข้าไม่เคยล้มเหลวเลยนับแต่ครั้งที่มีกบฏในฉิวฉุน ข้าจะพอใจกับเกียรติเพียงเท่านี้ได้อย่างไร"^{[สามก๊กจี่ 23]}

จงโฮยมาถึงเซงโต๋ในวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 264 วันรุ่งขึ้น จงโฮยเรียกข้าราชการระดับสูงและอดีตข้าราชการของจ๊กก๊กทุกคนมาที่ราชสำนักจ๊กก๊กเดิม อ้างว่าเพื่อจัดพิธีรำลึกถึงกวยทายเฮาที่เพิ่งสิ้นพระชนม์ ในระหว่างพิธี จงโฮยแสดงพระราชเสาวนีย์ที่อ้างว่ากวยทายเฮาทรงออกก่อนที่จะสิ้นพระชนม์ ในพระราชเสาวนีย์ระบุว่ากวยทายเฮาต้องการให้ผู้จงภักดีต่อวุยก๊กทุกคนลุกขึ้นต่อต้านสุมาเจียวและโค่นสุมาเจียวจากอำนาจ พระราชเสาวนีย์นั้นแท้จริงเป็นของปลอมที่จงโฮยเขียนขึ้นมา จงโฮยขอความคิดเห็นจากเหล่าข้าราชการ บอกให้ลงนามหากเห็นด้วยที่จะปฏิบัติตามพระประสงค์ก่อนสิ้นพระชนม์ของกวยทายเฮา จากนั้นจึงสั่งให้ผู้ช่วยคนสนิทเข้าบัญชาการหน่วยทหารต่าง ๆ แล้วจึงสั่งให้กักบริเวณข้าราชการทั้งหมดในสำนักต่าง ๆ และปิดประตูแต่ละสำนัก รวมถึงสั่งให้ปิดประตูเมืองและวางกำลังเวรยามอย่างแน่นหนา^{[สามก๊กจี่ 24]}

คูเกี๋ยน (丘建 ชิว เจี้ยน) นายทหารใต้บังคับบัญชาของจงโฮยเคยเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเฮาเหลก (胡烈 หู เลี่ย) เฮาเหลกแนะนำคูเกี๋ยนให้กับสุมาเจียว จงโฮยชื่นชมและนับถือคูเกี๋ยนอย่างสูงและขอให้ย้ายคูเกี๋ยนมาอยู่ในสังกัดของตน คูเกี๋ยนเห็นใจเฮาเหลกที่ถูกกักบริเวณเพียงลำพังในห้อง จึงไปหาจงโฮยและกล่าวว่าข้าราชการที่ถูกกักบริเวณแต่ละคนควรมีข้ารับใช้ไว้ดูแลอำนวยความสะดวก จงโฮยเห็นด้วย เฮาเหลกลวงข้ารับใช้ของตนและเขียนจดหมายไปถึงเหล่าบุตรชาย ในจดหมายกล่าวว่าตนได้ยินมาจากคูเกี๋ยนว่าจงโฮยกำลังวางแผนจะกวาดล้างข้าราชการที่ไม่ได้อยู่ในสังกัดของตนโดยการลวงให้มาติดกับและสังหาร ข่าวลือแพร่กระจายอย่างรวดเร็วเหมือนไฟป่าในหมู่ข้าราชการที่ถูกกักบริเวณ เมื่อคนของจงโฮยได้ข่าวเกี่ยวกับข่าวลือนี้ ก็เสนอให้จงโฮยประหารชีวิตข้าราชการทุกคนที่มียศตั้งแต่แม่ทัพทหารม้ารักษาค่ายใหญ่ (牙門騎督 หยาเหมินฉีตู) ขึ้นไป จงโฮยตัดสินใจไม่ได้ว่าควรทำอย่างไร^{[สามก๊กจี่ 25]}

เวลาประมาณเที่ยงวันของวันที่ 3 มีนาคม ค.ศ. 264 เหล่าบุตรชายของเฮาเหลกและผู้ใต้บังคับบัญชาเริ่มตีกลอง เหล่าทหารก็ทำตาม จากนั้นเหล่าทหารก็ยกไปยังประตูเมืองอย่างไม่เป็นระเบียบเพราะไม่มีคนนำ ในเวลานั้นเกียงอุยกำลังรวบรวมชุดเกราะและอาวุธจากจงโฮย ขณะนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงโห่ร้อง��ละได้รับข่าวว่าเกิดเพลิงไหม้ ต่อมาไม่นานก็มีรายงานว่าทหารจำนวนมากมารวมตัวที่หน้าประตูเมือง จงโฮยประหลาดใจจึงถามเกียงอุยว่า "คนพวกนั้นก่อปัญหาขึ้นแล้ว เราควรทำอย่างไรดี" เกียงอุยตอบว่า "ฆ่าพวกเขาเสีย" จงโฮยจึงสั่งให้ทหารสังหารข้าราชการที่ยังถูกกักบริเวณในแต่ละสำนัก ข้าราชการบางคนนำเครื่องเรือนมาขัดประตูไว้ ทหารของจงโฮยกระแทกประตูแต่ไม่สามารถเปิดได้ ไม่นานหลังนั้น มีรายว่ามีคนใช้บันได้ปีนข้ามประตูเมืองและมีคนจุดไฟเผาอาคารต่าง ๆ เกิดความโกลาหลและลูกเกาทัณฑ์ถูกยิงออกไปทุกทิศทาง ข้าราชการที่ถูกบกักบริเวณหลบหนีจากการถูกจองจำได้แล้วรวมกลุ่มกับทหารของตนเข้าโจมตีจงโฮยและเกียงอุย จงโฮยและเกียงอุยต่อสู้กับทหารที่ก่อการกำเริบ สังหารได้ 5 หรือ 6 คน แต่ในที่สุดทั้งสองก็ถูกทหารรุมสังหาร จงโฮยเสียชีวิตขณะอายุ 40 ปี (ตามการนับอายุแบบเอเชียตะวันออก) มีคนเสียชีวิตหลายร้อยคนในการก่อการกำเริบครั้งนั้น ^{[สามก๊กจี่ 26]}

ในตอนแรก เมื่อสุมาเจียวต้องการมอบหมายให้จงโฮยนำทัพวุยก๊กไปพิชิตจ๊กก๊ก เซียวค้า (邵悌 เช่า ที่) เตือนสุมาเจียวว่าจงโฮยอาจจะก่อกบฏต่อวุยก๊กเพราะจงโฮยบัญชาการทหารถึงหลายพันนาย อีกทั้งจงโฮยก็ยังไม่แต่งงานและไม่มีครอบครัวที่ต้องพะวง สุมาเจียวหัวเราะและกล่าวว่าตนเข้าใจความกังวลของเซียวค้าเป็นอย่างดี แต่เลือกที่จะตั้งให้จงโฮยเป็นผู้นำทัพวุยก๊กเพราะตนเชื่อในความสามารถของจงโฮยที่จะพิชิตจ๊กก๊ก สุมาเจียวยังคาดการณ์ว่าแม้ว่าจงโฮยจะก่อกบฏแต่จะไม่สำเร็จด้วยเหตุผล 2 ประการ ประการแรก ผู้คนในจ๊กก๊กจะไม่สนับสนุนจงโฮยเพราะพวกเขาจะหวาดกลัวไปแล้วหลังเห็นการล่มสลายของจ๊กก๊ก ประการที่สอง ทัพวุยก๊กจะไม่สนับสนุนจงโฮยเพราะพวกเขาเหนื่อยล้าไปแล้วและคิดถึงบ้านหลังจากการทำศึก^{[สามก๊กจี่ 27]}

ต่อมาหลังจากจงโฮยลอบกล่าวโทษเตงงายในข้อหาวางแผนจะก่อกบฏ สุมาเจียวต้องนำทัพไปประจำการที่เตียงอั๋น เซียวค้าบอกสุมาเจียวว่าสุมาเจียวไม่จำเป็นต้องไปเตียงอั๋นเพราะจงโฮยมีความสามารถที่จะจับกุมเตงงายด้วยตนเองได้เพราะจงโฮยมีกำลังพลมากกว่าเตงงายถึง 5-6 เท่า สุมาเจียวตอบว่า "ท่านลืมที่ข้าพูดไว้ก่อนหน้านี้แล้วหรือ เหตุใดท่านจึงบอกข้าไม่ให้ไป (เตียงอั๋น) เล่า โปรดเก็บเรื่องที่เราพูดกันนี้ไว้เป็นความลับเถิด ข้าปฏิบัติต่อผู้คนด้วยความไว้วางใจและความเคารพ ตราบใดที่พวกเขายังคงภักดีต่อข้า ข้าก็จะไม่สงสัยพวกเขา เมื่อเร็ว ๆ นี้กาอุ้นบอกข้าว่า 'ท่านสงสัยจงโฮยหรือไม่' ข้าตอบว่า 'หากข้าส่งท่านไปปฏิบัติภารกิจในวันนี้ ท่านจะคิดว่าข้ากำลังสงสัยท่านหรือไม่' เขาตอบข้าไม่ได้ ทุกอย่างจะเรียบร้อยเมื่อข้าไปถึงเตียงอั๋น" เมื่อสุมาเจียวมาถึงเตียงอั๋น จงโฮยก็ถูกสังหารระหว่างการก่อการกำเริบไปแล้ว ตรงตามที่สุมาเจียวคาดการณ์ไว้^{[สามก๊กจี่ 28]}

บิดาของจงโฮยคือจงฮิว เป็นขุนนางและนักอักษรวิจิตรที่มีชื่อเสียงและดำรงตำแหน่งเป็นราชครู (太傅 ไท่ฟู่) ในราชสำนักวุยก๊ก มารดาของจงโฮยคือจาง ชางผู (張昌蒲) เป็นอนุภรรยาคนหนึ่งของจงฮิว มีชื่อเสียงจากความประพฤติอันดีงาม สติปัญญา และบทบาทสำคัญในการศึกษาในช่วงต้นของบุตรชาย

พี่ชายต่างมารดาของจงโฮยคือจง ยฺวี่ (鍾毓) เสียชีวิตในฤดูหนาวของปี ค.ศ. 263 จงโฮยไม่มีการตอบสนองใด ๆ ต่อการเสียชีวิตของพี่ชาย จง ยฺวี่มีบุตรชาย 4 คน ได้แก่ จง จฺวิ้น (鍾峻), จง ยง (鍾邕), จง อี้ (鍾毅) และจง ชาน (鍾辿) จง อี้ได้รับการเลี้ยงดูในฐานะบุตรชายบุญธรรมของจงโฮยเพราะจงโฮยเป็นโสดและไม่มีบุตรชาย จง ยงถูกสังหารพร้อมกับจงโฮยผู้อาระหว่างการก่อการกำเริบ และสมาชิกในครอบครัวของจง ยงก็ถูกประหารชีวิตไปด้วย หลังจงโฮยก่อกบฏแต่ล้มเหลว จง จฺวิ้น, จง อี้ และจง ชานก็พลอยติดร่างแห ถูกจับกุม และถูกตัดสินโทษประหารชีวิตเพราะเป็นญาติกับจงโฮย แต่สุมาเจียวพิจารณาว่าจงฮิวและจง ยฺวี่มีคุณความดีในการรับใช้วุยก๊ก จึงตัดสินใจปล่อยตัวเหล่าบุตรชายของจง ยฺวี่เพื่อรักษาเชื้อสายไว้ สุมาเจียวให้โจฮวนจักรพรรดิวุยก๊กออกพระราชโองการนิรโทษกรรมให้กับจง จฺวิ้นและจง ชาน รวมถึงคืนตำแหน่งและบรรดาศักดิ์เดิมให้ทั้งสอง ส่วนจง อี้ยังคงต้องโทษประหารชีวิต^{[สามก๊กจี่ 29]} เพราะจง อี้เป็นบุตรชายบุญธรรมของจงโฮยจึงไม่ได้รับอภัยโทษ

เชื่อกันว่าที่สุมาเจียวไว้ชีวิตจง จฺวิ้นและจง ชานเพราะจง ยฺวี่เคยเตือนสุมาเจียวว่าจงโฮยเป็นคนเจ้าเล่ห์และไม่ควรตั้งให้อยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจมาก^{[สามก๊กจี่ 30]} สุมาเจียวหัวเราะและชมจง ยฺวีที่แนะนำอย่างซื่อตรง และให้คำมั่นว่าตนจะไว้ชีวิตครอบครัวของจง ยฺวี่หากจงโฮยก่อกบฏขึ้นจริง ๆ^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 4]}

ตันซิ่ว (陳壽 เฉิน โช่ว) ผู้เขียนบทชีวประวัติจงโฮยในสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ) ยกย่องจงโฮยว่า "มีความรู้และทักษะในการคำนวณตัวเลข" กล่าวว่าจงโฮยเคยมีชื่อเสียงในวัยเยาว์เทียบกับกับนักปรัชญาหวาง ปี้ (王弼) จากนั้นตันซิ่วจึงวิจารณ์จงโฮยร่วมกันกับหวาง หลิง (王淩), บู๊ขิวเขียม และจูกัดเอี๋ยนว่า "พวกเขามีชื่อเสียงจากความสามารถหลากหลาย ซึ่งช่วยให้พวกเขาขึ้นมามีตำแหน่งสูง น่าเสียดายที่พวกเขาทะเยอทะยานมากเกินไป มีความคิดคดทางคุณธรรม และไม่สังเกตเห็นหลุมพรางที่ซ่อนอยู่รอบตนเอง เหล่านี้เป็นผลทำให้พวกเขาล่มจมและครอบครัวถูกกวาดล้าง จะมีเรื่องโง่เขลายิ่งกว่านี้อีกหรือ"^{[สามก๊กจี่ 31]}

ชื่อ-ยฺหวี่ (世語) บันทึกว่าเมื่อแฮหัวป๋าขุนพลวุยก๊กแปรพักตร์เข้าด้วยจ๊กก๊ก เหล่าข้าราชการของจ๊กก๊กถามแฮหัวป๋าว่า "สุมาอี้ทำสิ่งใดได้ดีที่สุด" แฮหัวป๋าตอบว่า "การทำให้สถานะของครอบครัวตนในวุยมั่นคง" เหล่าข้าราชการถามอีกว่า "ใครคือผู้มีความสามารถในนครหลวงของวุย" แฮหัวป๋าคอบว่า "มีผู้หนึ่งคือจง ชื่อจี้^[b] ง่อและจ๊กควรกังวลหากเขามีหน้าที่รับผิดชอบในราชสำนักของวุยก๊ก"^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 5]}

ในฮั่นจิ้นชุนชิว (漢晉春秋) เล่าว่าเกียงอุยขุนพลจ๊กก๊กก็ถามแฮหัวป๋าว่า "บัดนี้สุมาอี้กุมอำนาจราชสำนักวุยแล้ว ยังวางแผนที่จะบุกจ๊กและง่อหรือไม่" แฮหัวป๋าตอบว่า "เขามุ่งเน้นที่การเสริมอำนาจของตระกูลในราชสำนักวุยและไม่มีเวลามากังวลเรื่องภายนอก แต่ยังมีคนผู้หนึ่งคือจง ชื่อจี้ เขาอาจยังเยาว์ แต่จะต้องกลายเป็นภัยคุกคามต่อง่อและจ๊กในอนาคตเป็นแน่ แม้กระนั้น แม้แต่คนที่พิเศษที่สุดก็ไม่อาจควบคุมเขาได้" คำพูดของแฮหัวป๋าได้รับการพิสูจน์ว่าถูกต้องในอีก 15 ปีให้หลัง เพราะจงโฮยเป็นบุคคลสำคัญคนหนึ่งที่มีบทบาทในการที่วุยก๊กพิชิตจ๊กก๊ก^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 6]}

เผย์ ซงจือ (裴松之) เพิ่มบันทึกในชื่อ-ยฺหวี่เพื่อสนับสนุนความที่สี จั้วฉื่อ (習鑿齒) เขียนในฮั่นจิ้นชุนชิว^{[อรรถาธิบายสามก๊กจี่ 7]}

จงโฮยปรากฏครั้งแรกในฐานะตัวละครที่เล่นได้ในภาคที่ 7ของซีรีส์วิดีโอเกมไดนาสตีวอริเออร์ของโคเอ

• รายชื่อบุคคลในยุคสามก๊ก

อ้างอิงจากสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ)

อ้างอิงจากอรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้)

อ้างอิงอื่น ๆ

• ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
• เผย์ ซงจือ (คริสต์ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายสามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อจู้).
• ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.

• "Zhong Hui". Internet Encyclopedia of Philosophy.